a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 7 sierpnia 2020 r. Włochy zwróciły się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.
(2) Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Włochy, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych we Włoszech wyniosą odpowiednio 11,1 % i 158,9 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Włoch zmniejszy się o 11,2 % w 2020 r.
(3) Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Włoch z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4-10, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych Włoch w związku z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy dla pracowników, dodatkami dla osób samozatrudnionych, pracowników zatrudnionych na czas określony w rolnictwie, pracowników branży rozrywkowej, osób współpracujących ze stowarzyszeniami sportowymi, pracowników domowych i osób pracujących na wezwanie, a także z bonami na opiekę nad dzieckiem, dodatkowymi świadczeniami z tytułu urlopu rodzicielskiego i urlopu związanego z niepełnosprawnością, dotacjami bezzwrotnymi dla osób samozatrudnionych i indywidualnych przedsiębiorstw oraz ulgami podatkowymi na rzecz wsparcia środków z zakresu zdrowia publicznego.
(4) "Dekret z mocą ustawy nr 18/2020" 2 i "dekret z mocą ustawy nr 34/2020" 3 , o których mowa we wniosku Włoch z dnia 7 sierpnia 2020 r., stanowiły podstawę wprowadzenia szeregu środków mających na celu uwzględnienie wpływu pandemii COVID-19, w tym rozszerzenia obowiązujących mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy (Cassa integrazione guadagni). W ramach tego środka pokrywane jest 80 % zwykłego wynagrodzenia pracowników, których umowa o pracę pozostaje zachowana, w przedsiębiorstwach całkowicie lub częściowo zamkniętych ze względu na pandemię COVID-19 maksymalnie przez okres 18 tygodni w okresie od dnia 23 lutego 2020 r. do dnia 31 października 2020 r.
(5) W odniesieniu do osób samozatrudnionych i freelancerów władze wprowadziły dodatek w wysokości 600 EUR mie
sięcznie za marzec i kwiecień 2020 r. Freelancerzy, których dochody z pracy zmniejszyły się co najmniej o 33 % w marcu i kwietniu 2020 r. w ujęciu rok do roku, są również uprawnieni do dodatku w wysokości 1 000 EUR za maj 2020 r. Kolejny dodatek w wysokości 600 EUR za marzec 2020 r. przysługuje osobom samozatrudnionym i freelancerom zarejestrowanym w prywatnych instytucjach oferujących obowiązkowe ubezpieczenia społeczne.
(6) Władze prowadziły różne środki dotyczące konkretnych zawodów, na które pandemia COVID-19 wywarła niekorzystny wpływ. Są to następujące środki: dodatek w wysokości 600 EUR za marzec 2020 r. oraz w wysokości 500 EUR za kwiecień 2020 r. dla pracowników zatrudnionych na czas określony w rolnictwie; dodatek w wysokości 600 EUR miesięcznie za marzec, kwiecień i maj 2020 r. dla pracowników branży rozrywkowej (o rocznym dochodzie nieprzekraczającym 50 000 EUR); dodatek w wysokości 600 EUR miesięcznie za marzec, kwiecień i maj 2020 r. dla osób współpracujących ze stowarzyszeniami sportowymi; dodatek w wysokości 600 EUR miesięcznie za marzec, kwiecień i maj 2020 r. dla osób pracujących na wezwanie oraz dodatek w wysokości 500 EUR miesięcznie za kwiecień i maj 2020 r. dla pracowników domowych.
(7) Władze wprowadziły również dwa środki dotyczące skutków zamknięcia placówek wczesnej edukacji i szkół; jednym z nich są świadczenia z tytułu urlopu rodzicielskiego trwającego maksymalnie 30 dni w okresie od dnia 5 marca 2020 r. do dnia 31 sierpnia 2020 r., które to świadczenia przysługują pracownikom lub osobom samozatrud- nionym mającym dzieci w wieku do 12. roku życia (oraz powyżej 12. roku życia w przypadku dzieci niepełnosprawnych nadal uczęszczających do szkoły) i pokrywają 50 % dochodów takich osób; drugi środek stanowią bony na opiekę nad dzieckiem na kwotę maksymalnie 2 000 EUR, które stanowią rozwiązanie alternatywne wobec świadczeń z tytułu urlopu rodzicielskiego i są ważne w tym samym okresie. Środki te można uznać za środki podobne do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ w ramach tych środków zapewnia się wsparcie dochodu dla pracowników i osób samozatrudnionych, które ułatwi im pokrycie kosztów opieki nad dziećmi w okresie zamknięcia szkół, a tym samym umożliwi rodzicom kontynuowanie pracy, pozwalając uniknąć narażenia ich stosunku pracy na ryzyko rozwiązania.
(8) Ponadto władze wprowadziły dodatkowe świadczenia z tytułu urlopu spowodowanego niepełnosprawnością, trwającego maksymalnie 12 dni w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r. oraz kolejne 12 dni w okresie od dnia 1 maja 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. dla pracowników o znacznym stopniu niepełnosprawności lub pracowników mających krewnych o znacznym stopniu niepełnosprawności. Stanowi to rozszerzenie obowiązującego mechanizmu uprawniającego pracowników do trzech dni urlopu miesięcznie z tytułu niepełnosprawności.
(9) Wprowadzono dotacje bezzwrotne dla osób samozatrudnionych i indywidualnych przedsiębiorstw. Kwotę dotacji oblicza się, uwzględniając spadek obrotów w kwietniu 2020 r. w porównaniu z kwietniem 2019 r. (przy czym obroty muszą spaść przynajmniej o 1 000 EUR i maksymalnie o 20 %).
(10) Ponadto władze wprowadziły dwa środki ochrony zdrowia - nową tymczasową ulgę podatkową na poziomie 60 % kosztów zwiększenia bezpieczeństwa w miejscu pracy (maksymalna kwota 80 000 EUR) i nową tymczasową ulgę podatkową na poziomie 60 % kosztów dezynfekcji w małych przedsiębiorstwach, gabinetach specjalistycznych i organizacjach nienastawionych na zysk oraz zakupu sprzętu ochronnego (maksymalna kwota 60 000 EUR). Przedmiotowe ulgi podatkowe skutkują utratą dochodów przez rząd, w związku z czym można je uznać za równoważne z wydatkami publicznymi.
(11) Włochy spełniają warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Włochy przedstawiły Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 28 811 965 628 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze zwiększoną kwotą bezpośrednio wynikającą z mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy dla pracowników, dodatków dla osób samozatrudnionych, pracowników zatrudnionych na czas określony w rolnictwie, pracowników branży rozrywkowej, osób współpracujących ze stowarzyszeniami sportowymi, pracowników domowych i osób pracujących na wezwanie, a także z bonów na opiekę nad dzieckiem, dodatkowych świadczeń z tytułu urlopu rodzicielskiego i urlopu związanego z niepełnosprawnością, dotacji bezzwrotnych dla osób samozatrudnionych i indywidualnych przedsiębiorstw. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ wydatki dotyczą zarówno nowych środków, jak i rozszerzenia zakresu już istniejących środków, które obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo we Włoszech. Włochy zamierzają sfinansować 320 000 000 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych.
(12) Komisja skonsultowała się z Włochami oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.
(13) Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Włochom w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.
(14) Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.
(15) Włochy powinny regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Włochy.
(16) Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Włoch, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości. W szczególności kwotę pożyczki ustalono tak, aby zapewnić zgodność z normami ostrożnościowymi stosowanymi do portfela pożyczek, które określono w rozporządzeniu (UE) 2020/672,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
