Ruch cudzoziemców.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 8 listopada 1929 r.

o ruchu cudzoziemców, wydane co do §§ 1, 2, 3, 4, 5, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 20, 21, 24, 38, 40, 41, 42, 43, 44, 47, 52 i 53 w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych.

Na podstawie art. art. 20, 21, 23 i 25 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach (Dz. U. R. P. Nr. 83, poz. 465) zarządza się co następuje:

I.

Pobyt czasowy indywidualny.

§ 1. Zezwoleń na wjazd i pobyt czasowy, przewidzianych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach, udzielają urzędy konsularne przez wystawienie wizy pobytowej według jednego z załączonych wzorów (załącznik Nr. 1 lub Nr. 3).

Wiza pobytowa może uprawniać do wielokrotnego przekraczania granic Rzeczypospolitej.

§ 2. Dla otrzymania wizy pobytowej cudzoziemiec powinien przedstawić ważny dowód osobisty oraz podać dane, potrzebne dla jej wypełnienia, a w szczególności określić dokładny cel pobytu i możliwie dokładnie czas, niezbędny, jego zdaniem, dla osiągnięcia tego celu, zaś na żądanie urzędu konsularnego wskazać również miejsce zamierzonego pobytu i dostarczyć potrzebnych informacyj co do swej osoby i pobytu, jak również potrzebnych dokumentów, świadectw lub dowodów.

§ 3. W wypadku, gdy czas niezbędny dla osiągnięcia celu pobytu da się określić możliwie dokładnie, urząd konsularny wystawia wizę pobytową terminową (załącznik Nr. 1) w granicach terminu ważności dowodu osobistego.

Wizy pobytowej do odwołania (załącznik Nr. 2) urząd konsularny udziela natomiast wówczas, gdy cel pobytu jest tego rodzaju, że czas, potrzebny dla osiągnięcia go, nie da się określić nawet w przybliżeniu.

§ 4. 1 W przypadku, gdy urząd konsularny ma podstawę do przypuszczania, że pobyt cudzoziemca w Rzeczypospolitej może zagrażać interesowi publicznemu ze względu na osobę cudzoziemca lub cel jego pobytu, - powinien zwrócić się do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej w celu uzyskania zgody na wydanie wizy pobytowej. Odmowa takiej zgody jest dla urzędu konsularnego wiążąca.

Właściwość powiatowej władzy administracji ogólnej ustala się:

a) podług miejsca położenia nieruchomości, jeżeli cel pobytu dotyczy nieruchomości,

b) podług miejsca położenia przedsiębiorstwa lub jego zakładu, jeżeli cel pobytu dotyczy przedsiębiorstwa lub jego zakładu,

c) podług miejsca, w którem ma być osiągnięty cel pobytu, jeżeli nie dotyczy on ani nieruchomości, ani przedsiębiorstwa lub jego zakładu.

W przypadku, gdy nieruchomość, przedsiębiorstwo, lub jego zakład znajdują się na obszarze kilku powiatów albo gdy cel pobytu ma być osiągnięty w kilku powiatach, urząd konsularny powinien zwrócić się o wyrażenie zgody na wydanie wizy pobytowej do tej powiatowej władzy administracji ogólnej, na której obszarze działania cudzoziemiec zamierza dla osiągnięcia celu pobytu przeważnie przebywać.

W m. st. Warszawie władzą, właściwą dla wyrażania zgody na wydanie wizy pobytowej, jest Komisarz Rządu m. st. Warszawy.

§ 5. Udzielenia wizy pobytowej należy odmówić, jeżeli:

a) obecność cudzoziemca na obszarze Rzeczypospolitej zagrażałaby poważnie interesowi publicznemu, albo

b) cudzoziemiec był wydalony z granic Rzeczypospolitej, a od wydalenia nie upłynęło lat 5, albo

c) udzieleniu wizy sprzeciwiają się obowiązujące przepisy, albo

d) z oświadczenia cudzoziemca lub okoliczności wypadku wynika, że cudzoziemiec przybywa w celu osiedlenia się, nie zaś pobytu czasowego.

§ 6. Cudzoziemiec, który przybył na mocy wizy pobytowej terminowej, może przebywać tylko przez czas oznaczony w wizie i obowiązany jest opuścić granice Rzeczypospolitej w takim terminie, aby nie przekroczyć tego czasu.

W wypadku, gdy cudzoziemiec wykaże, że w wyznaczonym mu czasie pobytu nie mógł osiągnąć celu, zadeklarowanego przy otrzymywaniu wizy, powiatowa władza administracji ogólnej może mu udzielić stosownego odroczenia wyjazdu (załącznik Nr. 3), jednak nie ponad czas ważności dowodu osobistego.

§ 7. Cudzoziemiec, który przybył na mocy wizy pobytowej do odwołania, obowiązany jest opuścić granice Rzeczypospolitej w ciągu 14 dni po osiągnięciu celu pobytu, a w każdym razie w ciągu 48 godzin, poprzedzających wygaśnięcie ważności jego dowodu osobistego.

§ 8. W razie zamierzonej zmiany celu pobytu, cudzoziemiec obowiązany jest zwrócić się o udzielenie mu nowego zezwolenia na pobyt do tej powiatowej władzy administracji ogólnej, na której obszarze zamierza osiągnąć nowy cel pobytu, a jeżeli ten cel miałby być osiągnięty na obszarze kilku powiatów - do tej powiatowej władzy administracji ogólnej, na której obszarze cudzoziemiec zamierza przeważnie przebywać.

Powiatowa władza administracji ogólnej władna jest w wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, udzielić mu takiego zezwolenia przez wystawienie wizy uzupełniającej terminowej (załącznik Nr. 4) lub wizy uzupełniającej do odwołania (załącznik Nr. 5), stosując się do zasad, wyszczególnionych w §§ 2 i 3.

Z chwilą wystawienia wizy uzupełniającej, traci moc uprzednia wiza pobytowa.

§ 9. Cudzoziemiec, który, przebywając na obszarze Rzeczypospolitej na podstawie wizy pobytowej lub uzupełniającej, uprawniającej tylko do jednorazowego przekroczenia jej granic, zamierza przerwać pobyt czasowy przez wyjazd chwilowy z Rzeczypospolitej, może powrócić bez uzyskiwania nowej wizy, jeżeli otrzymał przed wyjazdem od powiatowej władzy administracji ogólnej wizę powrotną (załącznik Nr. 6), a powrót jego następuje przed upływem wskazanego w niej terminu.

II.

Pobyt czasowy zbiorowy.

§ 10. Grupom cudzoziemców, składającym się co najmniej z 10-ciu osób, przynależnych do jednego państwa, a przybywającym do Rzeczypospolitej w celach kulturalno-oświatowych, turystycznych, sportowych lub gospodarczych niezarobkowych, urząd konsularny może, gdy nie stoi temu na przeszkodzie interes publiczny, udzielić wiz zbiorowych (załącznik Nr. 7) dla jednorazowego wjazdu i pobytu najdłużej jednomiesięcznego od dnia przekroczenia granicy.

§ 11. Dla uzyskania takiej wizy grupa powinna posiadać kierownika, który w jej imieniu przedstawi w urzędzie konsularnym ważny paszport zbiorowy oraz udzieli, na żądanie urzędu konsularnego potrzebnych informacyj i dokumentów (§ 2).

Właściwym dla udzielenia wizy jest ten urząd konsularny, w którego okręgu organizuje się grupa.

Członkowie grupy obowiązani są przy przekraczaniu granic Rzeczypospolitej, jako też przez cały czas pobytu posiadać dowody, pozwalające na stwierdzanie ich tożsamości.

§ 12. W wypadku, gdy kierownik grupy wykaże, że grupa w wyznaczonym jej przez urząd konsularny czasie pobytu nie mogła osiągnąć celu zadeklarowanego przy otrzymywaniu wizy zbiorowej, powiatowa władza administracji ogólnej może udzielić stosownego przedłużenia, jednak na czas, nieprzewyższający dwóch miesięcy od dnia przekroczenia granicy (załącznik Nr. 3).

§ 13. Jeżeli uczestnik grupy, znajdującej się w Rzeczypospolitej, ma odłączyć się od grupy w celu samodzielnego podróżowania po obszarze Rzeczypospolitej lub w celu samodzielnego opuszczenia jej granic, a nie posiada ważnego dowodu osobistego, kierownik grupy obowiązany jest uzyskać dla niego taki dowód osobisty od jego konsula, a od powiatowej władzy administracji ogólnej - uwidocznienie w tym dowodzie treści wizy zbiorowej.

III.

Przejazd indywidualny.

§ 14. Zezwoleń na przejazd przez obszar Rzeczypospolitej, przewidzianych w art. 7 rozporządzania Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach, udzielają urzędy konsularne przez wystawienie wizy przejazdowej według załączonego wzoru (załącznik Nr. 8).

Wiza przejazdowa może uprawniać w ciągu swej ważności do powrotnego lub do wielokrotnego przejazdu przez obszar Rzeczypospolitej.

§ 15. Dla otrzymania wizy przejazdowej cudzoziemiec powinien przedstawić ważny dowód osobisty, wykazać, iż odpowiada warunkom, przewidzianym w art. 7 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach oraz podać dane potrzebne dla wypełnienia wizy, zaś, na żądanie urzędu konsularnego, - dostarczyć potrzebnych informacyj co do swej osoby i zamierzonego przejazdu, jak również potrzebnych dokumentów, świadectw lub dowodów.

§ 16. Udzielenia wizy przejazdowej należy odmówić w wypadkach przewidzianych w § 5 punkty a) - c), jak również wówczas, gdy zachodzi, uzasadnione przypuszczenie, że cudzoziemiec podejmuje podróż nie dla przejazdu przez obszar Rzeczypospolitej, lecz dla pozostania w jej granicach lub gdy czas przejazdu wykraczałby poza czas ważności dowodu osobistego.

IV.

Przejazd zbiorowy.

§ 17. Urząd konsularny może w wypadkach, gdy o uzyskanie zezwolenia na przejazd stara się grupa cudzoziemców, składająca się co najmniej z 10-ciu osób, przynależnych do jednego państwa, udzielić zbiorowej wizy przejazdowej (załącznik Nr. 9).

Przy udzielaniu takiej wizy mają odpowiednie zastosowanie postanowienia §§ 11, 15 i 16.

Zbiorowa wiza przejazdowa może uprawniać w ciągu swej ważności do powrotnego przejazdu przez obszar Rzeczypospolitej.

V.

Postanowienia specjalne.

§ 18. 2 (uchylony).

§ 19. 3 (uchylony).

VI.

Osiedlenie.

§ 20. Cudzoziemiec, który zamierza osiedlić się w Rzeczypospolitej, powinien:

1) złożyć za pośrednictwem polskiego urzędu konsularnego podanie o zezwolenie na osiedlenie się do wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, właściwej dla tej miejscowości, gdzie ma nastąpić osiedlenie oraz

2) dołączyć do podania wypełnioną i własnoręcznie podpisaną deklarację (załącznik Nr. 12) z fotografją oraz poświadczenie właściwej władzy państwa ojczystego z uwierzytelnionem tłumaczeniem, że jest jego obywatelem względnie uwierzytelniony odpis ważnego dowodu osobistego wraz z uwierzytelnionem tłumaczeniem.

Wojewódzka władza administracji ogólnej może przed rozstrzygnięciem podania zażądać od petenta nadto takich dodatkowych imformacyj i wyjaśnień, jakie uzna za potrzebne.

§ 21. W razie uwzględnienia podania, cudzoziemiec otrzymuje od wojewódzkiej władzy administracji ogólnej za pośrednictwem urzędu konsularnego, w którym złożył podanie, kartę osiedlenia (załącznik Nr. 13), a od urzędu konsularnego - wizę osiedleńczą (załącznik Nr. 14), uprawniającą do przekroczenia granic Rzeczypospolitej.

§ 22. Karta osiedlenia uprawnia w ciągu jednego roku od dnia jej wystawienia do osiedlenia się w tej miejscowości, która jest wymieniona w karcie i powinna być przedstawiona w urzędzie powiatowej władzy administracji ogólnej w terminie, wymienionym w karcie.

W razie nieosiedlenia się w ciągu jednego roku od dnia wystawienia karty osiedlenia, traci ona swą ważność.

§ 23. Zmiana pobytu czasowego na osiedlenie jest dopuszczalna tylko w wyjątkowych wypadkach, a mianowicie:

a) jeżeli interes Rzeczypospolitej za tem przemawia albo

b) jeżeli okoliczności, uzasadniające prośbę o zmianę pobytu czasowego na osiedlenie, nie mogły być przewidziane przed przyjazdem cudzoziemca do Rzeczypospolitej.

Podanie o zmianę należy wnieść do Ministra Spraw Wewnętrznych za pośrednictwem powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla miejsca zamierzonego osiedlenia cudzoziemca. Pozatem stosują się odpowiednio postanowienia § 20 p. 2).

Złożenie podania nie zwalnia petenta od obowiązku ustalonego w § 6 względnie w § 7.

§ 24. Cudzoziemiec, który zamierza wyjechać czasowo z Rzeczypospolitej, może powrócić bez uzyskiwania nowej wizy osiedleńczej, jeżeli otrzymał przed wyjazdem od powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla miejsca osiedlenia, wizę powrotną (załącznik Nr. 6), a powrót jego następuje w czasie, oznaczonym w takiej wizie.

Wiza powrotna w tym wypadku nie może być wystawiona na okres dłuższy niż 2 lata od dnia jej wystawienia.

VII.

Rejestracja.

§ 25. Obowiązek rejestracji, przewidziany w art. 8 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach, dotyczy cudzoziemców, którzy są uprawnieni:

a) do osiedlenia się w Rzeczypospolitej, albo

b) do pobytu czasowego do odwołania, albo

c) do pobytu czasowego ponad 3 miesiące, albo

d) do pobytu czasowego poniżej 3 miesięcy, jednak następnie uzyskali, zgodnie z § 6 ust. 2 odroczenie wyjazdu na czas ponad 3 miesiące od dnia rozpoczęcia pobytu lub otrzymali, zgodnie z § 8 ust. 2, wizę uzupełniającą.

§ 26. Cudzoziemiec, który dopełnił obowiązku rejestracji i wyjeżdża następnie z granic Rzeczypospolitej, nie podlega po powrocie ponownej rejestracji, jeżeli powrót następuje w czasie określonym w wizie powrotnej lub jeżeli wiza pobytowa, w okresie ważności której nastąpiła rejestracja, uprawnia do wielokrotnego przekraczania granic Rzeczypospolitej.

§ 27. W wypadkach, przewidzianych w § 25 punkty a), b) i c), obowiązek rejestracji musi być dopełniony najpóźniej w ósmym dniu po przyjeździe do Rzeczypospolitej, zaś w wypadku, przewidzianym w § 25 punkt d), cudzoziemiec obowiązany jest dopełnić obowiązku rejestracji bezpośrednio po uzyskaniu stosownego odroczenia wyjazdu lub wizy uzupełniającej.

§ 28. Wypełnienie obowiązku rejestracji polega na zgłoszeniu się u powiatowej władzy administracji ogólnej w celu:

1) okazania ważnego dowodu osobistego, a jeżeli cudzoziemiec jest uprawniony do osiedlenia się - okazania również karty osiedlenia,

2) złożenia wypełnionej deklaracji rejestracyjnej (załącznik Nr. 15) i jej podpisania,

3) złożenia 2 fotografij,

4) udzielenia urzędnikowi rejestrującemu żądanych przez niego wyjaśnień.

W razie gdy zgłoszenie się cudzoziemca u władzy dla dopełnienia obowiązku rejestracji nie jest możliwe z powodu pozbawienia wolności, obłożnej choroby, podeszłego wieku, kalectwa i t. p. usprawiedliwionych przyczyn, osoba lub zakład, w których opiece pozostaje cudzoziemiec, obowiązane są zawiadomić o tem powiatową władzę administracji ogólnej; władza ta władna jest w tym wypadku bądź wydelegować na miejsce urzędnika dla przeprowadzenia czynności rejestracyjnych, bądź zażądać potrzebnych dokumentów, fotografij i wypełnionej deklaracji rejestracyjnej.

Cudzoziemcy, którzy podlegając obowiązkowi rejestracyjnemu, mają prawo przebywać wyłącznie na ściśle określonym obszarze (np. pas graniczny, pas turystyczny), a na obszarze tym niema siedziby powiatowej władzy administracji ogólnej, powinni dopełnić obowiązku rejestracji w najbliższym posterunku (w komisarjacie) policji państwowej.

Powiatową władzą administracji ogólnej, która dokonywa czynności rejestracyjnych, jest dla osiedlających się cudzoziemców władza, wymieniona w karcie osiedlenia, dla cudzoziemców, którzy posiadają wizy, wyszczególniające wyraźnie miejsce, gdzie ma być osiągnięty cel pobytu - władza, której to miejsce podlega, w innych zaś wypadkach stosuje się postanowienie § 39.

§ 29. Deklaracja rejestracyjna powinna być wypełniona w języku polskim bądź osobiście przez cudzoziemca, bądź na jego prośbę przez osobę inną. Podpisanie deklaracji rejestracyjnej przez cudzoziemca musi nastąpić wobec urzędnika rejestrującego, za wyjątkiem wypadku, przewidzianego w § 28 ust. 2, gdy władza żąda nadesłania deklaracji rejestracyjnej.

Poszczególne, rubryki deklaracji rejestracyjnej powinny być wypełnione dokładnie i czytelnie.

§ 30. Po dopełnieniu czynności rejestracyjnych, ustalonych w §§ 28 i 29, powiatowa władza administracji ogólnej wystawia zarejestrowanemu poświadczenie o rejestracji (załącznik Nr. 16).

§ 31. Zarejestrowany cudzoziemiec obowiązany jest zawiadamiać w ciągu 14 dni ustnie lub pisemnie urząd, w którym nastąpiła rejestracja, o zmianach zaszłych co do danych, wymienionych w rubrykach 1, 3, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 20 i 26 deklaracji rejestracyjnej.

VIII.

Usuwanie z granic Rzeczypospolitej.

§ 32. Cudzoziemiec może być usunięty z granic Rzeczypospolitej bądź na skutek orzeczenia o wydaleniu, bądź w trybie wykonawczym.

§ 33. Usunięcie w trybie wykonawczym przez przymusowe odstawienie do granicy powinna zarządzić powiatowa władza administracji ogólnej wówczas, gdy cudzoziemiec z własnej winy znalazł się w Rzeczypospolitej bez wymaganego zezwolenia, albo gdy samowolnie pozostaje na obszarze Rzeczypospolitej po upływie terminu dozwolonego mu pobytu. Zarządzenie o usunięciu w trybie wykonawczym wydaje ta powiatowa władza administracji ogólnej, na której obszarze ujawniono takiego cudzoziemca.

Za samowolne pozostanie w Rzeczypospolitej nie jest uważane pozostanie, spowodowane wypadkami, niedającemi się przewidzieć, a uniemożliwiającemi opuszczenie jej granic w terminie jak np. obłożna choroba cudzoziemca, śmierć rodziców, współmałżonka lub dzieci, przerwanie komunikacji, pozbawienie wolności.

Po wykazaniu przez cudzoziemca, iż zaszedł jeden z takich wypadków, powiatowa władza administracji ogólnej wyznacza mu dodatkowy termin do opuszczenia granic Rzeczypospolitej, uzasadniony okolicznościami wypadku (załącznik Nr. 3).

§ 34. We wszystkich innych wypadkach, poza wskazanemi w § 33, usunięcie cudzoziemca z granic Rzeczypospolitej może nastąpić tylko na skutek orzeczenia o wydaleniu.

§ 35. Dla wykonania orzeczenia o wydaleniu władza wydalająca może bądź nakazać cudzoziemcowi wyjazd w określonym terminie oraz w kierunku przez niego wybranym lub przez władzę wyznaczonym, bądź zarządzić przymusowe odstawienie go do granicy.

Jeżeli wydalony nie wyjedzie z Rzeczypospolitej w nakazanym mu terminie lub kierunku, powiatowa władza administracji ogólnej, na której obszarze stwierdzono powyższe uchybienia zarządzi przymusowe odstawienie go do granicy.

§ 36. Jeżeli usunięcie cudzoziemca z granic Rzeczypospolitej nie może nastąpić niezwłocznie, wówczas powiatowa władza administracji ogólnej, która pierwsza stwierdziła niemożność usunięcia cudzoziemca, wyznacza mu po wydaniu orzeczenia o wydaleniu, o ile takowe nie było już poprzednio wydane - miejsce przymusowego pobytu na obszarze Rzeczypospolitej na czas potrzebny do wykonania orzeczenia o wydaleniu.

Cudzoziemiec, któremu zostało wyznaczone miejsce przymusowego pobytu, nie może go opuszczać bez zgody powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla tego miejsca.

§ 37. Orzeczenia o wydalaniu cudzoziemców, nieposiadających kart osiedlenia, wydawane w wypadkach nielegalnego przekroczenia granicy albo niedopełnienia obowiązku meldunkowego lub rejestracji, należą do właściwości powiatowej władzy administracji ogólnej. We wszystkich innych wypadkach do wydawania orzeczeń o wydaleniu właściwą jest wojewódzka władza administracji ogólnej.

Ostateczne orzeczenie o wydaleniu pozbawia wydalonego prawa do pobytu, jakie mu przysługiwało z tytułu posiadanej wizy lub karty osiedlenia.

IX.

Postanowienia ogólne.

§ 38. Do załatwiania spraw, wynikających z niniejszego rozporządzenia w tym zakresie, w jakim powołane są do nich urzędy konsularne, właściwym jest, z zastrzeżeniem odmiennych postanowień niniejszego rozporządzenia, ten polski urząd konsularny, w którego okręgu działania cudzoziemiec faktycznie stale zamieszkuje. O ile właściwości urzędu konsularnego nie można w ten sposób ustalić, właściwy jest ten urząd konsularny, w którego okręgu wyłania się sprawa wjazdu lub przejazdu.

Wizy może wyjątkowo udzielić urząd konsularny niewłaściwy za uprzednią zgodą urzędu właściwego, jeżeli szczególne trudności lub względy stoją na przeszkodzie w uzyskaniu wizy od urzędu właściwego.

W wypadkach godnych specjalnego uwzględnienia, w których osiągnięcie powyższej zgody na czas nie byłoby możliwe, niewłaściwy urząd konsularny może samodzielnie udzielić wizy, zawiadamiając o tem niezwłocznie właściwy urząd konsularny.

Powyższe dwa wyjątki od zasady właściwości terytorjalnej nie mogą mieć zastosowania w wypadkach, przewidzianych w § 4 ust. 1 i § 20.

§ 39. Właściwą do załatwiania spraw, wynikających z niniejszego rozporządzenia, jest ta powiatowa względnie wojewódzka władza administracji ogólnej, na której obszarze działania cudzoziemiec faktycznie przebywa, o ile rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi.

§ 40. Za ważny dowód osobisty, w znaczeniu niniejszego rozporządzenia, uważa się dokument z niewygasłym terminem ważności, wystawiony zgodnie z przepisami, obowiązującemi w państwie, do którego okaziciel dowodu przynależy, przeznaczony dla wyjazdu za granicę tego państwa lub dla przebywania na obczyźnie i stwierdzający przynależność państwową oraz tożsamość osoby, na którą opiewa. Nazwa dowodu osobistego nie wpływa na jego ważność.

Za równoważne z dowodami osobistemi, określonemi w poprzednim ustępie, mogą być uznane inne dokumenty, które zgodnie z przepisami specjalnemi uważane są za dowody, wystarczające dla przekraczania granic Rzeczypospolitej.

§ 41. Za ważny paszport zbiorowy, w znaczeniu niniejszego rozporządzenia, uważa się taki dokument z niewygasłym terminem ważności, który jest wystawiony zgodnie z przepisami, obowiązującemi w państwie, do którego przynależą uczestnicy grupy, jest przeznaczony do wyjazdu za granice tego państwa i zawiera nazwiska oraz imiona wszystkich uczestników grupy, jako też stwierdza ich przynależność państwową. Nazwa dokumentu nie wpływa na jego ważność.

§ 42. Jeżeli cudzoziemiec zamierza posiadany dowód osobisty wymienić u swoich władz na nowy, zaś w posiadanym dowodzie umieszczone są przez polskie władze państwowe zezwolenia (wizy), przewidziane w niniejszem rozporządzeniu, powinien przed dokonaniem wymiany zwrócić się do powiatowej władzy administracji ogólnej dla dokonania przez nią odpowiednich wyciągów; po przedstawieniu nowego dowodu osobistego władza ta poczyni w nim stosowne adnotacje.

Jeżeli cudzoziemiec nie może udowodnić prawa do pobytu przez okazanie zezwolenia (wizy), przewidzianego w niniejszem rozporządzeniu lub adnotacji, o której mowa w poprzednim ustępie, powstaje domniemanie, że nie posiada on zezwolenia na pobyt w Rzeczypospolitej, co pociąga za sobą skutki, przewidziane w § 33 ust. 1. Domniemanie to upada, jeżeli cudzoziemiec okaże oryginał zezwolenia, uwidocznionego w dawnym dowodzie osobistym względnie poświadczenie polskiego urzędu konsularnego lub władzy administracji ogólnej, że udzielone mu zostało w swoim czasie stosowne zezwolenie (wiza).

§ 43. Wizy pobytowe, uzupełniające, osiedleńcze, przejazdowe i powrotne wystawiane są w dowodach osobistych.

Wizy zbiorowe i zbiorowe wizy przejazdowe wystawiane są w paszportach zbiorowych.

Zezwolenia, których wzór podany jest w załączniku Nr. 3, wystawiane są bądź w dowodach osobistych, bądź w paszportach zbiorowych.

Administracyjne wizy pobytowe (§ 46) wystawiane są na osobnej karcie.

§ 44. Wiza uprawnia do przekroczenia granic Rzeczypospolitej tylko w ciągu czasu w niej oznaczonego. Dla przekroczenia tych granic w innym czasie należy uzyskać nową wizę.

§ 45. Cudzoziemiec, który przebywa w Rzeczypospolitej na podstawie zezwolenia uzyskanego od właściwych władz, może wyjechać z jej granic bez specjalnego zezwolenia na wyjazd, o ile nie zamierza powrócić (§§ 9 i 24).

§ 46. Cudzoziemiec, który znalazł się w Rzeczypospolitej bez wymaganego zezwolenia na pobyt skutkiem okoliczności od niego niezależnych, powinien niezwłocznie zgłosić się do powiatowej władzy administracji ogólnej, która to władza wystawia mu, w razie usprawiedliwienia obecności, administracyjną wizę pobytową (załącznik Nr. 17), ustalając termin wyjazdu zależnie od okoliczności wypadku.

§ 47. W stosunku do cudzoziemców poniżej lat 21 należy przestrzegać następujących zasad:

1. Wszelkie zezwolenia potrzebne dla ulegalizowania pobytu czasowego cudzoziemcy w wieku poniżej lat 16 obowiązani są posiadać tylko wówczas, jeżeli posiadają samoistne walne dowody osobiste.

2. Obowiązek rejestracji musi być dopełniony w ciągu 8 dni od ukończenia lat 16, o ile pobyt cudzoziemca odpowiada któremukolwiek z warunków, wyszczególnionych w § 25.

3. Karta osiedlenia nie może być wystawiona na imię cudzoziemca w wieku poniżej lat 21. Cudzoziemiec wpisany do kart (y) osiedlenia swoich rodziców lub opiekuna obowiązany jest, o ile zamierza osiedlić się w Rzeczypospolitej, poczynić starania o kartę osiedlenia na własne imię z chwilą ukończenia lat 21. Jeżeli cudzoziemiec ukończy 21 lat życia na obszarze Rzeczypospolitej, powinien o kartę osiedlenia zwrócić się do wojewódzkiej władzy administracji ogólnej za pośrednictwem tej powiatowej władzy administracji ogólnej, na której obszarze zamierza osiedlić się.

4. Wiza osiedleńcza może być wystawiona w dowodzie osobistym cudzoziemca w wieku poniżej lat 21 tylko wówczas, jeżeli nie jest on wpisany do dowodów (u) osobistych (ego) swoich rodziców lub opiekuna, a jego rodzice lub opiekun posiadają już karty (ę) osiedlenia.

X.

Postanowienia przejściowe i końcowe.

§ 48. Cudzoziemcy, których pobyt czasowy został uregulowany przez urzędy konsularne względnie przez władze administracji ogólnej na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruchu cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49) podlegają od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia postanowieniom §§ 6 i 8.

Cudzoziemcy, którzy nie uregulowali swojego prawa pobytu w granicach Rzeczypospolitej zgodnie z postanowieniami rozporządzenia, wskazanego w poprzednim ustępie, obowiązani są uczynić to u powiatowej władzy administracji ogólnej w ciągu jednego miesiąca od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

§ 49. Cudzoziemcy, którzy zgodnie z §§ 21 i 43 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruchu cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49) wnieśli podania o zmianę pobytu czasowego na osiedlenie do wojewódzkich władz administracji ogólnej, i podania ich nie zostały dotychczas załatwione, wolni są z uwagi na § 23 od obowiązku składania ponownych podań do Ministra Spraw Wewnętrznych. Wojewódzkie względnie powiatowe władze administracji ogólnej winny podania te przekazać niezwłocznie Ministerstwu Spraw Wewnętrznych.

Cudzoziemcy, których podania o zezwolenie na osiedlenie, wniesione do wojewódzkiej władzy administracji ogólnej zgodnie z § 43 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruchu cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49), zostały względnie zostaną odrzucone przez tę władzę, winni dalszy swój pobyt czasowy w Rzeczypospolitej uregulować zgodnie z postanowieniami §§ 6 lub 8.

§ 50. Cudzoziemcy, zarejestrowani na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruchu cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49), wolni są od obowiązku rejestracji, ustalonego w niniejszem rozporządzeniu, za wyjątkiem obowiązku, wyszczególnionego w § 31; termin 14-dniowy, przewidziany w § 31, a dotyczący zmian zaszłych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, zaczyna biec dla nich od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W razie wyjazdu z Rzeczypospolitej podlegają oni postanowieniom § 26.

Cudzoziemcy, którzy przebywając w Rzeczypospolitej w dniu 27 marca 1929 r. nie dopełnili obowiązku rejestracji w terminie, ustalonym w § 39 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruchu cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49), obowiązani są dopełnić obowiązku rejestracji na zasadach ogólnych (§§ 25 - 31 i § 51), z tem wszakże zastrzeżeniem, że mają wypełnić nie deklaracje rejestracyjne, a karty rejestracyjne, ustalone w załączniku Nr. 13 do rozporządzenia wyżej wskazanego.

§ 51. Cudzoziemcy, którzy znajdują się w Rzeczypospolitej w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a nie podlegali obowiązkowi rejestracji z mocy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruchu cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49), podlegają ogólnym przepisom o rejestracji, ustalonym w niniejszem rozporządzeniu z tą zmianą, że obowiązani są zarejestrować się w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Postanowienie poprzedniego ustępu nie dotyczy cudzoziemców, którzy są uprawnieni do pobytu poniżej 3 miesięcy. W razie uzyskania przez nich odroczenia wyjazdu na czas ponad 3 miesiące od dnia rozpoczęcia pobytu (§ 6 ust, 2) lub w razie uzyskania wizy uzupełniającej, uprawniającej do pobytu ponad 3 miesiące lub do pobytu do odwołania (§ 8 ust. 2), obowiązani są zarejestrować się na zasadach ogólnych bezpośrednio po uzyskaniu stosownego zezwolenia.

§ 52. Sprawy niezałatwione ostatecznie na mocy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruchu cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49), winny być załatwione z zastosowaniem postanowień niniejszego rozporządzenia.

§ 53. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 15 listopada 1929 r. i obowiązuje na całym obszarze Rzeczypolspolitej.

Jednocześnie traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 grudnia 1928 r. o ruch i cudzoziemców (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 5, poz. 49), co wszakże nie zwalnia cudzoziemców od odpowiedzialności karno-administracyjnej za niezastosowanie się do jego postanowień w czasie, gdy obowiązywało.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  Nr. 1.

WIZA POBYTOWA TERMINOWA Nr. ____

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 2.

WIZA POBYTOWA DO ODWOŁANIA Nr. ___

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 3.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 4.

WIZA UZUPEŁNIAJĄCA TERMINOWA.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 5.

WIZA UZUPEŁNIAJĄCA DO ODWOŁANIA.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 6.

WIZA POWROTNA Nr. _____

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 7.

WIZA ZBIOROWA Nr. ______

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 8.

WIZA PRZEJAZDOWA Nr. _____

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 9.

ZBIOROWA WIZA PRZEJAZDOWA Nr. _____

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 10.

PRZEPUSTKA LĄDOWA PASAŻERSKA.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 11.

PRZEPUSTKA MARYNARSKA Nr. _____

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 12.

DEKLARACJA OSIEDLEŃCZA Nr. ___*)

grafika

__________________________________________

*) Numer wypełnia władza administracji ogólnej.

**) Kobiety podają ewentualnie również nazwisko panieńskie (rodowe).

***) Nazwiska należy podać, jeżeli są inne, aniżeli nazwiska zgłaszającego deklarację.

****) Żona oraz dzieci pełnoletnie obowiązane są złożyć odrębne deklaracje osiedleńcze.

ZAŁĄCZNIK  Nr. 13.

KARTA OSIEDLENIA Nr. __________

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 14.

WIZA OSIEDLEŃCZA Nr. __________

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 15.

DEKLARACJA REJESTRACYJNA Nr. ........*)

grafika

__________________________________________

*) Numer wypełnia władza.

**) Kobiety podają ewentualnie również nazwisko panieńskie (rodowe).

***) Nazwisko podać, jeżeli są inne, aniżeli nazwiska rejestrującego się.

ZAŁĄCZNIK  Nr. 16.

POŚWIADCZENIE O REJESTRACJI.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. 17.

ADMINISTRACYJNA WIZA POBYTOWA.

grafika

1 § 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 23 marca 1934 r. (Dz.U.34.26.207) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 1934 r.

2 § 18 uchylony przez § 30 rozporządzenia z dnia 14 kwietnia 1932 r. o dokumentach upoważniających do przekraczania granicy (Dz.U.32.57.548) z dniem 9 sierpnia 1932 r.

3 § 19 uchylony przez § 30 rozporządzenia z dnia 14 kwietnia 1932 r. o dokumentach upoważniających do przekraczania granicy (Dz.U.32.57.548) z dniem 9 sierpnia 1932 r.

• Identyfikator: Dz.U.1929.76.575
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Ruch cudzoziemców.
• Data aktu: 08/11/1929
• Data ogłoszenia: 15/11/1929
• Data wejścia w życie: 15/11/1929