Skarga wniesiona w dniu 11 czerwca 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej(Sprawa C-212/09)
(2009/C 180/61)
(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2009 r.)
Język postępowania: portugalski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciel(-e): G. Braun, M. Teles Romão i P. Guerra e Andrade, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Portugalska
Żądania strony skarżącej
– Orzeczenie, że poprzez utrzymanie specjalnych uprawnień Państwa i innych podmiotów prawa publicznego lub portugalskiego sektora publicznego w GALP Energia, SGPS S.A. Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym a niej na mocy art. 56 WE i 43 WE;
– obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z portugalskimi przepisami Państwo posiada w GALP uprzywilejowane akcje przyznające szczególne uprawnienia. Państwo ma prawo wyznaczać prezesa zarządu. W zakresie spraw należących do jego kompetencji, uchwały spółki muszą być zatwierdzone przez niego.
Jakakolwiek uchwała o zmianie umowy spółki, jakakolwiek uchwała zezwalająca na zawarcie umów dotyczących grupy lub spółek zależnych lub która mogłaby w jakikolwiek sposób zagrażać zaopatrzeniu kraju w ropę, benzynę lub produkty pochodne wymaga zgody Państwa.
Komisja twierdzi, że zarówno prawo państwa do wyznaczania członka zarządu posiadającego uprawnienie do zatwierdzania uchwał, jak i prawo veta Państwa w przypadku significant corporate actions ograniczają w poważny sposób inwestycje bezpośrednie i inwestycje portfelowe.
Wyżej wymienione szczególne uprawnienia państwa są środkami państwowymi, jako że uprzywilejowane akcje nie wynikają ze zwykłego zastosowania prawa spółek.
Wtórne prawo wspólnotowe nie uzasadnia szczególnych uprawnień państwa w spółkach sprzedaży detalicznej oleju i produktów ropopochodnych. GALP nie ponosi żadnej odpowiedzialności za zagwarantowanie zapewnienia zaopatrzenia. Zamiarem Państwa było uczynienie z GALP spółki z centrum zarządzania w Portugalii. W każdym razie państwo portugalskie nie przestrzega zasady proporcjonalności, ponieważ sporne przepisy nie są odpowiednie do zagwarantowania zamierzonych celów i wychodzą poza to, co jest konieczne dla ich osiągnięcia.
