a także mając na uwadze, co następuje:(1) Polska jest umawiającą się stroną Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa (zwanej dalej "konwencją w sprawie Morza Beringa"). Unia nie jest stroną konwencji. Zgodnie z art. 6 ust. 9 Aktu przystąpienia z 2003 r. umowami w sprawie połowów zawartymi przez państwa członkowskie z państwami trzecimi zarządza Unia, która powinna wdrażać wszelkie decyzje przyjęte na mocy konwencji w sprawie Morza Beringa.
(2) Decyzją Rady z dnia 11 kwietnia 2016 r. upoważniającą Rzeczpospolitą Polską, w interesie Unii Europejskiej, do rozpoczęcia negocjacji w sprawie zmian do Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa, co umożliwi regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Unia Europejska, stanie się stroną konwencji upoważniono Polskę do wynegocjowania, w interesie Unii, zmiany do konwencji w sprawie Morza Beringa, aby Unia mogła stać się umawiającą się stroną tej konwencji. Mandat ten jest obecnie realizowany. Zakłada się, że po zaakceptowaniu Unii jako pełnoprawnej umawiającej się strony konwencji w sprawie Morza Beringa Polska zrezygnuje z członkostwa w konwencji.
(3) Doroczna konferencja stron konwencji w sprawie Morza Beringa (doroczna konferencja stron) jest odpowiedzialna za zarządzanie zasobami mintaja i środki ich ochrony w obszarze objętym konwencją. Takie środki ochrony i zarządzania mogą stać się wiążące dla Unii.
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 1 stanowi, że Unia musi zapewnić, by działalność w zakresie połowów i akwakultury była zrównoważona środowiskowo w perspektywie długoterminowej oraz zarządzana w sposób spójny z celami w zakresie osiągania korzyści ekonomicznych, społecznych i w dziedzinie zatrudnienia oraz przyczyniania się do dostępności dostaw żywności. Rozporządzenie stanowi również, że Unia ma stosować podejście ostrożnościowe do zarządzania rybołówstwem i dążyć do zapewnienia, by eksploatacja zasobów morza umożliwiała odbudowę populacji poławianych gatunków i utrzymywanie ich powyżej poziomów pozwalających uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów. Rozporządzenie stanowi także, że Unia ma stosować środki zarządzania i ochrony oparte na najlepszych dostępnych opiniach naukowych, wspierać rozwój doradztwa naukowego i wiedzy, stopniowo eliminować odrzuty, propagować metody połowów, które przyczyniają się do bardziej selektywnych połowów, oraz eliminować i ograniczać w miarę możliwości przypadkowe połowy, dążyć do prowadzenia połowów o niskim stopniu oddziaływania na ekosystem morski i zasoby rybne. Ponadto rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 wyraźnie stanowi, że te cele i zasady mają być stosowane przez Unię w ramach zewnętrznych stosunków w zakresie rybołówstwa.
(5) Zgodnie ze wspólnym komunikatem Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej, zatytułowanym "Międzynarodowe zarządzanie oceanami - program działań na rzecz przyszłości oceanów" oraz konkluzjami Rady na temat tego wspólnego komunikatu propagowanie środków na rzecz wsparcia i zwiększenia skuteczności regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) i, w stosownych przypadkach, środków usprawniających zarządzanie nimi jest kluczowe dla działań Unii na tych forach.
(6) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowany "Europejska strategia na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym" odnosi się do konkretnych środków mających na celu ograniczenie zanieczyszczenia mórz tworzywami sztucznymi, jak również gubienia lub porzucania narzędzi połowowych na morzu.
(7) Należy ustalić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na dorocznej konferencji stron na lata 2019-2023, ponieważ środki ochrony i egzekwowania przyjęte przez doroczną konferencję stron będą wiążące dla Unii i mogą w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść prawa Unii, a mianowicie na rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 2 ; (WE) nr 1224/2009 3 i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 4 .
(8) W decyzji Rady z dnia 12 czerwca 2017 r. określającej stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na dorocznej konferencji stron Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa nie przewidziano przeglądu stanowiska Unii na forum dorocznej konferencji stron przed corocznym posiedzeniem w 2022 r. Ogromna większość decyzji Rady określających stanowisko Unii na forum różnych RFMO, których Unia jest umawiającą się stroną, wymaga jednak modyfikacji przed corocznymi posiedzeniami tych RFMO w 2019 r. W związku z tym, aby zapewnić bardziej spójne stanowiska Unii we wszystkich RFMO oraz usprawnić proces modyfikacji, należy przyspieszyć przegląd decyzji z dnia 12 czerwca 2017 r. i uchylić ją, zastępując nową decyzją obejmującą lata 2019-2023.
(9) W związku ze zmianami zachodzącymi w zasobach rybnych w obszarze konwencji w sprawie Morza Beringa oraz związaną z tym koniecznością ustalenia stanowiska unijnego, które uwzględniłoby te zmiany, w tym nowe informacje naukowe i inne istotne informacje przedstawione przed posiedzeniami dorocznej konferencji stron lub w ich trakcie, należy ustanowić procedury, zgodnie z zasadą lojalnej współpracy między instytucjami Unii zawartą w art. 13 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, w celu corocznego doprecyzowania stanowiska Unii na lata 2019-2023,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
