Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2011 r. - Régie Networks i NRJ Global przeciwko Komisji(Sprawa T-273/11)
(2011/C 226/55)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 30 lipca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Régie Networks (Lion, Francja) i NRJ Global (Paryż, Francja) (przedstawiciele: B. Geneste i C. Vannini, avocats)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Skarżący wnoszą do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 6483 wersja ostateczna z dnia 29 września 2010 r. w sprawie programu pomocy C 4/09 (ex N 679/97) wdrożonego przez Francję na rzecz radiofonii (Dz.U. L 61, s. 22);
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnoszą sześć zarzutów.
1) Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia powagi rzeczy osądzonej w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-333/07, ze względu na niezastosowanie się przez Komisję do istotnych punktów uzasadnienia i sentencji tego wyroku, poprzez nieuwzględnienie - przy ponownym badaniu rachunkowości programu pomocy, którego dotyczy zaskarżona decyzja - sposobu finansowania tego programu wskazanego jej przez Trybunał.
2) Zarzut drugi dotyczy błędnego zastosowania prawa w motywach zaskarżonej decyzji, ponieważ Komisja sztucznie oddzieliła niezgodny z prawem sposób finansowania od odnośnego programu pomocy, mimo że w decyzji z dnia 16 września 2009 r. w sprawie wszczęcia postępowania kontradyktoryjnego oświadczyła, że konsekwencją niezgodności opłaty z prawem jest bezwzględna i natychmiastowa niezgodność z prawem tego programu pomocy jako całości.
3) Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasad traktatu odnoszących się swobody świadczenia usług, w zakresie w jakim stwierdzona zostałaby niezgodność z prawem opłaty przeznaczonej na finansowanie tego programu pomocy ze względu na sprzeczność jej podstawy terytorialnej z zasadą swobody świadczenia usług. Skarżący podnoszą, że częściowy zwrot, nakazany zaskarżoną decyzją, w żadnym wypadku nie może zmienić charakteru odnośnego programu pomocy i z mocą wsteczną uczynić go zgodnym z traktatem.
4) Zarzut czwarty dotyczy niedostatecznego uzasadnienia zaskarżonej decyzji, ponieważ Komisja nie wyjaśniła, w jaki sposób określone w niej warunki miałyby uczynić program pomocy zgodnym z rynkiem wewnętrznym pomimo stwierdzenia niezgodności sposobu finansowania.
5) Zarzut piąty dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności, gdyż skarżący podnoszą, że postanawiając uznać program pomocy za zgodny z wewnętrznym rynkiem i nałożyć warunki z mocą wsteczną - zamiast po prostu stwierdzić niezgodność tego programu przy jednoczesnym zwolnieniu Republiki Francuskiej z obowiązku odzyskania pomocy od beneficjentów - Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności.
6) Zarzut szósty dotyczy nadużycia proceduralnego i naruszenia art. 7 rozporządzenia (WE) nr 659/1999, ponieważ Komisja, po przeprowadzeniu formalnego postępowania wyjaśniającego, wydała decyzję warunkową, pomimo że nie tylko nie zostały rozwiane jej wątpliwości co do zgodności programu pomocy z rynkiem wewnętrznym, ale - co więcej - przekonała się ona o niezgodności tego programu z rynkiem wewnętrznym. Według skarżących Komisja naruszyła postanowienia rozporządzenia nr 569/1999 i tym samym popełniła nadużycie proceduralne.
