Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2009 r. - Włochy przeciwko Komisji(Sprawa T-99/09)
(2009/C 102/50)
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2009 r.)
Język postępowania: włoski
Strony
Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciel: P. Gentili, avvocato dello Stato)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności pisma nr 000841 z dnia 2 lutego 2009 r. (dokument nr 1) autorstwa Komisji Europejskiej - Dyrekcji Generalnej ds. polityki regionalnej, mającego za przedmiot wypłatę przez Komisję kwoty innej niż żądana, które zawiera następującą decyzję: "dlatego terminem, od którego Komisja Europejska uważa za niedopuszczalne, koszty odnoszące się do działania 1.7 POR (Programma operativo regionale - regionalny program operacyjny) 2000-2006 jest 29 czerwca 2007 r. a nie jak poinformowano w ww. poprzednim piśmie z dnia 22 grudnia 2008 r., dzień 17 maja 2006 r."
– stwierdzenie nieważności pisma nr 001059 z dnia 6 lutego 2009 r. (dokument nr 2) autorstwa Komisji Europejskiej - Dyrekcji Generalnej ds. polityki regionalnej, mającego za przedmiot "przerwanie postępowania ws. wniosków o dokonanie wypłaty i o udzielenie informacji dotyczących korekt finansowych na podstawie art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1260/99 POR Kampania", które zawiera następującą decyzję: "dlatego terminem, od którego Komisja Europejska uważa za niedopuszczalne, koszty odnoszące się do działania 1.7 POR 2000-2006 jest 29 czerwca 2007 r. a nie jak informowano wcześniej 17 maja 2006 r."
– stwierdzenie nieważności pisma nr 012480 z dnia 22 grudnia 2008 r. (dokument nr 3) autorstwa Komisji Europejskiej - Dyrekcji Generalnej ds. polityki regionalnej, mającego za przedmiot POR Kampania 2000-2006 (nr CCI 1999 IT 16 1 PO 007) - skutki postępowania ws. naruszenia prawa wspólnotowego nr 2007/2195, dotyczącego zarządzania odpadami na terenie Kampanii, w drodze którego "Komisja prosi o odjęcie - przy najbliższym wniosku o wypłatę - kwoty odpowiadającej kosztom odnoszącym się do działania 1.7, poniesionym po dniu 29 czerwca 2007 r."
Zarzuty i główne argumenty
W celu uzasadnienia swoich żądań skarżąca podnosi naruszenie art. 32 ust. 3 akapit pierwszy lit. f) i akapit drugi oraz art. 39 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 1260/99 (1). Twierdzi ona w szczególności, że:
a) dla stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o wypłatę środków z funduszu strukturalnego ze względu na toczące się postępowanie w sprawie naruszenia prawa wspólnotowego niezbędne jest aby przedmiot tego postępowania całkowicie pokrywał się z przedmiotem wniosku o wypłatę
b) w postępowaniu ws. naruszenia prawa wspólnotowego Komisja zakwestionowała sposób ostatecznego unieszkodliwienia odpadów, gdyż brak jest wymaganych struktur (spalarnie, składowiska odpadów) które pozwoliłyby na przeprowadzenie tego etapu segregacji odpadów w sposób zgodny z dyrektywą. Nie mają jednak związku z przedmiotem postępowania ws. naruszenia prawa wspólnotowego pozostałe etapy segregacji oraz inne sposoby zarządzania odpadami niż ostateczne unieszkodliwianie. W szczególności chodzi tu o różne sposoby odzyskiwania odpadów, których przesłanką jest ich sortowanie. Działanie 1.7 POR Kampania 2000 i operacje (projekty) nań się składające odnoszą się właśnie do etapu odzyskiwania odpadów i ich sortowania stanowiącego jego przesłankę.
c) w drodze pisma z dnia 20 października 2008 r., które przywołane zostaje w zaskarżonych pismach, Komisja podniosła pewne wątpliwości w odniesieniu do planu zarządzania odpadami z dnia 28 grudnia 2007 r. Jednakże żaden z argumentów, za pomocą których poddano krytyce ten plan nigdy nie stanowił przedmiotu postępowania ws. naruszenia prawa wspólnotowego 2007/2195, choćby z tego powodu, że postępowanie to prowadzone było w oparciu o stan na dzień, w którym upłynął termin wyznaczony w uzasadnionej opinii, czyli 1 marca 2008 r.
d) decyzja Komisji o uznaniu wniosków o wypłatę w ramach działania 1.7 za niedopuszczalne, ze względu na to, że "nie ma wystarczających gwarancji prawidłowego przeprowadzenia operacji współfinansowanych przez EFRR w ramach działania 1.7" nie mogła zostać przyjęta na podstawie drugiej hipotezy zawartej w art. 32 ust. 1 akapit pierwszy lit. f) (toczące się postępowanie ws. naruszenia prawa wspólnotowego). Mogła ona co najwyżej zostać przyjęta na podstawie pierwszej z hipotez zawartych w tym przepisie (zawieszenie płatności na podstawie art. 39 ust. 2 rozporządzenia nr 1260/99). To jednak doprowadziłoby do powstania sporu, do uniknięcia którego zmierzała Komisja.
Wreszcie skarżąca podnosi także naruszenie istotnych przepisów o charakterze formalnym w kontekście braków w uzasadnieniu.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz. U. L 161 s 1).
