a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 43 ust. 3 Traktatu stanowi, że Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału uprawnień do połowów.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 1 zawiera wymóg przyjęcia środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym, w stosownych przypadkach, sprawozdań przygotowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF).
(3) Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym - w stosownych przypadkach - niektórych warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Uprawnienia do połowów należy przydzielić państwom członkowskim w taki sposób, aby każdemu z państw członkowskich zapewnić względną stabilność działalności połowowej w odniesieniu do każdego stada lub łowiska i należycie uwzględnić cele wspólnej polityki rybołówstwa ustanowione w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013.
(4) Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności odpowiednimi komitetami doradczymi.
(5) W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania oraz poziomy TAC powinny być zgodne z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w tym, w szczególności, dostępnych informacji o tendencjach zachodzących w stadzie oraz kwestii związanych z połowami wielogatunkowymi.
(6) Na podstawie art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w przypadku stad objętych poszczególnymi planami wieloletnimi TAC należy ustalać zgodnie z przepisami ustanowionymi w tych planach. Plan wieloletni dla wód zachodnich został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 2 i wszedł w życie w 2019 r. Ponieważ dla żadnego z objętych niniejszym rozporządzeniem stad wchodzących w zakres stosowania wieloletniego planu dla wód zachodnich nie można określić zakresów FMSY, uprawnienia do połowów dotyczące tych stad należy ustalić zgodnie z celami tego planu i z uwzględnieniem najlepszych dostępnych opinii naukowych, jak również zgodnie z ostrożnościowym podejściem do zarządzania rybołówstwem przy braku adekwatnych informacji naukowych, a także przy uwzględnieniu trudności w jednoczesnym poławianiu wszystkich stad z zachowaniem maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY), zwłaszcza w sytuacjach, gdy prowadzi to do przedwczesnego zamknięcia połowów.
(7) W przypadku gdy TAC dla danego stada przydzielany jest tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu do ustalenia poziomu tego TAC. Należy ustanowić przepisy w celu zapewnienia, aby przy ustalaniu poziomu TAC dane państwo członkowskie postępowało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami WPRyb.
(8) W odniesieniu do niektórych TAC wspólne kwoty są dostępne dla państw członkowskich bez przydzielonej kwoty, określanych jako "Pozostałe". Państwa członkowskie, które wykorzystały taką wspólną kwotę, mogą następnie otrzymać własną kwotę, np. w drodze wymiany. Podczas zgłaszania połowów Komisji w odniesieniu do tych samych TAC, państwa członkowskie powinny rozróżnić połowy, które mają być odliczane od ich własnej kwoty, i połowy, które mają być odliczane od wspólnej kwoty. Aby umożliwić takie rozróżnienie, należy wprowadzić oddzielny kod do celów sprawozdawczości.
(9) W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 3 wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące corocznego zarządzania TAC, w tym przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do TAC przezornościowych i analitycznych. Zgodnie z tym rozporządzeniem, ustalając TAC, Rada ma zadecydować, do których stad nie będą miały zastosowania art. 3 lub 4 tego rozporządzenia, w szczególności ze względu na biologiczny stan tych stad. W 2014 r. dla wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku został wprowadzony na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. W związku z tym, w celu uniknięcia nadmiernej elastyczności, która zagroziłaby zasadzie racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniłaby realizację celów WPRyb i pogorszyłaby biologiczny stan stad, należy określić, że art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 mają zastosowanie do TAC analitycznych tylko w przypadku, gdy nie korzysta się z obejmującej kolejny rok elastyczności przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(10) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku ma pełne zastosowanie od dnia 1 stycznia 2019 r. i wyładowywać należy wszystkie gatunki objęte limitami połowowymi. Art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewiduje, że gdy w odniesieniu do danego stada ryb zastosowanie ma obowiązek wyładunku, uprawnienia do połowów ustala się przy uwzględnieniu przejścia od ustalania uprawnień do połowów odzwierciedlających wyładunki, do ustalania uprawnień do połowów odzwierciedlających połowy. Na podstawie wspólnych rekomendacji przedłożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i art. 13 rozporządzenia (UE) 2019/472 Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustalających szczegóły wdrożenia obowiązku wyładunku w formie konkretnych planów w zakresie odrzutów.
(11) Przy ustalaniu uprawnień do połowów w odniesieniu do stad gatunków objętych obowiązkiem wyładunku powinno uwzględniać się fakt, że odrzuty nie będą już co do zasady dozwolone. W związku z tym uprawnienia do połowów powinny być oparte na opiniach ICES zawierających dane liczbowe dotyczące całkowitych połowów (zamiast danych liczbowych dotyczących pożądanych połowów). Ilości, które w drodze wyjątku od stosowania obowiązku wyładunku mogą nadal być odrzucane, należy odjąć od tych danych liczbowych dotyczących całkowitych połowów.
(12) Ustalanie uprawnień do połowów powinno być zgodne z międzynarodowymi umowami i zasadami, takimi jak Porozumienie Organizacji Narodów Zjednoczonych z 1995 r. w sprawie ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi 4 oraz szczegółowe zasady zarządzania określone w międzynarodowych wytycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, przyjętych w 2008 r., dotyczących zarządzania połowami głębinowymi na morzu pełnym, zgodnie z którymi, w szczególności, organ regulacyjny powinien zachować większą ostrożność w przypadkach, gdy informacje są niepewne, nierzetelne lub niepełne. Brak odpowiednich informacji naukowych nie powinien być wykorzystywany jako podstawa odroczenia lub zaniechania wprowadzenia środków ochrony i zarządzania.
(13) Połowy morlesza bogara (Pagellus bogaraveo) prowadzi się w odpowiednich obszarach Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowo-Wschodnim Atlantyku (CECAF) i Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM), które graniczą z podobszarem ICES 9. Ponieważ dane ICES dla wspomnianych obszarów przyległych są niepełne, zakres TAC powinien pozostać ograniczony do podobszaru ICES 9.
(14) Ponieważ nie zostało jeszcze osiągnięte żadne porozumienie ze Zjednoczonym Królestwem w sprawie poziomów TAC dla międzystrefowych zasobów rybnych oraz w celu ustanowienia odpowiednich ram regulacyjnych dla działalności połowowej Unii do czasu podjęcia decyzji w sprawie wspólnego zarządzania, na pierwsze trzy miesiące 2021 r. należy ustanowić tymczasowe uprawnienia do połowów. Takie tymczasowe uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomach, które nie przesądzają o wyniku konsultacji z odpowiednimi państwami trzecimi i nie powinny zagrażać możliwości ustalenia stałych TAC zgodnie z opinią naukową. Powinny one zatem, jako podejście ogólne, odpowiadać 25 % udziału Unii w uprawnieniach do połowów ustalonych na 2020 r. Takie tymczasowe uprawnienia do połowów nie powinny w żadnym wypadku utrudniać ustalania ostatecznych uprawnień do połowów zgodnie z umowami międzynarodowymi, w szczególności z Umową o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczony Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony 5 , którą stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r. i z wynikiem konsultacji, z ramami prawnymi Unii i opiniami naukowymi.
(15) ICES zaleciła zaprzestanie połowów gardłosza atlantyckiego (Hoplostethus atlanticus) do 2024 r. Należy utrzymać zakaz poławiania, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego gatunku, ponieważ stado to jest przełowione i nie następuje jego odbudowa. ICES odnotowuje, że na wodach północnowschodniego Atlantyku nie prowadzono ukierunkowanych unijnych połowów tego gatunku od 2010 r.
(16) ICES zaleciła zminimalizowanie śmiertelności połowowej rekinów głębinowych. Rekiny głębinowe to gatunki długowieczne o niskim współczynniku reprodukcji, które uległy nadmiernej eksploatacji. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem nadal być całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie powszechnego zakazu ich połowów.
(17) Aby uniknąć zakłócenia działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki utrzymania, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2021 r. Aby umożliwić państwom członkowskim zapewnienie terminowego wdrożenia niniejszego rozporządzenia, powinno ono wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
