Skarga wniesiona w dniu 11 lutego 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii(Sprawa C-64/11)
(2011/C 113/17)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 9 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: R.Layl i J. Baquero Cruz, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że poprzez art. 17 ust. 1 Real Decreto Legislativo 4/2004, de 5 de marzo, por el que se aprueba el texto refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades [królewskiego dekretu z mocą ustawy nr 4/2004 z dnia 5 marca przyjmującego tekst jednolity ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych] Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom przewidzianym w art. 49 TFUE i art. 31 porozumienia EOG.
– obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Sporny przepis ustanawia specjalne traktowanie niezrealizowanych zysków spółek, które przenoszą swoją siedzibę do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zaprzestają prowadzenia działalności w Hiszpanii, aby kontynuować ją w innym państwie członkowskim lub przenoszą swoje aktywa do innego państwa członkowskiego. W tych wypadkach państwo członkowskie opodatkowuje niezrealizowane zyski w chwili wyjścia, tak że spółki, których to opodatkowanie dotyczy, muszą zapłacić należność podatkową od niezrealizowanych i hipotetycznych zysków, których być może nigdy nie zrealizują. System ten stanowi wyjątek od zwykłej zasady, zgodnie z którą opodatkowuje się rzeczywisty zysk podatnika w trakcie okresu podatkowego.
Komisja uważa, że taki aspekt hiszpańskiego uregulowania jest sprzeczny z TFUE i porozumieniem EOG, ponieważ jest on środkiem dyskryminującym, a w każdym razie nieproporcjonalnym środkiem ograniczającym swobodę przedsiębiorczości. Hiszpańskie uregulowanie może zniechęcić do przepływu spółek lub aktywów, które mogłyby doprowadzić do lepszej dystrybucji środków finansowych.
Zdaniem Komisji spółki powinny mieć prawo do przenoszenia swojej siedziby lub poszczególnych składników majątku do innego państwa członkowskiego bez konieczności poddawania się nadmiernie złożonym i kosztownym postępowaniom. Zdaniem rzeczonej instytucji brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla przystępowania do bezpośredniego pobierania podatku od niezrealizowanego zysku przy okazji przeniesienia do innego państwa członkowskiego hiszpańskiej spółki lub zaprzestania działalności w Hiszpanii stałego przedsiębiorstwa siedziby lub też przy okazji przeniesienia do innego państwa członkowskiego aktywów posiadanych w Hiszpanii, w sytuacji, gdy opodatkowanie to nie istnieje w porównywalnych sytuacjach krajowych.
