Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu do tych przewozów (ATP). Genewa.1970.09.01.

UMOWA

o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu do tych przewozów (ATP),

z dnia 1 września 1970 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 1 września 1970 r. w Genewie została sporządzona Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu do tych przewozów (ATP), w następującym brzmieniu:

Przekład

UMOWA

O MIĘDZYNARODOWYCH PRZEWOZACH SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

I

O SPECJALNYCH ŚRODKACH TRANSPORTU DO TYCH PRZEWOZÓW (ATP)

SPIS TREŚCI

UMOWA O MIĘDZYNARODOWYCH PRZEWOZACH SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH I O SPECJALNYCH ŚRODKACH TRANSPORTU DO TYCH PRZEWOZÓW (ATP) 1

Załącznik 1

DEFINICJE I NORMY SPECJALNYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU

DO PRZEWOZU SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

1. Środek transportu izolowany termicznie - izotermiczny (izolowany cieplnie)

2. Środek transportu - lodownia

3. Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym - chłodnia (chłodzony mechanicznie)

4. Ogrzewany środek transportu

5. Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym

6. Przepisy przejściowe

Załącznik 1, Dodatek 1

Postanowienia dotyczące kontroli zgodności z normami dla izolowanych termicznie - izotermicznych, lodowni, z mechanicznym urządzeniem chłodniczym - chłodni, z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym i ogrzewanych środków transportu

Załącznik 1, Dodatek 2

Metody i procedury dokonywania pomiarów i kontroli własności izolacyjności termicznej i skuteczności urządzeń chłodniczych lub grzewczych specjalnych środków transportu, przeznaczonych do przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych

1. Definicje i przepisy ogólne

2. Własności izolacji termicznej środków transportu

3. Efektywność urządzeń cieplnych środków transportu

4. Procedura pomiaru efektywnej wydajności chłodniczej W_o urządzenia przy niezaszronionym parowniku

5. Kontrola własności izotermicznych środków transportu będących w eksploatacji

6. Sprawdzanie efektywności działania urządzeń cieplnych środków transportu będących w eksploatacji

7. Procedura pomiaru wydajności mechanicznych wielotemperaturowych agregatów chłodniczych i wymiarowania wielokomorowych środków transportu

8. Protokoły z badań

Wzory protokołów z badań

WZÓR nr 1A

WZÓR nr 1B

WZÓR nr 2A

WZÓR nr 2B

WZÓR nr 3

WZÓR nr 4A

WZÓR nr 4B

WZÓR nr 4C

WZÓR nr 5

WZÓR nr 6

WZÓR nr 7

WZÓR nr 8

WZÓR nr 9

WZÓR nr 10

WZÓR nr 11

WZÓR nr 12

WZÓR nr 13

9. Procedura pomiaru wydajności chłodniczej urządzeń, w których wykorzystywany jest skroplony gaz i wymiarowanie środków transportu wyposażonych w te urządzenia

Załącznik 1, Dodatek 3

A. Wzór świadectwa zgodności środka transportu, określonego w punkcie 3 Dodatku 1 do Załącznika 1

B. Tabliczka świadectwa zgodności środka transportu, określonego w punkcie 3 Dodatku 1 do Załącznika 1

Załącznik 1, Dodatek 4

Znaki rozpoznawcze, które należy umieścić na specjalnych środkach transportu

Załącznik 2

DOBÓR WYPOSAŻENIA I WARUNKÓW TEMPERATUROWYCH STOSOWANYCH PRZY PRZEWOZIE MROŻONYCH I SZYBKO (GŁĘBOKO) MROŻONYCH ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

Załącznik 2, Dodatek 1

Monitorowanie temperatury powietrza przy przewozie szybko zamrożonych szybko psujących się artykułów żywnościowych

Załącznik 2, Dodatek 2

Procedura pobierania próbek i pomiaru temperatury przy przewozie schłodzonych, mrożonych i szybko mrożonych szybko psujących się artykułów żywnościowych

Załącznik 3

DOBÓR WYPOSAŻENIA I WARUNKÓW TEMPERATUROWYCH STOSOWANYCH PRZY PRZEWOZIE SCHŁODZONYCH ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

UMOWA

O MIĘDZYNARODOWYCH PRZEWOZACH SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH I O SPECJALNYCH ŚRODKACH TRANSPORTU DO TYCH PRZEWOZÓW (ATP)

UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY

PRAGNĄC polepszyć warunki zachowania jakości szybko psujących się artykułów żywnościowych w czasie ich przewozu, w szczególności w ramach handlu międzynarodowego, UWAŻAJĄC, że polepszenie tych warunków może przyczynić się do rozwoju handlu szybko psującymi się artykułami żywnościowymi,

UZGODNIŁY, co następuje:

Rozdział  I

SPECJALNE ŚRODKI TRANSPORTU

Artykuł  1

Przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów szybko psujących się artykułów żywnościowych środek transportu nie może być oznaczony jako "izolowany termicznie - izotermiczny", "lodownia", "z mechanicznym urządzeniem chłodniczym - chłodnia", "ogrzewany środek transportu" lub "z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym" chyba, że spełnia definicje i normy podane w załączniku 1 do niniejszej umowy.

Artykuł  2

Umawiające się Strony podejmą niezbędne środki, aby zgodność z normami środków transportu, o których mowa w artykule 1 niniejszej Umowy, była kontrolowana i sprawdzana zgodnie z postanowieniami zawartymi w dodatkach 1, 2, 3 i 4 załącznika 1 do tej Umowy. Każda Umawiająca się Strona będzie uznawać ważność świadectw zgodności, wydanych zgodnie z punktem 3 dodatku 1 załącznika 1 do Umowy, przez właściwą władzę innej Umawiającej się Strony. Każda Umawiająca się Strona może uznać ważność świadectw zgodności wydanych z zachowaniem warunków przewidzianych w dodatkach 1 i 2 załącznika 1 do Umowy przez właściwą władzę Państwa niebędącą Umawiającą się Stroną.

Rozdział  II

WYKORZYSTYWANIE SPECJALNYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU DO MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU NIEKTÓRYCH SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

Artykuł  3

1. Postanowienia artykułu 4 Umowy stosuje się do każdego przewozu wykonywanego za wynagrodzeniem na rzecz osób trzecich lub na własny rachunek - z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 niniejszego artykułu - transportem kolejowym lub samochodowym lub obydwoma tymi rodzajami transportu:

- szybko (głęboko) zamrożonych lub mrożonych artykułów żywnościowych, oraz

- artykułów żywnościowych wymienionych w załączniku 3 do Umowy, nawet gdy nie są one szybko (głęboko) zamrożone ani zamrożone,

jeżeli miejsca załadowania ładunku lub wyposażenia transportowego zawierającego ładunek na kolejowy lub drogowy środek transportu, i miejsca wyładowania ładunku lub wyposażenia transportowego zawierającego ładunek ze środka transportu znajdują się w dwóch różnych państwach i jeżeli miejsce wyładowania ładunku znajduje się na terytorium Umawiającej się Strony.

Jeżeli przewóz obejmuje jeden lub kilka przewozów morskich, z wyjątkiem wymienionych w ustępie 2, każdy przewóz lądowy powinien być rozpatrywany oddzielnie.

2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do przewozów morskich na odległość mniejszą niż 150 km, pod warunkiem, że ładunki dostarczane są bez przeładunku środkami transportu używanymi do przewozu lądowego lub przewozów lądowych, podanych w ustępie 1 niniejszego artykułu, albo są one wykonywane między dwoma takimi przewozami lądowymi.

3. Niezależnie od postanowień ustępów 1 i 2, Umawiające się Strony mogą nie stosować postanowień artykułu 4 do przewozów artykułów żywnościowych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Artykuł  4

1. Do przewozów szybko psujących się artykułów żywnościowych, wymienionych w załącznikach 2 i 3 do Umowy, mają być stosowane środki transportu wymienione w artykule 1 Umowy, z wyjątkiem przypadków, gdy w związku z temperaturą przewidywaną podczas całego przewozu, obowiązek ten okazuje się całkowicie zbędny do utrzymywania temperatur ustalonych w załącznikach 2 i 3 do Umowy. Środek transportu ma być tak dobierany i używany w taki sposób, aby w ciągu całego przewozu mogły być utrzymane temperatury ustalone w tych załącznikach. Poza tym, należy podjąć wszelkie niezbędne środki, w szczególności dotyczące temperatury artykułów w momencie załadunku, aby nie dopuścić do oblodzenia lub ponownego oblodzenia podczas drogi lub innych koniecznych operacji. Ponadto postanowienia niniejszego ustępu stosuje się tylko wówczas, gdy nie są one sprzeczne ze zobowiązaniami międzynarodowymi dotyczącymi międzynarodowych przewozów wynikającymi dla Umawiających się Stron z konwencji obowiązujących w chwili wejścia w życie niniejszej Umowy lub konwencji, które je zastępują.

2. Jeżeli przy wykonywaniu przewozu objętego postanowieniem niniejszej Umowy nie będą przestrzegane postanowienia ustępu 1, to:

(a) na terytorium jednej z Umawiających się Stron nikt nie ma prawa rozporządzać artykułami po ich przewiezieniu, chyba że właściwa władza tej Umawiającej się Strony uzna to za zgodne z wymaganiami sanitarnymi i gdy zostaną spełnione warunki, które mogą być określone przez te władze przy wydawaniu zezwolenia,

(b) każda Umawiająca się Strona może w związku z wymaganiami sanitarnymi lub weterynaryjnymi, gdy nie jest to sprzeczne z innymi zobowiązaniami międzynarodowymi wymienionymi w ostatnim zdaniu ustępu 1, zakazać wwozu artykułów na swoje terytorium lub uzależnić go od spełnienia warunków, które ona ustali.

3. Przestrzeganie postanowień ustępu 1 spoczywa na przewoźnikach wykonujących przewozy na rzecz osób trzecich tylko w takim zakresie, w jakim podjęli się oni zapewnienia lub wykonania usługi niezbędnej do zachowania tych postanowień, i jeżeli takie zachowanie postanowień jest związane z wykonywaniem danej usługi. Jeżeli inne osoby fizyczne lub prawne podjęły się zapewnienia lub wykonania usługi niezbędnej do zachowania postanowień Umowy, są one zobowiązane zapewnić zachowanie tych postanowień w takim zakresie, w jakim jest on związany z wykonywaniem usługi, którą te osoby podjęły się zapewnić lub wykonać.

4. Przy wykonywaniu przewozów objętych postanowieniami Umowy, których miejsce załadunku znajduje się na terytorium jednej z Umawiających się Stron, przestrzeganie postanowień ustępu 1, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, spoczywa:

- w przypadku przewozu osób trzecich - na osobie fizycznej lub prawnej, będącej nadawcą ładunku zgodnie z dokumentem przewozowym lub, w razie braku dokumentu przewozowego, na osobie fizycznej lub prawnej, która zawarła umowę na przewóz z przewoźnikiem,

- w innych wypadkach - na osobie fizycznej lub prawnej wykonującej przewóz.

Rozdział  III

POSTANOWIENIA RÓŻNE

Artykuł  5

Postanowienia Umowy nie mają zastosowania do przewozów lądowych wykonywanych za pomocą izolowanych termicznie kontenerów do przewozów morskich bez przeładunku artykułów pod warunkiem, że przewozy te poprzedza, lub po nich następuje, przewóz morski inny niż określony w ustępie 2 artykułu 3 niniejszej Umowy.

Artykuł  6

1. Każda Umawiająca się Strona podejmie wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia przestrzegania postanowień Umowy. Właściwe władze Umawiających się Stron będą informowały się o zasadniczych środkach podjętych w tym celu.

2. Jeżeli Umawiająca się Strona stwierdzi naruszenie postanowień przez osobę zamieszkałą na terytorium innej Umawiającej się Strony lub zastosuje wobec niej sankcje, władze pierwszej Strony zawiadomią władze drugiej Strony o stwierdzonym naruszeniu i nałożeniu sankcji.

Artykuł  7

Umawiające się Strony zachowują prawo przystępowania do umów dwustronnych lub wielostronnych, z tym że postanowienia stosowane do specjalnych środków transportu oraz do temperatur, w których powinny być przewożone niektóre artykuły żywnościowe mogą być w szczególnych wypadkach, ze względu na specyficzne warunki klimatyczne, bardziej rygorystyczne niż przewidziane w umowie. Postanowienia te będą stosowane tylko do przewozów międzynarodowych między Umawiającymi się Stronami, które zawarły umowy dwustronne lub wielostronne określone w niniejszym artykule. Umowy te będą przekazywane do wiadomości Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże je Umawiającym się Stronom niniejszej Umowy, niebędącym sygnatariuszami tych umów.

Artykuł  8

Nieprzestrzeganie postanowień niniejszej Umowy nie narusza istnienia ani ważności umów zawartych w celu wykonania przewozu.

Rozdział  IV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  9

1. Państwa członkowskie Europejskiej Komisji Gospodarczej, a także Państwa dopuszczone do uczestnictwa w Komisji ze statusem doradczym, zgodnie z ustępem 8 aktu określającego kompetencje tej komisji, mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Umowy przez:

(a) jej podpisanie,

(b) jej ratyfikowanie po podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji, lub

(c) przystąpienie do niej.

2. Państwa, które mogą brać udział w niektórych pracach Europejskiej Komisji Gospodarczej, zgodnie z ustępem 11 aktu określającego kompetencje tej komisji, mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Umowy przez przystąpienie do niej po jej wejściu w życie.

3. Niniejsza Umowa będzie otwarta do podpisania do dnia 31 maja 1971 roku włącznie. Po tej dacie będzie otwarta do przystąpienia do niej.

4. Ratyfikacja lub przystąpienie nabierze mocy po złożeniu odpowiedniego dokumentu na ręce Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  10

1. Przy podpisywaniu niniejszej Umowy, każde Państwo bez zastrzeżenia ratyfikacji albo składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia w każdym późniejszym czasie, może oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że Umowy nie stosuje na wszystkich jego terytoriach, położonych poza Europą lub na niektórych z nich. Jeżeli notyfikacja ta dokonywana jest po wejściu Umowy w życie w stosunku do Państwa składającego notyfikację, niniejsza Umowa przestaje być stosowana do przewozów na terytorium lub terytoriach wymienionych w notyfikacji po upływie dziewięćdziesięciu dni od daty otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Nowe Umawiające się Strony przystępujące do ATP, od 30 kwietnia 1999 roku, zgodnie z ustępem 1 tego artykułu, nie będą mieć prawa do wysuwania zastrzeżeń odnośnie do projektu poprawek według procedury podanej w ustępie 2 artykułu 18.

2. Każde Państwo, które zgłosiło oświadczenie zgodnie z ustępem 1, może w każdym późniejszym czasie oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że Umowa będzie stosowana na terytorium wymienionym w notyfikacji dokonanej zgodnie z ustępem 1 i zacznie być stosowana do przewozów na wymienionym terytorium po upływie stu osiemdziesięciu dni od daty otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł  11

1. Niniejsza Umowa wejdzie w życie po upływie jednego roku od podpisania jej przez pięć

Państw wymienionych w artykule 9, ustęp 1 bez zastrzeżenia ratyfikacji, lub od złożenia dokumentów ratyfikacyjnych albo akcesji.

2. W stosunku do każdego Państwa, które ratyfikuje Umowę lub przystąpi do niej po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji, albo po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia do niej przez pięć Państw, Umowa wejdzie w życie po upływie jednego roku od złożenia przez dane państwo dokumentu ratyfikacyjnego lub akcesyjnego.

Artykuł  12

1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą Umowę w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie nabiera mocy po upływie po upływie piętnastu miesięcy od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego notyfikacji o wypowiedzeniu.

Artykuł  13

Niniejsza Umowa utraci swą moc, jeżeli po wejściu w życie liczba Umawiających się Stron będzie mniejsza niż pięć w ciągu dowolnego okresu dwunastu kolejnych miesięcy.

Artykuł  14

1. Przy podpisywaniu Umowy bez zastrzeżenia ratyfikacji albo składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia albo w każdym późniejszym czasie każde Państwo może oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że Umowa będzie stosowana na wszystkich terytoriach lub na części tych terytoriów, za których stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne. Umowa ta będzie stosowana na terytorium lub terytoriach wymienionych w notyfikacji po upływie dziewięćdziesięciu dni od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego lub, jeśli do tego dnia Umowa nie weszła jeszcze w życie, po upływie daty jej wejścia w życie.

2. Każde Państwo, które zgodnie ustępem 1 złożyło oświadczenie w sprawie stosowania Umowy na terytorium, za którego stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne, może zgodnie z artykułem 12 wypowiedzieć Umowę w odniesieniu do wymienionego terytorium.

Artykuł  15

1. Każdy spór pomiędzy dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami, dotyczący interpretacji lub stosowania tej Umowy, będzie w miarę możliwości rozstrzygany w drodze negocjacji między nimi.

2. Każdy spór, który nie zostanie rozstrzygnięty w drodze negocjacji, będzie poddany arbitrażowi, jeżeli tego zażąda jedna z Umawiających się Stron pozostających w sporze, i będzie przekazany jednemu lub więcej arbitrom wybranym w drodze porozumienia między Stronami pozostającymi w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od daty zażądania arbitrażu Strony pozostające w sporze nie osiągną porozumienia w sprawie wyboru arbitra lub arbitrów, każda z tych Stron może zwrócić się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych z prośbą o wyznaczenie jednego arbitra, któremu spór będzie przekazany do rozstrzygnięcia.

3. Orzeczenie arbitra lub arbitrów wyznaczonych zgodnie z postanowieniami poprzedniego ustępu będzie wiążące dla Umawiających się Stron pozostających w sporze.

Artykuł  16

1. Każde Państwo przy podpisywaniu lub ratyfikacji niniejszej Umowy albo przystąpieniu do niej może oświadczyć, że nie uważa się za związane ustępami 2 i 3 artykułu 15 Umowy. Inne Umawiające się Strony nie będą związane tymi ustępami w stosunku do każdej Umawiającej się Strony, która wniosła takie zastrzeżenie.

2. Każda Umawiająca się Strona, która wniosła zastrzeżenie zgodnie z ustępem 1, może w każdym czasie wycofać je w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Z wyjątkiem zastrzeżenia przewidzianego w ustępie 1, nie dopuszcza się żadnego innego zastrzeżenia do Umowy.

Artykuł  17

1. Po upływie trzech lat obowiązywania Umowy, każda Umawiająca się Strona, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, może zaproponować zwołanie konferencji w celu zrewidowania tekstu Umowy. Sekretarz Generalny zawiadomi o tej propozycji wszystkie Umawiające się Strony i zwoła konferencję rewizyjną, jeżeli w ciągu czterech miesięcy od zawiadomienia go przynajmniej jedna trzecia Umawiających się Stron powiadomi go o zgodzie na zwołanie takiej konferencji.

2. Jeżeli konferencja zostanie zwołana zgodnie z ustępem 1, Sekretarz Generalny zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony i zaprosi je do przedstawienia w ciągu trzech miesięcy propozycji, których rozpatrzenie na konferencji byłoby ich zdaniem pożądane.

Sekretarz Generalny prześle wszystkim Umawiającym się Stronom - najpóźniej na trzy miesiące przed datą rozpoczęcia konferencji - wstępny porządek dzienny konferencji, jak również tekst tych propozycji.

3. Sekretarz Generalny zaprosi na każdą konferencję zwołaną zgodnie z niniejszym artykułem wszystkie Państwa określone w artykule 9, ustęp 1, a także Państwa, które stały się Umawiającymi się Stronami na podstawie artykułu 9, ustęp 2.

Artykuł  18

1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej poprawek do Umowy. Tekst każdej proponowanej poprawki przekazuje się Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle ją wszystkim Umawiającym się Stronom i zawiadomi o niej inne Państwa określone w artykule 9, ustęp 1 niniejszej Umowy

Sekretarz Generalny również może zaproponować poprawki do niniejszej Umowy lub do jej Załączników, które zostały przekazane mu przez Grupę Roboczą do spraw Transportu Szybko Psujących się Artykułów Żywnościowych w Komitecie Transportu Lądowego Europejskiej Komisji Gospodarczej.

2. W terminie sześciu miesięcy, licząc od dnia przekazania przez Sekretarza Generalnego projektu poprawki, każda Umawiająca się Strona może zawiadomić Sekretarza Generalnego, że:

(a) ma zastrzeżenie do proponowanej poprawki lub

(b) pomimo zamiaru przyjęcia poprawki nie zostały jeszcze w jej kraju spełnione warunki niezbędne do jej przyjęcia.

3. Dopóki Umawiająca się Strona, która skierowała zawiadomienie przewidziane w ustępie 2 (b) nie zawiadomi Sekretarza Generalnego o przyjęciu przez nią poprawki, dopóty może ona w okresie dziewięciu miesięcy, po upływie sześciomiesięcznego terminu przewidzianego dla zawiadomienia, zgłosić sprzeciw do zaproponowanej poprawki.

4. Jeżeli sprzeciw do projektu poprawki został zgłoszony zgodnie z warunkami przewidzianymi w ustępach 2 i 3, poprawkę uważa się za nieprzyjętą i niemającą mocy obowiązującej.

5. Jeżeli do projektu poprawki nie zgłoszono żadnego zastrzeżenia zgodnie z warunkami przewidzianymi w ustępach 2 i 3, poprawkę uważa się za przyjętą od niżej określonej daty:

(a) jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie przesłała zawiadomienia przewidzianego w ustępie 2 (b), po upływie sześciomiesięcznego terminu wymienionego w tym ustępie 2,

(b) jeżeli co najmniej jedna z Umawiających się Stron przesłała zawiadomienie przewidziane w ustępie 2 (b) - z datą najbliższą jednej z dwóch następujących dat:

daty, w której wszystkie Umawiające się Strony, przesyłające takie zawiadomienie, zawiadomią Sekretarza Generalnego o przyjęciu zaproponowanej poprawki: jakkolwiek za datę tę uważa się upływ sześciomiesięcznego okresu, wymienionego w ustępie 2, jeżeli wszystkie zawiadomienia o przyjęciu poprawki były notyfikowane przed zakończeniem tego sześciomiesięcznego okresu,

daty upływu dziewięciomiesięcznego okresu wymienionego w ustępie 3.

6. Każda poprawka uważana za przyjętą wejdzie w życie po upływie sześciu miesięcy od daty jej przyjęcia.

7. Sekretarz Generalny zawiadomi możliwie jak najszybciej wszystkie Umawiające się Strony, czy został zgłoszony sprzeciw do poprawki, zgodnie z ustępem 2 (a), i czy jedna lub więcej Umawiających się Stron skierowały do niego zawiadomienie, zgodnie z ustępem 2 (b). Jeżeli jedna lub więcej Umawiających się Stron skieruje takie zawiadomienie, to w następstwie Sekretarz Generalny informuje Umawiające się Strony o tym, że Strona lub Strony, które skierowały do niego takie zawiadomienie, zgłaszają sprzeciw do projektu poprawki lub ją przyjmują.

8. Niezależnie od procedury wprowadzania poprawki przewidzianej w ustępach 1 do 6, załączniki i dodatki do niniejszej Umowy mogą być zmieniane w drodze porozumienia między właściwymi władzami wszystkich Umawiających się Stron. Jeżeli właściwa władza jednej z Umawiających się Stron oświadczy, że zgodnie z jej ustawodawstwem krajowym zgoda jej uzależniona jest od otrzymania specjalnego zezwolenia lub zatwierdzenia władzy ustawodawczej, zgoda wspomnianej Umawiającej się Strony na zmianę załącznika będzie uważana za wyrażoną tylko wówczas, gdy ta Umawiająca się Strona zawiadomi Sekretarza Generalnego, że wymagane zezwolenie lub zatwierdzenie zostały uzyskane. Porozumienie między właściwymi władzami może przewidywać, że w okresie przejściowym poprzednie załączniki w całości lub w części pozostają w mocy równocześnie z nowymi załącznikami. Sekretarz Generalny ustali datę wejścia w życie nowych tekstów sporządzonych w wyniku takich zmian.

Artykuł  19

Oprócz powiadomienia o notyfikacjach przewidzianych w artykułach 17 i 18, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadomi Państwa określone w artykule 9, ustęp 1, a także Państwa, które stały się Umawiającymi się Stronami na podstawie artykułu 9, ustęp 2, o:

(a) podpisaniu, ratyfikacjach i przystąpieniach do niej zgodnie z artykułem 9;

(b) datach wejścia w życie niniejszej Umowy zgodnie z artykułem 11;

(c) o wypowiedzeniach zgodnie z artykułem 12;

(d) wygaśnięciu niniejszej Umowy zgodnie z artykułem 13;

(e) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułami 10 i 14;

(f) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 16, ustępy 1 i 2;

(g) wejściu w życie każdej poprawki zgodnie z artykułem 18.

Artykuł  20

Po dniu 31 maja 1971 r. oryginał niniejszej Umowy ma zostać złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle uwierzytelnione kopie wszystkim Państwom określonym w artykule 9, ustępy 1 i 2.

NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani, będąc należycie w tym celu upoważnionymi, podpisali niniejszą Umowę.

SPORZĄDZONO w Genewie dnia pierwszego września tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego roku, w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i rosyjskim, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  1

DEFINICJE I NORMY SPECJALNYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU ¹  DO PRZEWOZU SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW

ŻYWNOŚCIOWYCH

1. Środek transportu izolowany termicznie - izotermiczny (izolowany cieplnie)

Jest to środek transportu, którego nadwozie ²  wykonane jest ze sztywnych ^*  termoizolujących (izolowanych cieplnie) ścian łącznie z drzwiami, podłogą i dachem, pozwalających na ograniczanie wymiany ciepła między wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnią nadwozia w taki sposób, że według współczynnika przenikania ciepła (współczynnik K.) środek transportu może być zaliczony do jednej z dwóch następujących kategorii:

In = środek transportu ze zwykła (normalną) izolacją termiczną - charakteryzujący się współczynnikiem K równym lub mniejszym niż 0,70 W/(m²K);

Ir = środek transportu ze wzmocnioną izolacją - współczynnik K równy lub mniejszy niż 0,40 W/(m²K) i ściany o grubości co najmniej 45 mm dla środków transportu o szerokości większej niż 2,50 m.

Definicja współczynnika K i metoda jaką należy stosować do jego pomiaru podano w dodatku 2 do niniejszego załącznika.

2. Środek transportu - lodownia

Jest to środek transportu izolowany termicznie (cieplnie), który za pomocą źródła chłodu (lodu naturalnego z dodatkiem lub bez dodatku soli, płyt eutektycznych, suchego lodu z urządzeniem pozwalającym regulować sublimację lub bez takiego urządzenia, gazów skroplonych z urządzeniem o regulacji parowania lub bez takiego urządzenia itd.) innego niż urządzenia mechaniczne lub absorpcyjne pozwala obniżać temperaturę wewnątrz pustego nadwozia i następnie utrzymywać ją przy średniej zewnętrznej temperaturze +30 °C:

na poziomie nie wyższym niż +7 °C dla klasy A,

na poziomie nie wyższym niż -10 °C dla klasy B,

na poziomie nie wyższym niż -20 °C dla klasy C, oraz

na poziomie nie wyższym niż 0 °C dla klasy D.

Jeżeli ten środek transportu posiada jedną lub więcej komór, pojemników lub zbiorników dla czynnika chłodzącego, te komory, pojemniki lub zbiorniki powinny:

być tak zbudowane, aby je można było napełniać lub uzupełniać z zewnątrz; i

mieć pojemność zgodną z postanowieniami punktu 3.1.3. w dodatku 2 do załącznika 1.

Współczynnik K środków transportu z izolacją termiczną klas B i C powinien być w każdym przypadku równy lub mniejszy niż 0,40 W/(m²K).

3. Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym - chłodnia (chłodzony mechanicznie)

Jest to środek transportu izolowany termicznie (cieplnie), wyposażony w indywidualne lub wspólne dla kilku środków transportu urządzenie chłodnicze (mechaniczny agregat sprężarkowy, urządzenie absorpcyjne, itd.), pozwalające w średniej temperaturze zewnętrznej +30 °C obniżać temperaturę wewnątrz pustego nadwozia, a następnie stale ją utrzymywać w następujący sposób:

Dla klas A, B i C z dowolnym, ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury Ti zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas:

Klasa A. Środek transportu - chłodnia - wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym Ti może mieścić się między +12 °C i 0 °C włącznie.

Klasa B. Środek transportu - chłodnia - wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym Ti może mieścić się między +12 °C i - 10 °C włącznie.

Klasa C. Środek transportu - chłodnia - wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym Ti może mieścić się między +12 °C i - 20 °C włącznie.

Dla klas D, E i F z ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury Ti, zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas:

Klasa D. Środek transportu - chłodnia - wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym Ti nie jest wyższa niż 0 °C.

Klasa E. Środek transportu - chłodnia - wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym Ti nie jest wyższa niż -10 °C.

Klasa F. Środek transportu - chłodnia - wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym Ti nie jest wyższa niż - 20 °C. Współczynnik K środka transportu klas B, C, E i F powinien być w każdym przypadku równy lub mniejszy niż 0,40 W/(m²K).

4. Ogrzewany środek transportu

Jest to środek transportu izolowany termicznie (cieplnie), wyposażony w urządzenie grzewcze, pozwalające na podwyższenie temperatury wewnątrz pustego nadwozia, a następnie utrzymywanie jej przez co najmniej 12 godzin bez włączania dodatkowego dopływu ciepła na praktycznie stałym poziomie nie niższym niż +12 °C, przy następującej średniej temperaturze zewnętrznej dla obu klas:

-10 °C w przypadku ogrzewanego środka transportu klasy A;

-20 °C w przypadku ogrzewanego środka transportu klasy B;

-30 °C w przypadku ogrzewanego środka transportu klasy C;

-40 °C w przypadku ogrzewanego środka transportu klasy D.

Wydajność urządzeń grzewczych powinna odpowiadać wymaganiom wyszczególnionym w punktach 3.3.1 do 3.3.5 zawartych w dodatku 2 do załącznika 1.

Współczynnik K środków transportu z izolacją termiczną klasy В, C i D powinien być w każdym przypadku równy lub mniejszy niż 0,40 W/(m²K).

5. Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym

Jest to środek transportu izolowany termicznie (cieplnie), wyposażony w indywidualne lub wspólne dla kilku środków transportu urządzenie chłodnicze (mechaniczny agregat sprężarkowy, urządzenie absorpcyjne, itd.) i grzewcze (grzejnik elektryczny, itd.), lub urządzenie chłodniczo-grzewcze pozwalające obniżyć temperaturę wewnątrz pustego nadwozia, a następnie stale ją utrzymać, jak i podwyższyć temperaturę, a następnie stale ją utrzymać przez co najmniej 12 godzin bez włączania dodatkowego dopływu ciepła na praktycznie stałym poziomie, jak wskazano poniżej.

Klasa A: Ti może mieścić się między +12 °C i 0 °C włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -10 °C i +30 °C

Klasa B: Ti może mieścić się między +12 °C i 0 °С włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -20 °C i +30 °C

Klasa C: Ti może mieścić się między +12 °C i 0 °С włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -30 °C i +30 °C

Klasa D: Ti może mieścić się między +12 °C i 0 °С włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -40 °C i +30 °C

Klasa E: Ti może mieścić się między +12 °C i -10 °С włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -10 °C i +30 °C

Klasa F: Ti może mieścić się między +12 °C i -10 °С włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -20 °C i +30 °C

Klasa G: Ti może mieścić się między +12 °Ci -10 °С włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -30 °C i +30 °C

Klasa H: Ti może mieścić się między +12 °C temperaturze zewnętrznej między -40 °C i +30 °C i -10 °С włącznie przy średniej

12 Klasa I: Ti może mieścić się między +12 °C i -20 °C włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -10 °C i +30 °C

Klasa J: Ti może mieścić się między +12 °C i -20 °C włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -20 °C i +30 °C

Klasa K: Ti może mieścić się między +12 °C i -20 °C włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -30 °C i +30 °C

Klasa L: Ti może mieścić się między +12 °C i -20 °C włącznie przy średniej temperaturze zewnętrznej między -40 °C i +30 °C

Współczynnik K środków transportu klas B, C, D, E, F, G, H, I, J, K i L powinien być w każdym przypadku równy lub mniejszy niż 0,40 W/(m²K)

Moc urządzenia grzewczego lub grzewczo-chłodniczego w trybie grzewczym powinna odpowiadać wymaganiom wyszczególnionym w punktach 3.4.1 do 3.4.5 zawartych w dodatku 2 do załącznika 1.

6. Przepisy przejściowe

6.1 Nadwozia izolowane termicznie z niesztywnymi ścianami, które weszły do użytku przed zmianą punktu 1 załącznika 1, która weszła w życie 6 stycznia 2018 r., mogą nadal być używane do przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych odpowiedniej klasyfikacji do czasu wygaśnięcia ważności świadectwa zgodności. Ważność świadectwa nie ulega przedłużeniu.

Załącznik 1, Dodatek 1

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE KONTROLI ZGODNOŚCI Z NORMAMI DLA IZOLOWANYCH TERMICZNIE - IZOTERMICZNYCH, LODOWNI, Z MECHANICZNYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM - CHŁODNI, Z MECHANICZNYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZO-GRZEWCZYM I OGRZEWANYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU

1. Kontrolę zgodności z normami określonymi w niniejszym załączniku należy przeprowadzać:

(a) przed oddaniem środka transportu do eksploatacji,

(b) okresowo, co najmniej raz na sześć lat, i

(c) za każdym razem, gdy wymaga tego właściwa władza.

Z wyjątkiem wypadków przewidzianych w rozdziałach 5 i 6 dodatku 2 do niniejszego załącznika, kontroli należy dokonywać na stacjach badań wyznaczonych lub upoważnionych do tego celu przez właściwą władzę Państwa, w którym środek transportu jest zarejestrowany lub przyjęty do ewidencji, chyba że - w przypadku kontroli wymienionej w (a) powyżej - była ona już dokonana na tym środku transportu lub na jego prototypie w stacji badań wyznaczonej lub upoważnionej przez właściwą władzę Państwa, w którym środek transportu został wyprodukowany.

2. Metody i procedury stosowane w trakcie kontroli zgodności z normami opisano w dodatku 2 do niniejszego załącznika.

3. Świadectwo zgodności z normami wydawane jest przez właściwą władzę w kraju, w którym środek transportu ma zostać zarejestrowany lub przyjęty do ewidencji. To świadectwo powinno być zgodne ze wzorem zamieszczonym w dodatku 3 do niniejszego załącznika.

Świadectwo zgodności należy przewozić w środku transportu podczas wykonywania przewozu i okazywać na każde żądanie organów kontrolnych. Jednakże, jeśli tabliczka potwierdzająca zgodność środka transportu zgodnie z dodatkiem 3 do niniejszego załącznika, jest przymocowana do środka transportu, to tabliczka ta jest uznawana za równoważną ze świadectwem zgodności. Tabliczka potwierdzająca zgodność może być przymocowana do środka transportu tylko wtedy, gdy ważne świadectwo zgodności jest dostępne. Tabliczka potwierdzająca zgodność powinna być jak najszybciej usunięta jeżeli środek transportu przestaje spełniać normy określone w niniejszym załączniku.

W przypadku, środka transportu przeniesionego do innego kraju, będącego Stroną Umowy ATP, wymagane są następujące dokumenty, tak aby właściwe władze kraju, w którym ma on zastać zarejestrowany lub przyjęty do ewidencji mogły wydać świadectwo zgodności:

(a) we wszystkich przypadkach, protokół z badań samego środka transportu lub, w przypadku środka transportu produkowanego seryjnie - protokół z badań wzorcowego środka transportu;

(b) we wszystkich przypadkach świadectwo zgodności wydane przez upoważnione władze kraju produkcji, lub w przypadku środków transportu w eksploatacji, upoważnione władze kraju rejestracji. Świadectwo to traktowane będzie, w razie potrzeby, jako świadectwo tymczasowe i będzie ważne maksymalnie przez okres sześciu miesięcy;

(c) w przypadku środków transportu produkowanych seryjnie specyfikacja techniczna środka transportu wydana będzie przez producenta lub jego właściwie umocowanego przedstawiciela (w specyfikacji tej podane zostaną te same elementy, jak w dokumencie opisowym widniejące w raporcie z badania, przy czym zostanie ona sporządzona w przynajmniej jednym z języków oficjalnych).

W przypadku przeniesienia środka transportu po rozpoczęciu użytkowania, może być on poddany oględzinom w celu potwierdzenia jego identyfikacji przez właściwą władzę kraju, w którym ma zostać zarejestrowane lub wpisany do ewidencji, w celu wydania świadectwa zgodności.

W przypadku identycznych seryjnie wyprodukowanych izolowanych termicznie środków transportu (kontenerów) o pojemności nieprzekraczającej 2 m³, świadectwo zgodności danej partii może zostać wydane przez upoważnione władze. W takich przypadkach numery identyfikacyjne wszystkich takich kontenerów, lub też pierwsze i ostatnie cyfry numeru seryjnego zostaną podane na świadectwie zgodności zamiast numeru seryjnego danego zestawu. W takim przypadku, kontenery termoizolacyjne wymienione w świadectwie wyposażone zostanie przez upoważnioną władzę w tabliczkę potwierdzającą zgodność środka transportu tak, jak opisano to w dodatku 3B do załącznika 1.

W przypadku przeniesienia tego izolowanego termicznie środka transportu (kontenera) do innego kraju, który jest jedną z Umawiających się Stron w celu jego rejestracji lub wpisania do ewidencji, upoważnione władze tego kraju mogą wystawić indywidualne świadectwo zgodności w oparciu o oryginalne świadectwo zgodności wydane dla całej partii.

4. Do środka transportu przymocowane zostaną znaki rozpoznawcze i szczególne, które potwierdzają, że spełnia on wymagania zawarte w dodatku 4 do niniejszego załącznika. W chwili, gdy urządzenie przestanie spełniać powyższe wymogi, oznakowanie zostanie natychmiast usunięte.

5. Nadwozia środków transportu oznaczonych jako "izolowane termicznie - izotermiczne", "izolowane termicznie z układem chłodniczym- lodownie", "izolowane termicznie z mechanicznym urządzeniem chłodniczym - chłodnie", "z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym" lub "ogrzewane" wraz z ich urządzeniami termicznymi oznakowane będą przez producenta trwałymi tabliczkami w miejscach widocznych i dostępnych, na elementach niepodlegających wymianie w trakcie użytkowania. Tabliczkę taką będzie można odczytać bez konieczności użycia narzędzi. W przypadku nadwozi izolowanych termicznie, tabliczka producenta zostanie przytwierdzona na stronie zewnętrznej. Na tabliczce producenta w sposób czytelny i niezmywalny podane zostaną następujące dane: ³

Kraj produkcji lub litery stosowane w międzynarodowym ruchu drogowym;

Nazwa producenta lub przedsiębiorstwa;

Model (liczby i/lub litery);

Numer seryjny;

Miesiąc i rok produkcji.

6. (a) Nowe, seryjnie produkowane specjalne środki transportu mogą być

zaakceptowane po przebadaniu jednego środka danego typu. Jeśli przebadany środek transportu spełnia wymogi specyfikacji dla danej klasy, sporządzony protokół z badań zostanie uznane za Świadectwo Zgodności Typu. Świadectwo to wygasa po sześciu latach licząc od daty wykonania powyższego badania.

Data wygaśnięcia protokół z badań ma być określona w miesiącach i latach.

(b) Upoważniona władza powinna podjąć niezbędne kroki w celu zweryfikowania czy produkcja innych środków transportu tego typu spełnia wymogi dla danego typu. W tym celu, władza może dokonać kontroli poprzez sprawdzenie próbek pobranych losowo z partii produktów.

(c) Środek transportu nie będzie uznany za spełniający wymagania dla tego samego typu jak badany, o ile nie będzie on spełniał co najmniej następujące warunki:

(i) W przypadku izolowanych termicznie środków transportu, za wzorzec może służyć środek transportu izolowany termicznie, lodownie, z mechanicznym urządzeniem chłodniczym, z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym lub środek transportu ogrzewany, konstrukcja środka transportu powinna być porównywalna, a w szczególności izolacja termiczna i technika izolacji powinna być identyczna;

grubość izolacji powinna być nie mniejsza od grubości izolacji wzorca; wewnętrzne wyposażenie powinno być takie samo lub uproszczone;

liczba drzwi, włazów lub innych otworów powinna być taka sama lub mniejsza, oraz

powierzchnia wewnętrzna nadwozia powinna być nie większa ani mniejsza o więcej niż 20%;

mogą być dopuszczone niewielkie i ograniczone modyfikacje dodanego lub zmienionego wyposażenia wewnętrznego i zewnętrznego: ⁴

- jeśli równoważna objętość nagromadzonego materiału izolacyjnego wszystkich modyfikacji jest mniejsza niż 1/100 całkowitej objętości materiału izolacyjnego w izolowanej jednostce;

- jeśli współczynnik K testowanego wzorca, uwzględniający straty ciepła jest mniejszy lub równy dolnej granicy współczynnika K dla danej kategorii środka transportu; i

- jeśli takie modyfikacje wewnętrznego wyposażenia są wykonane tą samą techniką w szczególności w odniesieniu do klejonego wyposażenia.

Wszystkie zmiany powinny być wykonywane lub zatwierdzone przez producenta izolowanego termicznie środka transportu.

(ii) W przypadku środków transportu - lodowni - za wzorzec powinien służyć środek transportu - lodownia, gdy:

warunki wymienione w punkcie (i) są spełnione;

wewnętrzne wentylatory obiegu powietrza są podobne;

źródło chłodu jest takie samo; i

zapas chłodu na jednostkę powierzchni wewnętrznej jest większy lub taki sam;

(iii) W przypadku środków transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym, wzorcowym środkiem transportu może być:

(a) środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym:

- warunki wymienione w punkcie (i) są spełnione; i

- przy tych samych warunkach temperatury wydajność chłodnicza na jednostkę powierzchni wewnętrznej jest większa lub taka sama; lub

(b) izolowany cieplnie środek transportu kompletny pod każdym względem, ale bez urządzenia chłodniczego, przewidzianego do montażu w późniejszym terminie.

Powstały otwór zostanie wypełniony podczas pomiaru współczynnika K ściśle dopasowaną płytą o tej samej grubości całkowitej i o izolacji tego samego rodzaju, jak ułożona na ścianie czołowej. W takim przypadku:

- warunki wymienione w punkcie (i) są spełnione,

- efektywna wydajność chłodnicza mechanicznego urządzenia chłodniczego zamontowanego na nadwoziu wzorcowego środka transportu jest zgodna z wymaganiami punktu 3.2.6. w dodatku 2 do załącznika 1.

(iv) w odniesieniu do ogrzewanych środków transportu za wzorzec może służyć izolowany termicznie lub ogrzewany środek transportu, gdy:

warunki wymienione w punkcie (i) są spełnione;

źródło ciepła jest takie samo; i

moc urządzenia grzewczego na jednostkę powierzchni wewnętrznej jest większa lub taka sama.

(v) W przypadku środków transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczogrzewczym, wzorcowym środkiem transportu może być:

(a) środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym

- warunki wymienione w punkcie (i) są spełnione;

i

- przy takich samych warunkach temperatury wydajność urządzenia chłodniczego lub chłodniczo-grzewczego na jednostkę powierzchni wewnętrznej jest większa lub taka sama;

- źródło ciepła jest takie samo; i

- moc urządzenia grzewczego na jednostkę powierzchni wewnętrznej jest większa lub taka sama.

lub

(b) izolowane środki transportu kompletne pod każdym względem ale bez mechanicznego urządzenia chłodniczego, grzewczego lub mechanicznego urządzenia chłodniczo grzewczego, przewidzianego do montażu w późniejszym terminie.

Podczas pomiaru współczynnika K. powstały otwór będzie wypełniony dopasowanymi panelami o tej samej grubości całkowitej i typie izolacji co panele zamontowane do przedniej ściany. W takim przypadku:

- warunki wymienione w punkcie (i) są spełnione;

i

- wydajność mechanicznego urządzenia chłodniczego lub mechanicznego urządzenia chłodniczo-grzewczego zamontowanego na wzorcowym środku transportu będzie zgodna z wymaganiami punktu 3.4.7 w dodatku 2 do załącznika 1;

- źródło ciepła jest takie samo; i

- moc urządzenia grzewczego na jednostkę powierzchni wewnętrznej jest większa lub taka sama.

(d) Jeśli w ciągu sześciu lat, seria produkcyjna środków transportu przekroczy 100 egzemplarzy, właściwa władza określa odsetek urządzeń, które powinny zostać poddane badaniom.

Załącznik 1, Dodatek 2

METODY I PROCEDURY DOKONYWANIA POMIARÓW I KONTROLI WŁASNOŚCI IZOLACYJNOŚCI TERMICZNEJ I SKUTECZNOŚCI URZĄDZEŃ CHŁODNICZYCH LUB GRZEWCZYCH SPECJALNYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU, PRZEZNACZONYCH DO PRZEWOZU SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

1. DEFINICJE I PRZEPISY OGÓLNE

1.1. Współczynnik K. Całkowity współczynnik przenikania ciepła (współczynnik K), charakteryzujący własności izotermiczne środków transportu, określa się następującym równaniem:

gdzie W oznacza moc grzewczą lub wydajność chłodniczą, w zależności od rozpatrywanego przypadku, niezbędną do podtrzymania bezwzględnej różnicy AT między średnią temperaturą wewnętrzną T_i i średnią temperaturą zewnętrzną T_e, gdy średnia temperatura zewnętrzna Te jest stała a średnia powierzchnia nadwozia jest równa S.

1.2. Średnia powierzchnia S nadwozia jest to średnia geometryczna powierzchni wewnętrznej Si i powierzchni zewnętrznej S_e nadwozia:

Określenie obu powierzchni S_i i S_e odbywa się z uwzględnieniem właściwości konstrukcji nadwozia lub nierówności powierzchni, takich jak skosy, nadkola itp., a właściwości te lub nierówności zaznacza się w odpowiedniej rubryce przewidzianego niżej protokołu badań; jeżeli jednak nadwozie jest pokryte blachą falistą, poszukiwaną powierzchnią będzie powierzchnia prosta tego pokrycia, a nie powierzchnia rozwinięta.

Do obliczenia średniej powierzchni nadwozia furgonetki, stacja badań wyznaczona przez właściwą władzę wybierze jedną z trzech następujących metod.

Metoda A. Producent dostarczy rysunki i obliczenia wewnętrznych i zewnętrznych powierzchni.

Powierzchnie Se i Si są określane z uwzględnieniem rzutów powierzchni o szczególnych cechach konstrukcyjnych takich jak krzywizny, pofałdowania, nadkola, itp.

Metoda B. Producent dostarczy rysunki i stacja badań wyznaczona przez właściwą władzę wykona obliczeń na podstawie schematów ⁵  i wzorów poniżej.

Gdzie:

WI jest osią Y powierzchni wewnętrznej

LI jest osią X powierzchni wewnętrznej

HI jest osią Z powierzchni wewnętrznej

WE jest osią Y powierzchni zewnętrznej

LE jest osią X powierzchni zewnętrznej

HE jest osią Z powierzchni zewnętrznej

Używając najbardziej odpowiedniego wzoru na oś Y powierzchni wewnętrznej

Gdzie:

WIa jest wewnętrzną szerokością przy podłodze lub między nadkolami

WIb jest wewnętrzną szerokością na wysokości krawędzi pionowej od podłogi lub nad nadkolami

WIc jest wewnętrzną szerokością wzdłuż dachu

a jest wysokością krawędzi pionowej od podłogi

b jest wysokością między dołem krawędzi pionowej i dachem lub wysokością między górą nadkola i górą krawędzi pionowej od podłogi.

c jest wysokością między dachem a punktem b

Wraz z dwoma wzorami na oś X i Z wewnętrznej powierzchni:

Gdzie:

LIa jest wewnętrzną długością wzdłuż podłogi

LIb jest wewnętrzną długością nad nadkolami

LIc jest wewnętrzną długością wzdłuż dachu

a jest wysokością między LIa i Lib

b jest wysokością między Lib i Líc

c jest wysokością między Lic i dachem

WI=(WI tył + WI przód) / 2

Gdzie:

WI tył jest szerokością przy przegrodzie poprzecznej

WI przód jest szerokością przy krawędzi drzwi

Zewnętrzne powierzchnie są obliczane wzorem poniżej:

WE = WI + deklarowana średnia grubość × 2

LE = LI + deklarowana średnia grubość × 2

HE = HI + deklarowana średnia grubość × 2

Metoda C. Jeśli żadna z powyższych metod nie jest zaakceptowana przez ekspertów, wewnętrzna powierzchnia będzie mierzona zgodnie z rysunkami i wzorami przewidzianymi dla metody B.

Wartość K powinna być obliczona na podstawie wewnętrznej powierzchni, przyjmując grubość izolacji za zero. Z tej wartości K, średnia grubość izolacji obliczana jest przy założeniu, że X dla izolacji ma wartość 0,025W/mK.

Po oszacowaniu grubości izolacji oblicza się zewnętrzną powierzchnię i określa średnią powierzchnię. Ostateczna wartość K pochodzi z kolejnych iteracji.

Punkty pomiaru temperatury

1.3. Jeżeli nadwozie jest w kształcie prostopadłościanu, średnia temperaturą wewnętrzna nadwozia (Ti) jest średnia arytmetyczna temperatur mierzonych w odległości 10 cm od ścian nadwozia, w następujących 12 miejscach:

(a) W ośmiu wewnętrznych narożnikach nadwozia, i

(b) W środku czterech wewnętrznych ścian nadwozia mających największą powierzchnię.

Jeżeli nadwozie nie jest w kształcie prostopadłościanu, rozmieszczenie 12 miejsc pomiaru powinno być dokonane w najlepszy sposób, z uwzględnieniem kształtu nadwozia.

1.4. Jeżeli nadwozie jest w kształcie prostopadłościanu, średnia temperatura zewnętrzną nadwozia (T_e) jest średnia arytmetyczna temperatur mierzonych w odległości 10 cm od ścian nadwozia, w następujących 12 miejscach:

(a) W ośmiu zewnętrznych narożnikach nadwozia,

(b) W środku czterech zewnętrznych ścian nadwozia mających największą powierzchnię.

Jeżeli nadwozie nie jest w kształcie prostopadłościanu, rozmieszczenie 12 miejsc pomiaru powinno być dokonane w najlepszy sposób, z uwzględnieniem kształtu nadwozia.

1.5 Średnia temperatura ścian nadwozia jest średnią arytmetyczną średniej zewnętrznej temperatury nadwozia i średniej wewnętrznej temperatury nadwozia:

1.6 Urządzenia do pomiaru temperatury zabezpieczone przed promieniowaniem powinny być umieszczone wewnątrz i na zewnątrz nadwozia w miejscach określonych w punktach 1.3 i 1.4 niniejszego dodatku.

Stan ustalony i czas trwania badania

1.7 Średnie temperatury otoczenia oraz średnie temperatury wewnątrz nadwozia zmierzone w okresie nie krótszym niż 12 godzin, nie mogą się różnić bardziej niż o ± 0,3 K, zaś w okresie poprzedzających 6 godzin temperatury te nie mogą się różnić o więcej niż ± 1,0 K.

Różnica pomiędzy mocą grzewczą lub wydajnością chłodniczą mierzona w dwóch okresach nie krótszych niż 3 godziny na początku i na końcu okresu stanu ustalonego, przedzielonych co najmniej 6 godzinną przerwą, nie może przekraczać 3%.

Do obliczania współczynnika K wykorzystane zostaną średnie wartości temperatur i wydajności grzewczej lub chłodniczej w ciągu najmniej 6 ostatnich godzin okresu stanu ustalonego.

Odchylenie między średnimi temperaturami - wewnętrzną i zewnętrzną - na początku i na końcu co najmniej sześciogodzinnego okresu obliczeniowego nie może przekraczać 0,2 K.

2. WŁASNOŚCI IZOLACJI TERMICZNEJ ŚRODKÓW TRANSPORTU

Procedura pomiaru współczynnika K

2.1. Środki transportu z wyjątkiem cystern do przewozu płynnych artykułów żywnościowych

2.1.1 Współczynnik K należy mierzyć w trakcie warunków ustalonych albo metodą chłodzenia wewnętrznego, albo też metodą ogrzewania wewnętrznego. W każdym przypadku, puste nadwozie ma być umieszczone w izolowanej termicznie komorze.

Metoda badania

2.1.2 Jeśli stosowana jest metoda chłodzenia wewnętrznego, wewnątrz nadwozia umieszcza się jeden lub więcej wymienników ciepła. Powierzchnia tych wymienników powinna być taka, aby przy przepływie przez nie płynu o temperaturze nie niższej niż 0°C ⁶ , średnia temperatura wewnątrz nadwozia pozostaje poniżej + 10°C po uzyskaniu warunków ustalonych. Jeśli zaś wybrana zostanie metoda ogrzewania wewnętrznego, stosowane mają być grzejniki elektryczne (rezystory, itp.). Wymienniki ciepła lub elektryczne urządzenia grzewcze powinny być wyposażone w wentylatory o wydajności odpowiedniej dla otrzymania 40 do 70 wymian powietrza na godzinę w odniesieniu do objętości pustego nadwozia, zaś rozprowadzenie powietrza po wszystkich wewnętrznych powierzchniach badanego nadwozia zagwarantuje, iż maksymalna różnica pomiędzy temperaturami dowolnych 2 z 12 punktów wyszczególnionych w punkcie 1.3. niniejszego dodatku nie przekroczy 2 K, po osiągnięciu warunków ustalonych.

2.1.3 Ilość ciepła: Ciepło rozpraszane przez wentylatory elektrycznych urządzeń grzewczych nie może przekraczać 1 W/cm², zaś urządzenia grzewcze powinny być chronione przez obudowę o niskiej emisyjności.

Zużycie energii elektrycznej należy określać z dokładnością ±0,5%.

Procedura badań

2.1.4 Niezależnie od zastosowanej metody, średnia temperatura w izolowanej komorze w trakcie całego badania powinna być utrzymywana na jednakowym i stałym poziomie zgodnie z punktem 1.7 tego dodatku, na takim poziomie aby różnica temperatur pomiędzy wnętrzem nadwozia a temperaturą w izolowanej komorze badawczej wynosiła 25°C ± 2°C, przy zachowaniu średniej temperatury ścian nadwozia na poziomie + 20°C ± 0,5°C.

2.1.5 Podczas badania, zarówno metodą chłodzenia wewnętrznego, jak i ogrzewania wewnętrznego, powietrze w komorze badawczej powinno być wprawiane w ruch w sposób ciągły tak aby jego prędkość w odległości 10 cm od ścian wynosiła 1-2 m /s.

2.1.6 Urządzenia do wytwarzania i rozprowadzania ciepła lub chłodu oraz do pomiaru ilości wymienianego ciepła lub chłodu i równoważnego ciepła wentylatorów powinny zostać uruchomione. Straty na przewodach elektrycznych na odcinku pomiędzy przyrządem mierzącym dopływ ciepła i badanym nadwoziem powinny być zmierzone lub obliczone. Straty te winny być odjęte od zmierzonej wartości całkowitego ciepła doprowadzonego.

2.1.7 Po osiągnięciu ustalonych warunków pracy, maksymalna różnica pomiędzy temperaturami w najcieplejszych i najzimniejszych punktach na zewnątrz nadwozia nie powinna przekraczać 2 K.

2.1.8 Średnia temperatura zewnętrzna i wewnętrzna nadwozia powinna być odczytywana przynajmniej co 5 minut.

2.2 Cysterny przeznaczone do przewozu płynnych artykułów żywnościowych

2.2.1 Podaną poniżej metodę stosuje się tylko do środków transportu - cystern - z jedną lub kilku komorami przeznaczonych wyłącznie do przewozu płynnych artykułów żywnościowych, takich jak mleko. Każda komora tych cystern powinna mieć co najmniej jeden właz i jeden otwór spustowy; jeżeli jest kilka komór, powinny być one oddzielone od siebie pionowymi nieizolowanymi przegrodami.

2.2.2 Współczynniki K powinny być mierzone w ustalonych warunkach metodą ogrzewania wewnętrznego pustej cysterny umieszczonej w izolowanej komorze badawczej.

Procedura badań

2.2.3 Wewnątrz cysterny powinno być umieszczone urządzenie grzewcze (rezystory, itp.). Jeżeli w cysternie znajduje się kilka komór, to w każdej z nich należy umieścić urządzenie grzewcze. Urządzenia te powinny być wyposażone w wentylatory, których wydajność dobrana jest tak, aby po osiągnięciu ustalonych warunków różnica między maksymalną i minimalną temperaturą wewnątrz każdej komory nie przekraczała 3 K. Jeżeli w cysternie znajduje się kilka komór, średnia temperatura najchłodniejszej komory nie powinna różnić się więcej niż o 2 K od średniej temperatury komory najcieplejszej, przy czym pomiaru temperatur dokonuje się w sposób podany w punkcie 2.2.4 niniejszego dodatku.

2.2.4 Przyrządy do pomiaru temperatury, zabezpieczone przed promieniowaniem, powinny być umieszczone wewnątrz i na zewnątrz cysterny w odległości 10 cm od ścian w następujący sposób:

(a) Jeżeli cysterna zawiera tylko jedną komorę, pomiary powinny być wykonywane w co najmniej 12 punktach, a mianowicie:

W czterech końcach dwóch prostopadłych do siebie średnic, poziomej i pionowej, w pobliżu każdej z dwóch dennic;

W czterech końcach dwóch prostopadłych do siebie średnic pochylonych o 45° względem poziomu w osiowej płaszczyźnie cysterny;

(b) Jeżeli w cysternie są dwie komory, pomiary powinny być wykonywane w co najmniej następujących punktach:

W pobliżu końca pierwszej komory i w pobliżu przegrody z drugą komorą na końcach trzech promieni tworzących kąty 120°, przy czym jeden z promieni skierowany jest pionowo w górę.

W pobliżu końca drugiej komory i w pobliżu przegrody z pierwszą komorą, na końcach trzech promieni tworzących kąty 120°, przy czym jeden z promieni skierowany jest pionowo w dół.

(c) Jeśli w cysternie jest kilka komór, miejsca pomiaru powinny być zlokalizowane, jak opisano poniżej:

dla każdej z dwóch skrajnych komór, co najmniej:

W końcach średnicy poziomej w pobliżu dennicy i w końcach średnicy pionowej w okolicy przegrody;

i dla każdej pozostałych komór, co najmniej:

W końcach średnicy nachylonej pod kątem 45° względem poziomu, w pobliżu jednej z przegród oraz w końcach średnicy prostopadłej do tej pierwszej, w okolicy drugiej przegrody.

(d) Średnią temperaturą wewnętrzną oraz średnią temperaturą zewnętrzną cysterny są średnie arytmetyczne wszystkich pomiarów dokonanych odpowiednio na zewnątrz i wewnątrz. Dla cystern z kilkoma komorami, średnią temperaturą wewnętrzną każdej komory jest średnia arytmetyczna pomiarów dokonanych wewnątrz komory, zaś liczba tych pomiarów w każdej komorze nie powinna być mniejsza niż cztery, zaś całkowita liczba pomiarów we wszystkich komorach cysterny nie powinna być niższa niż dwanaście.

Procedura badań

2.2.5 Podczas całego badania średnia temperatura izolowanej komory badawczej powinna być utrzymywana równomiernie i na stałym poziomie, zgodnie z wymaganiami zawartymi w punkcie 1.7 tego dodatku na takim poziomie, żeby różnica temperatur pomiędzy wnętrzem cysterny i izolowaną komorą badawczą była nie mniejsza niż 25 °C ± 2 °C, przy średniej temperaturze ścian cysterny utrzymywanej na poziomie + 20° C ± 0,5 °C.

2.2.6 Powietrze w komorze izotermicznej powinno być nieprzerwanie w ruchu, tak aby prędkość jej przepływu w odległości 10 cm od ścian cysterny utrzymywana była na poziomie 1-2 m/s.

2.2.7 Urządzenia do ogrzewania i wprowadzania powietrza w ruch oraz do mierzenia ilości wymienianego ciepła i równoważnika cieplnego wentylatorów powinny być uruchomione.

2.2.8 Po osiągnięciu ustalonych warunków, maksymalna różnica pomiędzy temperaturami w najcieplejszym a najzimniejszym miejscu na zewnątrz cysterny nie powinna przekraczać 2 K.

2.2.9 Średnia temperatura wewnętrzna i średnia temperatura zewnętrzna cysterny powinna być mierzona nie rzadziej niż co 5 minut.

2.3 Postanowienia wspólne dla wszystkich rodzajów izolowanych środków transportu

2.3.1 Sprawdzenie współczynnika K

Jeżeli celem badań nie jest określenie współczynnika K, lecz jedynie sprawdzenie, czy współczynnik ten jest niższy od ustalonej granicy, badania przeprowadzane w warunkach podanych w punktach 2.1.1 do 2.2.9 niniejszego dodatku mogą być przerwane, gdy dokonane już pomiary wykażą, że współczynnik K odpowiada wymaganym warunkom.

2.3.2 Dokładność pomiarów współczynnika K.

Stacje badań powinny być wyposażone w niezbędne urządzenia i przyrządy zapewniające możliwość określenia współczynnika K. z maksymalnym błędem pomiaru ± 10%, gdy stosuje się metodę chłodzenia wewnętrznego i ± 5%, gdy stosuje się metodę ogrzewania wewnętrznego. Przy obliczaniu rozszerzonej niepewności pomiaru poziom ufności powinien wynosić co najmniej 95%.

3. EFEKTYWNOŚĆ URZĄDZEŃ CIEPLNYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU

Procedury określania efektywności cieplnych środków transportu

3.1 Środki transportu - lodowanie

3.1.1 Pusty środek transportu należy umieścić w izolowanej komorze badawczej, w której powinna być utrzymywana równomierna średnia temperatura i na stałym poziomie + 30 °C z odchyleniem ± 0,5 °C. Masa powietrza w komorze ma być utrzymywana w ruchu, tak jak opisano to w punkcie 2.1.5 niniejszego dodatku.

3.1.2 Przyrządy do pomiaru temperatury zabezpieczone przed promieniowaniem należy umieścić na zewnątrz nadwozia i w jego wnętrzu w miejscach opisanych w punktach 1.3 i 1.4 niniejszego dodatku.

Procedura badań

3.1.3 (a) W przypadku środków transportu innych niż z zamocowanymi na stałe płytami eutektycznymi oraz wyposażonych w system gazu skroplonego, maksymalna ilość czynnika chłodniczego podana przez producenta, lub która normalnie może być zastosowana ma zostać załadowana do przewidzianych do tego przestrzeni, gdy średnia temperatura wewnątrz nadwozia osiągnie średnią temperaturę zewnętrzną nadwozia (+30 °C). Drzwi, włazy i inne otwory powinny zostać zamknięte, zaś wewnętrzne urządzenia wentylacyjne (jeśli są zainstalowane) należy uruchomić na ich maksymalną wydajność. Ponadto w przypadku nowych środków transportu, wewnątrz nadwozia należy włączyć urządzenie grzewcze o wydajności grzewczej równej 35% ciepła wymienianego przez ściany w warunkach ustalonych, gdy osiągnięta zostanie temperatura przewidziana dla danej klasy, do której zaliczono środek transportu. W czasie badania nie należy dokonywać żadnego uzupełnienia urządzenia dodatkową ilością czynnika chłodniczego;

(b) W przypadku środków transportu z zamocowanymi na stałe płytami eutektycznymi, badanie powinno obejmować fazę wstępną zamrażania roztworu eutektycznego. W tym celu, gdy średnia temperatura wewnątrz nadwozia oraz temperatura płyt osiągnie średnią zewnętrzną temperaturę (+30 °C), należy zamknąć drzwi i włazy oraz uruchomić urządzenie do chłodzenia płyt na okres 18 kolejnych godzin. Jeśli urządzenie do chłodzenia płyt wyposażone jest w mechanizm działający cyklicznie, całkowity czas pracy tego urządzenia powinien wynosić 24 godziny. W przypadku nowych środków transportu w chwili wyłączenia urządzenia chłodniczego, wewnątrz nadwozia należy włączyć urządzenie grzewcze na moc wynoszącą 35% ciepła wymienianego przez ściany w warunkach ustalonych środka transportu, gdy temperatura wewnątrz nadwozia przewidziana dla tej klasy urządzeń uznana zostanie za osiągniętą. W czasie badania nie wolno przeprowadzać żadnych zabiegów ponownego zamrażania roztworu;

(c) W przypadku środków transportu wyposażonych w system skroplonego gazu, należy wdrożyć następującą procedurę: gdy średnia temperatura wewnątrz nadwozia osiągnie średnią temperaturę zewnętrzną (+30 °C), należy napełnić zbiorniki skroplonego gazu do poziomu wskazanego przez producenta. Następnie zamknąć wszystkie drzwi, włazy i inne otwory, tak jak ma to miejsce w czasie normalnej eksploatacji, zaś wewnętrzne urządzenia wentylacyjne (o ile takie są zainstalowane) należy włączyć na maksymalną wydajność. Termostat należy ustawić na temperaturę, która jest nie wyższa niż 2 stopnie poniżej temperatury granicznej dla danej klasy środka transportu. Następnie należy rozpocząć chłodzenie nadwozia. Podczas chłodzenia należy stopniowo uzupełniać zużywany czynnik chłodniczy. Uzupełnienia takiego należy dokonać:

albo w okresie odpowiadającym przerwie pomiędzy rozpoczęciem chłodzenia a chwilą, gdy temperatura przewidziana dla danej klasy środka transportu zostanie osiągnięta po raz pierwszy; lub

w okresie trzech godzin licząc od rozpoczęcia chłodzenia, w zależności od tego, który z tych okresów jest krótszy.

Poza tymi okresami, w trakcie badania nie należy uzupełniać czynnika chłodzącego.

W przypadku nowych środków transportu, po osiągnięciu temperatury przewidzianej dla danej klasy środka transportu, wewnątrz nadwozia należy uruchomić urządzenie grzewcze o mocy równej 35% ciepła wymienianego przez ściany w warunkach ustalonych.

Wymagania wspólne dla wszystkich typów środków transportu - lodowni

3.1.4 Zarówno średnia temperatura zewnętrzna jak i średnia temperatura wewnętrzna nadwozia powinna być odczytywana przynajmniej co 5 minut.

3.1.5 Badanie należy prowadzić przez 12 godzin, od chwili gdy średnia temperatura wewnątrz nadwozia osiągnie dolną granicę przewidzianą dla danej klasy urządzenia (A = +7 °C; B = -10 °C; C = -20 °C; D = 0 °C) lub, w przypadku urządzeń wyposażonych w płyty eutektyczne zamocowane na stałe, po wyłączeniu urządzenia chłodniczego.

Kryterium pomyślnego zaliczenia badania

3.1.6 Badanie należy uznać za zadawalające, jeśli średnia temperatura wewnątrz nadwozia nie przekracza wyżej wymienionej dolnej granicy w wyżej wymienionym czasie 12 godzin.

3.1.7 Jeśli urządzenie chłodnicze z punktu 3.1.3 (c) wraz z całym wyposażeniem przeszło oddzielne badanie w celu określenia jego efektywnej wydajności chłodniczej w przewidzianych wymaganych temperaturach, zgodnie z wymogami zawartymi w rozdziale 9 niniejszego dodatku i uzyskało pozytywną ocenę właściwej władzy to środek transportu może być uznany jako środek transportu - lodownia bez przechodzenia badania skuteczności jeżeli efektywna a wydajność chłodnicza urządzenia jest wyższa od strat ciepła w warunkach ustalonych przez ściany nadwozia w odniesieniu do rozpatrywanej klasy, pomnożonych przez współczynnik 1,75.

3.1.8 Jeśli urządzenie chłodnicze jest zastąpione przez urządzenie innego typu, właściwa władza może:

(a) Wymagać by środek transportu przeszedł procedury i weryfikacje opisane w punktach od 3.1.3 do 3.1.5; lub

(b) Upewnić się, że efektywna wydajność chłodnicza nowego urządzenia chłodniczego w temperaturze przewidzianej dla danej klasy środka transportu jest równa lub wyższa od efektywnej wydajności chłodniczej urządzenia zastępowanego; lub

(c) Upewnić się, że efektywna wydajność chłodnicza nowego urządzenia chłodniczego spełnia wymagania z punktu 3.1.7

3.1.9 Urządzenie chłodnicze użytkujące skroplony gaz jest uważane za tego samego typu co testowane urządzenie jeśli:

(a) Używany jest ten sam czynnik chłodniczy;

(b) Parownik na taką samą wydajność;

(c) System regulacji ma te same cechy;

(d) Zbiornik na skroplony gaz ma taką samą konstrukcję i jego pojemność jest równa bądź większa od pojemności podanej w protokole z badań.

Średnice i technologia przewodów zasilających są identyczne.

3.2 Środki transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym

Metoda badań

3.2.1 Badanie należy przeprowadzić w warunkach opisanych w punktach 3.1.1 i 3.1.2 niniejszego dodatku.

Procedura badań

3.2.2 Jeżeli średnia temperatura wewnątrz nadwozia osiągnie wartość temperatury zewnętrznej (+30 °C), należy zamknąć drzwi, włazy i inne otwory oraz uruchomić urządzenia chłodnicze a także wewnętrzne urządzenia wentylacyjne (jeśli są zainstalowane) na maksymalną wydajność. Ponadto, w przypadku nowych środków transportu, wewnątrz nadwozia należy włączyć urządzenia grzewcze na wydajność cieplnej równej 35% ciepła wymienianego przez ściany w warunkach ustalonych, gdy osiągnięta zostanie temperatura przewidziana dla danej klasy środka transportu.

3.2.3 Zarówno średnia temperatura zewnętrzna oraz średnia temperatura wewnątrz nadwozia powinna być odczytywana co przynajmniej 5 minut.

3.2.4 Badanie należy kontynuować przez 12 godzin od chwili, gdy średnia temperatura wnętrza nadwozia osiągnęła:

albo dolną granicę ustaloną dla danej klasy środka transportu, jeżeli chodzi o klasy A, B lub C (A = 0 °C, B = - 10 °C, C = - 20 °C), lub

co najmniej górną granicę ustaloną dla danej klasy środka transportu, jeżeli chodzi o klasy D, E lub F (D =0 °C, E = -10 °C, F = - 20 °C).

Warunek uznania wyników badania za zadowalające

3.2.5 Badanie należy uznać za zadowalające, jeżeli urządzenie chłodnicze może zapewnić utrzymanie w ciągu tych 12 godzin przewidzianych warunków temperatury, przy czym okresów automatycznego odszraniania urządzenia chłodniczego nie bierze się pod uwagę.

3.2.6 Jeżeli urządzenie chłodnicze z całym wyposażeniem przeszło oddzielne badanie w celu określenia jego efektywnej wydajności chłodniczej w przewidzianych wymaganych temperaturach i uzyskało pozytywną ocenę właściwej władzy, to środek transportu może być uznany za środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym - chłodnię bez przeprowadzania badań skuteczności, gdy efektywna wydajność chłodnicza danego urządzenia pomnożona przez współczynnik 1.75 jest wyższa od strat ciepła poprzez ściany nadwozia określonych przy ustalonych warunkach działania w odniesieniu do rozpatrywanej klasy środków transportu.

3.2.7 Jeżeli urządzenie chłodnicze zamienia się na urządzenie innego typu, to właściwa władza może:

(a) wymagać, aby środek transportu został poddany pomiarom i kontroli przewidzianym w punktach 3.2.1 do 3.2.4, lub

(b) upewnić się, że efektywna wydajność chłodnicza nowego urządzenia chłodniczego w temperaturze przewidzianej dla danej klasy środka transportu jest co najmniej równa efektywnej wydajności chłodniczej urządzenia zamienionego, lub

(c) upewnić się, że efektywna wydajność chłodnicza nowego urządzenia chłodniczego spełnia wymagania punktu 3.2.6.

3.3. Ogrzewane środki transportu

Metody badania

3.3.1 Pusty środek transportu powinien być umieszczony w komorze izotermicznej, w której powinna być utrzymywana jednakowa i stała temperatura na możliwie najniższym poziomie. Powietrze w komorze wprowadza się w ruch, jak podano w punkcie 2.1.5 niniejszego dodatku.

3.3.2 Przyrządy do pomiaru temperatury, zabezpieczone przed promieniowaniem, powinny być umieszczone wewnątrz i na zewnątrz nadwozia w miejscach podanych w punktach 1.3. i 1.4. niniejszego dodatku.

Procedura badania

3.3.3 Drzwi, włazy i wszystkie otwory powinny być zamknięte, a urządzenie grzewcze i urządzenie do wewnętrznej wentylacji (jeśli takie istnieje) powinny być uruchomione na maksymalną wydajność.

3.3.4 Średnie temperatury zewnętrzna i średnia temperatura wewnętrzna nadwozia powinny być mierzona nie rzadziej niż co 5 minut.

3.3.5 Badanie należy kontynuować przez 12 godzin od chwili, gdy różnica między średnią temperaturą wewnątrz nadwozia i średnią temperaturą na zewnętrz nadwozia osiągnęła wielkość odpowiadającą warunkom ustalonym dla określonej klasy, do której zakłada się przyporządkowanie danego środka transportu. W przypadku nowych środków transportu powyższa różnica temperatur ma być podwyższona o 35%.

Kryterium uznania wyników badania za zadowalające

3.3.6. Badanie należy uznać za zadowalające, jeżeli urządzenie do ogrzewania może zapewnić utrzymanie w okresie tych 12 godzin przewidzianej różnicy temperatur.

3.4 Środki transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym

Metody badania

3.4.1 Badanie będzie przeprowadzone w dwóch etapach. Wydajność chłodnicza jednostki chłodniczej urządzenia chłodniczego lub chłodniczo-grzewczego jest ustalona w pierwszym etapie i wydajność urządzenia grzewczego jest ustalona w drugim etapie

3.4.2 W pierwszym etapie badanie będzie przeprowadzone na warunkach opisanych w punktach 3.1.1 i 3.1.2 tego dodatku; w drugim etapie badanie będzie przeprowadzone na warunkach opisanych w punktach 3.3.1 i 3.3.2 tego dodatku.

Procedura badania

3.4.3 (a) Ogólna procedura pomiaru efektywnej wydajności chłodniczej mechanicznego urządzenia chłodniczego, określona w punktach 4.1 i 4.2, po jej dostosowaniu w taki sposób aby można było wykonać pomiar na urządzeniu grzewczym za pomocą komory kalorymetrycznej

Temperatura na wlocie powietrza do urządzenia grzewczego lub na wlocie powietrza do parownika wewnątrz skrzyni kalorymetrycznej, musi wynosić +12°C.

W celu wyznaczenia efektywnej wydajności grzewczej dla klas A, E i I, należy przeprowadzić jedno badanie przy średniej temperaturze zewnętrznej (Te) wynoszącej -10°C.

W celu wyznaczenia efektywnej wydajności grzewczej dla klas B, F i J, należy przeprowadzić dwa badania przy średnich temperaturach zewnętrznej (Te) wynoszących -10°C i -20°C.

W celu wyznaczenia wydajności grzewczej dla klas C, D, G, H, K lub L, należy przeprowadzić trzy badania. Jedno badanie przy średniej temperaturze zewnętrznej (Te) wynoszącej -10°C, drugie badanie przy minimalnej temperaturze zewnętrznej wymaganej przez klasę i trzecie badanie przy pośredniej temperaturze zewnętrznej umożliwiającej interpolację efektywnych mocy grzewczych dla innych temperatur pomiędzy klasami.

W przypadku czysto elektrycznych systemów grzewczych należy przeprowadzić co najmniej jedno badanie efektywnej wydajności grzewczej klas A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K lub L. Badanie to powinno zostać przeprowadzone przy temperaturze +12°C na wlocie powietrza do parownika i przy minimalnej temperaturze zewnętrznej wymaganej przez klasę.

(i) Jeśli pomiar efektywnej wydajności grzewczej jest wykonywany przy najniższej temperaturze zewnętrznej wymaganej przez klasę, kolejne badania nie są wymagane.

(ii) Jeśli pomiar efektywnej wydajności grzewczej nie jest wykonywany przy najniższej temperaturze zewnętrznej wymaganej przez klasę, należy wykonać dodatkowe funkcjonalne badanie urządzenia grzewczego. Badanie to powinno być przeprowadzone w minimalnej temperaturze wymaganej przez klasę (przykładowo -40°C dla klasy L) by zweryfikować zdolności urządzenia grzewczego i jego układu napędowego (przykładowo generator napędzany silnikiem Diesla) do włączenia i pracy przy najniższej temperaturze.

(b) Jeśli pomiar wykonywany jest na środku transport, podstawowe wymagania badań dla pierwszego etapu są opisane w punktach 3.2.2 i 3.2.3 tego dodatku; a te dla drugiego etapu są opisane w punktach 3.3.3 i 3.3.4 tego dodatku.

3.4.4 Drugi etap badań może być rozpoczęty natychmiast po zakończeniu pierwszego, bez demontażu przyrządów pomiarowych.

3.4.5 W każdym z etapów, badanie należy kontynuować przez 12 godzin po:

(a) w pierwszym etapie, średnia wewnętrzna temperatura nadwozia osiągnęła dolną granicę określoną dla klasy, do której uznano że należy środek transportu.

(b) w drugim etapie, różnica między średnią wewnętrzną temperaturą nadwozia i średnią zewnętrzną temperaturą nadwozia osiągnęła poziom odpowiadający warunkom przypisanym dla klasy, do której uznano że należy środek transport. W przypadku nowego środka transport, powyższa różnica temperatur jest zwiększona o 35%.

Kryterium uznania wyników badania za zadowalające

3.4.6 Badania należy uznać za zadowalające jeżeli:

(a) w pierwszym etapie urządzenie chłodnicze lub urządzenie chłodniczogrzewcze jest w stanie utrzymać określone warunki temperaturowe we wspomnianym 12-godzinnym okresie, nie biorąc pod uwagę automatycznego odszraniania urządzenia.

(b) w drugim etapie urządzenie grzewcze jest w stanie utrzymać określoną różnicę temperatur we wspomnianym 12-godzinnym okresie.

3.4.7 Jeżeli urządzenie chłodnicze lub chłodniczo-grzewcze wraz z całym wyposażeniem przeszło oddzielne badanie, w celu określenia jego efektywnej wydajności chłodniczej w przewidzianych wymaganych temperaturach i uzyskało pozytywną ocenę właściwej władzy to można uznać, że środek transportu przeszedł pierwszy etap badań bez przeprowadzania badań wydajności jeśli efektywna wydajność chłodnicza urządzenia jest wyższa od strat ciepła w ustalonych warunkach poprzez ściany nadwozia w odniesieniu do rozpatrywanej klasy, pomnożonych przez współczynnik 1,75.

3.4.8 Jeżeli urządzenie chłodnicze lub chłodniczo-grzewcze zamienia się na urządzenie innego typu, właściwa władza może:

(a) wymagać, aby środek transportu został poddany pomiarom i kontroli przewidzianym dla pierwszego etapu badań, w punktach od 3.4.1 do 3.4.5; lub

(b) upewnić się, że efektywna wydajność chłodnicza nowego mechanicznego urządzenia chłodniczego w temperaturze przewidzianej dla danej klasy środka transportu jest co najmniej równa efektywnej wydajności chłodniczej urządzenia zamienionego, lub

(c) upewnić się że efektywna wydajność chłodnicza nowego mechanicznego urządzenia chłodniczego spełnia wymagania z punktu 3.4.7 tego dodatku.

4. PROCEDURA POMIARU EFEKTYWNEJ WYDAJNOŚCI CHŁODNICZEJ Wo URZĄDZENIA PRZY NIEZASZRONIONYM PAROWNIKU

4.1. Przepisy ogólne

4.1.1 Jeżeli agregat chłodniczy jest zamontowany na komorze kalorymetrycznej, bądź na nadwoziu izolowanego środka transportu i działa w sposób ciągły, to wydajność chłodnicza jest określana jako:

gdzie:

U jest strumieniem ciepła przenikającym przez ściany kalorymetru lub nadwozia izolowanego Wat/°C,

ΔT jest różnicą między średnią temperaturą wewnątrz 7} oraz średnią temperaturą na zewnątrz T_e kalorymetru lub nadwozia izolowanego (K),

W_j jest mocą cieplną wydzielaną przez wentylatorowy grzejnik elektryczny zastosowany w celu utrzymywania w równowadze zadanej różnicy temperatur.

4.2. Metoda badania

4.2.1 Agregat chłodniczy jest zamontowany na skrzyni kalorymetrycznej, lub na nadwoziu izolowanym środka transportu.

W każdym przypadku przed badaniem określającym wydajność chłodniczą powinien zostać wyznaczony strumień ciepła przenikający przez ściany przy jednej średniej temperaturze ścian. Następnie wprowadza się arytmetyczną poprawkę na podstawie wyników badania i doświadczenia stacji badawczej, z uwzględnieniem średniej temperatury ścian w każdym punkcie równowagi cieplnej, przy określaniu efektywnej wydajności chłodniczej.

W celu zapewnienia maksymalnej dokładności zaleca się stosowanie cechowanej komory kalorymetrycznej.

Stosowane przy tym metody i tryb określone są w powyżej podanych punktach 1.1 do 2.18 jednakże wystarczy bezpośrednio zmierzyć współczynnik U, który powinien być określony według wzoru:

gdzie:

W jest mocą cieplną (w watach) wydzielaną przez wewnętrzny grzejnik elektryczny i wentylatory,

ΔT_m jest różnicą między średnią temperaturą wewnętrzną T, oraz średnią temperaturą zewnętrzną T_e,

U jest strumieniem ciepła na stopień różnicy między temperaturą powietrza wewnątrz i na zewnątrz komory kalorymetrycznej lub środka transportu przy zainstalowanym urządzeniu chłodniczym.

Komorę kalorymetryczną lub środek transportu należy umieścić w komorze badawczej. Przy wykorzystaniu komory kalorymetrycznej, wielkość UATnie powinna przekraczać 35% efektywnej wydajności chłodniczej W_o.

Komora kalorymetryczna lub środek transportu powinny być przynajmniej izolowane termicznie izolacją zwykłą.

4.2.2 Stosowane przyrządy pomiarowe

Stacje badań powinny być wyposażone w urządzenia i przyrządy pomiarowe do określenia współczynnika U z dokładnością do ±5%. Oddawanie ciepła spowodowane ucieczką powietrza nie może przekraczać 5% ogólnego ciepła oddawanego poprzez ściany komory kalorymetrycznej lub nadwozia środka transportu. Wydajność chłodnicza powinna być określona z dokładnością do ± 5%.

Przyrządy pomiarowe, w jakie wyposażone są skrzynia kalorymetryczna lub nadwozie środka transportu, muszą być zgodne z zaleceniami punktów 1.3 i 1.4 powyżej. Należy mierzyć następujące wielkości:

(a) Temperaturę powietrza: Co najmniej cztery termometry rozmieszczone w sposób równomierny na wlocie powietrza do parownika;

Co najmniej cztery termometry rozmieszczone w sposób równomierny na wylocie powietrza z parownika;

Co najmniej cztery termometry rozmieszczone w sposób równomierny na wlocie powietrza do agregatu chłodniczego;

Termometry mają być zabezpieczone przed promieniowaniem.

Dokładność systemu pomiaru temperatury powinna być ±0,2 K.

(b) Zużycie energii: Przyrządy powinny umożliwiać pomiar zużycia energii elektrycznej lub paliwa urządzenia chłodniczego.

Pomiar energii elektrycznej i zużycia paliwa powinien być określony z dokładnością do ± 0,5 %.

(c) Prędkości obrotowe: Przyrządy powinny zapewniać pomiar prędkości obrotowej sprężarek i wentylatorów do wewnętrznej cyrkulacji powietrza lub obliczenie tych prędkości w przypadku gdy pomiar bezpośredni jest niemożliwy.

Prędkość obrotowa powinna być mierzona z dokładnością do ± 1 %.

(d) Ciśnienie: Manometry o wysokiej dokładności (dokładność do ±1 %) powinny zostać zamontowane na skraplaczu, parowniku i na wlocie do sprężarki, jeżeli na parownik jest wyposażony w regulator ciśnienia.

4.2.3 Warunki badania

(a) Średnia temperatura powietrza na wlocie (wlotach) do urządzenia chłodniczego powinna być utrzymywana poziomie 30 °C ± 0,5 °C.

Maksymalna różnica temperatur pomiędzy najcieplejszym i najzimniejszym punktem nie powinna przekraczać 2 K.

(b) Wewnątrz komory kalorymetrycznej lub nadwozia środka transportu (na wlocie powietrza do parownika): należy zastosować trzy poziomy temperatury pomiędzy -25 °C i + 12 °C w zależności od charakterystyki urządzenia, którego jeden z poziomów powinien być równy minimalnej temperaturze klasy określonej przez producenta, z odchyleniem ± 1 K.

Odchylenie od średniej wewnętrznej temperatury powinno wynosić nie więcej niż ± 0,5 K. Podczas pomiaru wydajności chłodniczej ilość ciepła wydzielana wewnątrz komory kalorymetrycznej lub nadwozia środka transportu powinna być utrzymywana na stałym poziomie z tolerancją ± I %.

Dostarczając urządzenie chłodnicze na badania powinien dostarczyć:

- Dokumentację opisującą urządzenie przedstawione do badania;

- Dokumentację techniczną określającą najważniejsze parametry funkcjonowania urządzenia i wskazanie ich dopuszczalnych zakresów;

- Charakterystykę badanej serii urządzeń, oraz

- Deklarację wskazującą główne źródło (źródła) napędu, które ma być zastosowane podczas badania.

4.3 Procedura badania

4.3.1 Badanie składa się z dwóch podstawowych części, fazę schładzania i pomiaru efektywnej wydajności chłodniczej na trzech wzrastających poziomach temperatury:

(a) Faza schładzania - temperatura początkowa komory kalorymetrycznej lub nadwozia środka transportu powinna wynosić +30 °C ± 3 °C. Następnie ta temperatura powinna być obniżona do temperatury -25° C dla klasy -20 °C, -13 °C dla klasy -10 °C lub -2 °C dla klasy 0 °C.

(b) Pomiar efektywnej wydajności chłodniczej na każdym poziomie temperatury wewnętrznej.

Pierwsze badanie należy przeprowadzać przez co najmniej cztery godziny na każdym poziomie temperatury podczas pracy urządzenia chłodniczego sterowanego termostatem (będącym na wyposażeniu urządzenia chłodniczego), w celu stabilizacji wymiany ciepła między wnętrzem i otoczeniem komory kalorymetrycznej lub nadwozia środka transportu.

Drugie badanie należy przeprowadzać przy wyłączonym termostacie w celu określenia maksymalnej wydajności chłodniczej, przy której ilość ciepła wydzielanego przez wewnętrzny grzejnik pozwala utrzymać warunki równowagi cieplnej dla każdego poziomu temperatury zgodnie z zaleceniem punktu 4.2.3

To drugie badanie powinno trwać co najmniej cztery godziny.

Przed przejściem na inny poziom temperatury należy ręcznie wykonać odszronienie.

Jeżeli urządzenie chłodnicze może być napędzane za pomocą więcej niż jednego źródła energii, badanie należy powtórzyć przy na każdym z nich.

Jeżeli sprężarka urządzenia chłodniczego jest napędzana przez silnik pojazdu, badania należy wykonać przy minimalnej i nominalnej prędkości obrotowej sprężarki, określonej przez producenta,.

Jeżeli sprężarka urządzenia chłodniczego jest napędzana przez ruch pojazdu, badania należy wykonywać przy nominalnej prędkości obrotowej sprężarki określonej przez producenta

4.3.2 Taka sama procedura powinna być zastosowana dla metody entalpii opisanej poniżej, ale w tym przypadku należy również mierzyć moc cieplną wydzielaną przez wentylatory parownika na każdym poziomie temperatury.

Ta metoda może być alternatywnie wykorzystana do badań urządzenia wzorcowego. W takim przypadku efektywna wydajność chłodnicza jest określana przez pomnożenie strumienia masowego ciekłego czynnika chłodniczego (m) przez różnicę entalpii pary czynnika chłodniczego na odpływie z urządzenia (h_o) i dopływie ciekłego czynnika chłodniczego do urządzenia(h_j).

Aby otrzymać efektywną wydajność chłodniczą należy odjąć ciepło wytworzone przez wentylatory parownika (W_f). Pomiar W_f jest trudny jeżeli wentylatory parownika są napędzane zewnętrznym silnikiem i w takim przypadku metoda bilansu entalpii nie jest zalecana. Jeżeli wentylatory są napędzane przez wewnętrzne silniki elektryczne energia elektryczna ma być mierzona z zastosowaniem odpowiednich przyrządów z dokładnością + 3%, a pomiar przepływu czynnika chłodniczego powinien być mierzony z dokładnością do ±3%.

Bilans cieplny jest określa się według wzoru:

W_o = (h_o - h_i) m - W_f

Grzejnik elektryczny powinien być umieszczony wewnątrz nadwozia izolowanego w celu zapewnienia równowagi termicznej.

4.3.3 Środki ostrożności

W związku z tym, że badania efektywnej wydajności chłodniczej wykonywane są przy wyłączonym termostacie agregatu chłodniczego należy przestrzegać następujących środków ostrożności:

Jeżeli istnieje system wtrysku gorących par, powinien być wyłączony podczas badania;

jeżeli regulacja automatyczna urządzenia ziębiącego polega na wyłączeniu oddzielnych cylindrów (w celu dostosowania wydajności chłodniczej urządzenia do mocy silnika) badanie należy przeprowadzać z taką ilością cylindrów, która odpowiada każdemu poziomowi temperatury.

4.3.4 Sprawdzenie

Należy sprawdzić, wskazując sposób postępowania w protokole z badań, czy:

(a) system odszraniania i termostat działają poprawnie;

(b) wydatek powietrza obiegowego powinien być mierzony w oparciu o istniejące normy;

Jeżeli ma zostać wykonany pomiar wydatku powietrza wentylatorów parownika agregatu chłodniczego, należy zastosować metody umożliwiające pomiar całkowitego wydatku objętościowego. Zaleca się zastosowanie jednej z odpowiednich istniejących norm tj. ISO 5801: 2017 and AMCA 210-16;

(c) czynnik chłodniczy zastosowany podczas badań powinien być zgodny ze specyfikacją producenta.

4.4. Wyniki badań

4.4.1 Wydajność chłodnicza określana dla celów ATP odnosi się do średniej temperatury na wlocie (wlotach) do parownika. Przyrządy do pomiaru temperatury powinny być zabezpieczone przed promieniowaniem.

4.5. Procedura badań mechanicznych urządzeń chłodniczych w przypadku wymiany czynnika chłodniczego

4.5.1 Przepisy ogólne

Badanie powinno być zgodne z procedurą opisaną w rozdziale 4, punkty od 4.1 do 4.4, i na podstawie pełnego badania agregatu chłodniczego z jednym rodzajem czynnika chłodniczego, referencyjnym czynnikiem chłodniczym

Urządzenie chłodnicze, jego obieg chłodniczy oraz elementy obiegu chłodniczego nie powinny być inne w przypadku zastosowania zamiennych czynników chłodniczych Dozwolone są tylko bardzo ograniczone modyfikacje, takie jak:

(a) Modyfikacja i zmiana elementu rozprężnego (typ, nastawa);

(b) Wymiana środka smarnego;

(c) Wymiana uszczelnień.

Jako czynnik zastępczy, zamieniany czynnik chłodniczy musi mieć podobne właściwości termo-fizyczne i chemiczne do referencyjnego czynnika chłodniczego a jego zachowanie w obiegu chłodniczym powinno być porównywalne, zwłaszcza pod względem wydajności chłodniczej.

4.5.2 Procedura badania

Ze względu na podobne zachowanie czynników chłodniczych zastępczych i czynników chłodniczych referencyjnych liczba badań niezbędnych do zatwierdzenia typu może zostać ograniczona. Pod względem wydajności chłodniczej, zastępcze czynniki chłodnicze muszą spełniać kryterium równoważności, które pozwala na maksymalnie 10% obniżenie wydajności chłodniczej przy zastosowaniu czynnika zastępczego w stosunku do czynnika referencyjnego.

Kryterium równoważności jest określone za pomocą wzoru:

Gdzie:

Q_ref jest wydajnością chłodniczą badanego urządzenia z referencyjnym czynnikiem chłodniczym

Q_retrof jest wydajnością chłodniczą badanego urządzenia z czynnikiem zastępczym

Liczba badań i ocena zamiennych czynników chłodniczych opiera się na różnicach w wynikach badań w porównaniu do referencyjnego czynnika chłodniczego Należy przeprowadzić przynajmniej po jednym badaniu w najniższej i najwyższej temperaturze odpowiedniej klasy temperaturowej, w trybie pracy zapewniającym najwyższą wydajnością chłodniczą.

W przypadku typoszeregu agregatów chłodniczych, program badań może zostać dodatkowo ograniczony zgodnie z punktem 4.5.3.

W zależności od wyników tych badań, mogą być wymagane kolejne pomiary Wyjątki dotyczą następujących przypadków

(i) Ścisła równoważność: w przypadku gdy różnica pomiędzy wydajnościami chłodniczymi zamiennego czynnika chłodniczego a czynnika referencyjnego jest mniejsza lub równa 10% dla wszystkich badanych poziomów klas temperaturowych. W przypadku gdy wydajności chłodnicze są do 5% niższe to wydajności chłodnicze referencyjnego czynnika mogą być utrzymane w raporcie badań dla czynnika zamiennego. W przypadku gdy wydajności chłodnicze są więcej niż 5% niższe to wydajności chłodnicze dla zamiennego czynnika mogą być obliczone na podstawie wyników badań.

(ii) Ograniczona równoważność: ma miejsce, gdy co najmniej w jednej badanej temperaturze w odpowiedniej klasie temperaturowej różnica między wydajnością chłodniczą czynnika chłodniczego zmodernizowanego, a wydajnością czynnika wzorcowego jest o 10% lub mniej niż 10% mniejsza w porównaniu z wzorcowym czynnikiem chłodniczym. W tym przypadku konieczne są dalsze pomiary w pośredniej temperaturze określonej przez producenta, w celu potwierdzenia tendencji odchyleń i obliczenia wydajności chłodniczych zamiennego czynnika chłodniczego na podstawie wyników badań.

Jeśli pobór mocy dla podczas badań z zamiennym czynnikiem chłodniczym różni się od wyników uzyskanych przy użyciu czynnika referencyjnego, to wartość poboru mocy należy skorygować zgodnie ze zmierzonymi wartościami za pomocą obliczeń, zarówno w przypadku ścisłej, jak i ograniczonej równoważności.

4.5.3 Procedura badań dla typoszeregu agregatów chłodniczych

Typoszereg agregatów chłodniczych to zakres modeli określonego typu agregatów chłodniczych o różnych rozmiarach i różnych wydajnościach chłodniczych ale o takim samym obiegu chłodniczym i z tego samego typu elementami obiegu chłodniczego

W przypadku typoszeregu agregatów chłodniczych, możliwe jest ograniczenie ilości badań.

Jeżeli co najmniej dwa urządzenia z typoszeregu, włączając urządzenie z najniższą i najwyższą wydajnością chłodniczą, zostały przebadane z zamiennym czynnikiem chłodniczym i zgodnie z procedurą badawczą zawartą w punkcie 4.5.2 udowodniono równoważność z wynikami dla czynnika referencyjnego, raport z badań pozostałych urządzeń z tego typoszeregu agregatów chłodniczych może zostać sporządzony obliczając wydajność chłodniczą na podstawie raportu z badań agregatów chłodniczych pracujących z czynnikiem referencyjnym i na podstawie ograniczonej ilości badań z zamiennym czynnikiem chłodniczym.

Zgodność badanych agregatów chłodniczych i wszystkich innych agregatów uznanych jako typoszereg agregatów chłodniczych powinna zostać potwierdzona przez producenta. Ponadto właściwa władza podejmie odpowiednie środki w celu sprawdzenia, czy każdy rozpatrywany agregat jest zgodny z tym typoszeregiem agregatów chłodniczych.

4.5.4. Protokół z badań

Dodatek zawierający zarówno wyniki badań dla zamiennego czynnika chłodniczego jak i referencyjnego czynnika chłodniczego, należy dołączyć do protokołu z badań agregatu chłodniczego pracującego z zamiennym czynnikiem chłodniczym Wszystkie modyfikacje agregatu chłodniczego zgodnie z 4.5.1 muszą być udokumentowane w tym dodatku.

W przypadku gdy wydajność chłodnicza a może także zużycie energii przez agregat chłodniczy zawierający zamienny czynnik chłodniczy została ustalona na podstawie obliczeń, procedurę tych obliczeń należy również opisać w tym dodatku.

5. KONTROLA WŁASNOŚCI IZOTERMICZNYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU BĘDĄCYCH W EKSPLOATACJI

W celu sprawdzenia własności izotermicznych izolacji każdego środka transportu znajdującego się w eksploatacji, o którym mowa w dodatku 1, w punktach 1 (b) i 1 (c) niniejszego załącznika, właściwe władze mogą:

Stosować metody określone w punktach 2.1.1 do 2.3.2 niniejszego dodatku lub

Wyznaczyć ekspertów, którzy ocenią czy dany środek transportu może być zaliczony do tej lub innej kategorii izolowanych cieplnie środków transportu. Eksperci powinni wziąć pod uwagę następujące dane i opierać swoje wnioski na informacjach wskazanych poniżej.

5.1. Ogólne sprawdzenie środka transportu

Sprawdzenia takiego dokonuje się w drodze oględzin środka transportu w celu ustalenia następujących składników:

(a) trwała tabliczka producenta przymocowana przez producenta;

(b) ogólny sposób zaprojektowania płyt izolacyjnych;

(c) sposób zastosowania izolacji;

(d) rodzaj i stan ścian;

(e) stan nadwozia izolowanego;

(f) grubość ścian;

oraz dokonania wszelkich uwag dotyczących własności izolacji cieplnej środka transportu. W tym celu eksperci mogą wymagać zdemontowania poszczególnych części nadwozia i zażądać przedstawienia wszelkich dokumentów niezbędnych do ich sprawdzenia (schematy, protokoły z badań, specyfikacje, faktury, itp.).

5.2. Sprawdzenie szczelności powietrznej (nie ma zastosowania do cystern)

Sprawdzenie powinno być dokonane przez obserwatora znajdującego się wewnątrz środka transportu, który powinien być umieszczony w strefie silnie oświetlonej. Może być stosowana metoda, dająca bardziej dokładne wyniki.

5.3 Decyzje

(a) Jeżeli orzeczenia dotyczące ogólnego stanu nadwozia są korzystne, środek transportu może pozostać w eksploatacji jako izolowany cieplnie środek transportu w poprzednio ustalonej kategorii na nowy okres, nie dłuższy niż trzy lata. Jeżeli orzeczenia eksperta lub ekspertów nie są pomyślne, środek transportu może pozostać w eksploatacji tylko pod warunkiem, że przejdzie on z wynikiem pozytywnym badania współczynnika K zgodnie z procedurą opisaną w punktach 2.1.1. do 2.3.2 niniejszego dodatku; w tym wypadku może on pozostać w eksploatacji przez okres kolejnych sześciu lat.

(b) W przypadku nadwozi z izolacją wzmocnioną, jeżeli z orzeczenia eksperta lub ekspertów wynika że nadwozie nie nadaje się do eksploatacji w początkowo przyznanej klasie, ale nadaje do dalszej eksploatacji jako nadwozie z izolacją zwykłą, wówczas nadwozie może pozostać w eksploatacji w odpowiednej klasie przez kolejne trzy lata. W takim przypadku oznaczenia (jak w dodatku 4 do niniejszego załącznika) należy odpowiednio zmienić.

(c) W odniesieniu do środków transportu seryjnej produkcji, wykonane zgodnie z określonym rodzajem i odpowiadające warunkom dodatku 1, punkt 6 niniejszego załącznika oraz należące do tego samego właściciela, można - oprócz sprawdzania każdego środka transportu - dokonać pomiaru współczynnika K co najmniej 1% tych środków transportu, przestrzegając przy tym pomiarze warunków 2.1, 2.2 i 2.3 niniejszego dodatku. Jeżeli wynik sprawdzenia i pomiarów okażą się akceptowalne, wszystkie te środki transportu mogą pozostać w eksploatacji jako izolowane cieplnie środki transportu w poprzednio ustalonej klasie na nowy okres sześciu lat.

6. SPRAWDZANIE EFEKTYWNOŚCI DZIAŁANIA URZĄDZEŃ CIEPLNYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU BĘDĄCYCH W EKSPLOATACJI

W sprawdzenia skuteczności działania urządzeń cieplnych, jak opisano w dodatku 1, punkty 1 b) i c) do niniejszego załącznika, każdego egzemplarza środka transportu lodowni, z mechanicznym urządzeniem chłodniczym, ogrzewanego lub chłodniczogrzewczego będącego w eksploatacji, właściwa władza może:

Zastosować metody opisanej w podpunktach 3.1, 3.2, 3.3 i 3.4 niniejszego dodatku; lub

Wyznaczyć ekspertów, którzy w stosownych przypadkach, zastosują metody opisane w podpunktach 5.1 i 5.2 niniejszego dodatku, a także w poniższych postanowieniach.

6.1. Środki transportu - lodownie z wyłączeniem środków transportu z zamontowanymi na stałe płytami eutektycznymi.

Należy sprawdzić czy wewnętrzna temperatura pustego środka transportu, którego temperatura przed rozpoczęciem badania została doprowadzona do temperatury zewnętrznej, może być doprowadzona do temperatury granicznej przewidzianej w niniejszym załączniku dla tej klasy środka transportu i czy może ona być utrzymywana poniżej tej temperatury w czasie t, gdy:

przy czym:

ΔT stanowi różnicę między + 30 °C a tą graniczną temperaturą, i

ΔT' stanowi różnicę między średnią temperaturą zewnętrzną podczas badania i wspomnianą temperaturą graniczną, przy czym temperatura zewnętrzna nie może być niższa niż +15 °C.

Jeżeli wyniki są pozytywne, to środek transportu może pozostać w eksploatacji jako środek transportu - lodownia w poprzednio ustalonej klasie na kolejny okres nie dłuższy niż trzy lata.

6.2. Środki transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym (chłodzone mechanicznie)

6.2.1 Urządzenia niezależne

(i) Środki transportu wyprodukowane po 2 stycznia 2012 roku

Należy sprawdzić czy, przy temperaturze zewnętrznej nie niższej niż + 15 °C temperatura wnętrza pustego środka transportu może być doprowadzona, do temperatury odpowiadającej danej klasie w ciągu maksymalnego czasu (w minutach) określonego w poniższej tabeli:

Temperatura zewnętrzna	30	29	28	27	26	25	24	23	22	21	20	19	18	17	16	15	°C
Klasa C, F	360	350	340	330	320	310	300	290	280	270	260	250	240	230	220	210	min
Klasa B, E	270	262	253	245	236	228	219	211	202	194	185	177	168	160	151	143	min
Klasa A, D	180	173	166	159	152	145	138	131	124	117	110	103	96	89	82	75	min

Temperatura wewnętrzna pustego środka transportu musi zostać wcześniej doprowadzona do temperatury zewnętrznej.

Jeżeli wyniki są zadowalające to środek transportu może pozostać w eksploatacji jako środek transportu chłodzony mechanicznie w poprzednio przyznanej klasie na kolejny okres nie dłuższy niż trzy lata.

(ii) Przepisy przejściowe mające zastosowanie do środków transportu będących w eksploatacji.

Dla środków transportu wyprodukowanych przed datą określoną w 6.2 (i) należy stosować następujące zasady:

Należy sprawdzić, czy w zewnętrznej temperaturze nie niższej niż +15 °C wewnętrzna temperatura pustego środka transportu, które została przed rozpoczęciem testu doprowadzona do temperatury zewnętrznej, może być doprowadzona w czasie co najwyżej sześciu godzin:

W przypadku środka transportu klasy A, B lub C - do minimalnej temperatury, przewidzianej w niniejszym załączniku,

W przypadku środka transportu klasy D, E lub F - do granicznej temperatury, przewidzianej w niniejszym załączniku.

Jeżeli wyniki są pozytywne, to środek transportu może pozostać w eksploatacji jako środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym w poprzednio ustalonej klasie na kolejny okres nie dłuższy niż trzy lata.

(iii) Wielokomorowe środki transportu

Badanie określone w (i) należy przeprowadzić jednocześnie dla wszystkich komór. W trakcie badań, jeśli wewnętrzne ściany działowe są ruchome, należy je ustawić w taki sposób, by objętości komór odpowiadały maksymalnemu zapotrzebowaniu chłodniczemu.

Pomiary należy wykonywać do momentu, gdy najcieplejsza temperatura zmierzona przez jeden z dwóch czujników położonych wewnątrz każdej z komór odpowiada temperaturze klasy.

Dla wielokomorowych środków transportu, w których temperatury w komorach mogą być zmieniane, należy przeprowadzić dodatkowe badanie odwracalności:

Temperatury komór należy dobrać w taki sposób aby sąsiadujące komory, w miarę możliwości, były w różnych temperaturach w trakcie badań. Jedne z komór należy doprowadzić do temperatury klasy (-20 °C), podczas gdy inne powinny mieć temperaturę 0 °C. Gdy temperatury zostaną osiągnięte, ustawienia temperatury należy odwrócić dla każdej z komór, doprowadzając w ten sposób komory mające 0 °C do -20 °C a te mające -20 °C do 0 °C.

Należy sprawdzić czy komory mające 0 °C mają prawidłową regulację temperatury przy 0 °C ± 3 °C przez okres przynajmniej 10 minut gdy inne komory mają temperaturę -20 °C. Następnie ustawienia dla każdej z komór należy odwrócić i dokonać takiego samego sprawdzenia.

W przypadku sprzętu wyposażonego w funkcję grzewczą, badanie powinno się rozpocząć po badaniu skuteczności przy temperaturze -20 °C. Bez otwierania drzwi, komory, których ustawienia wynoszą 0 °C należy ogrzewać, podczas gdy pozostałe komory są utrzymywane w temperaturze -20 °C. Gdy kryterium sprawdzenia zostanie spełnione, ustawienia komór należy odwrócić. Nie ma ograniczeń czasowych na przeprowadzenie tych badań.

W przypadku środka transportu bez funkcji grzewczej, dozwolone jest otwieranie drzwi komór w celu przyspieszenia wzrostu temperatury w danych komorach.

Środek transportu uznaje się za zgodny, jeżeli:

(a) Dla każdej komory temperatura klasy została osiągnięta w czasie podanym w tabeli w (i). W celu określenia limitu czasu, należy wybrać najniższą (najzimniejszą) średnią zewnętrzną temperaturę spośród dwóch serii pomiarów wykonanych dwoma zewnętrznymi czujnikami; i

(b) Dodatkowe badania wymienione w (iii), jeśli są wymagane, są zadowalające.

6.2.2 Urządzenia zależne

(i) Urządzenia zależne, urządzenia chłodnicze, które napędzane są przez silnik pojazdu

Należy sprawdzić czy przy zewnętrznej temperaturze nie niższej niż 15°C, wewnątrz pustego środka transportu może zostać utrzymana temperatura klasy, po schłodzeniu i stabilizacji, gdy silnik pracuje z prędkością biegu jałowego ustawioną przez producenta (tam, gdzie ma to zastosowanie), przez okres co najmniej półtorej godziny.

Jeśli wynik jest zadowalający to środek transportu może pozostać w eksploatacji jako środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym w poprzednio ustalonej klasie na kolejny okres nie dłuższy niż trzy lata.

(ii) Przepisy przejściowe dotyczące urządzeń zależnych w eksploatacji:

Dla środków transportu wyprodukowanych przed 6 stycznia 2018, przepis ten nie musi być stosowany. W tym przypadku środek transportu powinien spełniać wymagania (i) lub (ii) niniejszego punktu obowiązujące na dzień jego budowy.

6.2.3 Na wniosek producenta dopuszcza się zamianę oryginalnego czynnika chłodniczego w mechanicznym urządzeniu chłodniczym będącym w eksploatacji na czynnik chłodniczy wskazany w poniższej tabeli na następujących warunkach:

Oryginalny czynnik chłodniczy	Zamienny czynnik chłodniczy
R404A	R452A

(a) dostępny jest protokół z badań lub dodatek potwierdzający równoważność mechanicznego urządzenia chłodniczego z zamiennym czynnikiem chłodniczym; i

(b) badanie skuteczności zgodnie z 6.2.1 zostało przeprowadzone pomyślnie

Tabliczka producenta powinna zostać zmodyfikowana lub wymieniona by wskazać zamienne chłodziwo i wymagane napełnienie.

Oryginalny numer protokołu z badań należy zachować na świadectwie zgodności ATP, uzupełnionego odniesieniem do protokołu z badań lub dodatku, na którym opiera się zmiana.

6.3. Ogrzewane środki transportu

Należy sprawdzić, czy może być osiągnięta i utrzymana w okresie nie krótszym niż 12 godzin przewidziana w niniejszym załączniku różnica temperatur między temperaturą wnętrza środka transportu i temperaturą zewnętrzną określającą klasę, do jakiej zalicza się środek transportu (różnica 22 K w przypadku klasy A, 32 K. w przypadku klasy B, 42 K w przypadku klasy C i 52 K w przypadku klasy D). Jeżeli wyniki są pozytywne, to te środki transportu mogą pozostać w eksploatacji jako ogrzewane środki transportu w poprzednio ustalonej klasie na kolejny okres nie dłuższy niż trzy lata.

6.4 Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym

Sprawdzenie odbywa się w dwóch etapach.

(i) W trakcie pierwszego etapu należy sprawdzić, czy w zewnętrznej temperaturze nie jest niższej niż +15 °C, wewnętrzna temperatura pustego środka transportu może być doprowadzona do temperatury klasy w maksymalnym czasie (w minutach), zgodnie z tabelą w punkcie 6.2 niniejszego dodatku.

Wewnętrzna temperatura pustego środka transportu powinna być wcześniej doprowadzona do temperatury zewnętrznej.

(ii) W drugim etapie należy sprawdzić, czy może być osiągnięta i utrzymana w okresie co najmniej 12 godzin przewidziana w niniejszym załączniku różnica między temperaturą wnętrza środka transportu i temperaturą zewnętrzną określającą klasę, do jakiej zalicza się środek transportu (różnica 22 K w przypadku klas A, E i I, 32 K. w przypadku klas B, F i J, 42 K. w przypadku klas C, G i K, 52 K w przypadku klas D, H i L).

Jeśli wyniki są akceptowalne, środek transportu może pozostać w eksploatacji jako środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym w poprzednio ustalonej klasie na kolejny okres nie dłuższy niż trzy lata.

6.5 Punkty pomiaru temperatury

Czujniki temperatury zabezpieczone przed promieniowaniem powinny zostać umieszczone wewnątrz i na zewnątrz nadwozia.

W celu pomiaru temperatury wewnątrz nadwozia (T_i) należy zastosować co najmniej 2 czujniki temperatury umieszczone wewnątrz nadwozia w maksymalnej odległości 50 cm od przedniej ściany, 50 cm od tylnych drzwi na wysokości co najmniej 15 cm i co najwyżej 20 cm od powierzchni podłogi..

W celu pomiaru temperatury na zewnątrz nadwozia (T_e) należy zastosować co najmniej 2 czujniki temperatury umieszczone w odległości co najmniej 10 cm od ściany zewnętrznej nadwozia i co najmniej 20 cm od wlotu powietrza do skraplacza agregatu.

Końcowy wynik powinien zawierać najcieplejszy odczyt wewnątrz i najzimniejszy odczyt na zewnątrz nadwozia.

6.6 Warunki wspólne dla lodowni, z mechanicznym urządzeniem chłodniczym i ogrzewanych środków transportu.

(i) Jeżeli wyniki nie są pozytywne, to lodownie, z mechanicznym urządzeniem chłodniczym, ogrzewane lub z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym środek transportu mogą pozostać w eksploatacji w poprzednio ustalonej klasie tylko pod warunkiem, że przejdą one pomyślnie na stacji badawczej badania określone w rozdziałach 3.1, 3.2, 3.3 i 3.4 niniejszego dodatku; w tym wypadku mogą one pozostać w eksploatacji w poprzednio ustalonej klasie przez kolejny okres sześciu lat.

(ii) W odniesieniu do lodowni, z mechanicznym urządzeniem chłodniczym, ogrzewane lub z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym środków transportu seryjnej produkcji, wykonanych zgodnie z określonym rodzajem i odpowiadających warunkom dodatku 1, punkt 6 niniejszego załącznika i należące do tego samego właściciela, to oprócz sprawdzania stanu urządzeń cieplnych w celu upewnienia się, że ich ogólny stan jest zadowalający, można na stacji badawczej dokonać sprawdzenia skuteczności urządzeń chłodniczych lub grzewczych w odniesieniu do 1% tych środków transportu, przestrzegając przy tym pomiarze warunków 3.1, 3.2, 3.3 i 3.4 niniejszego dodatku. Jeżeli wynik tej kontroli i sprawdzenia skuteczności jest zadawalający, to wszystkie te środki transportu mogą pozostać w eksploatacji w poprzednio ustalonej klasie na nowy okres sześciu lat.

7. PROCEDURA POMIARU WYDAJNOŚCI MECHANICZNYCH WIELOTEMPERATUROWYCH AGREGATÓW CHŁODNICZYCH I WYMIAROWANIA WIELOKOMOROWYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU

7.1. Definicje

(a) Wielokomorowe środki transportu: Środki transportu z dwiema lub więcej izolowanymi komorami przeznaczonymi do utrzymywania różnych temperatur w każdej nich;

(b) Wielotemperaturowe mechaniczne urządzenie chłodnicze: Urządzenie chłodnicze ze sprężarką, zbiorczym kolektorem ssącym, skraplaczem i dwoma lub więcej parownikami nastawianymi na różne temperatury w poszczególnych komorach wielokomorowego środka transportu;

(c) Jednostka główna: urządzenie chłodnicze z parownikiem lub bez parownika;

(d) Komora o nieuzdatnianych warunkach: komora, w której do celów obliczeń i certyfikacji uznaje się, że nie ma parownika lub parownik jest nieaktywny;

(e) Działanie w trybie wielotemperaturowym: Funkcjonowanie

wielotemperaturowego mechanicznego urządzenia chłodniczego z dwoma lub więcej parownikami pracującymi w różnych temperaturach, w wielokomorowym środku transportu;

(f) Nominalna wydajność chłodnicza: Maksymalna wydajność chłodnicza urządzenia chłodniczego działającego w trybie jednotemperaturowym, z dwoma lub trzema parownikami pracującymi jednocześnie w tej samej temperaturze;

(g) Indywidualna wydajność chłodnicza (P_ind-evap): Maksymalna wydajność chłodnicza każdego parownika działającego z urządzeniem bazowym w trybie pracy indywidualnej;

(h) Efektywna wydajność chłodnicza (P_{eff-frozen-evap}):Wydajność chłodnicza parownika pracującego w najniższej temperaturze, podczas gdy dwa lub więcej parowników pracuje w trybie wielotemperaturowym, zgodnie z pkt 7.3.5.

7.2 Metoda badania wielotemperaturowych mechanicznych środków transportu

7.2.1 Procedura ogólna

Procedura badania powinna być zgodna z przepisami rozdziału 4 niniejszego dodatku.

Urządzenie bazowe należy badać w kombinacji z różnymi parownikami. Jeśli to możliwe każdy parownik powinien być badany w oddzielnym kalorymetrze.

Nominalną wydajność chłodnicza jednostki głównej w trybie jednotemperaturowym, jak opisano w punkcie 7.2.2, mierzy się z pojedynczą kombinacją dwóch lub trzech parowników, w tym najmniejszego i największego.

Indywidualna wydajność chłodnicza powinna być mierzona dla wszystkich parowników, z których każdy pracuje z urządzeniem bazowym w trybie jednotemperaturowym, zgodnie punktem 7.2.3.

Badanie to należy prowadzić z dwoma lub trzema parownikami, w tym najmniejszym, największym oraz, w razie potrzeby, z parownikiem średniej wielkości.

Jeżeli wielokomorowy środek transportu może być eksploatowany z więcej niż dwoma parownikami to:

- Jednostka główna powinna być badana z kombinacją trzech parowników: najmniejszym, największym i parownikiem średniej wielkości.

- Dodatkowo na wniosek producenta, jednostka główna może być badana opcjonalnie z kombinacją dwóch parowników: największego i najmniejszego.

Badania przeprowadzane są w trybie niezależnym i w trybie czuwania (stand by).

7.2.2 Określenie nominalnej wydajności chłodniczej jednostki głównej

Nominalną wydajność chłodniczą jednostki głównej w trybie jednotemperaturowym należy zmierzyć podczas funkcjonowania pojedynczej kombinacji dwóch lub trzech parowników pracujących jednocześnie w tej samej temperaturze. Badania te należy przeprowadzić w temperaturze -20°C i 0°C.

Temperatura powietrza na wlocie do jednostki głównej powinna wynosić +30 °C.

Nominalna wydajność chłodnicza przy -10 °C powinna być obliczana w drodze interpolacji liniowej wartości jego wydajności dla -20 °C i 0 °C.

7.2.3 Określenie indywidualnej wydajności chłodniczej każdego parownika.

Należy zmierzyć wydajność chłodniczą każdego parownika w trybie jego indywidualnego działania z urządzeniem bazowym. Badanie należy przeprowadzić w temperaturze -20 °C i 0 °C. Temperatura powietrza na wlocie do urządzenia bazowego powinna wynosić +30 °C.

Indywidualna wydajność chłodnicza przy -10 °C powinna być obliczana poprzez interpolację liniową wartości wydajności dla 0 °C i 20 °C.

7.2.4 Badanie pozostałej efektywnej wydajności chłodniczych zestawu parowników w trybie wielotemperaturowym przy referencyjnym obciążeniu cieplnym.

Pozostałą efektywną wydajność chłodniczą należy zmierzyć dla każdego badanego parownika przy - 20 °C z innym parownikiem(-ami) pracującymi z nastawą termostatu 0 °C, przy referencyjnym obciążeniu cieplnym wynoszącym 20% indywidualnej wydajności chłodniczej danego parownika przy - 20 °C. Temperatura powietrza na wlocie do jednostki powinna wynosić +30 °C.

W przypadku wielotemperaturowych agregatów chłodniczych wyposażonych w więcej niż jedną sprężarkę, takich jak układy kaskadowe lub urządzenia z dwustopniowym systemem sprężania, w których wydajności chłodnicze mogą być utrzymywane jednocześnie w komorach mroźniczych i chłodniczych, pomiar efektywnej wydajności chłodniczej powinien być wykonany przy jednym dodatkowym obciążeniu cieplnym.

7.3. Wymiarowanie i certyfikacja wielotemperaturowych środków transportu z urządzeniem chłodniczym

7.3.1 Procedury ogólne

Zapotrzebowanie na wydajność chłodniczą wielotemperaturowego środka transportu powinno opierać się na zapotrzebowaniu na wydajność chłodniczą środka transportu jednotemperaturowego zgodnie z definicją zawartą w niniejszym dodatku.

W przypadku wielokomorowych środków transportu należy zgodnie z podrozdziałami 2 do 2.2 niniejszego dodatku określić czy współczynnik K. jest mniejszy lub równy 0,40 W/m².K dla całości nadwozia zewnętrznego.

Własności izolacyjne zewnętrznych ścian nadwozia oblicza się z zastosowaniem współczynnika K nadwozia zgodnie z niniejszą umową. Własności izolacyjne wewnętrznych ścian działowych oblicza się z zastosowaniem współczynników K. podanych w tabeli w punkcie 7.3.7.

W celu wydania świadectwa ATP:

- Nominalna wydajność chłodnicza wielotemperaturowego urządzenia chłodniczego była co najmniej równa stratom ciepła przez zewnętrzne ściany nadwozia pomnożonym przez współczynnik 1.75 określony w punkcie 3.2.6 tego niniejszego dodatku.

- W każdej komorze wyliczona pozostająca efektywna wydajność chłodnicza przy najniższej temperaturze dla każdego parownika w trybie pracy wielotemperaturowej musi być większa lub równa maksymalnemu zapotrzebowaniu komory na chłód w najbardziej niekorzystnych warunkach, zgodnie z punktami 7.3.5 i 7.3.6 pomnożonemu przez współczynnik 1.75, zgodnie z zapisem w punkcie 3.2.6 niniejszego dodatku.

7.3.2 Zgodność całego nadwozia

Wartość współczynnik K dla zewnętrznych ścian nadwozia musi wynosić K ≤ 0,40

W/m².K

Wewnętrzna powierzchnia nadwozia nie może różnić się o więcej niż 20%.

Nadwozie powinno spełniać warunek:

Gdzie:

P_nominal jest nominalną wydajnością chłodniczą wielotemperaturowego agregatu chłodniczego,

K_body jest wartością współczynnika K dla zewnętrznych ścian nadwozia,

S_body jest średnią geometryczną powierzchnią całego nadwozia,

ΔT jest różnicą temperatur na zewnątrz i wewnątrz nadwozia.

7.3.3 Określenie zapotrzebowania na chłód parowników chłodzących

Przy danym położeniu ścian działowych zapotrzebowanie na wydajność chłodniczą każdego z parownika chłodzącego jest obliczana następująco:

Gdzie:

K_body jest wartością K podaną w protokole z badań ATP dla zewnętrznych ścian nadwozia,

S_chilled-comp jest powierzchnią przedziału chłodzonego dla danych pozycji ścian działowych,

S_bulk to powierzchnie ścian działowych,

K_bulk jest wartością współczynnika K dla ścian działowych według tabeli w punkcie 7.3.7,

ΔT_ext jest różnicą temperatur pomiędzy komorą chłodzoną i temperaturą +30 °C na zewnątrz nadwozia.

ΔT_int jest różnicą temperatur pomiędzy komorą chłodzoną a innymi komorami. Dla komór o nieuzdatnianych warunkach do obliczeń należy przyjąć temperaturę +20 °C.

7.3.4 Określenie zapotrzebowania chłodniczego komór mroźniczych

Przy danym położeniu ścian działowych zapotrzebowanie na wydajność chłodniczą każdej z komór mroźniczych jest obliczana następująco:

Gdzie:

K_body jest wartością K podaną w protokole z badań ATP dla zewnętrznych ścian nadwozia,,

S_frozen-comp jest powierzchnią komory zamrażalniczej dla danego ustawienia ścian działowych,

S_chilled-comp jest powierzchnią komory mroźniczej dla danych pozycji ścian działowych,

Sb_ulk jest powierzchnią ścian działowych,

K_bulk jest wartością K dla ścian działowych według tabeli w punkcie 7.3.7,

52

ΔT_ext jest różnicą temperatur pomiędzy komorą chłodzoną i temperaturą +30 °C na zewnątrz nadwozia.

ΔT_int jest różnicą temperatur pomiędzy komorą mroźniczą a innymi komorami. Dla komór o nieuzdatnianych warunkach do obliczeń należy przyjąć temperaturę +20 °C.

7.3.5 Określenie efektywnej wydajności chłodniczej parowników mrożących

Efektywna wydajność chłodnicza przy danej pozycji ścian działowych jest obliczana następująco:

Gdzie:

P_{eff-frozen-evap} jest efektywną wydajnością chłodniczą parownika mrożącego w danej konfiguracji,

P_{ind-frozen-evap} jest indywidualną wydajnością chłodniczą parownika mrożącego przy -20 °C,

P_{eff-chilled-evap} jest efektywną wydajnością chłodniczą każdego parownika chłodzącego w danej konfiguracji określonej w punkcie 7.3.6,

P_{ind-chilled-evap} jest indywidualną wydajnością chłodniczą przy -20 °C każdego parownika chłodzącego.

Ta metoda obliczeniowa jest zatwierdzona tylko dla wielotemperaturowych mechanicznych urządzeń chłodniczych z jednostopniową sprężarką. Dla wielotemperaturowych urządzeń chłodniczych z więcej niż jedną sprężarką, takich jak urządzenia kaskadowe lub urządzenia z dwustopniowym systemem sprężania, w których wydajność chłodnicza może być jednocześnie utrzymywana w komorach mroźniczych i chłodniczych ta metoda obliczeniowa nie powinna być stosowana, ponieważ doprowadzi to do niedoszacowania efektywnej wydajności chłodniczej. Dla takich urządzeń efektywna wydajność chłodnicza powinna być interpolowana pomiędzy efektywnymi wydajnościami chłodniczymi zmierzonymi przy dwóch różnych obciążeniach cieplnych podanych w protokole z badań zgodnie z 7.2.4.

7.3.6 Deklaracja zgodności

Środek transportu może zostać uznany jako spełniający warunki działania w trybie wielotemperaturowym jeżeli dla każdej pozycji ścian działowych i dla każdego rozkładu temperatur w komorach spełnione są zależności:

Gdzie:

P_{eff-frozen-evap} jest efektywną wydajnością chłodniczą rozpatrywanego parownika mrożącego w temperaturze klasy komory w danej konfiguracji,

P_{eff-chilled-evap} jest efektywną wydajnością chłodniczą rozpatrywanego parownika chłodzącego w temperaturze klasy komory w danej konfiguracji,

P_{frozen demand} jest zapotrzebowaniem na wydajność chłodniczą rozpatrywanej komoiy w temperaturze klasy komory w danej konfiguracji obliczonej zgodnie z 7.3.4,

P_{chilled demand} jest zapotrzebowaniem na wydajność chłodniczą rozpatrywanej komory w temperaturze klasy komory w danej konfiguracji obliczonej zgodnie z 7.3.3.

Uważa się że wszystkie pozycje ścian działowych zostały określone, jeżeli położenie ściany od najmniejszego do największego rozmiaru komory, sprawdzane są metodami iteracyjnymi, w których żaden skok zmiany powierzchni nie jest większy niż 20%.

Deklaracje zgodności należy dołączyć w dokumencie uzupełniającym do świadectwa zgodności wydanego przez właściwą władzę kraju producenta. Dokument powinien być oparty na informacjach podanych przez producenta.

Dokument ten zawiera co najmniej:

(a) Schemat przedstawiający rzeczywistą konfigurację komory i umiejscowienie parownika;

(b) Dowód obliczeniowy, że wielkomorowy środek transportu spełnia wymagania ATP dla oczekiwanego przez użytkownika stopnia swobody w odniesieniu do temperatur i wymiarów komory.

7.3.7 Wewnętrzne ściany działowe

Straty ciepła przez wewnętrzne ściany działowe należy obliczać z zastosowaniem współczynnika K o wartościach według poniższej tabeli:

	Współczynnik K [W/(m2K)]		Minimalna grubość pianki [mm]
	Stałe	Przestawne
Wzdłużne - podłoga z aluminium	2.0	3.0	25
Wzdłużne - podłoga z GRP	1.5	2.0	25
Poprzeczne - podłoga z aluminium	2.0	3.2	40
Poprzeczne - podłoga z GRP	1.5	2.6	40

Współczynnik K dla ruchomych ścian działowych zawiera margines bezpieczeństwa dla określonego zużycia i nieuniknionych strat ciepła.

Dla ścian działowych o nietypowej konstrukcji z dodatkowymi przepływami ciepła spowodowanymi dodatkowymi mostkami cieplnymi, w stosunku do konstrukcji standardowej, należy zwiększyć współczynnik K przegrody.

7.3.8 Wymagania rozdziału 7 nie mają zastosowania do środków transportu wyprodukowanych przed wejściem w życie tych wymagań, a poddanych porównywalnym badaniom jako nadwozia wielotemperaturowe. Nadwozia wyprodukowane przed wejściem w życie tego rozdziału mogą być używane w transporcie międzynarodowym, ale gdy są przenoszone z jednego kraju do innego to tylko za zgodą właściwej władzy zainteresowanych krajów.

8. PROTOKOŁY Z BADAŃ

Protokół z badań odpowiednie dla badanego środka transportu sporządza się zgodnie z jednym ze wzorów protokołów oznaczonych 1 do 13 zamieszczonych poniżej.

WZÓR nr 1A

Protokół badania

wzór

WZÓR nr IB

Protokół badania

wzór

WZÓR nr2A

Część 2

Pomiar całkowitego współczynnika przenikania ciepła środków transportu, innych niż cysterny przeznaczone do przewozu płynnych artykułów żywnościowych, zgodnie z podpunktem 2.1 Dodatku 2 do Załącznika 1 Umowy ATP

wzór

WZÓR nr 2B

Część 2

Pomiar całkowitego współczynnika przenikania ciepła cystern przeznaczony do przewozu płynnych artykułów żywnościowych zgodnie podpunktem 2.2. Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 3

Część 2

Sprawdzenie własności izotermicznych środków transportu będących w eksploatacji, dokonywane w terenie przez ekspertów zgodnie z punktem 5 Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 4A

Część 3

Określenie skuteczności urządzenia chłodniczego środków transportu - lodowni z lodem i suchym lodem przez upoważnioną stację badań zgodnie z podpunktem 3.1 z wyjątkiem 3.1.3 (b) i 3.1.3 (c) Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 4B

Część 3

Określenie skuteczności urządzenia chłodniczego środka transportulodowni z płytami eutektycznymi przez upoważnioną stację badań zgodnie z podpunktem 3.1 z wyjątkiem 3.1.3 (a) i 3.1.3 (c) Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 4C

Część 3

Określenie skuteczności urządzeń chłodniczych środków transportu - lodowni, w których wykorzystywany jest gaz skroplony, przez upoważnioną stację badań zgodnie z podpunktem 3.1 z wyjątkiem 3.1.3 (a) i 3.1.3 (b) Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 5

Część 3

Określenie skuteczności urządzenia chłodniczego środków transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczym przez upoważnioną stację badań zgodnie z podpunktem 3.2, Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 6

Część 3

Określenie skuteczności urządzeń grzewczych ogrzewanego środka transportu przez upoważnioną stację badań zgodnie z podpunktem 3.3, Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 7

Część 3

Określenie skuteczności urządzeń chłodniczych i grzewczych środków transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym przez upoważnioną stację badawczą zgodnie z podpunktem 3.4, Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 8

Część 3

Sprawdzenie skuteczności urządzeń chłodniczych środków transportu - lodowni będących w eksploatacji dokonywane w terenie przez ekspertów zgodnie z podpunktem 6.1., Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 9

Część 3

Sprawdzenie skuteczności urządzeń chłodniczych środków transportu z mechanicznym urządzeniem chłodzonym będących w eksploatacji dokonywane w terenie przez ekspertów zgodnie z podpunktem 6.2., Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 10

Część 3

Sprawdzenie skuteczności urządzeń grzewczych ogrzewanych środków transportu będących w eksploatacji dokonywane w terenie przez ekspertów zgodnie z podpunktem 6.3., Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 11

Część 3

Sprawdzenie skuteczności urządzeń chłodniczych i grzewczych środków transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym będących w eksploatacji dokonywane w terenie przez ekspertów zgodnie z podpunktem 6.4., Dodatku 2 do Załącznika 1 ATP

wzór

WZÓR nr 12

PROTOKÓŁ BADANIA

wzór

WZÓR nr 13

PROTOKÓŁ BADANIA

wzór

9. PROCEDURA POMIARU WYDAJNOŚCI CHŁODNICZEJ URZĄDZEŃ, W KTÓRYCH WYKORZYSTYWANY JEST SKROPLONY GAZ I WYMIAROWANIE ŚRODKÓW TRANSPORTU WYPOSAŻONYCH W TE URZĄDZENIA

9.1 Definicje

(a) Urządzenie z systemem skroplonego gazu składa się ze zbiornika skroplonego gazu, systemu regulacyjnego, systemu połączeń, tłumika jeśli ma zastosowanie i jednego lub więcej parownika;

(b) Główny parownik: każda minimalna konstrukcja zawierająca urządzenie z systemem skroplonego gazu przeznaczonego do pochłaniania ciepła w izolowanej komorze;

(c) Parownik: dowolny zestaw składający się z parowników głównych znajdujących się w izolowanej komorze;

(d) Parownik o maksymalnej mocy znamionowej: dowolny zestaw składający się z głównych parowników znajdujących się w jednej lub więcej komór;

(e) Jednotemperaturowe urządzenie z systemem skroplonego gazu: urządzenie z systemem skroplonego gazu składające się ze zbiornika skroplonego gazu podłączonego do jednego parownika w celu regulacji temperatury w jednej izolowanej komorze;

(f) Wielotemperaturowe urządzenie z systemem skroplonego gazu: urządzenie z systemem skroplonego gazu składające się ze zbiornika skroplonego gazu, który jest podłączony do co najmniej dwóch parowników, z których każdy reguluje temperaturę jednej odrębnej izolowanej komory w tym samym wielokomorowym środku transportu;

(g) Działanie w trybie jednotemperaturowym: praca jedno lub wielotemperaturowego urządzenia z systemem skroplonego gazu, w którym tylko jeden parownik utrzymuje temperaturę w jednej komorze środka transportu jedno lub wielokomorowego;

(h) Działanie w trybie wielotemperaturowym: praca wielotemperaturowego urządzenia z systemem skroplonego gazu, w którym co najmniej dwa parowniki utrzymują dwie różne temperatury w izolowanych komorach w wielokomorowym środku transportu;

(i) Maksymalna nominalna wydajność chłodnicza (P_max-nom): maksymalna określona wydajność chłodnicza określona przez producenta urządzenia z systemem skroplonego gazu;

(j) Nominalna zainstalowana wydajność chłodnicza (P_nom-ins): maksymalna wydajność chłodniczą, którą może zapewnić określona konfiguracja parowników urządzenia z systemem skroplonego gazu, w zakresie maksymalnej nominalnej wydajności chłodniczej;

(k) Indywidualna wydajność chłodnicza (P_ind-evap): maksymalna wydajność chłodnicza każdego parownika podczas pracy urządzenia z systemem skroplonego gazu w trybie jednotemperaturowym;

(l) Efektywna wydajność chłodnicza (P_{eff-frozen-evap}): wydajność chłodnicza parownika pracującego w najniższej temperaturze, gdy urządzenie z systemem skroplonego gazu pracuje w trybie określonym w punkcie 9.2.4.

9.2 Procedura badań urządzeń z systemem skroplonego gazu

9.2.1 Procedura ogólna

Procedura badań powinna być zgodna z zapisami punktu 4, dodatku 2 do załącznika 1, ATP, z uwzględnieniem następujących wymagań.

Badania należy przeprowadzić dla różnych głównych parowników. Każdy z głównych parowników powinien być badany w oddzielnym kalorymetrze, jeśli ma to zastosowanie, i umieszczony w komorze badawczej z kontrolowaną temperaturą.

W przypadku jednotemperaturowych urządzeń z systemem skroplonego gazu, należy wykonać tylko pomiar wydajności chłodniczej z nastawą urządzenia na maksymalną nominalną wydajnością parownika. Trzeci poziom temperatury jest dodawany zgodnie z punktem 4 dodatku 2 do załącznika 1 ATP.

W przypadki wielotemperaturowych urządzeń z systemem skroplonego gazu, indywidualna wydajność chłodnicza powinna być mierzona dla wszystkich głównych parowników, z których każdy pracuje w trybie jednotemperaturowym, jak określono w punkcie 9.2.3.

Wydajności chłodnicze są określane przy użyciu zbiornika skroplonego gazu dostarczonego przez producenta, pozwalającego na przeprowadzenie pełnego badania bez pośredniego uzupełniania.

Wszystkie elementy urządzenia chłodniczego z systemem skroplonego gazu należy umieścić w komorze badawczej, w której utrzymuje się temperatura otoczenia 30 ± 0,5 °C.

W przypadku każdego badania należy również rejestrować:

Przepływ, temperaturę i ciśnienie skroplonego gazu wypływającego ze zbiornika;

Napięcie, prąd i całkowite zużycie energii przez urządzenie z systemem skroplonego gazu (tj. wentylator...);

Przepływ gazu jest równy średniemu masowemu zużyciu skroplonego gazu podczas danego badania.

Z wyjątkiem określania przepływu skroplonego gazu, każda wartość powinna być fizycznie mierzona w równych odstępach czasu co 10 sekund lub częściej i każda wartość powinna być rejestrowana co maksymalnie 2 minuty, z zastrzeżeniem następujących warunków:

Każda temperatura zarejestrowana na wlocie powietrza do parownika z wentylatorem lub każda temperatura powietrza zarejestrowana wewnątrz komory z parownikiem bez wentylatora, powinna spełniać wymagania klasy temperaturowej ± 1 K.

Jeśli wyposażenie elektryczne urządzenia z systemem skroplonego gazu może być zasilane z więcej niż jednego źródła energii, badania należy odpowiednio powtórzyć.

Jeśli badania wykażą równoważność maksymalnej nominalnej wydajności chłodniczej, niezależnie od trybu pracy urządzenia z systemem skroplonego gazu, wówczas badania można ograniczyć do jednego źródła zasilania, biorąc pod uwagę potencjalny wpływ na przepływ powietrza odprowadzanego przez parowniki, w stosownych przypadkach. Równoważność zostaje potwierdzona, jeżeli:

Gdzie:

P_nom-max,1: Maksymalna nominalna wydajność urządzenia z systemem skroplonego gazu dla danego trybu zasilania elektrycznego,

P_nom-max,2: Druga maksymalna nominalna wydajność urządzenia z systemem skroplonego gazu dla innego rodzaju zasilania elektrycznego.

9.2.2 Określenie maksymalnej nominalnej wydajności chłodniczej urządzenia z systemem skroplonego gazu

Badanie należy przeprowadzić w temperaturach odniesienia -20 °C i 0 °C.

Nominalną wydajność chłodniczą przy -10 °C należy obliczyć poprzez liniową interpolację wydajności przy -20 °C i 0 °C.

Maksymalną nominalną wydajność chłodniczą regulowanego urządzenia w zastosowaniu jednotemperaturowym należy mierzyć przy maksymalnej nominalnej wydajności parownika określonej przez producenta. Ten parownik składa się z głównego (-ych) parownika (-ów) chłodniczego (-ych).

Badanie należy przeprowadzić z urządzeniem pracującym przy jednej temperaturze odniesienia, odpowiadającej temperaturze wlotu powietrza w przypadku parowników z wentylatorem lub temperaturze wewnętrznej komory w przypadku parowników bez wentylatora.

Maksymalną nominalną wydajność chłodniczą należy oszacować na każdym poziomie temperatur w następujący sposób:

Pierwsze badanie przeprowadza się przez co najmniej cztery godziny, pod kontrolą termostatu (urządzenia chłodniczego) w celu stabilizacji wymiany ciepła pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem komory kalorymetrycznej.

Po ponownym napełnieniu zbiornika (w razie potrzeby) należy przeprowadzić drugie badanie przez co najmniej trzy godziny w celu pomiaru maksymalnej nominalnej wydajności chłodniczej, w którym:

(a) Nastawę urządzenia z systemem skroplonego gazu należy dostosować do temperatury badania z przesunięciem punktu nastawy, jeśli to konieczne, zgodnie z instrukcjami zleceniodawcy badania;

(b) Moc elektryczną wydzielaną w komorze kalorymetrycznej należy regulować w całym okresie badania, tak aby zapewnić stałą temperaturę odniesienia.

Odchylenie wydajności chłodniczej podczas drugiego badania powinno być mniejsze niż 5% na godzinę i nie może przekroczyć 10% przez czas trwania badania. W takim przypadku uzyskana wydajność chłodnicza odpowiada minimalnej wydajności chłodniczej zarejestrowanej w trakcie badania.

Tylko podczas pomiaru maksymalnej nominalnej wydajności chłodniczej urządzenia z systemem skroplonego gazu przeprowadzany jest jeden dodatkowy test trwający godzinę, przy użyciu najmniejszego zbiornika pod względem objętości sprzedawanego wraz z urządzeniem, w celu określenia ilościowego wpływu jego objętości na regulację wydajności chłodniczej. Nowa uzyskana wydajność chłodnicza nie może się różnić o więcej niż 5% od niższej wartości lub w porównaniu z wartością uzyskaną dla zbiornika używanego do badań trwających co najmniej trzy godziny. Jeżeli wpływ jest większy, w oficjalnym protokole z badań należy zamieścić graniczną pojemność zbiornika.

9.2.3 Określenie indywidualnej wydajności chłodniczej każdego głównego parownika urządzenia z systemem skroplonego gazu

Indywidualną wydajność chłodniczą każdego głównego parownika należy mierzyć podczas działania w trybie jednotemperaturowym. Badanie przeprowadza się przy -20 °C i 0 °C, jak określono w punkcie 9.2.2.

Indywidualną wydajność chłodniczą przy -10°C należy obliczyć poprzez liniową interpolację wydajności przy -20 °C i 0 °C.

9.2.4 Określenie pozostałej efektywnej wydajności chłodniczej urządzenia z systemem skroplonego gazu w trybie wielotemperaturowym przy referencyjnym obciążeniu cieplnym

Określenie pozostałej efektywnej wydajności urządzenia chłodniczego z systemem skroplonego gazu wymaga jednoczesnego zastosowania dwóch lub trzech parowników w następujący sposób:

(a) W przypadku urządzenia dwukomorowego, parowniki z najwyższą i najniższą indywidualną wydajnością chłodniczą;

(b) W przypadku urządzenia z trzema lub więcej komorami, te same parowniki co powyżej i tyle innych ile potrzeba, z pośrednią wydajnością chłodniczą.

Ustawienie referencyjnego obciążenia cieplnego:

(a) Nastawy wszystkich parowników z wyjątkiem jednego należy ustawić w taki sposób, aby uzyskać temperaturę powietrza wlotowego, lub, jeśli nie ma to zastosowania, temperaturę powietrza wewnątrz nadwozia 0 °C;

(b) Obciążenie cieplne należy zastosować dla każdego zestawu kalorymetr/parownik działającego pod kontrolą termostatu, z wyjątkiem tego, który nie został wybrany;

(c) Obciążenie cieplne powinno być równe 20% indywidualnej wydajności chłodniczej przy -20 ° C każdego parownika.

Efektywną pozostałą wydajność parownika należy wyznaczyć przy temperaturze wlotu powietrza, lub jeśli nie ma to zastosowania, przy temperaturze powietrza wewnątrz nadwozia, równej - 20 °C.

Po określeniu efektywnej pozostałej wydajności parownika, badanie należy powtórzyć po przeprowadzeniu kołowej permutacji klas temperaturowych.

9.3 Wydajność chłodnicza parowników

Parowniki chłodnicze można określić na podstawie badań wydajności chłodniczej przeprowadzonych na parownikach głównych. Wydajność chłodnicza i zużycie skroplonego gazu przez parowniki są równe sumie arytmetycznej, odpowiednio, wydajności chłodniczej i zużycia skroplonego gazu, głównych parowników w granicach maksymalnej nominalnej wydajności chłodniczej i związanym z tym przepływem skroplonego gazu.

9.4 Wymiarowanie i certyfikacja chłodniczych wielotemperaturowych środków transportu z systemem skroplonego gazu

Wymiarowanie i certyfikacje chłodniczych środków transportu z systemem skroplonego gazu należy przeprowadzić zgodnie z rozdziałem 3.2.6 dla jednotemperaturowych środków transportu, z następującymi równoważnikami wydajności:

P_nom-ins = P_eff (efektywna wydajność chłodnicza)

lub rozdziałem 7.3 dla wielotemperaturowych środków transportu, z następującymi równoważnikami wydajności:

P_max-nom = P_nominal

Ponadto pojemność użytkowa zbiorników na gaz skroplony powinna być taka, aby umożliwić urządzeniu z systemem skroplonego gazu utrzymać temperaturę dla tej klasy środka transportu przez co najmniej 12 godzin.

Załącznik 1, Dodatek 3

A. Wzór świadectwa zgodności środka transportu, określonego w punkcie 3 Dodatku 1 do Załącznika 1

WZÓR ŚWIADECTWA DLA ŚRODKÓW TRANSPORTU IZOLOWANYCH TERMICZNIE - IZOTERMICZNYCH, ŚRODKÓW TRANSPORTU - LODOWNI, ŚRODKÓW TRANSPORTU Z MECHANICZNYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM - CHŁODNI, OGRZEWANYCH LUB Z MECHANICZNYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZO- GRZEWCZYM ŚRODKÓW TRANSPORTU PRZEZNACZONYCH DO MIĘDZYNARODOWYCH PRZEWOZÓW LĄDOWYCH SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

Świadectwo zgodności środka transportu wydane przed 2 stycznia 2011 zgodnie z wymaganiami dotyczącymi wzoru świadectwa określonymi w dodatku 3 do załącznika 1, obowiązujące do 1 stycznia 2011 zachowują ważność do daty ich wygaśnięcia.

Świadectwa zgodności wydane przed datą wejścia w życie zmiany do punktu 3 wzoru świadectwa (30 września 2015 r.) zachowują ważność do daty ich wygaśnięcia.

wzór

Poniższe przypisy nie powinny być drukowane na świadectwie.

^1. Skreślić, jeśli nie dotyczy

^2. Znak wyróżniający kraj, stosowany w międzynarodowym ruchu drogowym.

^3. Numer (cyfry, litery, itp.) wskazujący władze, które wystawiły świadectwo i numer dopuszczenia

^4. Procedura badań dla nowych wielotemperaturowych środków transportu została określona w rozdziale 7 dodatku 2 do załącznika 1. Procedura badań dla środków transportu wielotemperaturowych będących w eksploatacji nie została jeszcze ustalona. Środek transportu wielotemperaturowy jest izolowanym cieplnie środkiem transportu z dwoma lub więcej komorami dla różnych temperatur w każdej komorze.

^5. Świadectwo należy wydrukować w języku kraju wydającego oraz w języku angielskim, francuskim lub rosyjskim; poszczególne pozycje powinny należy ponumerować jak w powyższym wzorze,

^6. Podać rodzaj środka transportu (wagon, samochód ciężarowy, przyczepa, naczepa, kontener, itp.); w razie gdy środkiem transportu jest cysterna przeznaczona do przewozu płynnych artykułów żywnościowych, należy dodać wyraz "cysterna".

^7. Wpisać nazwę lub nazwy podane w Dodatku 4 do Załącznika 1, wraz z odpowiednimi oznaczeniami i znakami rozpoznawczymi.

^8. Wpisać markę, typ, czynnik chłodniczy, numer seryjny i rok produkcji urządzenia.

^9. Pomiar całkowitego współczynnika przenikania ciepła, sprawdzenie skuteczności działania urządzeń chłodniczych, itp.

^10. Jeśli, wyznaczono zgodnie z punktem 3.2 dodatku 2 do niniejszego załącznika.

^11. Efektywna wydajność chłodnicza każdego parownika zależy od liczby parowników podłączonych do agregatu skraplającego.

12. W razie utraty można uzyskać nowe Świadectwo, lub zamiast niego, kserokopię Świadectwa ATP opatrzoną specjalną pieczęcią " duplikat świadectwa" (czerwonym tuszem) oraz nazwiskiem osoby odpowiedzialnej, jej podpisem oraz nazwą właściwej władzy lub uprawnionego organu.

^13. Pieczęć zabezpieczająca (wypukła, fluorescencyjna, ultrafioletowa lub inny znak zabezpieczający i potwierdzający oryginalność świadectwa).

^14. Jeśli dotyczy, proszę podać z jakiego upoważnienia wydano Świadectwo ATP

^15. Wpisać markę, typ, numer seryjny producenta oraz miesiąc i rok produkcji izolowanego nadwozia. Wszystkie numery seryjne izolowanych środków transportu (kontenerów) o objętości wewnętrznej mniejszej niż 2 m³ powinny zostać wymienione.. Dopuszczalne jest również zbiorcze wymienienie tych numerów, tj. od numeru ...do numeru ....

B. Tabliczka świadectwa zgodności środka transportu, określonego w punkcie 3 Dodatku 1 do Załącznika 1

1. Tabliczka świadectwa powinna być trwale umocowana na środku transportu w dobrze widocznym miejscu, obok innych tablic, które zostały oficjalnie dopuszczone. Tabliczka ta zgodna ze wzorem podanym poniżej, powinna być w kształcie prostokąta, odporna na korozję i niepalna, o wymiarach nie mniejszych niż 160 mm x 100 mm. Napisy na tabliczce powinny być czytelne i nieścieralne, co najmniej w języku angielskim, lub francuskim, lub rosyjskim.

(a) ATP napisane literami łacińskimi, po nich: "APPROVED FOR TRANSPORT OF PERISHABLE FOODSTUFFS" ("DOPUSZCZONE DO PRZEWOZU ŁATWO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH");

(b) "APPROVAL NUMBER" ("NUMER DOPUSZCZENIA"), a dalej znak wyróżniający znak kraju (stosowany w międzynarodowym ruchu drogowym) państwa, w którym to dopuszczenie zostało wydane i numer (cyfry, litery itp.) znaku dopuszczenia;

(c) "EQUIPMENT NUMBER" ("NUMER ŚRODKA TRANSPORTU"), po którym następuje indywidualny numer pozwalający rozpoznać dany środek transportu (może to być numer fabryczny);

(d) "ATP MARK" ("ZNAK ATP"), po którym następuje rozpoznawcze literowe oznaczenie określone w dodatku 4 do załącznika 1, odpowiadające klasie i kategorii środka transportu;

(e) "VALID UNTIL" ("WAŻNY DO"), po którym następuje data (miesiąc i rok), upływ terminu dopuszczenia danego środka transportu. Jeżeli dopuszczenie zostaje wznowione po przeprowadzeniu badania lub sprawdzenia, to następna data upływu terminu może być podana w tym samym wierszu.

2. Litery "ATP" i litery znaku rozpoznawczego powinny mieć wysokość około 20 mm. Wysokość innych liter i cyfr powinna być nie mniejsza niż 5 mm.

wzór

*Dane w nawiasach kwadratowych podano jako przykład.

Załącznik 1 Dodatek 4

ZNAKI ROZPOZNAWCZE, KTÓRE NALEŻY UMIEŚCIĆ NA SPECJALNYCH ŚRODKACH TRANSPORTU

Znaki rozpoznawcze określone w punkcie 4 dodatku 1 do niniejszego załącznika składają się z dużych łacińskich liter barwy ciemnoniebieskiej na białym tle. Wysokość liter powinna być nie mniejsza niż 100 mm dla znaków klasyfikacyjnych i co najmniej 50 mm dla dat ważności. Dla specjalnych środków transportu, takich jak np. pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, wysokość znaków klasyfikacyjnych może także wynosić 50 mm i co najmniej 25 mm dla dat ważności.

Znaki klasyfikacyjne i terminy ważności powinny być umieszczone na zewnątrz przynajmniej z obu stron, w górnych rogach z przodu.

Znakami takimi są:

Środek transportu	Znak rozpoznawczy
Środek transportu z izolacją zwykłą	IN
Środek transportu z izolacją wzmocnioną	IR
Lodownia z izolacją zwykłą klasy A	RNA
Lodownia z izolacją wzmocnioną klasy A	RRA
Lodownia z izolacją wzmocnioną klasy B	RRB
Lodownia z izolacją wzmocnioną klasy C	RRC
Lodownia z izolacją zwykłą klasy D	RND
Lodownia z izolacją wzmocnioną klasy D	RRD
Chłodnia z izolacją zwykłą klasy A	FNA
Chłodnia z izolacją wzmocnioną klasy A	FRA
Chłodnia z izolacją wzmocnioną klasy B	FRB
Chłodnia z izolacją wzmocnioną klasy C	FRC
Chłodnia z izolacją zwykłą klasy D	FND
Chłodnia z izolacją wzmocnioną klasy D	FRD
Chłodnia z izolacją wzmocnioną klasy E	FRE
Chłodnia z izolacją wzmocnioną klasy F	FRF
Środek transportu ogrzewany z izolacją zwykłą klasy A	CNA
Środek transportu ogrzewany z izolacją wzmocnioną klasy A	CRA
Środek transportu ogrzewany z izolacją wzmocnioną klasy B	CRB
Środek transportu ogrzewany z izolacją wzmocnioną klasy C	CRC
Środek transportu ogrzewany z izolacją wzmocnioną klasy D	CRD
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją zwykłą klasy A	BNA
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy A	BRA
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy B	BRB
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy C	BRC
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy D	BRD
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy E	BRE
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy F	BRF
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy G	BRG
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy H	BRH
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy I	BRI
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy J	BRJ
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy K	BRK
Środek transportu z mechanicznym urządzeniem chłodniczo-grzewczym z izolacją wzmocnioną klasy L	BRL

W przypadku wielokomorowego środka transportu drogowego, podzielonego na dwie komory, oznakowanie środka transportu powinno składać się ze znaków rozpoznawczych dla każdej komory (przykład: FRC-FRA), zaczynając od komory znajdującej się z przodu lub z lewej strony środka transportu.

W przypadku pozostałych wielokomorowych środków transportu, należy wybrać znak rozpoznawczy tylko dla najwyższej klasy ATP, tj. klasy, która pozwala na największą różnicę między temperaturą wewnętrzną i zewnętrzną, i uzupełnić o literę M (przykład: FRC-M)

To oznaczenie jest obowiązkowe dla wszystkich środków transportu wyprodukowanych od 1 października 2020 r.

Jeżeli środek transportu jest wyposażony w urządzenie cieplne zdejmowalne lub zależne oraz jeżeli istnieją specjalne warunki użytkowania urządzenia cieplnego, to znak lub znaki rozpoznawcze należy uzupełnić o literę X w następujących przypadkach:

1. DLA ŚRODKA TRANSPORTU - LODOWNI:

Gdzie płyty eutektyczne umieszczane są w innej komorze w celu ich zamrożenia;

2. DLA ŚRODKA TRANSPORTU - CHŁODNI I ŚRODKÓW TRANSPORTU Z MECHANICZNYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZO-GRZEWCZYM

2.1 Gdzie sprężarka jest napędzana przez silnik pojazdu;

2.2 Gdzie agregat chłodniczy, lub chłodniczo-grzewczy lub jego część, jest zdejmowalny, co uniemożliwiałoby jego działanie.

Data (miesiąc, rok) wpisana w punkcie 8 części A dodatku 3 niniejszego załącznika jako data upływu ważności świadectwa zgodności wydanego dla środka transportu powinna być podana poniżej wspomnianego znaku lub znaków rozpoznawczych.

Wzór:

wzór

ZAŁĄCZNIK  2

DOBÓR WYPOSAŻENIA I WARUNKÓW TEMPERATUROWYCH STOSOWANYCH PRZY PRZEWOZIE MROŻONYCH I SZYBKO (GŁĘBOKO) MROŻONYCH ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

1. Do przewozu następujących szybko (głęboko) mrożonych i mrożonych artykułów żywnościowych, środek transportu musi być dobrany i użytkowany w taki sposób, aby podczas przewozu najwyższa temperatura artykułów żywnościowych w żadnym punkcie ładunku nie przekraczała wskazanej temperatury.

W tym celu środek transportu używany do przewozu artykułów żywnościowych szybko mrożonych powinien być wyposażony w urządzenie, o którym mowa w dodatku 1 do niniejszego załącznika. Jeśli jednak temperatura artykułów żywnościowych podlega weryfikacji, wówczas taką weryfikację przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w dodatku 2 do niniejszego załącznika.

2. W związku z tym temperatura artykułów żywnościowych we wszystkich punktach ładunku musi być równa lub niższa od wartości wskazanej przy załadunku, podczas przewozu i rozładunku.

3. W razie konieczności otwarcia drzwi środka transportu, np. w celu dokonania kontroli, należy najpierw upewnić się, czy artykuły żywnościowe nie podlegają warunkom niezgodnym z niniejszym załącznikiem lub z przepisami Międzynarodowej Konwencji o jednolitych kontrolach granicznych towarów.

4. Podczas niektórych czynności, takich jak odszranianie parownika środka transportu chłodzonego mechanicznie, dopuszczalny jest krótkotrwały wzrost temperatury powierzchni produktu w części ładunku, np. w pobliżu parownika, nie więcej jednak niż o 3 °C w odniesieniu do niżej podanych temperatur.

Lody -20 °C

Ryby mrożone lub szybko (głęboko) mrożone, produkty rybne, mięczaki i skorupiaki oraz wszystkie inne szybko (głęboko) mrożone artykuły żywnościowe -18 °C

Wszystkie zmrożone artykuły żywnościowe (z wyjątkiem masła) -12 °C

Masło -10 °C

Głęboko zmrożone i zmrożone artykuły żywnościowe wymienione poniżej, przeznaczone do dalszego natychmiastowego przetwórstwa w miejscu przeznaczenia: ⁷

Masło

Skoncentrowany sok owocowy

Załącznik 2, Dodatek 1

MONITOROWANIE TEMPERATURY POWIETRZA PRZY PRZEWOZIE SZYBKO ZMROŻONYCH SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

Środek transportu musi być wyposażony w odpowiedni przyrząd umożliwiający pomiar i rejestrację temperatury powietrza oraz przechowywanie uzyskanych danych (w dalszej części niniejszego załącznika zwany przyrządem) w celu monitorowania temperatur powietrza jakim poddawane są szybko zamrożone artykuły żywnościowe przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Przyrządy należy zweryfikować zgodnie z EN 13486 (Rejestratory temperatury i termometry stosowane podczas transportu, przechowywania i dystrybucji schłodzonej, zamrożonej, głęboko/szybko zamrożonej żywności i lodów - Sprawdzanie okresowe) przez akredytowaną jednostkę, a dokumentacja powinna być dostępna do zatwierdzenia przez właściwe władze ATP.

Przyrządy mają spełniać wymagania normy EN 12830 (Rejestratory temperatury stosowane podczas transportu, przechowywania i dystrybucji schłodzonej, zamrożonej i głęboko/szybko mrożonej żywności i lodów - Badania, charakterystyka działania, przydatność).

Zapisy temperatur muszą być opatrzone datą i przechowywane przez użytkownika przez co najmniej jeden rok, lub dłużej, w zależności od rodzaju żywności.

Załącznik 2, Dodatek 2

PROCEDURA POBIERANIA PRÓBEK I POMIARU TEMPERATURY PRZY PRZEWOZIE SCHŁODZONYCH, MROŻONYCH I SZYBKO MROŻONYCH SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

A. UWAGI OGÓLNE

1. Kontrola i pomiar temperatur przewidzianych w załącznikach 2 i 3 powinny być przeprowadzone w taki sposób, aby artykuły żywnościowe nie były narażone na warunki zagrażające bezpieczeństwu lub jakości artykułów żywnościowych. Pomiary temperatury żywności powinny być przeprowadzone w warunkach chłodniczych, przy minimalnych opóźnieniach i minimalnych zakłóceniach operacji transportowych.

2. Procedury kontrolne i pomiarowe, o których mowa w punkcie 1, najlepiej przeprowadzić w miejscu załadunku lub rozładunku. Procedury te nie powinny być normalnie przeprowadzane podczas transportu, chyba że istnieją poważne wątpliwości co do zgodności temperatur żywności określonych w załącznikach 2 i 3.

3. Tam gdzie jest to możliwe, przed wyborem partii szybko psujących się artykułów żywnościowych, z których mają zostać pobrane próbki i pomiary, do celów kontroli, należy uwzględnić informacje dostarczane przez urządzenia monitorujące temperaturę podczas transportu. Pomiaru temperatury żywności należy dokonywać tylko w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do kontrolowanej temperatury podczas transportu.

4. Po wyborze towaru należy pierwszej kolejności zastosować nieniszczące metody pomiarowe (między opakowaniami lub między paczkami). Niszczące metody pomiarowe mogą być stosowane tylko wtedy, gdy wyniki z zastosowania nieniszczącej metody pomiarowej nie są zgodne z temperaturami określonymi w załączniku 2 lub 3 (z uwzględnieniem dopuszczalnych odchyleń). Jeśli cała partia lub opakowanie zostały otwarte do kontroli, ale nie podjęto dalszych działań, powinny być one ponownie zapieczętowane, z podaniem godziny, daty, miejsca kontroli i umieszczeniem pieczęci urzędowej organu, który przeprowadził kontrolę.

B. POBIERANIE PRÓBEK

5. Rodzaje opakowań wybieranych do pomiaru temperatury powinny być takie, aby temperatura opakowania odpowiadała temperaturze w najcieplejszym miejscu załadunku.

6. W przypadku konieczności pobrania próbki podczas transportu z załadunkiem, należy pobrać dwie próbki z górnej i dolnej części załadunku w pobliżu każdych drzwi lub pary drzwi.

7. W przypadku pobierania próbek podczas rozładunku, należy pobrać cztery dowolne próbki z następujących miejsc:

- z górnej i dolnej części ładunku, w pobliżu każdego otworu drzwiowego,

- w górnych tylnych rogach ładunku (to znaczy w miejscach najbardziej oddalonych od agregatu chłodzącego),

- w środku ładunku,

- na środku powierzchni przedniej ładunku (to znaczy najbliższej agregatu chłodzącego),

- w górnych lub dolnych rogach przedniej powierzchni ładunku (tj. na wlocie powietrza do agregatu chłodniczego).

8. W przypadku schłodzonych artykułów żywnościowych wymienionych w załączniku 3 należy pobrać próbkę w najzimniejszym miejscu, aby upewnić się, że podczas transportu nie doszło do zmrożenia.

C. POMIAR TEMPERATURY SZYBKO PSUJĄCYCH SIĘ ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

9. Przed przystąpieniem do pomiarów należy schłodzić sondę pomiarową tak, aby jej temperatura była jak najbardziej zbliżona do temperatury produktu.

I. Żywność. schłodzona

10. Nieniszcząca metoda pomiaru. Pomiar między opakowaniami lub między paczkami powinien być wykonany za pomocą sondy z płaską głowicą, zapewniającą dobry kontakt z powierzchnią, o małej bezwładności cieplnej i o dużej przewodności cieplnej. Podczas umieszczania sondy pomiędzy opakowaniami i paczkami z żywnością należy zastosować odpowiedni nacisk, tak aby zapewnić dobry kontakt cieplny oraz odpowiednią głębokość sondy aby zminimalizować błędy wynikające z przewodności cieplnej.

11. Niszcząca metoda pomiaru. Należy zastosować sondę ze sztywnym, wytrzymałym trzpieniem i zaostrzonym czubkiem, wykonanym z materiału łatwego do czyszczenia i dezynfekcji. Sondę należy włożyć w środek opakowania z żywnością, a temperaturę odczytać po osiągnięciu stabilnej wartości.

II. Żywność zmrożone i szybko zmrożone.

12. Nieniszcząca metoda pomiaru. Identycznie jak w punkcie 10.

13. Niszcząca metoda pomiaru. Sondy temperatury nie są przeznaczone do wkładania w produkty mrożone. Dlatego najpierw należy wykonać otwór w produkcie, w który wkładana jest sonda. Otwór należy wykonać wstępnie schłodzonym, ostro zakończonym metalowym przyrządem takim jak przebijak (szpikulec) do lodu, wiertarka ręczna lub świder. Średnica otworu powinna dopasowana do sondy. Głębokość, na jaką sonda zostanie wciśnięta, zależy od rodzaju produktu:

(i) Jeśli wymiary produktu na to pozwalają, należy wcisnąć sondę na głębokość 2,5 cm, licząc od powierzchni produktu;

(ii) Jeśli (i) nie jest możliwe ze względu na wymiar produktu, sondę należy włożyć na minimalną głębokość od powierzchni trzy do cztery razy większą od średnicy sondy;

(iii) Wykonanie otworu w niektórych produktach żywnościowych jest niemożliwe lub niepraktyczne ze względu na ich rozmiar lub skład, np. pokrojone warzywa. W tym przypadku należy określić temperaturę wewnątrz opakowania z żywnością poprzez włożenie odpowiedniej sondy z ostrą końcówką do środka opakowania aby zmierzyć temperaturę poprzez kontakt z żywnością.

Po włożeniu sondy należy odczytać temperaturę, po osiągnięciu stabilnej wartości.

D. OGÓLNE WYMAGANIA TECHNICZNE DLA SYSTEMU POMIAROWEGO

14. System pomiarowy (sondy i odczyty) używany do określenia temperatur musi być zgodny z następującymi warunkami technicznymi:

(i) czas odpowiedzi powinien wynosić 90% z różnicy pomiędzy początkowym a końcowym odczytem w ciągu trzech minut;

(ii) system powinien mieć dokładność ± 0,5 °C w zakresie pomiarów między -20 °Ci + 30°C ⁸ ;

(iii) dokładność pomiaru nie powinna zmieniać się bardziej niż o 0,3 °C podczas pracy w zakresie temperatury otoczenia -20 °C i +30 °C';

(iv) rozdzielczość wyświetlacza przyrządu powinna wynosić 0,1 °C;

(v) dokładność systemu powinna być regularnie sprawdzana;

(vi) system powinien posiadać ważne świadectwo wzorcowania od uznanej instytucji;

(vii) elementy elektryczne systemu powinny być zabezpieczone przed działaniem wilgoci;

(viii) system powinien być wytrzymały i wstrząsoodporny.

E. DOPUSZCZALNE ODCHYLENIA PRZY POMIARZE TEMPERATURY

15. Interpretując wyniki pomiarów temperatury należy wziąć pod uwagę dopuszczalne odchylenia:

(i) operacyjne - w przypadku produktów mrożonych i szybko mrożonych dozwolony jest krótkotrwały wzrost temperatury na powierzchni produktu żywnościowego do 3°C od temperatury określonej w załączniku 2;

(ii) metodologiczne - przy zastosowaniu nieniszczącej metody pomiaru otrzymane odczyty mogą różnić się o maksymalnie 2°C od rzeczywistego pomiaru temperatury, ze względu na grubość opakowania. Takie odstępstwo jest niedopuszczalne w przypadku niszczącej metody pomiarowej.

ZAŁĄCZNIK  3

DOBÓR WYPOSAŻENIA I WARUNKÓW TEMPERATUROWYCH STOSOWANYCH PRZY PRZEWOZIE SCHŁODZONYCH ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

1. Do przewozu następujących schłodzonych artykułów żywnościowych, środek transportu musi być dobrany i użytkowany w taki sposób, aby w trakcie przewozu najwyższa temperatura artykułów żywnościowych w żadnym punkcie ładunku nie przekraczała wskazanej temperatury. Jednak w przypadku sprawdzania temperatury artykułów żywnościowych, weryfikacja ta przeprowadzana jest zgodnie z dodatkiem 2 do załącznika 2 niniejszej Umowy.

2. W związku z tym temperatura artykułów żywnościowych we wszystkich punktach ładunku nie może przekraczać wartości wskazanej przy załadunku, podczas przewozu i rozładunku.

3. W razie konieczności otwarcia drzwi środka transportu, np. w celu dokonania kontroli, należy najpierw upewnić się, czy artykuły żywnościowe nie podlegają warunkom niezgodnym z niniejszym załącznikiem lub z przepisami Międzynarodowej Konwencji o jednolitych kontrolach granicznych towarów.

4. Sterowanie temperatury artykułów żywnościowych określonych w niniejszym załączniku powinno być takie aby w żadnym miejscu nie dochodziło to zamarzania ładunku.

		Temperatura maksymalna
I.	Surowe mleko1	+ 6°C
II.	Mięso czerwone2 i gruba dziczyzna (inna niż czerwone podroby)	+ 7°C
III.	Produkty mięsne,3 mleko pasteryzowane, masło, świeży nabiał (jogurt, kefir, śmietana i świeży ser4), gotowe artykuły żywnościowe (mięso, ryby, warzywa), gotowe do spożycia na surowo warzywa i produkty warzywne5, skoncentrowany sok owocowy i produktu rybne3 nie wymienione poniżej	W temperaturze + 6 °C lub w temperaturze wskazanej na etykiecie i/lub dokumentacji przewozowej
IV.	Dziczyzna (inne niż gruba dziczyzna), drób2 i króliki	+ 4°C
V.	Czerwone podroby2	+ 3°C
VI.	Mięso mielone2	+ 2 °C lub w temperaturze wskazanej na etykiecie i/lub dokumentacji przewozowej
VII. Nieprzetworzone ryby, mięczaki i skorupiaki6		Na topniejącym lodzie lub w temperaturze topniejącego lodu

_________________

¹ Gdy mleko jest odbierane z gospodarstwa rolnego w celu bezpośredniej obróbki, temperatura podczas transportu może wzrosnąć do + 10°C.

² W dowolnej formie.

³ Z wyjątkiem produktów konserwowanych przez solenie, wędzenie, suszenie lub sterylizację.

⁴ "Świeży ser" oznacza ser niedojrzewający (niedojrzały) gotowy do konsumpcji w krótkim okresie po wyprodukowaniu, który ma ograniczony okres przydatności do spożycia.

⁵ Surowe warzywa rozdrobnione, krojone na plastry lub w inny sposób zmniejszone, ale z wyłączeniem tych, które były tylko myte, obierane lub przecinane na pół.

⁶ Z wyjątkiem żywych ryb, żywych mięczaków i żywych skorupiaków.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 13 czerwca 2022 r.

1 Wagony, samochody ciężarowe, przyczepy, naczepy, kontenery i inne podobne środki transportu.

2 Gdy jest mowa o środkach transportu - cysternach - oznaczenie "nadwozie" w niniejszym określeniu oznacza samą cysternę.

* Sztywne w tym przypadku odnosi się do nieelastycznych ciągłych bądź nieciągłych powierzchni na przykład pełne ściany bądź drzwi roletowe.

3 Wymagania te mają zastosowanie tylko do nowych tabliczek. Od dnia wejścia w życie tego wymogu obowiązuje trzymiesięczny okres przejściowy.

4 Niniejsze przepisy dotyczące niewielkich i ograniczonych zmian stosuje się do środka transportu wyprodukowanych po ich wejściu w życie (30 września 2015 r.).

5 Odpowiednie dane liczbowe znajdują się w "ATP Handbook" dostępnym pod poniższym linkiem: http://www.unece.org/trans/main/wp11/atp_handbook.html

6 Aby zapobiec zamarzaniu.

7 Dopuszcza się stopniowe podwyższanie temperatury w czasie przewozu wymienionych głęboko mrożonych i mrożonych artykułów żywnościowych, przeznaczonych do natychmiastowego dalszego przetwórstwa, jeżeli w chwili przybycia do miejsca odbioru temperatura nie jest wyższa niż określona przez nadawcę i podana w umowie przewozowej. Temperatura ta nie powinna przewyższać wartości maksymalnych temperatur określonych w załączniku 3 dla takich samych chłodzonych artykułów żywnościowych. Dokument przewozowy powinien zawierać nazwę artykułu żywnościowego, określenie czy jest głęboko mrożony czy mrożony oraz informację, czy jest on przeznaczony do natychmiastowego przetworzenia w miejscu przeznaczenia. Przewóz powinien być dokonywany przy użyciu środka transportu dopuszczonego przez ATP, bez używania urządzenia grzewczego w celu podwyższenia temperatury artykułów żywnościowych.

8 Dalsze postępowanie zostanie określone.

• Identyfikator: Dz.U.2022.1824
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu do tych przewozów (ATP). Genewa.1970.09.01.
• Data aktu: 01/09/1970
• Data ogłoszenia: 30/08/2022
• Data wejścia w życie: 15/05/1984