Skarga wniesiona w dniu 28 sierpnia 2007 r. - National Association of Licensed Opencast Operators przeciwko Komisji(Sprawa T-318/07)
(2007/C 247/60)
(Dz.U.UE C z dnia 20 października 2007 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: National Association of Licensed Opencast Operators (Chester-le-Street, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: H. Bracegirdle, solicitor, M. Hoskins i C. West, barristers)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 czerwca 2007 r.
– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 czerwca 2007 r. w sprawie COMP/35.821, w której Komisja oddaliła skargę złożoną do niej przez skarżącą w 1990 r., zgodnie z którą członkowie tego stowarzyszenia byli przedmiotem dyskryminacji cenowej, ponieważ ceny płacone przez Central Electricity Generating Board (CEGB) w latach 1984-1990 za węgiel produkowany przez członków stowarzyszenia będącego stroną skarżącą były niższe od cen płaconych przez CEGB za węgiel produkowany przez British Coal Corporation (BCC), a nie istniało żadne obiektywne uzasadnienie dla takiej różnicy traktowania.
Komisja stwierdziła w zaskarżonej decyzji, że istniała różnica w cenach płaconych przez CEGB członkom stowarzyszenia będącego stroną skarżącą oraz cenach płaconych BCC, lecz uznała, że BCC oraz członkowie stowarzyszenia będącego stroną skarżącą nie zapewniali dostaw węgla na porównywalnych warunkach. CEGB mogła zatem płacić wyższe ceny za węgiel BCC w celu zapewnienia wykonania ustawowego obowiązku dostawy energii elektrycznej potrzebnej w Zjednoczonym Królestwie.
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi, że stwierdzenie Komisji, jakoby BCC i członkowie stowarzyszenia będącego stroną skarżącą nie zapewniali dostaw węgla na porównywalnych warunkach nie było poparte żadnymi dowodami, na których Komisja mogła oprzeć swoją decyzję.
Ponadto skarżąca twierdzi, że zapłata zbyt wysokiej ceny za węgiel BCC mogłaby stanowić pomoc państwa, która nie została zgłoszona, a więc byłaby niezgodna z prawem.
W dalszej kolejności skarżąca podnosi, że ustalenia Komisji są niespójne z poprzednią decyzją Komisji z 1991 r. w sprawie tej samej skargi złożonej do Komisji.
W odniesieniu do odrzucenia przez Komisję skargi złożonej do niej przez stowarzyszenie będące stroną skarżącą w niniejszej sprawie w odniesieniu do okresu 1984-1986 z powodu jej niedopuszczalności i braku interesu wspólnotowego, skarżąca stwierdza, że:
– Komisja błędnie uznała, że nie przysługuje jej już na podstawie traktatu EWWiS wyłączna kompetencja w zakresie stwierdzenia istnienia dyskryminacji cenowej w omawianym okresie;
– Komisja błędnie uznała, że członkowie stowarzyszenia będącego stroną skarżącą mogą wystąpić ze środkiem zaskarżenia do sądów krajowych w odniesieniu do omawianego okresu oraz
– opóźnienie w rozstrzygnięciu kwestii podniesionych w skardze złożonej do Komisji przez skarżącą w niniejszej sprawie w 1990 r. wynika z naruszeń prawa, jakich wówczas dopuściła się Komisja.
