Wymieniony Pakt wchodzi w życie w stosunku do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dnia 18 czerwca 1977 r.Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami powyższego Paktu, który wszedł w życie dnia 3 stycznia 1976 r., składając dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Kostaryka dnia 29 listopada 1968 r.,
Ekwador dnia 6 marca 1969 r.,
Tunezja dnia 18 marca 1969 r.,
Cypr dnia 2 kwietnia 1969 r.,
Syryjska Republika
Ludowa dnia 21 kwietnia 1969 r.,
Kolumbia dnia 29 października 1969 r.,
Urugwaj dnia 1 kwietnia 1970 r.,
Libia dnia 15 maja 1970 r.,
Ludowa Republika
Bułgarii dnia 21 września 1970 r.,
Irak dnia 25 stycznia 1971 r.;
Socjalistyczna Federacyjna
Republika Jugosławii dnia 2 czerwca 1971 r.,
Republika Malgaska dnia 22 września 1971. r.
z zastrzeżeniem, że "Rząd Republiki Malgaskiej zastrzega sobie prawo odroczenia stosowania artykułu 13 ustęp 2 Paktu, zwłaszcza w zakresie nauczania podstawowego, gdyż jakkolwiek Rząd malgaski w pełni przyjmuje zasady zawarte w wymienionym ustępie i podejmie niezbędne kroki w celu ich pełnego zastosowania w możliwie najbliższym terminie, niemniej jednak trudności w ich realizacji, a zwłaszcza problemy finansowe, uniemożliwiają pełne stosowanie tych zasad na obecnym etapie".
Szwecja dnia 6 grudnia 1971 r.
z zastrzeżeniem "do artykułu 7 d) Paktu w sprawie prawa do wynagrodzenia za dni świąteczne".
Dania dnia 6 stycznia 1972 r.
z zastrzeżeniem, że "Rząd Danii nie może w chwili obecnej zastosować w pełni postanowienia artykułu 7 ustęp d) w sprawie wynagrodzenia za dni świąteczne".
Chile dnia 10 lutego 1972 r.,
Kenia dnia 1 maja 1972 r.
z zastrzeżeniem, że "jakkolwiek Rząd Kenii uznaje i popiera zasady określone w artykule 10 ustęp 2 Paktu, niemniej jednak, biorąc pod uwagę obecną sytuację w Kenii, nie jest niezbędne ustawowe zagwarantowanie zasad określonych w tym artykule".
Norwegia dnia 13 września 1972 r.
z zastrzeżeniem do artykułu 8 ustęp 1 d) Paktu stwierdzającym, że "obecnie stosowana w Norwegii praktyka przekazywania sporów o pracę do Państwowej Komisji Płac (stała trójstronna komisja arbitrażowa do spraw płac) na podstawie ustawy parlamentarnej - dla poszczególnych sporów nie będzie uważana za sprzeczną z prawem do strajku, które to prawo jest w pełni uznane w Norwegii".
Liban dnia 3 listopada 1972 r.,
Barbados dnia 5 stycznia 1973 r.
z zastrzeżeniem, że "Rząd Barbadosu zastrzega sobie prawo odroczenia
a) stosowania artykułu 7 punkt a) (i) Paktu w zakresie postanowienia o równej płacy dla mężczyzn i kobiet za równą pracę,
b) stosowania artykułu 10 ustęp 2 w zakresie szczególnej opieki, jaką należy otoczyć matki w rozsądnym okresie przed i po urodzeniu dziecka, oraz
c) stosowania artykułu 13 ustęp 2 a) Paktu w zakresie nauczania podstawowego,
gdyż jakkolwiek Rząd Barbadosu w pełni przyjmuje zasady zawarte w wymienionych artykułach i podejmie niezbędne kroki w celu ich pełnego zastosowania, jednak problemy ich realizacji są tego rodzaju, że pełne zastosowanie tych zasad nie może być zagwarantowane na obecnym etapie".
Związek Socjalistycznych
Republik Radzieckich dnia 16 października 1973 r.,
Niemiecka Republika
Demokratyczna dnia 8 listopada 1973 r.,
Białoruska Socjalistyczna
Republika Radziecka dnia 12 listopada 1973 r.,
Ukraińska Socjalistyczna
Republika Radziecka dnia 12 listopada 1973 r.,
Mauritius dnia 12 grudnia 1973 r.,
Republika Federalna
Niemiec dnia 17 grudnia 1973 r.,
Węgierska Republika
Ludowa dnia 17 stycznia 1974 r.,
Filipiny dnia 7 czerwca 1974 r.,
Mali dnia 16 lipca 1974 r.,
Socjalistyczna Republika
Rumunii dnia 9 grudnia 1974 r.,
Mongolska Republika
Ludowa dnia 18 listopada 1974 r.,
Rwanda dnia 16 kwietnia 1975 r.
z oświadczeniem, że w zakresie nauczania Rząd Rwandy będzie związany tylko postanowieniami swej konstytucji.
Jordania dnia 28 maja 1975 r.,
Iran dnia 24 czerwca 1975 r.,
Finlandia dnia 19 sierpnia 1975 r.,
Jamajka dnia 3 października 1975 r.,
Australia dnia 10 grudnia 1975 r.,
Czechosłowacka Republika
Socjalistyczna dnia 23 grudnia 1975 r.,
Kanada dnia 19 maja 1976 r.,
Zjednoczone Królestwo
Wielkiej Brytanii
i Północnej Irlandii dnia 20 maja 1976 r.
z rozciągnięciem na:
Wyspy Guernsey, Jersey, Man,
Belize,
Bermudy,
Brytyjskie Wyspy Dziewicze,
Kajmany,
Wyspy Falklandzkie i terytoria przyległe,
Gibraltar,
Wyspy Gilberta,
Hongkong,
Montserrat,
grupę Wysp Pitcairn,
St. Helena i terytoria przyległe,
Wyspy Salomona,
Wyspy Turks i Caicos,
Tuvalu.
Dokument ratyfikacyjny Zjednoczonego Królestwa zawiera następujące zastrzeżenia i oświadczenia interpretacyjne:
"Po pierwsze, Rząd Zjednoczonego Królestwa oświadcza, iż uważa, że na podstawie artykułu 103 Karty Narodów Zjednoczonych w przypadku konfliktu między obowiązkami wynikającymi z artykułu 1 Paktu a obowiązkami wynikającymi z Karty (a mianowicie z artykułu 1 i artykułów 2 i 73 Karty) będą miały pierwszeństwo obowiązki wynikające z Karty.
Rząd Zjednoczonego Królestwa oświadcza, że Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Wyspy Gilberta, grupa Wysp Pitcairn, St. Helena i terytoria przyległe, Wyspy Turks i Caicos oraz Tuvalu są krajami rozwijającymi się w rozumieniu artykułu 2 ustęp 3 Paktu.
Rząd Zjednoczonego Królestwa zastrzega sobie prawo interpretowania artykułu 6 jako nie zakazującego nakładania ograniczeń, ze względu na miejsce urodzenia lub zamieszkania, na podejmowanie zatrudnienia w jakimkolwiek rejonie lub na jakimkolwiek terytorium w celu zapewnienia możliwości zatrudnienia pracowników w tym rejonie lub na tym terytorium.
Rząd Zjednoczonego Królestwa zastrzega sobie prawo odroczenia stosowania artykułu 7 punkt a) (i) w zakresie stosowania postanowienia o równej płacy dla mężczyzn i kobiet za równą pracę w prywatnym sektorze na wyspach Jersey, Guernsey, Man, na Bermudach, w Hongkongu i na Wyspach Salomona.
Rząd Zjednoczonego Królestwa zastrzega sobie prawo niestosowania artykułu 8 ustęp 1 b) w Hongkongu.
Rząd Zjednoczonego Królestwa uznając prawo każdego do zabezpieczenia społecznego zgodnie z artykułem 9, zastrzega sobie prawo odroczenia realizacji tego prawa na Kajmanach i Wyspach Falklandzkich z powodu braku środków na tych terytoriach.
Rząd Zjednoczonego Królestwa zastrzega sobie prawo odroczenia stosowania artykułu 10 ustęp 1 w zakresie niewielkiej liczby małżeństw zwyczajowych na Wyspach Salomona i artykułu 10 ustęp 1 w zakresie płatnego urlopu macierzyńskiego na Bermudach i Wyspach Falklandzkich.
Rząd Zjednoczonego Królestwa zachowuje prawo odroczenia stosowania artykułu 13 ustęp 2 a) i artykułu 14 w zakresie obowiązkowego nauczania podstawowego na Wyspach Gilberta, Wyspach Salomona i Tuvalu.
Rząd Zjednoczonego Królestwa oświadcza w końcu, że postanowienia Paktu nie będą stosowane do Południowej Rodezji, jeżeli nie poinformuje on Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że jest w stanie zapewnić pełną realizację zobowiązań wynikających z Paktu w stosunku do tego terytorium".
Tanzania dnia 11 czerwca 1976 r.,
Zair dnia 1 listopada 1976 r.,
Surinam dnia 28 grudnia 1976 r.,
Gujana dnia 15 lutego 1977 r.,
Panama dnia 8 marca 1977 r.
Zgodnie z artykułem 27 Paktu wszedł on w życie w stosunku do pierwszych 35 wymienionych wyżej państw dnia 3 stycznia 1976 r., a w stosunku do pozostałych państw wchodzi on w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia przez te państwa dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia.
