Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 9 lipca 2010 r. w sprawie T-430/08 Grain Millers, Inc. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Grain Millers GmbH & Co. KG, wniesione w dniu 15 września 2010 r. przez Grain Millers, Inc.(Sprawa C-447/10 P)
(2010/C 301/26)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Grain Millers, Inc. (przedstawiciele: L.-E. Ström, K. Martinsson, advokater)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Grain Millers GmbH & Co. KG
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie w całości wyroku Sądu Unii Europejskiej (siódma izba) z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie T-430/08, w którym decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23 lipca 2008 r. (sprawa R 478/2007-2) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Grain Millers GmbH & Co. KG a Grain Millers, Inc. została utrzymana w mocy; obciążenie OHIM kosztami postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości i przed Sądem oraz obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM i Wydziałem Sprzeciwów OHIM.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza sprawa dotyczy kwestii czy Grain Millers GmbH & Co. KG przedstawił wystarczające dowody używania oznaczenia GRAIN MILLERS aby spełnić przesłanki wymienione w art. 8 ust. 4 rozporządzenia(1) z takim skutkiem, że wspomniane oznaczenie stanowi przeszkodę dla przyjęcia zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 003650256 GRAIN MILLERS złożonego przez wnoszącą odwołanie.
W sprawach połączonych T-318/06 do T-321/06 Alberto Jorge Moreira da Fonsecal przeciwko OHIM - General Optica (pkt 33-35) Sąd dokonał już wykładni celu zawartej w art. 8 ust. 4 rozporządzenia przesłanki "znaczenia większego niż lokalne", a mianowicie polegającego na ograniczeniu możliwości kolizji do przypadków związanych z oznaczeniami mającymi rzeczywiste znaczenie i zakładającego, że kwestia ta podlega ocenie nie tylko z punktu widzenia geograficznego zasięgu znaczenia posiadanego przez dane oznaczenie ale również z punktu widzenia jego zasięgu ekonomicznego, który jest oceniany w świetle okresu, przez który oznaczenie pełniło swoją funkcje w ramach wymiany handlowej i stopnia jego używania. Tymczasem w zaskarżonym wyroku Sąd nie zastosował tego podejścia i nic nie wskazuje na to, że zdawał on sobie sprawę z zasad, które zostały uznane we wspomnianych sprawach połączonych.
Wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd błędnie uznał, iż art. 8 ust. 4 nie zawiera wymogu rzeczywistego używania oznaczenia jako okoliczności stanowiącej poparcie dla sprzeciwu, podczas gdy wymóg ten zawarty jest w art. 43 ust. 2 rozporządzenia.
Sąd błędnie pominął dotychczasowe orzecznictwo dotyczące oceny dowodów i wymagań dowodowych.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) Nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. Dz 11, s. 1).
