Skarga wniesiona w dniu 11 lutego 2009 r. - Niemcy przeciwko Komisji(Sprawa T-59/09)
(2009/C 113/73)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 16 maja 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: M. Lumma i B. Klein)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 5 grudnia 2008 r. [SG.E.3/RG/mbp D(2008) 10067] o udostępnieniu wnioskodawcom będącym osobami prywatnymi dokumentów objętych zakresem postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego nr 2005/4569 pochodzących od władz niemieckich, mimo sprzeciwu rządu federalnego mającego za podstawę art. 2 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001;
– Obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji z dnia 5 grudnia 2008 r. o udostępnieniu osobom trzecim będącym osobami prywatnymi dokumentów objętych zakresem postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego pochodzących od władz niemieckich, mimo sprzeciwu rządu federalnego.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 4 ust. 5 rozporządzenia nr 1049/2001(1) w związku z zawartą w art. 10 WE zasadą lojalnej współpracy pomiędzy Wspólnotą i państwami członkowskimi.
Artykuł 4 ust. 5 rozporządzenia nr 1049/2001 przyznaje państwom członkowskim możliwość uzależnienia przekazywania dokumentów sporządzonych przez ich władze, które znajdują się w posiadaniu organów wspólnotowych, od wyrażenia przez państwo członkowskie zgody. Komisja nie dysponuje prawem do przeprowadzania własnej wyczerpującej analizy powodów odmowy dostępu do dokumentów na podstawie art. 4 ust. 1-3 rozporządzenia nr 1049/2001. Zgodnie z wykładnią dokonaną przez Trybunał w sprawie C-64/05 P(2) Szwecja przeciwko Komisji dany organ wspólnotowy może pominąć taki sprzeciw i dokonać własnej oceny w przedmiocie występowania powodów odmowy dostępu na podstawie art. 4 ust. 1-3 rozporządzenia nr 1049/2001 w następujących okolicznościach: gdy sprzeciw jest "całkowicie nieuzasadniony" lub nie wykazuje "żadnego związku" z powodami odmowy dostępu.
Wynika z tego, że w związku z ustanowioną w art. 10 WE zasadą lojalnej współpracy pomiędzy Wspólnotą i państwami członkowskimi ocena występowania powodów odmowy dostępu zgodnie z art. 4 ust. 1-3 rozporządzenia nr 1049/2001 zasadniczo należy do państwa członkowskiego. Komisja może się przeciwstawić odmowie wyrażenia zgody jedynie wyjątkowo, w sytuacji braku dostosowania się w wystarczającym stopniu przez państwo członkowskie do wspomnianych wymogów. Do takiego wniosku prowadzi także porównanie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia nr 1049/2001. Obydwie z wymienionych w orzecznictwie okoliczności dotyczą istotnych wymogów o charakterze formalnym, które pod względem treści powinny opierać się o zawarty w art. 253 WE obowiązek uzasadnienia. Kontrola zgodności z prawem tj. kwestii, czy odmowa dostępu do dokumentów spełnia wymogi art. 4 ust. 1-3 rozporządzenia nr 1049/2001, nie należy jednakże do Komisji.
Tytułem zarzutu ewentualnego skarżąca twierdzi, że nawet gdyby Sąd zinterpretował wyrok w sprawie C-64/05 P w taki sposób, że wniesiony na podstawie art. 4 ust. 5 rozporządzenia nr 1049/2001 sprzeciw państwa członkowskiego wiąże organ wspólnotowy tylko wtedy, gdy jest on zgodny z art. 4 ust. 1 -3 tego rozporządzenia, to Komisja byłaby uprawniona co najwyżej do dokonania kontroli ewidencyjnej uzasadnienia przedstawionego przez państwo członkowskie. Jednakże w żadnym wypadku nie można uważać, że uzasadnienie sprzeciwu zgłoszonego przez Niemcy jest w sposób oczywisty wadliwe.
______
(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz. U. L 145 s 43).
(2) Wyrok Trybunału z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie C-64/05 P Szwecja przeciwko Komisji i in. (Zb. Orz. 2007 s I 113839.
