Skarga wniesiona w dniu 16 marca 2006 r. - Studio Buchara i in. przeciwko Komisji(Sprawa T-86/06)
(2006/C 121/25)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 20 maja 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Bichara s.r.l., Riccardo Bichara i Maria Proietti (Rzym, Włochy) [przedstawiciele: M. Pappalardo, M.C. Santacroce, adwokaci]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Delegacji Komisji w Papui-Nowej Gwinei, jak również odpowiedzialności pozaumownej OLAF odnośnie projektu nr 8.ACP.PNG.003
– zasądzenie od Komisji i OLAF odszkodowania za szkody spowodowane niezgodnym z prawem postępowaniem w toku wykonania projektu nr 8.ACP.PNG.003 oszacowane na 5 884 873,99 EUR,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszej skargi jest naprawienie szkody poniesionej przez skarżącą spółkę (włoską spółkę projektową działającą od lat w ramach programów finansowanych przez Unię Europejską) z powodu zachowania urzędników Delegacji Komisji w Papui-Nowej Gwinei i Europejskiego Biura ds. Przeciwdziałania Oszustwom (OLAF) w odniesieniu do zamówienia publicznego na usługi nr 8.ACP.PNG.003 finansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju.
Należy w tym zakresie przypomnieć, że w grudniu 1999 r. skarżącej spółce przyznano wspomniane zamówienie dotyczące prac projektowych w zakresie ulepszeń budowlanych dziewięciu instytucji szkolnych usytuowanych w różnych regionach Papui-Nowej Gwinei.
Skarżąca spółka twierdzi, wraz z dwiema pozostałymi skarżącymi, że w niniejszej sprawie doszło do powstania odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty:
– wskutek niesłusznej ingerencji Delegacji Komisji w Papui- Nowej Gwinei w stosunki umowne pomiędzy Studio Buchara a władzami lokalnymi w zakresie wskazanego zamówienia na usługi. Ingerencja ta zmusiła skarżącą do wcześniejszego rozwiązania umowy uniemożliwiając jakiekolwiek ugodowe rozwiązanie sporu między stronami umowy;
– wskutek zachowania OLAF w ramach dochodzenia OF/ 2002/0261 oraz OF/2002/0322. Zachowanie to było sprzeczne z ciążącym na OLAF obowiązkiem prowadzenia dochodzeń w sposób niezależny, również od Komisji Europejskiej, oraz zasadami sprawiedliwości, bezstronności i domniemania niewinności podmiotów objętych dochodzeniem.
