Skarga wniesiona w dniu 10 czerwca 2011 r. - Republika Włoska przeciwko Radzie Unii Europejskiej(Sprawa C-295/11)
(2011/C 232/34)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 6 sierpnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik i S. Fiorentino, Avvocato dello Stato)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/167/UE z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie upoważnienia do podjęcia wzmocnionej współpracy w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej(1);
– obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania Republika Włoska podnosi cztery zarzuty.
Po pierwsze, utrzymuje, iż Rada zezwoliła na procedurę wzmocnionej współpracy wykraczając poza granice przewidziane w art. 20 ust. 1 akapit pierwszy TUE, zgodnie z którym wzmocniona współpraca może zostać ustanowiona jedynie w ramach kompetencji niewyłącznych Unii. Tymczasem Unia posiada wyłączne kompetencje w zakresie tworzenia "europejskich praw własności intelektualnej", których podstawą jest art. 118 TFUE.
Po drugie twierdzi ona, że zezwolenie na wzmocnioną współpracę w niniejszym przypadku prowadzi do przeciwnych skutków lub w każdym razie skutków niezgodnych z celami, dla których instytucja ta została ustanowiona w traktatach. W zakresie w jakim wspomniane upoważnienie jest niezgodne jeśli nie z brzmieniem to przynajmniej z duchem art. 118 TFUE narusza ono art. 326 ust. 1 TFUE stanowiący, iż wzmocniona współpraca jest podejmowana w poszanowaniu traktatów i prawa Unii.
Po trzecie Republika Włoska zarzuca, że decyzja upoważniająca została podjęta bez odpowiedniego zbadania kwestii dotyczących tzw. last resort i bez należytego uzasadnienia w tym względzie.
Wreszcie, zdaniem skarżącej decyzja upoważniająca narusza art. 326 TFUE, ponieważ narusza rynek wewnętrzny, wprowadzając przeszkody w handlu między państwami członkowskimi i dyskryminację wśród przedsiębiorstw oraz prowadząc do zakłócenia konkurencji. Ponadto wspomniana decyzja nie wzmacnia procesu integracji Unii, stojąc w ten sposób w sprzeczności z art. 20 ust. 1 akapit drugi TUE.
______
(1) Dz.U. L 76, s. 53.
