Skarga wniesiona w dniu 15 maja 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej(Sprawa C-200/08)
(2008/C 171/43)
(Dz.U.UE C z dnia 5 lipca 2008 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: A. Bordes i H. Střvlbćk, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Francuska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że odmawiając niemieckim i brytyjskim instruktorom snowboardu nauczania tylko tej dyscypliny we Francji i nie wymieniając w zarządzeniu z dnia 4 maja 1995 r. w brzmieniu zmienionym dyplomów instruktorów snowboardu zdobytych w innych państwach członkowskich, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, jakie na niej ciążą na mocy art. 39 WE, 43 WE i 49 WE, jak również art. 6 dyrektywy 92/51/EWG(1);
– obciążenie Republika Francuska kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Chociaż w wielu państwach członkowskich nauczycielami jazdy na nartach oraz na snowboardzie mogą być osoby, które odbyły odrębne kształcenie, to nauki snowboardu we Francji mogą udzielać wyłącznie instruktorzy snowboardu. Strona skarżąca podnosi, że odmowa zezwolenia na podejmowanie wyłącznie zawodu instruktora snowboardu nie może być usprawiedliwiona w oparciu o podstawowe zasady swobodnego przepływu osób, swobodnego świadczenia usług oraz swobody przedsiębiorczości. Komisja utrzymuje ponadto, że określone w orzecznictwie Trybunału dla uzasadnienia ewentualnego ograniczenia tych zasad cztery kumulatywne przesłanki pozwalające na odstępstwa - niedyskryminacja, nadrzędne względy interesu ogólnego, zdolność do zagwarantowania realizacji słusznego celu oraz uwzględnienie zasady proporcjonalności - nie zostały spełnione.
______
(1) Dyrektywa Rady 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniająca dyrektywę 89/48/EWG (Dz.U. L 209, str. 25).
