Skarga wniesiona w dniu 9 kwietnia 2009 r. - Trelleborg przeciwko Komisji(Sprawa T-148/09)
(2009/C 141/107)
(Dz.U.UE C z dnia 20 czerwca 2009 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Trelleborg AB (Trelleborg, Szwecja) (przedstawi-ciele: J. Joshua, barrister, i E. Aliende Rodríguez, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy on skarżącej, a w każdym razie w zakresie, w jakim uznano w nim, że skarżąca dopuściła się jakiegokolwiek naruszenia prawa przed dniem 21 czerwca 1999 r.;
– obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą w art. 2, w celu usunięcia oczywistych błędów, którymi dotknięta jest ta decyzja;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2009) 428 wersja ostateczna z dnia 28 stycznia 2009 dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE i art. 53 porozumienia EOG w sprawie COMP/39406 - Przewody morskie w zakresie, w jakim uznano w niej, iż skarżąca uczestniczyła w popełnieniu jednego ciągłego naruszenia prawa w sektorze przewodów morskich na terenie EOG, polegającego na koordynowaniu przetargów, ustalaniu cen, ustalaniu kwot, ustalaniu warunków sprzedaży, dokonywaniu geograficznego podziału rynku, a także wymianie poufnych informacji dotyczących cen, wielkości sprzedaży i ofert przetargowych. Ponadto skarżąca domaga się obniżenia kwoty nałożonej na nią grzywny.
W uzasadnieniu swych żądań skarżąca podnosi dwa zarzuty.
Po pierwsze podnosi ona, iż uprawnienie Komisji do nakładania grzywien w odniesieniu do wszelkich okresów poprzedzających dzień 21 czerwca 1999 r. uległo przedawnieniu zgodnie z art. 25 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003, gdyż według skarżącej Komisja popełniła oczywisty błąd co do okoliczności faktycznych oraz naruszyła prawo uznając, że skarżąca dopuściła się jednego ciągłego naruszenia prawa.
Po drugie skarżąca utrzymuje, iż po stronie Komisji nie istnieje uzasadniony interes w deklaratywnym ustalaniu popełnienia naruszenia prawa w odniesieniu do pierwszego okresu, który zakończył się w maju 1997 r.
