a także mając na uwadze, co następuje:(1) Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przewiduje utworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości ze swobodnym przepływem osób. W tym celu Unia może przyjąć środki służące rozwijaniu współpracy sądowej w sprawach cywilnych i współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych oraz propagowaniu i wspieraniu działań państw członkowskich w dziedzinie zapobiegania przestępczości. Przy dalszym tworzeniu europejskiej przestrzeni sprawiedliwości należy zapewnić poszanowanie podstawowych wolności, a także wspólnych zasad, takich jak zasada niedyskryminacji, równości płci, skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości dla wszystkich, państwa prawnego i sprawnie działającego niezależnego wymiaru sprawiedliwości.
(2) W programie sztokholmskim 4 Rada Europejska potwierdziła priorytetowe znaczenie rozwijania przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości i jako jeden z priorytetów politycznych wskazała realizację "Europy prawa i sprawiedliwości". Finansowanie zostało uznane za jedno z istotnych narzędzi służących skutecznej realizacji priorytetów politycznych programu sztokholmskiego. Ambitne cele określone w traktatach i programie sztokholmskim należy osiągnąć między innymi poprzez ustanowienie na okres 2014-2020 elastycznego i skutecznego programu "Sprawiedliwość" (zwanego dalej "Programem"), który ułatwi planowanie i realizację. Cele ogólne i szczegółowe Programu należy interpretować zgodnie z odpowiednimi wytycznymi strategicznymi określonymi przez Radę Europejską.
(3) Komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. w sprawie strategii "Europa 2020" określa strategię na rzecz inteligentnego i zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu. Należy stworzyć dobrze działającą przestrzeń sprawiedliwości, w której usunięte zostaną przeszkody utrudniające prowadzenie transgranicznych postępowań sądowych i dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sytuacjach transgranicznych, co jest jednym z kluczowych elementów wspierania i propagowania celów szczegółowych i inicjatyw przewodnich strategii "Europa 2020" oraz wspomagania mechanizmów służących propagowaniu wzrostu.
(4) Do celów niniejszego rozporządzenia termin "pracownicy wymiaru sprawiedliwości" należy interpretować w taki sposób, aby obejmował on sędziów, prokuratorów i urzędników sądowych oraz inne osoby wykonujące zawody prawnicze związane z sądownictwem, np. adwokatów, radców prawnych, notariuszy, komorników, kuratorów sądowych, mediatorów i sądowych tłumaczy ustnych.
(5) Szkolenie kadr wymiaru sprawiedliwości ma istotne znaczenie dla pogłębienia wzajemnego zaufania i usprawnienia współpracy organów sądowych i osób wykonujących zawody prawnicze w różnych państwach członkowskich. Szkolenie to powinno być postrzegane jako jeden z istotnych elementów propagowania prawdziwej europejskiej kultury sądowej w kontekście komunikatu Komisji z dnia 13 września 2011 pt. "Budowanie zaufania do europejskiego wymiaru sprawiedliwości. Nowy wymiar europejskiego szkolenia dla pracowników wymiaru sprawiedliwości", rezolucji Rady w sprawie szkolenia sędziów, prokuratorów i pracowników wymiaru sprawiedliwości w Unii Europejskiej 5 , konkluzji Rady z dnia 27 i 28 października 2011 r. na temat europejskiego szkolenia dla pracowników wymiaru sprawiedliwości oraz rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie szkoleń dla pracowników wymiaru sprawiedliwości.
(6) Szkolenie kadr wymiaru sprawiedliwości może obejmować różnorodne podmioty, takie jak organy prawne, sądowe i administracyjne państw członkowskich, instytucje akademickie, krajowe organy odpowiedzialne za szkolenie kadr wymiaru sprawiedliwości, organizacje lub sieci szkoleniowe działające na szczeblu europejskim czy też sieci koordynatorów ds. prawa Unii. Organy i podmioty działające w europejskim interesie ogólnym w dziedzinie szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości, takie jak Europejska Sieć Szkolenia Kadr Wymiaru Sprawiedliwości (EJTN), Akademia Prawa Europejskiego (ERA), europejska sieć rad sądownictwa, Stowarzyszenie Rad Stanu oraz Naczelnych Sądów Administracyjnych Unii Europejskiej, Sieć Prezesów Sądów Najwyższych Unii Europejskiej oraz Europejski Instytut Administracji Publicznej (EIPA), powinny nadal odgrywać rolę w propagowaniu programów szkoleniowych o prawdziwie europejskim wymiarze przeznaczonych dla pracowników wymiaru sprawiedliwości i w związku z tym miałyby możliwość uzyskania odpowiedniego wsparcia finansowego zgodnie z procedurami i kryteriami określonymi w rocznych programach prac przyjmowanych przez Komisję na podstawie niniejszego rozporządzenia.
(7) Unia powinna ułatwiać szkolenia na temat wdrażania prawa Unii, uznając wynagrodzenia uczestniczących pracowników wymiaru sprawiedliwości wypłacane przez państwa członkowskie za koszty kwalifikowalne lub współfinansowanie w formie wkładu rzeczowego, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 6 (zwanym dalej "rozporządzeniem finansowym").
(8) Dostęp do wymiaru sprawiedliwości obejmuje w szczególności dostęp do sądów, alternatywnych metod rozwiązywania sporów oraz do osób sprawujących urząd publiczny, które są zobowiązane na mocy prawa do udzielania stronom niezależnych i bezstronnych porad prawnych.
(9) W grudniu 2012 r. Rada zatwierdziła strategię antynarkotykową UE na lata 2013-20 7 , której celem jest przyjęcie wyważonego podejścia opartego na jednoczesnym ograniczaniu popytu na narkotyki, jak i ich podaży, uznając, że ograniczenie popytu na narkotyki i ograniczenie ich podaży są wzajemnie wzmacniającymi się elementami polityki dotyczącej nielegalnych narkotyków. W strategii tej jako jeden z głównych celów utrzymano przyczynienie się do wymiernego ograniczenia popytu na narkotyki, skali uzależnienia od nich oraz wynikających z ich używania zagrożeń i szkód zdrowotnych i społecznych. Program "Profilaktyka narkotykowa i informacja o narkotykach" ustanowiony decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1150/2007/WE 8 opierał się na podstawie prawnej dotyczącej zdrowia publicznego i dotyczył tych aspektów, natomiast Program ma inną podstawę prawną, a jego celem powinien być dalszy rozwój europejskiej przestrzeni sprawiedliwości w oparciu o wzajemne uznawanie i zaufanie, w szczególności przez propagowanie współpracy wymiarów sprawiedliwości. W odpowiedzi na potrzebę uproszczenia i zgodnie z podstawą prawną każdego programu, program "Zdrowie na rzecz wzrostu gospodarczego" może wspierać środki uzupełniające działania państw członkowskich służące osiągnięciu celu zakładającego zmniejszenie szkodliwych dla zdrowia skutków narkomanii, w tym działania w zakresie informacji i profilaktyki.
(10) Innym istotnym elementem strategii antynarkotykowej UE na lata 2013-20 jest ograniczenie podaży narkotyków. Instrument na rzecz wspierania współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego, będący częścią Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, powinien wspierać działania służące zapobieganiu handlowi narkotykami i innym rodzajom przestępstw oraz zwalczaniu ich, w szczególności powinien wspierać środki dotyczące produkcji, wytwarzania, ekstrahowania, sprzedaży, transportu, przywozu lub wywozu nielegalnych narkotyków, w tym dotyczące ich posiadania i nabywania w celu podjęcia działań związanych z handlem narkotykami, natomiast Program powinien obejmować te aspekty polityki antynarkotykowej, do których nie odnoszą się ani instrument na rzecz wspierania współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego, będący częścią Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, ani program "Zdrowie na rzecz wzrostu gospodarczego", a które są ściśle związane z celem ogólnym Programu.
(11) W każdym wypadku należy zapewnić ciągłe finansowanie priorytetów z okresu programowania 2007-13, które zachowano wśród celów nowej strategii antynarkotykowej UE na lata 2013-20, i w związku z tym należy udostępniać środki finansowe z programu "Zdrowie na rzecz wzrostu gospodarczego", instrumentu na rzecz wspierania współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego, będącego częścią Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, i Programu zgodnie z odnośnymi priorytetami i podstawą prawną, a jednocześnie unikać jakiegokolwiek podwójnego finansowania.
(12) Zgodnie z art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), art. 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "Kartą praw podstawowych") i konwencją ONZ z 1989 r. o prawach dziecka Program powinien wspierać ochronę praw dziecka, w tym prawa do rzetelnego procesu sądowego, prawa do rozumienia postępowania, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz prawa do integralności i godności. Program powinien służyć w szczególności zwiększeniu ochrony dzieci w ramach systemów wymiaru sprawiedliwości i ułatwieniu ich dostępu do wymiaru sprawiedliwości; ponadto przy realizacji wszystkich działań Programu należy uwzględniać propagowanie praw dziecka.
(13) Zgodnie z art. 8 i 10 TFUE we wszystkich działaniach w ramach Programu należy wspierać uwzględnianie kwestii równości kobiet i mężczyzn oraz cele niedyskryminacji. Aby sprawdzić, w jaki sposób kwestie równości płci i niedyskryminacji są brane pod uwagę w działaniach w ramach Programu, niezbędne jest jego systematyczne monitorowanie i ocenianie.
(14) Doświadczenie w działaniu na poziomie Unii pokazuje, że osiągnięcie celów Programu w praktyce wymaga połączenia różnych instrumentów, takich jak akty prawne, inicjatywy polityczne i finansowanie. Finansowanie należy do istotnych narzędzi uzupełniających środki prawodawcze.
(15) W konkluzjach z dnia 22 i 23 września 2011 r. na temat poprawy efektywności przyszłych programów finansowych Unii wspierających współpracę sądową Rada podkreśliła ważną rolę, jaką odgrywają unijne programy finansowania w skutecznym wdrażaniu dorobku prawnego Unii, i ponownie stwierdziła, że konieczne jest zapewnienie bardziej przejrzystego, elastycznego, spójnego i uproszczonego dostępu do tych programów.
(16) Komunikat Komisji z dnia 29 czerwca 2011 r. zatytułowany "Budżet z perspektywy "Europy 2020"" podkreśla potrzebę racjonalizacji i uproszczenia unijnego finansowania. Zwłaszcza w związku z obecnym kryzysem finansowym ogromne znaczenie ma, by środki finansowe Unii były planowane i zarządzane jak najstaranniej. Znaczące uproszczenie finansowania i skuteczne zarządzanie nim można zapewnić poprzez zmniejszenie liczby programów oraz poprzez racjonalizację, uproszczenie i harmonizację przepisów i procedur dotyczących finansowania.
(17) W odpowiedzi na potrzebę uproszczenia finansowania, skutecznego zarządzania finansowaniem i łatwiejszego dostępu do finansowania, w Programie należy kontynuować i rozwijać działania prowadzone poprzednio w ramach trzech programów utworzonych na mocy decyzji Rady 2007/126/WSiSW 9 , decyzji nr 1149/2007/WE 10 , oraz decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1150/2007/WE. Śródokresowe oceny tych programów obejmują zalecenia służące usprawnieniu realizacji tych programów. Wnioski płynące z tych śródokresowych ocen, a także z odnośnych ocen ex post należy uwzględniać przy realizacji Programu.
(18) W komunikacie Komisji z dnia 19 października 2010 r. zatytułowanym "Przegląd budżetu UE" oraz w komunikacie Komisji z dnia 29 czerwca 2011 r. zatytułowanym "Budżet z perspektywy »Europy 2020«" podkreślono, jak ważne jest skupienie finansowania na działaniach mających wyraźną europejską wartość dodaną, tj. na tych działaniach, gdzie interwencja Unii może przynieść dodatkową wartość w porównaniu z samodzielnymi działaniami państw członkowskich. Działania objęte niniejszym rozporządzeniem powinny przyczyniać się do stworzenia europejskiej przestrzeni sprawiedliwości poprzez propagowanie zasady wzajemnego uznawania, budowanie wzajemnego zaufania między państwami członkowskimi, zacieśnianie współpracy transgranicznej oraz nawiązywanie kontaktów, a także zapewnianie prawidłowego, spójnego i konsekwentnego stosowania prawa Unii. Finansowanie powinno również ułatwiać zdobywanie przydatnej i merytorycznej wiedzy o prawie i politykach Unii przez wszystkich zainteresowanych oraz zapewnić solidną bazę analityczną umożliwiającą wsparcie i rozwój prawa i polityk Unii, a przez to także sprzyjać ich egzekwowaniu i właściwemu wprowadzaniu w życie. Interwencja Unii pozwala na spójne realizowanie tych działań w całej Unii oraz na uzyskanie korzyści skali. Ponadto Unia ma lepsze możliwości niż państwa członkowskie, aby zająć się sytuacjami transgranicznymi i zapewnić europejską platformę wzajemnego uczenia się.
(19) Przy wyborze działań, które mają być finansowane w ramach Programu, Komisja powinna oceniać propozycje pod kątem wcześniej ustalonych kryteriów. Kryteria te powinny obejmować ocenę europejskiej wartości dodanej proponowanych działań. Także projekty krajowe i projekty na małą skalę mogą mieć europejską wartość dodaną.
(20) Organami i podmiotami mającymi dostęp do Programu, powinny być też władze krajowe, regionalne i lokalne.
(21) W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się pulę środków finansowych na cały okres obowiązywania Programu stanowiącą główny punkt odniesienia - w rozumieniu pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją o dyscyplinie budżetowej, współpracy w sprawach budżetowych i o należytym zarządzaniu finansowym 11 - dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas rocznej procedury budżetowej.
(22) Aby zapewnić, by Program był odpowiednio elastyczny w związku ze zmieniającymi się potrzebami i odpowiadającymi im priorytetami politycznymi w trakcie jego obowiązywania, należy przyznać Komisji uprawnienie do przyjmowania zgodnie z art. 290 TFUE aktów dotyczących zmiany wartości procentowych określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia dla każdego szczegółowego celu, które przekroczą te wartości procentowe o więcej niż 5 punktów procentowych. Aby ocenić potrzebę przyjęcia takiego aktu delegowanego, te wartości procentowe powinny być obliczane na podstawie puli środków finansowych Programu na cały okres jego obowiązywania, a nie na podstawie środków dostępnych na dany rok. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(23) Niniejsze rozporządzenie należy wprowadzać w życie przy zachowaniu pełnej zgodności z rozporządzeniem finansowym. W szczególności w odniesieniu do warunków kwalifikowalności podatku od wartości dodanej (VAT) uiszczanego przez beneficjentów dotacji, kwalifikowalność VAT nie powinna być uzależniona od statusu prawnego beneficjentów w odniesieniu do działalności, która może być prowadzona zarówno przez organy i podmioty prywatne oraz publiczne na tych samych warunkach prawnych. Uwzględniając specyficzny charakter celów i działań, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, w zaproszeniach do składania wniosków należy doprecyzować, że w odniesieniu do celów działalności, która może być prowadzona zarówno przez organy i podmioty publiczne oraz prywatne, niepodlegający odliczeniu VAT naliczony organom oraz podmiotom publicznym kwalifikuje się w zakresie, w jakim jest uiszczany na potrzeby realizacji działań, takich jak szkolenia i działania informacyjne, których nie można uznać za sprawowanie władzy publicznej. Niniejsze rozporządzenie powinno także wykorzystywać narzędzia upraszczające wprowadzone na mocy rozporządzenia finansowego. Ponadto kryteria służące ustaleniu, które działania otrzymają wsparcie, powinny zakładać, że dostępne zasoby finansowe zostaną przydzielone na działania przynoszące największe skutki w odniesieniu do celów politycznych, które zamierza się osiągnąć.
(24) Aby zapewnić jednolite warunki wdrożenia niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w zakresie przyjmowania rocznych programów prac. Te uprawnienia powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 12 .
(25) W rocznych programach prac przyjmowanych przez Komisję na podstawie niniejszego rozporządzenia należy zapewnić odpowiedni rozdział środków finansowych na dotacje i zamówienia publiczne. W ramach Programu należy przede wszystkim przydzielać środki finansowe na dotacje, jednocześnie utrzymując dostateczne poziomy finansowania zamówień publicznych. Minimalny odsetek rocznych wydatków, które mają być przeznaczone na dotacje, powinien zostać określony w rocznych programach prac i wynosić nie mniej niż 65 %. Aby ułatwić planowanie i współfinansowanie projektów przez zainteresowane strony, Komisja powinna określić precyzyjny harmonogram zaproszeń do składania wniosków, wyboru projektów i podejmowania decyzji o przyznaniu środków.
(26) Aby zapewnić efektywny przydział środków z budżetu ogólnego Unii, należy dążyć do spójności, komplementarności i synergii między programami finansowania wspierającymi blisko ze sobą powiązane dziedziny polityki, w szczególności między Programem a programem "Prawa, równość i obywatelstwo" ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1381/2013 13 , instrumentem na rzecz wspierania współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego, będącym częścią Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, programem "Zdrowie na rzecz wzrostu gospodarczego", programem "Erasmus+" ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 14 , programem ramowym "Horyzont 2020" ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 15 oraz Instrumentem Pomocy Przedakcesyjnej(IPA II).
(27) Należy chronić interesy finansowe Unii poprzez zastosowanie proporcjonalnych środków w całym cyklu wydatkowania, w tym poprzez zapobieganie nieprawidłowościom, ich wykrywanie i analizę, odzyskiwanie środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładanie kar finansowych i administracyjnych zgodnie z rozporządzeniem finansowym.
(28) W celu wdrożenia zasady należytego zarządzania finansami niniejsze rozporządzenie powinno zapewniać odpowiednie narzędzia do oceny jego realizacji. Należy zatem określić w nim cele ogólne i szczegółowe. Należy określić zestaw konkretnych i wymiernych wskaźników, obowiązujących przez cały czas trwania Programu, które posłużą do mierzenia osiągnięć w zakresie tych celów szczegółowych. Komisja powinna co roku przedkładać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z monitorowania, które powinno opierać się, między innymi, na wskaźnikach określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz informować o wykorzystaniu dostępnych środków finansowych.
(29) Program należy wprowadzać w życie w skuteczny sposób, z poszanowaniem zasady należytego zarządzania finansami, a jednocześnie umożliwiać także faktyczny dostęp do Programu potencjalnym wnioskodawcom. W celu wsparcia faktycznego dostępu do Programu, Komisja powinna dołożyć starań, aby uprościć i zharmonizować procedury składania wniosków i dokumentów, formalności administracyjne i wymogi związane z zarządzaniem finansowym, zlikwidować obciążenia administracyjne i zachęcać do składania wniosków o dotacje podmioty z państw członkowskich w niedostatecznym stopniu reprezentowanych w Programie. Komisja powinna opublikować na specjalnej stronie internetowej informacje o Programie, jego cele, poszczególne zaproszenia do składania wniosków i ich harmonogram. Dokumenty podstawowe i wytyczne dotyczące zaproszeń do składania wniosków powinny być dostępne we wszystkich oficjalnych językach instytucji Unii.
(30) Zgodnie z art. 180 ust. 1 lit. l) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1268/2012 16 ("zasady stosowania rozporządzenia finansowego"), w umowie o udzielenie dotacji należy zawrzeć postanowienia dotyczące eksponowania informacji o wsparciu finansowym Unii, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, gdy publiczna prezentacja informacji nie jest możliwa lub właściwa.
(31) Zgodnie z art. 35 ust. 2 i 3 rozporządzenia finansowego i zgodnie z art. 21 zasad stosowania rozporządzenia finansowego, Komisja powinna w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie udostępniać posiadane informacje dotyczące odbiorców oraz o charakteru i celu działań finansowanych z budżetu ogólnego Unii. Informacje te powinny być udostępniane z należytym poszanowaniem wymogów poufności i bezpieczeństwa, w szczególności w zakresie ochrony danych osobowych.
(32) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, tj. przyczynienie się do dalszego rozwoju europejskiej przestrzeni sprawiedliwości w oparciu o wzajemne uznawanie i zaufanie, w szczególności poprzez propagowanie współpracy sądowej w sprawach cywilnych i karnych, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego skalę i skutki, możliwe jest lepsze osiągnięcie go na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym samym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(33) Zgodnie z art. 3 protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, który to protokół jest załączony do TUE i TFUE, Irlandia powiadomiła o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.
(34) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, który to protokół załączony jest do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, i bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane ani go nie stosuje.
(35) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, który to protokół załączony jest do TUE i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(36) W celu zapewnienia ciągłości finansowania działań realizowanych wcześniej na podstawie decyzji nr 2007/126/WSiSW, decyzji nr 1149/2007/WE i decyzji nr 1150/2007/WE, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
