Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2011 r. - Gobierno de Aragón i in. przeciwko Radzie(Sprawa T-150/11)
(2011/C 130/53)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Gobierno de Aragón (Aragón, Hiszpania), Principado de Asturias, Junta de Castilla y León (przedstawiciele: C. Fernández Vicién, I. Moreno-Tapia Rivas, E. Echeverría Álvarez, M. López Garrido, adwokaci)
Strona pozwana: Rada
Żądania strony skarżącej
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności art. 3 ust. 1 lit. a), b) i f), art. 3 ust. 3 i art. 7 ust. 2 i 3 decyzji Rady 2010/787/UE oraz
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszej skargi jest stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Rady z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla (2010/787/UE)
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1) Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych i w rezultacie naruszenia art. 194 TFUE.
Decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie okoliczności faktycznych z uwagi na to, że uznaje, iż niewielki udział dotowanego węgla w ogólnym koszyku energetycznym nie uzasadnia dalszego utrzymywania takich dotacji w celu zabezpieczenia dostaw energii w Unii. Ze względu na popełnienie tego błędu zaskarżona decyzja nakłada środki naruszające jeden z celów polityki energetycznej ustanowionych w art. 194 TFUE, który w lit. b) ustanawia obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii w Unii.
2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności
Wymóg zamknięcia lub zwrotu pomocy otrzymanej zgodnie z zaskarżoną decyzją przez kopalnie, które nie będąc konkurencyjne w 2011 r. staną się konkurencyjne w 2018 r. nie jest proporcjonalny w odniesieniu do celów zaskarżonej decyzji. Zatem zaskarżone w niniejszej skardze przepisy wykraczają znacznie poza to, co może być niezbędne dla zagwarantowania ochrony środowiska naturalnego w zakresie, w jakim nie przyczyniają się do zmniejszenia procentowego udziału energii wytwarzanej z węgla. Zaskarżone przepisy nie są również proporcjonalne dla osiągnięcia celów konkurencyjności przemysłu węglowego, gdyż (i) mogą skutkować zamknięciem w 2018 r. kopalń, które będą wtedy konkurencyjne, lecz zgodnie z zaskarżoną decyzją musiały zobowiązać się do zamknięcia, ponieważ w 2011 r. nie mogły utrzymać się bez udzielonej tą decyzją pomocy oraz (ii) nie sprzyjają utrzymaniu kopalń konkurencyjnych z punktu widzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa.
3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań.
Skarżące twierdzą, że pewne aspekty zaskarżonej decyzji eliminując bezpieczeństwo dostaw jako cel podlegający ochronie nowych przepisów naruszają wspólnotową zasadę uzasadnionych oczekiwań.
4) Zarzut czwarty dotyczący braku uzasadnienia.
Zdaniem skarżących decyzja nie zawiera wystarczającego uzasadnienia dotyczącego przyjęcia środków, które stanowią odstępstwo od przepisów wcześniejszego rozporządzenia i od kontekstu prawnego, w jaki się ona wpisuje.
