Zasady wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

z dnia 18 lipca 1996 r.

w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej.

Na podstawie art. 77³ Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

§ 1-7. 1 (uchylone).

§  8.

1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w wysokości do:

1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,

2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka obcego.

2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§  9.

1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:

1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III stopnia uciążliwości lub szkodliwości.

2. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w takich warunkach, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 10-17. 2 (uchylone).

§  18.

1. 3 Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatek za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca - jeżeli faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia.

2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia.

3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala pracodawca, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.

§ 19-22. 4 (uchylone).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIKI NR  1-3

  ⁵ (uchylone).

ZAŁĄCZNIK Nr  4

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO

1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika.

2. Dodatek przyznaje pracodawca w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.

3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.

4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy posiadający:

1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,

2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów,

3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w których językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek.

5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5 lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej dobrym.

6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.

7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

8. Dodatek przysługuje od pierwszego dnia miesiąca po:

1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,

2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania egzaminu.

9. Prawo do otrzymania dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:

1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające otrzymywanie dodatku,

2) uzyskał negatywną ocenę z ponownie składanego egzaminu.

ZAŁĄCZNIK Nr  5

  ⁶ SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNI UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA, A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W TAKICH WARUNKACH

1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technicznych utrzymuje się stale temperatura powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,

5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np. spawanie, hartowanie,

6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,

7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

8) (skreślony).

2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3) w warunkach narażenia na hałas,

4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu technologicznego,

5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych,

6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal dla mężczyzn i 1200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,

7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków powodujących zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu oraz innych czynników o analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy,

8) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia.

3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace:

1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,

3) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, o ile zostanie to stwierdzone przez instytut medycyny pracy,

4) pod ziemią.

4. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 3 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.

5. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę upoważnioną do tego rodzaju badań.

6. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.

ZAŁĄCZNIK Nr  6

  ⁷ ZASADY KORZYSTANIA Z BEZPŁATNYCH LUB CZĘŚCIOWO ODPŁATNYCH POSIŁKÓW

I.

 Pracownicy zatrudnieni w domach wczasowych

1. Prawo do posiłków przysługuje następującym pracownikom zatrudnionym w domach wczasowych:

1) kierownikowi domu wczasowego, zastępcy kierownika domu ds. żywienia, pracownikom kuchni oraz kelnerom - bezpłatnie,

2) (uchylony).

2-5. (uchylone).

II.

 (uchylony).

1 § 1-7 uchylone przez § 19 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2008 r. (Dz.U.08.82.495) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2008 r.

2 § 10-17 uchylone przez § 19 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2008 r. (Dz.U.08.82.495) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2008 r.

3 § 18 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 24 lutego 2005 r. (Dz.U.05.38.350) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2005 r.

4 § 19-22 uchylone przez § 19 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2008 r. (Dz.U.08.82.495) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2008 r.

5 Załączniki nr 1-3 uchylone przez § 19 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2008 r. (Dz.U.08.82.495) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2008 r.

6 Załącznik nr 5 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 25 marca 1998 r. (Dz.U.98.42.247) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1998 r.

7 Załącznik nr 6 zmieniony przez § 19 pkt 3 rozporządzenia z dnia 30 kwietnia 2008 r. (Dz.U.08.82.495) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2008 r.

• Identyfikator: Dz.U.1996.97.453
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Zasady wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej.
• Data aktu: 18/07/1996
• Data ogłoszenia: 08/08/1996
• Data wejścia w życie: 01/07/1996, 08/08/1996