Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 2 października 2009 r. w sprawie T-324/05 Republika Estońska przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 18 grudnia 2009 r. przez Republikę Estońską(Sprawa C-535/09 P)
(2010/C 63/46)
Język postępowania: estoński
(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2010 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Republika Estońska (przedstawiciel: L. Uibo)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Łotewska
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie w całości zaskarżonego wyroku;
– uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Estonia uważa, że należy uchylić wyrok Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (zwanego dalej "Sądem") z następujących względów:
1) Sąd wypaczył dowody i zastosował w niewłaściwy sposób zasadę kolegialności przewidzianą w art. 219 WE.
2) Sąd dokonał błędnej wykładni aktu o przystąpieniu oraz rozporządzenia nr 60/2004(1).
a) Sąd dokonał błędnej wykładni art. 6 rozporządzenia nr 60/2004, uznając, iż pojęcie "zapasów" w nim zawarte obejmuje również zapasy domowe.
– Sąd zbyt wąsko określił cel rozporządzenia nr 60/2004 i części 4 pkt 2 załącznika IV do aktu o przystąpieniu, uznając, że polega on na uniknięciu "wszelkich" zakłóceń.
– Sąd dokonał błędnej wykładni art. 7 ust. 1 i art. 6 rozporządzenia nr 60/2004, nakładając na państwa członkowskie obowiązek wyeliminowania nadwyżek cukru, który nie ma podstawy prawnej.
b) Sąd dokonał błędnej wykładni art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 60/2004, ponieważ niesłusznie ograniczył zakres stosowania tego aktu i wyłączył spod tego zakresu okoliczności, w których zapasy cukru są gromadzone w Estonii.
– Sąd popełnił błąd przy ocenie dowodów i wypaczył je w ramach analizy przedstawionego przez Estonię argumentu, że gromadzenie zapasów domowych odgrywa istotną rolę w konsumpcji i kulturze estońskiej.
– Sąd nie dokonał poprawnej oceny uzasadnionych oczekiwań Estonii wynikających z zapewnień udzielonych przez Komisję w toku negocjacji akcesyjnych.
– Sąd nie ocenił w poprawny sposób wkładu Unii Europejskiej w gromadzenie zapasów.
3) Sąd niesłusznie uznał, że Komisja nie naruszyła obowiązku uzasadnienia.
4) Sąd niesłusznie uznał, że Komisja nie naruszyła zasady dobrej wiary.
______
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 60/2004 z dnia 14 stycznia 2004 r. ustanawiające środki przejściowe w sektorze cukru w następstwie przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz.U. L 9, s. 8).
