Skarga wniesiona w dniu 15 listopada 2007 r. - Ryanair Ltd przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-423/07)
(2008/C 8/50)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Ryanair Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciel: adwokat E. Vahida)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że zgodnie z art. 232 WE Komisja zaniechała działania zgodnie z jej zobowiązaniami ciążącymi na niej na mocy traktatu WE, ponieważ nie ustosunkowała się do skargi złożonej do Komisji przez skarżącą w dniu 3 listopada 2005 r., po której nastąpiło wezwanie do działania w dniu 31 lipca 2007 r.,
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu, nawet jeśli w następstwie wniesienia skargi Komisja podejmie działanie, które zdaniem Sądu wykluczy potrzebę wydania orzeczenia, lub jeśli Sąd oddali skargę jako niedopuszczalną,
– podjęcie wszelkich innych działań, jakie Sąd uzna za stosowne.
Zarzuty i główne argumenty
W skardze skarżąca podnosi, że Komisja zaniechała działania, ponieważ nie ustosunkowała się, po uprzednim wezwaniu jej do uczynienia tego na mocy art. 232 WE, do skargi do niej złożonej przez skarżącą w dniu 3 listopada 2005 r. i dotyczącej bezprawnej pomocy państwa przyznanej Lufthansa i jej partnerom ze Star Alliance w formie wyłączności na używanie terminalu 2 w porcie lotniczym w Monachium lub ewentualnie antykonkurencyjnej dyskryminacji na korzyść Lufthansa i jej partnerów ze Star Alliance, jeśli zostałoby stwierdzone, że port lotniczy w Monachium działał w sposób niezależny. Zastrzeżenie tego terminalu przez port lotniczy w Monachium na rzecz potencjalnych konkurentów skarżącej stanowi nadużycie pozycji dominującej i tym samym naruszenie art. 82 WE.
Na poparcie pierwszego zarzutu skarżąca podnosi, że Komisja była zobowiązana starannie i bezstronnie zbadać skargę do niej złożoną zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 659/1999(1), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1/2003(2) i rozporządzeniem Komisji (WE) nr 773/2004(3) w celu wydania decyzji stwierdzającej, że środki państwowe nie stanowiły pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE, albo że należało je uznać za pomoc w rozumieniu wspomnianego postanowienia, która jednak jest zgodna ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 87 ust. 2 i 3 WE, albo wszcząć postępowanie na podstawie art. 88 ust. 2 WE.
Tytułem pomocniczym skarżąca podnosi, że Komisja była zobowiązana po otrzymaniu jej pomocniczej skargi dotyczącej rzekomego naruszenia pozycji dominującej do wszczęcia postępowania dotyczącego przedmiotu skargi do niej złożonej lub wydania ostatecznej decyzji odrzucającej skargę po umożliwieniu skarżącej przedstawienia jej uwag.
Skarżąca podnosi dalej, że dwadzieścia miesięcy, jakie upłynęły od złożenia przez nią skargi do Komisji a wezwaniem do działania stanowiły nadmiernie długi okres a brak działania ze strony Komisji podczas tego okresu stanowi zaniechanie działania w rozumieniu art. 232 WE.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83, str. 1).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 1, str. 1).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 Traktatu WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 123, str. 18).
