Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 8 lipca 2009 r. w sprawie T-219/07, DSV Road NV przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 7 września 2009 r. przez DSV Road NV(Sprawa C-358/09 P)
(2009/C 297/22)
(Dz.U.UE C z dnia 5 grudnia 2009 r.)
Język postępowania: niderlandzki
Strony
Wnoszący odwołanie: DSV Road NV (przedstawiciele: adwokaci A. Poelmans i G. Preckler)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie żąda:
– stwierdzenia dopuszczalności i zasadności odwołania;
– uchylenia w całości wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 8 lipca 2009 r. w sprawie T-219/07.
Gdyby - w razie uchylenia wyroku Sądu - Trybunał miał postanowić, że sam rozstrzygnie sprawę co do istoty:
– stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 24 kwietnia 2007 r. dotyczącej wniosku Królestwa Belgii [nr REC 05/02, C(2007) 1776], na mocy której stwierdzono, że należy dokonać retrospektywnego pokrycia należności celnych przywozowych w wysokości 168.004,65 EUR, stanowiących przedmiot wniosku Królestwa Belgii z dnia 12 sierpnia 2002 r., i że należności te nie mogą zostać umorzone oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania obydwu instancji.
Zarzuty i główne argumenty
1. W zakresie dotyczącym art. 220 ust. 2 lit. b) WKC(1)
Zarzut pierwszy: Stosując art. 220 ust. 2 lit. b) WKC Sąd nie uwzględnił wykładni tego przepisu dokonanej przez Trybunał w wyroku z dnia 9 marca 2006 r.(2), w szczególności w zakresie dotyczącym ciężaru dowodu na okoliczność, że nieprawidłowe świadectwa zostały wydane na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, ponieważ zgodnie z tym wyrokiem ciężar dowodu spoczywa bezsprzecznie na organach celnych, które zamierzają dokonać retrospektywnego pokrycia należności, a ponadto dowód ten powinien zostać przeprowadzony poprzez przedstawienie obiektywnych oryginałów dokumentów.
W związku z tym Sąd uchybił art. 220 ust. 2 lit. b) WKC i błędnie zastosował prawo wspólnotowe, w konsekwencji je naruszając. Dlatego też do Trybunału należy usunięcie tego błędu w stosowaniu prawa.
Zarzut drugi: przeprowadzając badanie przedstawionego mu dowodu Sąd przyjął w każdym razie błędną koncepcję, ponieważ wskazany dowód nie spełnia wymogów art. 220 ust. 2 lit. b) WKC w świetle wykładni Trybunału z dnia 9 marca 2006 r.(3).
W związku z tym Trybunał dokonał błędnej oceny prawnej przedstawionego mu dowodu i w konsekwencji naruszył prawo wspólnotowe.(4).
Należy ponadto stwierdzić, że dokonując oceny dowodu Sąd wydał orzeczenie niekonsekwentne i w związku z tym wewnętrznie sprzeczne poprzez uznanie przedłożonych materiałów dowodowych z jednej strony za wystarczające, aby dochować ciążący na Komisji ciężar dowodu na okoliczność, że nieprawidłowe świadectwa zostały wydane na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, a z drugiej strony wedle tych samych reguł oddalił te materiały dowodowe jako niewystarczające dla ciążącego na wnoszącej odwołanie dowodu na okoliczność, że tajlandzkie organy celne wiedziały lub przynajmniej powinny były wiedzieć, że towary nie mogły zostać uwzględnione w ramach preferencyjnego traktowania.
Do Trybunału należy uznanie błędów popełnionych przez Sąd przy ocenie i badaniu przedłożonych jako dowód akt sprawy za błędy w zakresie uzasadnienia(5).
2. W zakresie dotyczącym art. 239 WKC
Zarzut: W związku z błędnym zastosowaniem art. 220 ust. 2 lit. b) WKC lub w związku z błędami przy ocenie przedłożonych jako dowód akt sprawy Sąd błędnie orzekł, że sytuacja, w której znalazła się wnosząca odwołanie nie stanowi sytuacji szczególnej w rozumieniu art. 239 WKC.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, s. 1).
(2) Wyrok z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie C-293/04 Beemsterboer, Rec. s. I-2263.
(3) Ibidem.
(4) Postanowienie Trybunału z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie C-325/94 P An Taisce i WWF UK przeciwko Komisji, Rec. 1996, s. I-3739-3740, pkt 28 i 30.
(5) Wyrok Trybunału z dnia 24 października 1996 r. w sprawie C-32/95 P Komisja przeciwko Lisrestal i in., Rec. 1996, s. I-5399, pkt 40.
