Skarga wniesiona dnia 8 października 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii(Sprawa C-433/04)
(2004/C 300/65)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)
Dnia 8 października 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Belgii sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez D. Triantafyllou, działającego jako jej pełnomocnik, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:
– stwierdzenie, że zobowiązując zleceniodawców i przedsiębiorców nawiązujących kontakty handlowe z zagranicznymi kontrahentami niezarejestrowanymi w Belgii do potrącenia 15 % kwoty należnej z tytułu wykonanych prac i nakładając na tychże zleceniodawców i przedsiębiorców odpowiedzialność solidarną za zobowiązania podatkowe ich niezarejestrowanych w Belgii kontrahentów, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 49 oraz art. 50 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
– obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Regulacja krajowa w sektorze budownictwa nakładająca na zleceniodawców i przedsiębiorców obowiązek potrącenia od każdej kwoty wypłacanej ich niezarejestrowanym w Belgii kontrahentom 15 % wartości kwoty widniejącej na fakturze i następnego jej przekazania władzom belgijskim pod rygorem nałożenia grzywny, celem zagwarantowania zapłaty lub ściągnięcia zobowiązań podatkowych ciążących ewentualnie na tych kontrahentach, stanowi przeszkodę dla swobodnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 49 i 50 WE. Podobnie, naruszeniem art. 49 i 50 WE jest obciążenie zleceniodawców i przedsiębiorców odpowiedzialnością solidarną z tytułu zobowiązań podatkowych ich niezarejestrowanych kontrahentów, której wielkość sięga 35 % całkowitej ceny prac przed opodatkowaniem VAT.
Powyższe regulacje mogą zniechęcić przedsiębiorców i zleceniodawców do nawiązywania kontaktów handlowych z kontrahentami niezarejestrowanymi w Belgii. A zatem, automatyczne zastosowanie zasady odpowiedzialności solidarnej zleceniodawców i przedsiębiorców za zobowiązania podatkowe ich kontrahentów narusza zasadę proporcjonalności i pociąga za sobą nieuzasadnione naruszenie prawa własności zleceniodawców oraz naruszenie prawa do obrony zleceniodawców i przedsiębiorców. W istocie, odpowiedzialność solidarna zleceniodawcy i przedsiębiorcy stosowana jest automatycznie bez obowiązku po stronie administracji wykazania winy lub współwiny po stronie zleceniodawcy lub przedsiębiorcy. Odpowiedzialność taka może również się rozciągać na zobowiązania podatkowe związane z pracami wykonanymi przez danego kontrahenta na rzecz innych osób. Obowiązek dokonania potrącenia jest jako taki obwarowany sankcją grzywny sięgającą podwójnej wartości kwoty podlegającej potrąceniu.
Uregulowania te stanowią również realną przeszkodę wobec niezarejestrowanych kontrahentów, którzy chcą oferować swoje usługi w Belgii. Muszą oni w istocie zaakceptować fakt, że otrzymają cenę widniejąca na fakturze pomniejszoną o 15 %, nawet jeśli nie ciążą na nich żadne zobowiązania podatkowe, na poczet których można byłoby zaliczyć tę potrąconą kwotę, podczas gdy kwota ta może zostać odzyskana dopiero po jakimś czasie na podstawie złożenia żądania jej zwrotu.
Opisanych wyżej środków nie można uznać za obiektywnie uzasadnione. Po pierwsze, w większości przypadków na podatniku mającym siedzibę w innym Państwie Członkowskim nie ciążą obowiązki podatkowe przewidziane tymi uregulowaniami. Po drugie, w tych szczególnych sytuacjach, w których istniałyby zobowiązania podatkowe do zapłaty lub zwrotu w Belgii, mechanizm utworzony przez omawiane przepisy z powodu jego ogólnej natury powinien być uznany za nieproporcjonalny.
Wreszcie, możliwość rejestracji nie uzasadnia obowiązku potrącenia i odpowiedzialności solidarnej. W istocie, przedsięwzięty środek pociągający za sobą procedurę rejestracji, która wybiega daleko poza zwykłe przekazanie informacji władzom belgijskim, sprawia, że rejestracja ta nie jest poważną alternatywą dla przedsiębiorstw niezarejestrowanych w Belgii, które chcą skorzystać z przysługującego im prawa do swobodnego okolicznościowego świadczenia usług w Belgii. Wymóg rejestracji pozbawia wszelkiej skuteczności przepisy Traktatu mające zapewnić swobodne świadczenie usług.
