Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2006 r. - Inalca i Cremonini przeciwko Komisji(Sprawa T-174/06)
(2006/C 190/54)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Inalca i Cremonini (Modena, Włochy) (Przedstawiciel: adwokat Francisco Sciaudone)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie pozaumownej odpowiedzialności Komisji;
– stwierdzenie szkody poniesionej przez skarżących obliczonej na 2 861 000 EUR;
– nakazanie Komisji naprawienia tej szkody, zasądzenie odpowiednich odsetek wyrównawczych oraz ewentualnych odsetek za zwłokę;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem skargi jest naprawienie szkody, którą skarżące spółki miały ponieść w wyniku pisma z dnia 6 lipca 1998 r., w którym UCLAF poinformował władze włoskie o wynikach kontroli, które skarżący uważają za całkowicie błędne, przeprowadzonej z powodu rzekomych nieprawidłowości dotyczących refundowanego wywozu wołowiny do Jordanii oraz sformułował przeciwko obu spółkom i ich kierownictwu zarzuty mające również charakter karnoprawny.
W uzasadnieniu swoich żądań skarżący powołują się na:
– Naruszenie art. 9 ust. 2 akapit drugi i czwarty rozporządzenia nr 729/70, ponieważ z jednej strony kontrola przeprowadzona przez UCLAF w Jordanii była nieprawidłowa ze względu na przekroczenie zakresu uprawnień kontrolnych ograniczonego do terytorium państw członkowskich oraz z drugiej strony UCLAF naruszył obowiązek przygotowania i przeprowadzenia kontroli za uprzednią zgodą państw członkowskich i w obecności przedstawicieli wszystkich zainteresowanych organów krajowych.
– Naruszenie art. 9 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia nr 2988/95 i art. 4 rozporządzenia nr 2185/96, ponieważ UCLAF uchybił zobowiązaniu do przygotowania kontroli i inspekcji na miejscu w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi oraz poinformowania przed przeprowadzeniem kontroli odpowiednich władz krajowych.
– Naruszenie art. 18 rozporządzenia nr 3665/87, ponieważ UCLAF nie uwzględnił wartości dowodowej uznanej i przypisanej przez to rozporządzenie grupie wyraźnie wymienionych dokumentów i arbitralnie przyznał pierwszeństwo grupie innych dokumentów niezgodnie z zasadą bezpieczeństwa prawnego i przejrzystości kontroli.
Skarżący podnoszą ponadto naruszenie zasady dobrej administracji, staranności i proporcjonalności oraz naruszenie tajemnicy zawodowej.
W końcu skarżący twierdzą, że UCLAF jest odpowiedzialny za poniesioną przez nich szkodę, nawet jeżeli jego zachowanie nie było nieprawidłowe. Nie mogli oni bowiem w rozsądny sposób przewidzieć i w ten sposób uniknąć szkody, którą ponieśli w wyniku dochodzenia, które okazało się całkowicie niewłaściwe.
