Skarga wniesiona w dniu 1 września 2004 r. przez Królestwo Norwegii przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA(Sprawa E-7/04)
(2004/C 319/14)
(Dz.U.UE C z dnia 23 grudnia 2004 r.)
Skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 1 września 2004 r. przez Królestwo Norwegii, którego reprezentantami prawnymi są Ketil Bøe Moen, zastępca adwokata, Urząd Prokuratora Generalnego (Sprawy cywilne), oraz Ingeborg Djupvik, doradca, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, działający jako przedstawiciele, przy Prokuratorze Generalnym (Sprawy cywilne) w Oslo.
Skarżący twierdzi, iż Trybunał powinien:
1. Unieważnić decyzję Urzędu Nadzoru EFTA 148/04/COL z dnia 30 czerwca 2004 r. oraz
2. Obciążyć Urząd Nadzoru EFTA kosztami postępowania.
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
– Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA 148/04/COL z dnia 30 czerwca 2004 r. (zwana dalej "decyzją") dotyczy środowiskowych środków podatkowych w Norwegii.
– W decyzji Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, między innymi, iż cztery norweskie środki podatkowe stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.
– W decyzji Urząd Nadzoru EFTA nakazał zwrot pomocy, którą stanowią dwa spośród wymienionych środków podatkowych, w oparciu o założenie, iż domniemany system pomocy stał się nową pomocą od dnia 1 stycznia 2002 r.
– Urząd Nadzoru EFTA naruszył art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.
– Przedmiotowe środki podatkowe nie są nową pomocą.
– Nie istnieje podstawa prawna dotycząca zwrotu domniemanej pomocy przez skarżących.
