Skarga wniesiona w dniu 7 września 2010 r. - Masco i in. przeciwko Komisji(Sprawa T-378/10)
(2010/C 301/65)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Masco Corp. (Taylor, Stany Zjednoczone Ameryki), Hansgrohe AG (Schiltach, Niemcy), Hansgrohe Deutschland Vertriebs GmbH (Schiltach, Niemcy), Hansgrohe Handelsgesellschaft m.b.H. (Wiener Neudorf, Austria), Hansgrohe SA/NV (Anderlecht, Belgia), Hansgrohe B.V. (Westknollendam, Niderlandy), Hansgrohe SARL (Antony, Francja), Hansgrohe Srl (Villanova d'Asti, Włochy), Hüppe GmbH (Bad Zwischenahn, Niemcy), Hüppe Gesellschaft m.b.H. (Laxenburg, Austria), Hüppe Belgium SA/NV (Zaventem, Belgia) i Hüppe B.V. (Alblasserdam, Niderlandy) (przedstawiciele: D. Schroeder, adwokat, oraz J. Temple Lang, Solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji C(2010) 4185 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie COMP/39092 - Instalacje sanitarne, w zakresie, w jakim uznano w nim, że skarżące uczestniczyły w porozumieniu ciągłym bądź uzgodnionych praktykach w "sektorze instalacji sanitarnych do łazienek", oraz
– obciążenie Komisji kosztami obsługi prawnej oraz innymi kosztami i wydatkami poniesionymi przez skarżące w związku z niniejszym postępowaniem.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności w części art. 1 decyzji Komisji C(2010) 4185 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie COMP/39.092 - Instalacje sanitarne), w której Komisja uznała, iż skarżące, wraz z innymi przedsiębiorstwami, naruszyły art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG poprzez uczestnictwo w porozumieniu ciągłym lub uzgodnionych praktykach w sektorze w "sektorze instalacji sanitarnych do łazienek" na terytorium Niemiec, Austrii, Włoch, Francji, Belgii i Niderlandów.
W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą jeden zarzut.
Skarżące kwestionują dokonaną przez Komisję kwalifikację prawną ich czynu jako jednego złożonego naruszenia, obejmującego trzy różne grupy produktów, a mianowicie baterie i armaturę, kabiny prysznicowe i ceramikę sanitarną, zamiast uznać, go za trzy odrębne naruszenia.
Skarżące nie są producentami ceramiki sanitarnej. Twierdzą one, że uznając, iż uczestniczyły one w pojedynczym, złożonym naruszeniu obejmującym trzy grupy produktów, w tym ceramikę sanitarną, Komisja popełniła błędy w zakresie oceny okoliczności faktycznych oraz naruszyła prawo. Uznanie przez Komisję w decyzji, że popełnione zostało pojedyncze, złożone naruszenie nie jest spójne z dotychczasową praktyką decyzyjną Komisji (ani orzecznictwem Trybunału). Komisja naruszyła w ten sposób zasady przejrzystości, pewności prawa i równego traktowania. W szczególności przedstawione w decyzji fakty i dowody nie uzasadniają wniosku Komisji, że popełnione zostało pojedyncze, złożone naruszenie obejmujące trzy różne grupy produktów.
