Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 15 lutego 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel - Belgia) - BVBA Management, Training en Consultancy przeciwko Benelux-Merkenbureau(Sprawa C-239/05)(1)
(Znaki towarowe - Dyrektywa 89/104/EWG - Wniosek o rejestrację znaku towarowego dla zbioru towarów i usług - Badanie oznaczenia przez właściwy organ - Uwzględnienie wszystkich istotnych okoliczności faktycznych - Kompetencje sądu krajowego rozpoznającego skargę)
(2007/C 82/06)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2007 r.)
Sąd krajowy
Hof van beroep te Brussel
Strony postępowania przed sądem krajowym
Strona skarżąca: BVBA Management, Training en Consultancy
Strona pozwana: Benelux-Merkenbureau
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Hof van beroep te Brussel - wykładnia art. 3 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, str. 1) - Zgłoszenie znaku towarowego "The Kitchen Company" - Badanie znaku przez właściwy organ - Uwzględnienie wszystkich istotnych okoliczności faktycznych - Wyrok w sprawie Koninklijke KPN Nederland
Sentencja
Wykładni pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy dokonywać w ten sposób, że:
– właściwy organ, odmawiając rejestracji znaku towarowego, zobowiązany jest do podania w swej decyzji wniosków, do jakich doszedł w odniesieniu do każdego z towarów lub każdej z usług objętych zgłoszeniem, niezależnie od tego, w jaki sposób zgłoszenie to zostało sformułowane. Jednakże w przypadku, gdy ta sama podstawa odmowy rejestracji podnoszona jest wobec kategorii lub grupy towarów lub usług, właściwy organ może ograniczyć się do ogólnego uzasadnienia dotyczącego wszystkich rozpatrywanych towarów lub usług;
– nie stoi ona na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, które uniemożliwiają sądowi rozpoznającemu skargę na decyzję właściwego organu orzekanie co do charakteru odróżniającego znaku towarowego odrębnie dla każdego z towarów i każdej z usług objętych zgłoszeniem w przypadku, gdy ani decyzja, ani zgłoszenie nie dotyczą kategorii towarów lub usług albo towarów lub usług rozważanych odrębnie;
– nie stoi ona na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, które uniemożliwiają sądowi rozpoznającemu skargę na decyzję właściwego organu uwzględnienie okoliczności faktycznych, które zaszły po wydaniu tej decyzji.
______
(1) Dz.U. C 217 z 3.9.2005.
