(Sprawa T-206/05)(Język postępowania: francuski)
(2005/C 193/59)
(Dz.U.UE C z dnia 6 sierpnia 2005 r.)
W dniu 27 maja 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Jean-Marca Colombaniego, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez adwokatów: Stéphane'a Rodriguesa i Alice Jaume przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– uchylenie decyzji Komisji z dnia 7 marca 2005 r. i środków z niej wynikających dla wynagrodzenia skarżącego;
– podjęcie wszelkich niezbędnych środków dla ochrony praw i interesów skarżącego, w szczególności, jeżeli chodzi o minimum socjalne, które powinno mu zostać przyznane w formie wynagrodzenia;
– zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania w wysokości 10.002 EUR;
– obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Skarżący, urzędnik Komisji, przebywał na urlopie z przyczyn osobistych do dnia 31 sierpnia 2004 r. Po złożeniu wniosku o powrót do pracy po urlopie, decyzją z dnia 28 września 2004 r. przydzielony został do DG RELEX. Jednakże, żadne konkretne stanowisko nie zostało wskazane; ta ostatnia decyzja stanowiła, że o konkretnym stanowisku pracy powiadomiony zostanie później.
Pismem z dnia 7 marca 2005 r. administracja poinformowała skarżącego, że stwierdzono jego nieusprawiedliwioną nieobecność od dnia 5 października 2004 r. i że stosowne środki zostaną wobec niego podjęte. Nie otrzymał swego wynagrodzenia za miesiąc kwiecień, a odcinek jego wynagrodzenia wskazywał, że winien był Komisji kwotę, jaką był otrzymał tytułem wynagrodzenia od października 2004 r.
W swej skardze skarżący kwestionuje pismo z dnia 7 marca 2005 r., a także środki z niego wypływające. Podnosi naruszenie prawa do obrony twierdząc, że nie był w stanie bronić swych interesów zanim zaskarżona decyzja została podjęta. Podnosi również naruszenie obowiązku uzasadnienia, a także oczywisty błąd w ocenie. Bardziej szczegółowo utrzymuje, że nigdy nie został poinformowany o przydzieleniu go do działu RELEX/C.1. Kwestionuje także twierdzenie, że nie odpowiedział na ofertę zatrudnienia.
Skarżący podnosi następnie naruszenie art. 40 regulaminu pracowniczego, który w jego ocenie ma umożliwić mu odrzucenie pierwszej oferty zatrudnienia. Podnosi także naruszenie art. 60 regulaminu pracowniczego na tej podstawie, że zarzucana mu nieobecność nie została prawidłowo stwierdzona oraz nie została odliczona od jego urlopu wypoczynkowego. Skarżący twierdzi nadto, że naruszono załączniki VIII oraz IX regulaminu pracowniczego zapewniające mu wypłatę minimum socjalnego. Podnosi w końcu naruszenie zasady dobrej administracji i staranności.
Oprócz uchylenia zaskarżanych aktów, skarżący domaga się także naprawienia rzekomo poniesionej szkody majątkowej oraz zadośćuczynienia za rzekomo doznaną krzywdę.
