Zimbabwe.

Zimbabwe

P6_TA(2008)0640

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie sytuacji w Zimbabwe

(2010/C 45 E/15)

(Dz.U.UE C z dnia 23 lutego 2010 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Zimbabwe, a w szczególności ostatnią z dnia 10 lipca 2008 r. w sprawie sytuacji w Zimbabwe⁽¹⁾,

– uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2008/135/WPZiB z dnia 18 lutego 2008 r.⁽²⁾ odnawiające środki ograniczające w odniesieniu do Zimbabwe, odnawiające do dnia 20 lutego 2009 r. środki ograniczające, nałożone na Zimbabwe na mocy wspólnego stanowiska Rady 2004/161/WPZiB z dnia 19 lutego 2004 r.⁽³⁾, uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1226/2008 z dnia 8 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 314/2004 dotyczące niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Zimbabwe⁽⁴⁾ oraz wnioski Rady Europejskiej z dni 11-12 grudnia 2008 r. w sprawie Zimbabwe, w których wyrażono poważne zaniepokojenie pogarszaniem się sytuacji humanitarnej w Zimbabwe,

– uwaględniając rezolucję w sprawie sytuacji w Zimbabwe przyjętą przez Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne AKP-UE w dniu 28 listopada 2008 r.,

– uwzględniając sprawozdanie misji obserwacji wyborów Parlamentu Panafrykańskiego w sprawie zharmonizowanych wyborów, które odbyły się w Zimbabwe w dniu 29 marca 2008 r.,

– uwzględniając rezolucję w sprawie Zimbabwe przyjętą podczas 11 szczytu Unii Afrykańskiej, który odbył się w Szarm el-Szejk w dniach 30 czerwca - 1 lipca 2008 r.,

– uwzględniając porozumienie z dnia 15 września 2008 r. w sprawie rozwiązania problemów, z jakimi boryka się Zimbabwe, zawarte między Afrykańską Narodową Unią Zimbabwe - Frontem Patriotycznym (ZANU-PF) i dwoma ugrupowaniami Ruchu na rzecz Demokratycznych Zmian (MDC),

– uwzględniając traktat Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju (SADC) oraz załączone do niego protokoły, m.in. protokół wyborczy SADC,

– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że Zimbabwe boryka się z kryzysem humanitarnym na skalę masową, w którym 5,1 mln ludzi - prawie połowa ludności kraju - dotkniętych jest głodem, mając na uwadze, że wybuch epidemii cholery, spowodowany załamaniem się zaopatrzenia w wodę i systemu usług sanitarnych, spowodował co najmniej 783 ofiary śmiertelne oraz stał się przyczyną zakażenia ponad 16.400 osób w Zimbabwe, zaś ponad 300.000 ludzi poważnie osłabionych brakiem żywności zostało ciężko zagrożonych epidemią,

B. mając na uwadze, że władze Zimbabwe jasno dały do zrozumienia, że nie są w stanie położyć kresu kryzysowi humanitarnemu oraz że nie zaprzestaną surowego represjonowania swoich przeciwników; mając na uwadze, że istnieje wyraźny związek między katastrofą humanitarną i kryzysem rządów, który został spowodowany faktem, że Robert Mugabe nie przeprowadził uczciwych i wiarygodnych wyborów oraz nie przestrzegał zasad porozumienia z 15 września 2008 r., dotyczących utworzenia rządu jedności narodowej w celu zakończenia kryzysu pomimo prób mediacji podejmowanych przez prezydenta Republiki Południowej Afryki Tabo Mbekiego,

C. mając na uwadze, że stopa inflacji w regionie szacowana jest na miliardy procent, co stanowi najwyższy wskaźnik na świecie, oraz że 80 % ludności żyje za mniej niż 1 USD dziennie, nie mając dostępu do podstawowych zasobów, takich jak żywność i woda,

D. mając na uwadze, że zdaniem międzynarodowej, humanitarnej organizacji medycznej "Médecins Sans Frontières" (Lekarze bez granic) co najmniej 1,4 mln ludzi jest zagrożonych cholerą, jeżeli epidemia nie zostanie powstrzymana u źródła; mając na uwadze, że epidemia przenosi się do RPA i Botswany,

E. mając na uwadze, że połączenie kryzysu gospodarczego, politycznego i społecznego odbiło się niekorzystnie zwłaszcza na kobietach i dziewczętach oraz że są one szczególnie narażone na zakażenie cholerą, ponieważ odpowiadają za opiekę nad chorymi w domu,

F. mając na uwadze, że średnia długość życia w Zimbabwe spadła w ostatnim dziesięcioleciu z 60 lat w przypadku obu płci do 37 lat w przypadku mężczyzn i 34 lat w przypadku kobiet, mając na uwadze, że obecnie 1,7 mln ludzi w Zimbabwe żyje z wirusem HIV,

G. mając na uwadze, że poza kryzysem politycznym i zagrożeniem dla zdrowia publicznego w Zimbabwe nasila się kryzys praw człowieka, którego ostatnim przejawem był szereg uprowadzeń obrońców praw człowieka, takich jak Jestiny Mukoko, której zniknięcie było modelowym przykładem prześladowania i zastraszania obrońców praw człowieka przez ludzi podejrzanychi o działanie z upoważnienia władz Zimbabwe,

H. mając na uwadze, że UNICEF szacuje, iż zaledwie 40 % nauczycieli w kraju wykonuje swoją pracę, a na zajęcia uczęszcza jedynie trzecia część uczniów; mając na uwadze, że nauczyciele, podobnie jak lekarze i pielęgniarki, okresowo strajkowali i byli brutalnie prześladowani przez policję za wykonywanie swojego prawa do pokojowej demonstracji,

I. mając na uwadze, że "mędrcy" - były sekretarz generalny ONZ Kofi Annan, były prezydent Stanów Zjednoczonych Jimmy Carter oraz obrończyni praw kobiet i dzieci Graça Machel - nie uzyskali zezwolenia na wjazd do Zimbabwe,

J. mając na uwadze, że wielu afrykańskich przywódców, m.in. arcybiskup Desmond Tutu, prezydent Botswany Ian Kama oraz premier Kenii Raila Odinga, wezwało Roberta Mugabego do ustąpienia,

K. mając na uwadze, że w dniu 8 grudnia 2008 r. na uroczystości obchodów sześćdziesięciolecia Powszechnej deklaracji praw człowieka prezydent Francji Nicolas Sarkozy w imieniu UE wezwał Roberta Mugabego do ustąpienia, stwierdzając, że Robert Mugabe "przetrzymuje ludność Zimbabwe jako zakładnika" oraz że ludzie w Zimbabwe mają prawo do wolności, bezpieczeństwa i szacunku,

L. mając na uwadze, że Zimbabwe jest bliskie spełnienia kryteriów powołania się na deklarację zatwierdzoną podczas szczytu ONZ w e wrześniu 2005 r., w której stwierdzono, że istnieje międzynarodowy "obowiązek ochrony" ludzi, na których dokonuje się zbrodni przeciwko ludzkości,

1. wyraża głębokie zaniepokojenie katastrofalną sytuacją humanitarną w Zimbabwe, epidemią cholery, głodem i całkowitym powstrzymywaniem się reżimu Roberta Mugabego od podjęcia pozytywnych działań w celu zaradzenia kryzysowi; wzywa Radę i Komisję, żeby potwierdziły swoje zobowiązania wobec obywateli Zimbabwe poprzez znaczący, długoterminowy program pomocy humanitarnej;

2. zauważa, że Unia Europejska uruchomiła właśnie 10 mln EUR środków pomocowych i wzywa władze Zimbabwe do zniesienia wszelkich ograniczeń wobec humanitarnych agencji pomocowych i do zagwarantowania, że będzie można udzielać pomocy humanitarnej zgodnie z zasadami humanitaryzmu, neutralności, bezstronności i niezależności;

3. w pełni popiera wysiłki wspomnianej wyżej delegacji "mędrców" mające na celu zaradzenie kryzysowi w Zimbabwe: uważa za całkowicie niedopuszczalne, że reżim Roberta Mugabego odmówił członkom tej delegacji wizy wjazdowej, skoro chcieli oni wykorzystać swoje znaczenie, żeby zwiększyć natychmiastową i długoterminową pomoc dla kraju i zakończyć w ten sposób straszne cierpienia ludzi w Zimbabwe;

4. stanowczo potępia ciągłe stosowanie przez reżim Roberta Mugabego przemocy wobec członków i sympatyków MDC; jest oburzony serią niedawnych uprowadzeń obrońców praw człowieka i wzywa do natychmiastowego uwolnienia Jestiny Mukoko, dyrektora Zimbabwe Peace Project [Projekt pokoju dla Zimbabwe] (ZPP), Zacharii Nkoma, brata znanego prawnika zajmującego się prawami człowieka Harrisona Nkomo, Brodericka Takawiry, koordynatora ZPP na prowincji, Pascala Gonza, kierowcy w ZPP, oraz wielu członków MDC i działaczy społeczeństwa obywatelskiego, a także wzywa do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców tych uprowadzeń;

5. z zadowoleniem przyjmuje poszerzenie unijnego wykazu osobistości reżimu Roberta Mugabego objętych zakazem oraz nalega, żeby dodano do niego kolejne nazwiska głównych popleczników Roberta Mugabego, m.in. Florence'a Chitaury, byłego ministra z ramienia ZANU-PF, który podobno obecnie żyje w Londynie, odmawia potępienia Roberta Mugabego i bez przeszkód przemieszcza się do Zimbabwe i z powrotem;

6. wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ, żeby rozważyła nałożenie ukierunkowanych sankcji (zakaz przemieszczania się i zamrożenie aktywów) na Roberta Mugabego i osoby aktywnie uczestniczące w stosowaniu przemocy czy naruszaniu praw człowieka; wzywa zwłaszcza Chiny, Rosję i RPA, żeby w Radzie Bezpieczeństwa ONZ poparły surowe środki przeciwko reżimowi Roberta Mugabego oraz żeby dały afrykańskim rządom do zrozumienia, że nie zamierzają już udzielać jakiegokolwiek poparcia reżimowi Roberta Mugabego;

7. z uznaniem przyjmuje, że rządy Kenii, Botswany i Zambii mówią jednym głosem przeciwko Robertowi Mugabemu, oraz wyraża głębokie rozczarowanie faktem, że tak wiele innych rządów afrykańskich jest wciąż gotowych przymykać oczy na niegodziwości jego reżimu;

8. podkreśla, że ludzie w Zimbabwe rozpaczliwie potrzebują politycznej zmiany, oraz potępia fakt, że Robert Mugabe odmawia wykonania porozumienia, które podpisał 15 września 2008 r. i zgodnie z którym miał przekazać kluczowe ministerstwa partii Morgana Tsvangiraiego, oraz że nie zapoczątkowuje reformy politycznej;

9. wyraża poważne zaniepokojenie faktem, że istniejąca wśród obywateli Zimbabwe rozpaczliwa potrzeba natychmiastowej, radykalnej i demokratycznej zmiany wciąż jest pogwałcana przez opresyjny, oparty na manipulacji reżim Roberta Mugabego, który służy sam sobie;

10. pilnie wzywa kraje afrykańskie i instytucje regionalne, w tym SADCV, a zwłaszcza Unię Afrykańską jako gwaranta porozumienia z 15 września 2008 r., a także wybitnych Afrykańczyków, do zwiększenia presji zmierzającej do zapewnienia sprawiedliwego, słusznego rozwiązania sytuacji w Zimbabwe, opartego na wiarygodnych wyborach, jakie odbyły się w marcu 2008 r., oraz do monitorowania w wyważony sposób wszelkich porozumień politycznych;

11. wzywa Radę, żeby zachęciła Unię Afrykańską do przygotowania planu aktywnej interwencji mającej na celu ochronę ludności cywilnej w Zimbabwe;

12. wzywa Radę, żeby stale zwracała uwagę na możliwe skutki, jakie dla wywołują dla regionu umyślne zaniedbania i nieudolne rządy ZANU-PF, destabilizujące Zimbabwe;

13. wyraża głębokie zaniepokojenie sytuacją w regionie uchodźców z Zimbabwe i ubolewa na aktami przemocy dokonywanymi w sąsiadujących krajach wobec uchodźców z Zimbabwe; wzywa Komisję do udzielenia tymże państwom sąsiadującym wsparcia poprzez realizację programów pomocy finansowej i materialnej dla uchodźców;

14. stanowczo wzywa wszystkie zainteresowane podmioty i wspólnotę międzynarodową, żeby byli gotowi na wsparcie gospodarczej i społecznej odbudowy Zimbabwe, jeżeli zostanie utworzony rząd, który rzeczywiście odzwierciedli wolę obywateli Zimbabwe w pełnym zakresie oraz jeżeli zaistnieją namacalne znaki powrotu do poszanowania demokracji, praw człowieka i praworządności;

15. wzywa Radę i państwa członkowskie, żeby przyspieszyły działania dyplomatyczne w Afryce w celu zapewnienia aktywnego wsparcia dla zmian w Zimbabwe;

16. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządom państw grupy G8, rządom oraz parlamentom Zimbabwe i RPA, Sekretarzowi Generalnemu Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, przewodniczącym Komisji i Rady Wykonawczej Unii Afrykańskiej, Parlamentowi Panafrykańskiemu, Sekretarzowi Generalnemu oraz rządom państw Południowoafrykańskiej Wspólnoty na rzecz Rozwoju i jej Forum Parlamentarnemu.

______

⁽¹⁾ Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0364.

⁽²⁾ Dz.U. L 43 z 19.2.2008, s. 39.

⁽³⁾ Dz.U. L 50 z 20.2.2004, s. 66.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 331 z 10.12.2008, s. 11.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2010.45E.86
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Zimbabwe.
• Data aktu: 18/12/2008
• Data ogłoszenia: 23/02/2010