Serbia-Wspólnota Europejska. Umowa o readmisji osób przebywających nielegalnie. Bruksela.2007.09.18.

UMOWA

między Wspólnotą Europejską a Republiką Serbii o readmisji osób przebywających nielegalnie

WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej "Wspólnotą",

oraz

REPUBLIKA SERBII, zwana dalej "Serbią",

KIERUJĄC SIĘ chęcią zacieśnienia współpracy w celu skuteczniejszego zwalczania nielegalnej imigracji,

PRAGNĄC ustanowić w drodze niniejszej Umowy oraz na zasadzie wzajemności szybkie i skuteczne procedury ustalania tożsamości i organizowania bezpiecznego i zgodnego z przepisami powrotu osób, które nie spełniają warunków wjazdu, przebywania lub pobytu na terytorium Serbii bądź jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub przestały spełniać te warunki, oraz aby ułatwić tranzyt takich osób w duchu współpracy,

PODKREŚLAJĄC, że niniejsza Umowa nie narusza praw, obowiązków i zakresu odpowiedzialności Wspólnoty, państw członkowskich Unii Europejskiej i Serbii wynikających z prawa międzynarodowego oraz w szczególności z europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r. i Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r.,

ZWAŻYWSZY, że postanowienia niniejszej Umowy, która jest objęta zakresem stosowania postanowień tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, nie mają zastosowania do Królestwa Danii zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Danii załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Definicje

Na potrzeby niniejszej Umowy:

a) "Umawiające się Strony" oznaczają Serbię i Wspólnotę;

b) "obywatel Serbii" oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo Republiki Serbii zgodnie z jej przepisami krajowymi;

c) "obywatel państwa członkowskiego" oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo państwa członkowskiego w rozumieniu definicji przyjętej na potrzeby Wspólnoty;

d) "państwo członkowskie" oznacza każde państwo członkowskie Unii Europejskiej z wyjątkiem Królestwa Danii;

e) "obywatel państwa trzeciego" oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo inne niż serbskie albo jednego z państw członkowskich;

f) "bezpaństwowiec" oznacza każdą osobę nieposiadającą obywatelstwa;

g) "dokument pobytowy" oznacza wszelkiego rodzaju zezwolenia wydane przez Serbię lub jedno z państw członkowskich uprawniające daną osobę do przebywania na terytorium tych krajów. Pojęcie to nie obejmuje czasowych zezwoleń na pobyt na terytorium tych krajów w związku z rozpatrywaniem wniosku o azyl lub wydanie dokumentu pobytowego;

h) "wiza" oznacza zezwolenie wydane lub decyzję podjętą przez Serbię lub jedno z państw członkowskich, wymagane w związku z wjazdem na terytorium Serbii lub jednego z państw członkowskich albo tranzytem przez terytorium tych krajów. Niniejsza definicja nie obejmuje lotniskowej wizy tranzytowej;

i) "państwo składające wniosek" oznacza państwo (Serbię lub jedno z państw członkowskich), które składa wniosek o readmisję zgodnie z art. 7 lub wniosek tranzytowy zgodnie z art. 14 niniejszej Umowy;

j) "państwo rozpatrujące wniosek" oznacza państwo (Serbię lub jedno z państw członkowskich), do którego skierowany jest wniosek o readmisję zgodnie z art. 7 lub wniosek tranzytowy zgodnie z art. 14 niniejszej Umowy;

k) "właściwy organ" oznacza krajowy organ Serbii lub jednego z państw członkowskich, któremu powierzono zadanie wdrożenia niniejszej Umowy zgodnie z jej art. 19 ust. 1 lit. a);

l) "rejon przygraniczny" oznacza obszar w promieniu 30 metrów od wspólnej granicy lądowej między państwem członkowskim a Serbią, a także teren międzynarodowych portów lotniczych państw członkowskich i Serbii;

m) "tranzyt" oznacza przejazd obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca przez terytorium państwa rozpatrującego wniosek podczas podróży z państwa składającego wniosek do kraju przeznaczenia.

SEKCJA  I

OBOWIĄZKI SERBII W ZAKRESIE READMISJI

Artykuł  2

Readmisja własnych obywateli

1. Serbia dokonuje readmisji, na wniosek państwa członkowskiego i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż przewidziane w niniejszej Umowie, wszystkich osób, które nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, przebywania lub pobytu na terytorium państwa członkowskiego składającego wniosek, lub przestały spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub na podstawie dostarczonych dowodów prima facie uzasadnione jest przyjęcie, że osoby takie są obywatelami Serbii.

2. Serbia dokonuje również readmisji:

– niebędących w związku małżeńskim nieletnich dzieci osób, o których mowa w ust. 1, niezależnie od ich miejsca urodzenia czy ich obywatelstwa, chyba że mają one niezależne prawo pobytu w państwie członkowskim składającym wniosek,

– posiadających inne obywatelstwo współmałżonków osób, o których mowa w ust. 1, o ile mają oni prawo wjazdu i pobytu bądź przyznaje się im prawo wjazdu i pobytu na terytorium Serbii, chyba że mają niezależne prawo pobytu w państwie członkowskim składającym wniosek.

3. Serbia dokonuje także readmisji osób, które wraz z wjazdem na terytorium państwa członkowskiego zrzekły się obywatelstwa Serbii, chyba że osoby takie otrzymały ze strony tego państwa członkowskiego przynajmniej zapewnienie uzyskania naturalizacji.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu przez Serbię wniosku o readmisję właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny Serbii bezzwłocznie i nie później niż w ciągu 3 dni roboczych wydaje dokument podróży wymagany do powrotu danej osoby, którego okres ważności wynosi co najmniej 3 miesiące. Jeżeli z przyczyn prawnych lub faktycznych dana osoba nie może zostać przekazana w okresie ważności pierwotnie wydanego dokumentu podróży, właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny Serbii wydaje w ciągu 14 dni kalendarzowych nowy dokument podróży z takim samym okresem ważności. Jeżeli w ciągu 14 dni kalendarzowych Serbia nie wyda nowego dokumentu podróży, uznaje się, że do celów wydalenia z kraju akceptuje ona standardowy dokument podróży wydawany przez UE⁽¹⁾.

5. W przypadku gdy osoba podlegająca readmisji oprócz obywatelstwa serbskiego posiada także obywatelstwo państwa trzeciego, państwo członkowskie składające wniosek bierze pod uwagę wolę danej osoby co do wyboru państwa, do którego ma nastąpić jej readmisja.

Artykuł  3

Readmisja obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Na wniosek państwa członkowskiego i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż przewidziane w niniejszej Umowie, Serbia dokonuje readmisji wszystkich obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, którzy nie spełniają obowiązujących warunków prawnych wjazdu, przebywania i pobytu na terytorium państwa członkowskiego składającego wniosek lub przestali spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub na podstawie dostarczonych dowodów prima facie uzasadnione jest przyjęcie, że takie osoby:

a) posiadają, bądź posiadały w momencie wjazdu ważną wizę lub dokument pobytowy wydane przez Serbię; lub

b) bezprawnie i bezpośrednio wjechały na terytorium danego państwa członkowskiego po pobycie na terytorium Serbii bądź po tranzycie przez jej terytorium.

2. Obowiązek readmisji określony w ust. 1 nie ma zastosowania, gdy:

a) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec przebywał na terenie międzynarodowego portu lotniczego w Serbii jedynie przejazdem w związku z tranzytem lotniczym; lub

b) państwo członkowskie składające wniosek wydało obywatelowi państwa trzeciego lub bezpaństwowcowi wizę lub dokument pobytowy przed wjazdem tej osoby na swoje terytorium lub po wjeździe, chyba że:

– osoba taka jest w posiadaniu wizy lub dokumentu pobytowego wydanych przez Serbię, których okres ważności jest dłuższy, lub

– taka osoba uzyskała wizę lub dokument pobytowy od państwa składającego wniosek na podstawie podrobionych lub przerobionych dokumentów, bądź składając nieprawdziwe oświadczenia, i dana osoba przybywa na terytorium Serbii lub w związku z tranzytem przemieszcza się przez jej terytorium, lub

– osoba taka nie spełnia warunków określonych w wizie i osoba taka przebywała na terytorium Serbii lub w związku z tranzytem przemieszczała się przez jej terytorium.

3. Na wniosek państwa członkowskiego Serbia dokonuje tak że readmisji byłych obywateli Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii, którzy nie uzyskali żadnego innego obywatelstwa i których miejsce urodzenia i miejsce stałego pobytu znajdowały się w dniu 27 kwietnia 1992 r. na terytorium Serbii.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu przez Serbię wniosku o readmisję państwo członkowskie składające wniosek wydaje osobie, na readmisję której wyrażono zgodę, standardowy dokument podróży UE do celów wydalenia z kraju⁽¹⁾.

SEKCJA  II

OBOWIĄZKI WSPÓLNOTY W ZAKRESIE READMISJI

Artykuł  4

Readmisja własnych obywateli

1. Na wniosek Serbii i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż przewidziane w niniejszej Umowie, państwo członkowskie dokonuje readmisji wszystkich osób, które nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, przebywania lub pobytu na terytorium Serbii lub przestały spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub istnieje na podstawie dostarczonych dowodów prima facie uzasadnione jest przyjęcie, że osoby takie są obywatelami tego państwa członkowskiego.

2. Państwo członkowskie dokonuje również readmisji:

– niebędących w związku małżeńskim nieletnich dzieci osób, o których mowa w ust. 1, niezależnie od ich miejsca urodzenia lub ich obywatelstwa, chyba że mają one niezależne prawo pobytu w Serbii,

– posiadających inne obywatelstwo współmałżonków osób, o których mowa w ust. 1, o ile mają oni prawo wjazdu i pobytu bądź przyznaje się im prawo wjazdu i pobytu na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek, chyba że mają niezależne prawo pobytu w Serbii.

3. Państwo członkowskie dokonuje także readmisji osób, które po wjeździe na terytorium Serbii zrzekły się obywatelstwa państwa członkowskiego, chyba że osoby takie otrzymały ze strony Serbii przynajmniej zapewnienie uzyskania naturalizacji.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o readmisję przez rozpatrujące wniosek państwo członkowskie właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny tego państwa członkowskiego bezzwłocznie i nie później niż w ciągu 3 dni roboczych wydaje wymagany do powrotu podlegającej readmisji osoby dokument podróży, którego okres ważności wynosi co najmniej 3 miesiące. Jeżeli z przyczyn prawnych lub faktycznych dana osoba nie może zostać przekazana w okresie ważności pierwotnie wydanego dokumentu podróży, właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny tego państwa członkowskiego wydaje w ciągu 14 dni kalendarzowych nowy dokument podróży z takim samym okresem ważności.

5. W przypadku gdy osoba podlegająca readmisji oprócz obywatelstwa państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek posiada także obywatelstwo państwa trzeciego, Serbia bierze pod uwagę wolę danej osoby co do wyboru państwa, do którego ma nastąpić jej readmisja.

Artykuł  5

Readmisja obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Na wniosek Serbii i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż przewidziane w niniejszej Umowie, państwo członkowskie dokonuje readmisji wszystkich obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, którzy nie spełniają obowiązujących warunków prawnych wjazdu, przebywania lub pobytu na terytorium Serbii, lub przestały spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub na podstawie dostarczonych dowodów prima facie uzasadnione jest przyjęcie, że osoby takie:

a) posiadają bądź posiadały w momencie wjazdu ważną wizę lub dokument pobytowy wydane przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek; lub

b) bezprawnie i bezpośrednio wjechały na terytorium Serbii po pobycie na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek bądź po tranzycie przez terytorium tego państwa członkowskiego.

2. Obowiązek readmisji określony w ust. 1 nie ma zastosowania, gdy:

a) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec przebywał na terenie międzynarodowego portu lotniczego w państwie członkowskim rozpatrującym wniosek jedynie przejazdem w związku z tranzytem lotniczym; lub

b) Serbia wydała obywatelowi państwa trzeciego lub bezpaństwowcowi wizę bądź dokument pobytowy przed jego wjazdem na jej terytorium bądź po wjeździe, chyba że osoba taka:

– posiada wizę lub dokument pobytowy o dłuższym okresie ważności wydane przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek, lub

– uzyskała wizę lub dokument pobytowy od Serbii na podstawie podrobionych lub przerobionych dokumentów, bądź składając nieprawdziwe oświadczenie, i dana osoba przebywa na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek lub w związku z tranzytem przemieszcza się przez terytorium tego państwa, lub

– nie spełnia warunków określonych w wizie i dana osoba przebywała na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek lub w związku z tranzytem przemieszczała się przez terytorium tego państwa.

3. Obowiązek readmisji, o którym mowa w ust. 1, dotyczy tego państwa członkowskiego, które wydało wizę lub dokument pobytowy. Jeśli wizy lub dokumenty pobytowe wydały dwa państwa członkowskie lub więcej, obowiązek readmisji określony w ust. 1 stosuje się do tego państwa członkowskiego, które wydało dokument o dłuższym okresie ważności, lub jeśli okres ważności jednego lub kilku z takich dokumentów upłynął, dokument, który jest nadal ważny. Jeżeli upłynął okres ważności wszystkich dokumentów, obowiązek readmisji określony w ust. 1 stosuje się do tego państwa członkowskiego, które wydało dokument z najpóźniejszą datą ważności. Jeżeli nie da się tego ustalić, obowiązek readmisji określony w ust. 1 stosuje się do tego państwa członkowskiego, które dana osoba opuściła najpóźniej.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu przez dane państwo członkowskie wniosku o readmisję Serbia wydaje osobie, na readmisję której wyrażono zgodę, dokument podróży wymagany do jej powrotu.

SEKCJA  III

PROCEDURA READMISJI

Artykuł  6

Zasady

1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 przekazanie osoby, która ma podlegać readmisji na podstawie jednego z obowiązków określonych w art. 2 do 5, wymaga złożenia wniosku o readmisję do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek.

2. Złożenie wniosku o readmisję nie jest konieczne, jeżeli osoba, która ma podlegać readmisji, posiada ważny dokument podróży, a w przypadku gdy osoba taka jest obywatelem państwa trzeciego lub bezpaństwowcem, również ważną wizę lub dokument pobytowy wydane przez państwo rozpatrujące wniosek.

3. Jeśli daną osobę zatrzymano w rejonie przygranicznym (włączając w to porty lotnicze) państwa składającego wniosek po tym, jak bezprawnie przekroczyła granicę, przybywając bezpośrednio z terytorium państwa rozpatrującego wniosek, państwo składające wniosek może złożyć wniosek o readmisję w ciągu 2 dni roboczych od daty zatrzymania tej osoby (procedura przyspieszona).

Artykuł  7

Wniosek o readmisję

1. Wniosek o readmisję, w zakresie, w jakim jest to możliwe, powinien zawierać następujące informacje:

a) dane określające tożsamość osoby, która ma podlegać readmisji (np. imiona, nazwiska, datę i miejsce urodzenia oraz ostatnie miejsce pobytu), a w stosownych przypadkach także dane określające tożsamość nieletnich dzieci niebędących w związku małżeńskim lub małżonków;

b) dokumenty stanowiące dowód lub dowód prima facie potwierdzający obywatelstwo, tranzyt, spełnienie warunków readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, a także bezprawny wjazd i pobyt;

c) fotografię osoby, która ma podlegać readmisji.

2. Wniosek o readmisję, w zakresie, w jakim jest to możliwe, powinien również zawierać następujące informacje:

a) oświadczenie stwierdzające, że osoba, która ma być przekazana, może potrzebować pomocy lub opieki, pod warunkiem że osoba ta w sposób wyraźny zgodziła się na takie oświadczenie;

b) wszelkie inne środki ochrony, zabezpieczenia lub informacje dotyczące stanu zdrowia danej osoby, jakie mogą być niezbędne w poszczególnych przypadkach przekazywania.

3. Wspólny wzór formularza wniosku o readmisję stanowi załącznik 6 do niniejszej Umowy.

Artykuł  8

Środki dowodowe potwierdzające obywatelstwo

1. Obywatelstwo zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 można udowodnić w szczególności za pomocą dokumentów wymienionych w załączniku 1 do niniejszej Umowy, nawet gdy upłynął ich okres ważności. Jeżeli przedstawiono takie dokumenty, państwa członkowskie i Serbia wzajemnie uznają obywatelstwo bez prowadzenia dalszego dochodzenia. Dowód potwierdzający obywatelstwo nie może być oparty na fałszywych dokumentach.

2. Potwierdzenie obywatelstwa zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 poprzez dowód prima facie może nastąpić w szczególności za pomocą dokumentów wymienionych w załączniku 2 do niniejszej Umowy, nawet gdy upłynął ich okres ważności. Jeżeli przedstawiono takie dokumenty, państwa członkowskie i Serbia uznają, że obywatelstwo zostało ustalone, chyba że mogą udowodnić, że jest inaczej. Dowód prima facie potwierdzający obywatelstwo nie może być oparty na fałszywych dokumentach.

3. Jeśli nie można okazać żadnego z dokumentów wymienionych w załączniku 1 lub 2, właściwe przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne danego rozpatrującego wniosek państwa podejmują na wniosek czynności zmierzające do przeprowadzenia bez zbędnej zwłoki, najpóźniej w ciągu 3 dni roboczych od daty złożenia wniosku, rozmowy z osobą, która ma podlegać readmisji, w celu ustalenia jej obywatelstwa.

Artykuł  9

Środki dowodowe dotyczące obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Dowody potwierdzające warunki readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców określone w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 obejmują w szczególności środki dowodowe wymienione w załączniku 3 do niniejszej Umowy; nie mogą się one opierać na fałszywych dokumentach. Państwa członkowskie i Serbia wzajemnie uznają wszelkie takie dowody bez prowadzenia dalszego dochodzenia.

2. Dowody prima facie potwierdzające spełnienie warunków readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców określone w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 obejmują w szczególności środki dowodowe wymienione w załączniku 4 do niniejszej Umowy; nie mogą się one opierać na fałszywych dokumentach. W przypadku przedstawienia takich dowodów prima facie państwa członkowskie i Serbia uznają warunki za spełnione, chyba że mogą udowodnić, że jest inaczej.

3. O bezprawnym charakterze wjazdu, przebywania lub pobytu decyduje brak w dokumentach podróży danej osoby koniecznej wizy lub innego dokumentu pobytowego na terytorium państwa składającego wniosek. Dowodem prima facie bezprawnego wjazdu, przebywania lub pobytu jest także oświadczenie państwa składającego wniosek, że dana osoba nie posiada niezbędnych dokumentów podróży, wizy lub dokumentu pobytowego.

4. Dowody potwierdzające warunki readmisji byłych obywateli Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii określone w art. 3 ust. 3 obejmują w szczególności środki dowodowe wymienione w załączniku 5a do niniejszej Umowy; nie mogą się one opierać na fałszywych dokumentach. Serbia uznaje wszelkie takie dowody bez prowadzenia dalszego dochodzenia.

5. Dowody prima facie potwierdzające warunki readmisji byłych obywateli Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii określone w art. 3 ust. 3 obejmują w szczególności środki dowodowe wymienione w załączniku 5b do niniejszej Umowy; nie mogą się one opierać na fałszywych dokumentach. W przypadku przedstawienia takich dowodów prima facie Serbia uznaje warunki za spełnione, chyba że może udowodnić, że jest inaczej.

6. Jeśli nie można okazać żadnego z dokumentów wymienionych w załączniku 5a i 5b, właściwe przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne Serbii na wniosek podejmują czynności zmierzające do przeprowadzenia bez zbędnej zwłoki lub najpóźniej w ciągu 3 dni roboczych od daty złożenia wniosku, rozmowy z osobą, która ma podlegać readmisji, w celu ustalenia jej obywatelstwa.

Artykuł  10

Terminy

1. Wniosek o readmisję składa się do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek w ciągu jednego roku od daty uzyskania przez właściwy organ państwa składającego wniosek informacji, że obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec nie spełnia obowiązujących warunków wjazdu, przebywania lub pobytu bądź przestał spełniać takie warunki. Jeśli istnieją prawne lub faktyczne przeszkody uniemożliwiające złożenie wniosku w terminie, na wniosek państwa składającego wniosek termin ten przedłuża się, ale wyłącznie do czasu ustąpienia przeszkód.

2. Odpowiedź na wniosek o readmisję jest udzielana na piśmie

– w ciągu 2 dni roboczych, w przypadku gdy wniosek złożono w ramach procedury przyspieszonej (art. 6 ust. 3),

– w ciągu 10 dni kalendarzowych w pozostałych przypadkach.

Terminy te rozpoczynają swój bieg w dniu otrzymania wniosku o readmisję. W przypadku braku odpowiedzi w tych terminach zgodę na przekazanie danej osoby uznaje się za udzieloną.

3. Jeśli zaistnieją przeszkody prawne lub faktyczne uniemożliwiające udzielenie odpowiedzi na wniosek w ciągu 10 dni kalendarzowych, termin ten, na należycie umotywowany wniosek, może zostać przedłużony o maksymalnie 6 dni kalendarzowych. W przypadku braku odpowiedzi w przedłużonym terminie zgodę na przekazanie danej osoby uznaje się za udzieloną.

4. Odrzucenie wniosku o readmisję jest uzasadniane.

5. Po uzyskaniu zgody bądź w stosownych przypadkach po upływie terminów określonych w ust. 2 przekazanie danej osoby następuje w ciągu trzech miesięcy. Na prośbę państwa składającego wniosek termin ten może zostać przedłużony o czas potrzebny do usunięcia przeszkód prawnych lub praktycznych.

Artykuł  11

Formy przekazania i rodzaje transportu

1. Przed przekazaniem danej osoby właściwe organy Serbii i odnośnego państwa członkowskiego dokonują z odpowiednim wyprzedzeniem uzgodnień na piśmie co do daty przekazania, miejsca wjazdu, ewentualnej eskorty i innych szczegółów przekazania.

2. Transport może się odbyć drogą powietrzną lub lądową. W przypadku przekazania danej osoby drogą lotniczą nie ma obowiązku korzystania z usług krajowych przewoźników Serbii lub państw członkowskich; można korzystać zarówno z regularnych, jak i czarterowych połączeń lotniczych. W przypadku przekazania pod eskortą, nie musi się ona ograniczać do uprawnionych osób z państwa składającego wniosek, jednak osoby takie muszą pochodzić z Serbii lub jednego z państw członkowskich.

Artykuł  12

Omyłkowa readmisja

Państwo składające wniosek ponownie przyjmuje każdą osobę przyjętą w ramach readmisji przez państwo rozpatrujące wniosek, jeżeli w okresie 3 miesięcy po przekazaniu tej osoby ustalono, że wymogi określone w art. 2 do 5 niniejszej Umowy nie są spełnione.

W takich przypadkach postanowienia proceduralne niniejszej Umowy stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian oraz przekazuje wszystkie dostępne informacje dotyczące rzeczywistej tożsamości i obywatelstwa osoby, która ma być ponownie przyjęta.

SEKCJA  IV

TRANZYT

Artykuł  13

Zasady

1. Państwa członkowskie i Serbia ograniczają tranzyt obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców do przypadków, gdy niemożliwe jest przewiezienie ich bezpośrednio do państwa przeznaczenia.

2. Serbia zezwala na przejazd obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców przez swoje terytorium na wniosek państwa członkowskiego, a państwo członkowskie zezwala na przejazd obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców przez swoje terytorium na wniosek Serbii, pod warunkiem że zapewniono dalszą podróż przez ewentualne inne państwa tranzytu oraz readmisję przez państwo przeznaczenia.

3. Serbia lub państwo członkowskie mogą nie zezwolić na tranzyt przez swoje terytorium:

a) jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec narażony jest w państwie będącym miejscem przeznaczenia lub w innym państwie tranzytu na realne ryzyko tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania czy ukarania, karę śmierci lub prześladowania ze względu na rasę, religię, narodowość, przynależność do określonej grupy społecznej lub przekonania polityczne; lub

b) jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec będzie podlegał sankcjom karnym w państwie rozpatrującym wniosek lub innym państwie tranzytu; lub

c) ze względu na zdrowie publiczne, bezpieczeństwo wewnętrzne, porządek publiczny lub inne narodowe interesy państwa rozpatrującego wniosek.

4. Serbia lub państwo członkowskie mogą cofnąć każde zez wolenie, jeśli po jego wydaniu wystąpią lub wyjdą na jaw oko liczności wymienione w ust. 3, stanowiące przeszkodę w przeprowadzeniu operacji tranzytu, lub jeśli przestanie być zapewniona dalsza podróż przez inne państwa tranzytu lub readmisja przez państwo przeznaczenia. W takim przypadku państwo składające wniosek, w razie konieczności i bezzwłocznie, przyjmuje z powrotem danego obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca.

Artykuł  14

Procedura tranzytowa

1. Wniosek o tranzyt jest składany na piśmie do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek i zawiera następujące informacje:

a) rodzaj tranzytu (powietrzny lub lądowy), inne możliwe państwa tranzytu i przewidziany końcowy cel podróży;

b) szczegółowe informacje o danej osobie (np. imię, nazwisko, nazwisko rodowe, inne używane imiona/nazwiska lub imiona/nazwiska, pod jakimi dana osoba jest znana lub pseudonimy, datę urodzenia, płeć i - jeśli to możliwe - miejsce urodzenia, obywatelstwo, język, rodzaj i numer dokumentu podróży);

c) przewidywane miejsce wjazdu, termin przekazania osoby i ewentualność użycia eskorty;

d) oświadczenie, że według państwa składającego wniosek spełnione są warunki określone w art. 13 ust. 2 oraz że nie są znane żadne powody mogące uzasadniać odmowę zgodnie z art. 13 ust. 3.

Wzór wspólnego formularza wniosku tranzytowego stanowi załącznik 7 do niniejszej Umowy.

2. Państwo rozpatrujące wniosek powiadamia na piśmie państwo składające wniosek w ciągu 5 dni kalendarzowych o przyjęciu, potwierdzając nazwę miejsca wjazdu i planowany czas odebrania tej osoby, lub też powiadamia o odmowie przyjęcia, uzasadniając taką decyzję.

3. Jeśli tranzyt odbywa się drogą lotniczą, osoba, która podlega readmisji, oraz ewentualne osoby ją eskortujące są zwolnione z obowiązku uzyskania lotniskowych wiz tranzytowych.

4. Właściwe organy państwa rozpatrującego wniosek, pod warunkiem przeprowadzenia wzajemnych konsultacji, udzielają niezbędnej pomocy przy tranzycie, w szczególności poprzez nadzorowanie osób podlegających readmisji oraz zapewnienie właściwych do tego celu udogodnień.

SEKCJA  V

KOSZTY

Artykuł  15

Koszty transportu oraz tranzytu

Bez uszczerbku dla prawa właściwych władz do dochodzenia zwrotu związanych z readmisją kosztów od osoby, która ma jej podlegać, lub od osób trzecich, wszystkie koszty transportu poniesione w związku z readmisją i operacjami tranzytu do granicy państwa końcowego przeznaczenia zgodnie z niniejszą Umową ponosi państwo składające wniosek.

SEKCJA  VI

OCHRONA DANYCH I KLAUZULA BRAKU WPŁYWU

Artykuł  16

Ochrona danych

Przekazanie danych osobowych może mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy jest konieczne do wykonania niniejszej Umowy i odbywa się za pośrednictwem właściwych organów Serbii lub państwa członkowskiego, zależnie od okoliczności danego przypadku. Przetwarzanie i obsługa danych osobowych w indywidualnym przypadku podlega krajowemu ustawodawstwu Serbii i, gdy kontrolerem jest właściwy organ państwa członkowskiego, przepisom dyrektywy 95/46/WE⁽²⁾ oraz ustawodawstwu krajowemu tego państwa członkowskiego przyjętemu zgodnie ze wspomnianą dyrektywą. Dodatkowo mają zastosowanie następujące zasady:

a) dane osobowe muszą być przetwarzane uczciwie i zgodnie z prawem;

b) dane osobowe muszą być zbierane w określonym, jednoznacznym i prawnie dopuszczonym celu związanym z wykonaniem niniejszej Umowy i nie mogą być dalej przetwarzane przez organ przekazujący ani organ, który je przyjmuje, w sposób niezgodny z tym celem;

c) dane osobowe muszą być adekwatne do potrzeb i istotne dla danej sprawy oraz nie mogą wykraczać poza cel, w jakim są gromadzone lub przetwarzane; w szczególności przekazane dane osobowe mogą dotyczyć wyłącznie:

– szczegółowych informacji o osobie, która ma zostać przekazana (np. imiona, nazwiska, wszelkie poprzednie imiona i nazwiska, imiona i nazwiska, pod jakimi jest znana, pseudonimy, płeć, stan cywilny, data i miejsce urodzenia oraz obecne i ewentualne poprzednie obywatelstwo),

– paszportu, dowodu tożsamości lub prawa jazdy (numer, okres ważności, data wystawienia, nazwa organu wystawiającego dokument, miejsce wystawienia),

– miejsc międzylądowań i trasy podróży,

– innych informacji potrzebnych do ustalenia tożsamości osoby, która ma zostać przekazana, lub do zbadania wymogów dotyczących readmisji zgodnie z niniejszą Umową;

d) dane osobowe muszą być dokładne i w razie konieczności aktualizowane;

e) dane osobowe należy przechowywać w formie, która umożliwia identyfikację osób, których dane te dotyczą, przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do realizacji celu, w jakim zostały zebrane lub w jakim są przetwarzane;

f) zarówno organ, który przekazuje dane osobowe, jak i ten, który je przyjmuje, podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu zapewnienia odpowiednio sprostowania, usunięcia lub zablokowania danych osobowych, w przypadku gdy ich przetwarzanie nie jest zgodne z postanowieniami niniejszego artykułu, w szczególności w przypadku gdy nie są one adekwatne do potrzeb, istotne dla danej sprawy lub wykraczają poza cel ich przetwarzania. Obejmuje to także obowiązek powiadamiania drugiej strony o wszelkich przypadkach sprostowania, usuwania lub zablokowania danych;

g) organ, który przyjmuje dane, powiadamia organ przekazujący dane na jego wniosek o sposobie wykorzystania przekazanych danych i uzyskanych wynikach;

h) dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie właściwym organom. Udostępnienie otrzymanych danych innym organom wymaga wcześniejszej zgody organu przekazującego;

i) właściwe organy przekazujące i otrzymujące dane osobowe są zobowiązane do prowadzenia pisemnego rejestru przekazywanych i otrzymanych danych.

Artykuł  17

Klauzula braku wpływu

1. Niniejsza Umowa nie ma wpływu na prawa, obowiązki i za kres odpowiedzialności Wspólnoty, państw członkowskich i Serbii wynikające z prawa międzynarodowego, w szczególności zaś z:

– Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r. zmienionej Protokołem z dnia 31 stycznia 1967 r. dotyczącym statusu uchodźców,

– konwencji międzynarodowych określających państwo odpowiedzialne za badanie złożonych wniosków o azyl,

– europejskiej Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,

– Konwencji z dnia 10 grudnia 1984 r. w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania,

– konwencji międzynarodowych dotyczących ekstradycji,

– wielostronnych konwencji międzynarodowych i umów o readmisji cudzoziemców.

2. Postanowienia niniejszej Umowy nie uniemożliwiają powrotu osoby na mocy innych formalnych lub nieformalnych uzgodnień.

SEKCJA  VII

WPROWADZENIE W ŻYCIE I STOSOWANIE

Artykuł  18

Wspólny Komitet ds. Readmisji

1. Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy w zakresie stosowania i wykładni niniejszej Umowy. W tym celu strony ustanawiają Wspólny Komitet ds. Readmisji (dalej zwany "komitetem"), którego zadania obejmują w szczególności:

a) nadzorowanie stosowania niniejszej Umowy;

b) podejmowanie decyzji w sprawie uzgodnień wykonawczych niezbędnych do jednolitego stosowania niniejszej Umowy;

c) prowadzenie regularnej wymiany informacji na temat protokołów wykonawczych sporządzanych przez poszczególne państwa członkowskie i Serbię zgodnie z art. 19;

d) sporządzanie zaleceń dotyczących zmian niniejszej Umowy i jej załączników;

2. Decyzje komitetu są wiążące dla Umawiających się Stron.

3. W skład komitetu wchodzą przedstawiciele Wspólnoty Europejskiej i Serbii; Wspólnotę reprezentuje Komisja.

4. Komitet zbiera się w razie potrzeby na wniosek jednej z Umawiających się Stron.

5. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  19

Protokoły wykonawcze

1. Na wniosek państwa członkowskiego lub Serbii Serbia i państwo członkowskie sporządzają protokół wykonawczy zawierający zasady dotyczące:

a) wyznaczania właściwych organów, przejść granicznych i wymiany punktów kontaktowych;

b) zasad powrotu w przypadku procedury przyspieszonej;

c) warunków powrotu osób pod eskortą, w tym tranzytu eskortowanych obywateli państw trzecich i bezpaństwowców;

d) środków i dokumentów uzupełniających te wymienione w załącznikach 1 do 5 do niniejszej Umowy.

2. Protokoły wykonawcze, o których mowa w ust. 1, wchodzą w życie po ich zgłoszeniu Komitetowi ds. Readmisji, o którym mowa w art. 18.

3. Serbia zgadza się stosować wszelkie postanowienia protokołu wykonawczego uzgodnionego z jednym państwem członkowskim również w swoich stosunkach z każdym innym państwem członkowskim na jego wniosek.

Artykuł  20

Związek z dwustronnymi umowami o readmisji lub uzgodnieniami państw członkowskich

Postanowienia niniejszej Umowy mają pierwszeństwo wobec postanowień wszelkich dwustronnych umów lub innych uzgodnień dotyczących readmisji osób przebywających bez zezwolenia, które zostały zawarte lub mogą zgodnie z art. 19 niniejszej Umowy zostać zawarte przez poszczególne państwa członkowskie i Serbię, w zakresie, w jakim takie postanowienia są niezgodne z postanowieniami niniejszej Umowy.

SEKCJA  VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  21

Terytorialny zakres stosowania

1. Z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszą Umowę stosuje się na terytorium, na którym ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską oraz na terytorium Serbii⁽³⁾.

2. Niniejsza Umowa nie ma zastosowania na terytorium Królestwa Danii.

Artykuł  22

Wejście w życie, czas obowiązywania i rozwiązanie Umowy

1. Niniejsza Umowa jest ratyfikowana lub zatwierdzona przez Umawiające się Strony zgodnie z ich odpowiednimi procedurami.

2. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony dokonają wzajemnego powiadomienia o zakończeniu procedur określonych w ustępie pierwszym.

3. Niniejsza Umowa jest zawarta na czas nieokreślony.

4. Każda z Umawiających się Stron może w całości lub częściowo zawiesić na określony czas wykonanie postanowień niniejszej Umowy w odniesieniu do obywateli państw trzecich i bezpaństwowców z przyczyn związanych z bezpieczeństwem lub ochroną ładu publicznego bądź zdrowia publicznego, powiadamiając o takiej decyzji drugą stronę, i po uprzednich konsultacjach z komitetem określonym w art. 18. Zawieszenie Umowy wchodzi w życie drugiego dnia po dniu powiadomienia o takiej decyzji.

5. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę, powiadamiając o tym drugą Stronę. Niniejsza Umowa przestaje obowiązywać sześć miesięcy po dokonaniu takiego powiadomienia.

Artykuł  23

Załączniki

Załączniki 1 do 7 stanowią integralną część niniejszej Umowy.

Sporządzono w Brukseli dnia osiemnastego września dwa tysiące siódmego roku w dwóch egzemplarzach w języku angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i serbskim, przy czym każda wersja językowa jest na równi autentyczna.

______

⁽¹⁾ Zgodnie z wymogami zalecenia Rady UE z dnia 30 listopada 1994 r.

⁽²⁾Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31).

⁽³⁾ Terytorialny zakres stosowania w odniesieniu do Serbii zostanie określony w toku negocjacji bez uszczerbku dla Rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r.

За Европейската общност

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

Az Európai Közösség részéről

Għall-Komunitá Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Pentru Comunitatea Europeană

Za Európske spoločenstvo

Za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

För Europeiska gemenskapen

За Европску зајелницу

(podpis pominięto)

За Република Сърбия

Por la República de Serbia

Za Republiku Srbsko

For Republikken Serbien

Für die Republik Serbien

Serbia Vabariigi nimel

Για τη Δημοκρατία της Σερβίας

For the Republic of Serbia

Pour la République de Serbie

Per la Repubblica di Serbia

Serbijas Republikas vārdā

Serbijos Respublikos vardu

A Szerb Köztársaság részéről

Għar-Repubblika tas-Serbja

Voor de Republiek Servië

W imieniu Republiki Serbskiej

Pela República da Sérvia

Pentru Republica Serbia

Za Srbskú republiku

Za Republiko Srbijo

Serbian tasavallan puolesta

För Republiken Serbien

За Република Србиjу

(podpis pominięto)

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  1

WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRYCH PRZEDSTAWIENIE JEST UZNAWANE ZA DOWÓD OBYWATELSTWA

(ART. 2 UST. 1, ART. 4 UST. 1 ORAZ ART. 8 UST. 1)

W przypadku gdy państwem rozpatrującym wniosek jest jedno z państw członkowskich:

– wszelkiego rodzaju paszporty (paszporty krajowe, dyplomatyczne, służbowe oraz zbiorowe, w tym paszporty dla dzieci),

– dokumenty tożsamości wszelkiego rodzaju (w tym wystawione tymczasowo i wstępnie). W przypadku gdy państwem rozpatrującym wniosek jest Serbia:

– wszelkiego rodzaju paszporty (paszporty krajowe, dyplomatyczne, służbowe oraz zbiorowe, w tym paszporty dla dzieci) wydane po dniu 27 lipca 1996 r. zgodnie z Ustawą w sprawie dokumentów podróży obywateli jugosłowiańskich z 1996 r. wraz z późniejszymi zmianami legislacyjnymi po przyjęciu nowej Ustawy w sprawie dokumentów podróży Serbii,

– dowody osobiste wystawione po dniu 1 stycznia 2000 r.

ZAŁĄCZNIK  2

WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRYCH PRZEDSTAWIENIE JEST UZNAWANE ZA DOWÓD PRIMA FACIE OBYWATELSTWA

(ART. 2 UST. 1, ART. 4 UST. 1 ORAZ ART. 8 UST. 2)

W przypadku gdy państwem rozpatrującym wniosek jest jedno z państw członkowskich lub Serbia:

– fotokopie wszelkich dokumentów wymienionych w załączniku 1 do niniejszej Umowy,

– służbowe książeczki wojskowe i wojskowe dowody tożsamości,

– książeczki żeglarskie, legitymacje służbowe kapitanów jednostek morskich,

– zaświadczenia o obywatelstwie lub inne urzędowe dokumenty, w których wymieniono lub wskazano obywatelstwo,

– prawa jazdy lub ich fotokopie,

– akty urodzenia lub ich fotokopie,

– identyfikatory wydane przez przedsiębiorstwa lub ich fotokopie,

– oświadczenia świadków,

– oświadczenie złożone przez daną osobę i język, jakim się ona posługuje, w tym stwierdzony na podstawie oficjalnego testu,

– wszelkie inne dokumenty mogące pomóc w ustaleniu obywatelstwa danej osoby. W przypadku gdy państwem rozpatrującym wniosek jest Serbia:

– wszelkiego rodzaju paszporty (paszporty krajowe, dyplomatyczne, służbowe oraz zbiorowe, w tym paszporty dla dzieci) wydane między dniem 27 kwietnia 1992 r. a dniem 27 lipca 1996 r. oraz ich fotokopie,

– wszelkiego rodzaju dowody osobiste wydane między dniem 27 kwietnia 1992 r. a dniem 1 stycznia 2000 r. oraz ich fotokopie.

ZAŁĄCZNIK  3

WSPÓLNY WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRE SĄ UZNAWANE ZA DOWÓD POTWIERDZAJĄCY SPEŁNIENIE WARUNKÓW DLA READMISJI OBYWATELI PANSTW TRZECICH I BEZPAŃSTWOWCÓW

(ART. 3 UST. 1, ART. 5 UST. 1 ORAZ ART. 9 UST. 1)

– Stempel wjazdu/wyjazdu lub podobne potwierdzenie w dokumencie podróży danej osoby lub inny dowód wjazdu/wyjazdu (np. fotograficzny),

– dokumenty imienne oraz wszelkiego rodzaju zaświadczenia lub rachunki (np. rachunki hotelowe, karty przyjęć u lekarzy/dentystów, karty wejścia do instytucji publicznych/prywatnych, umowy wynajmu samochodów, kwity płatności kartą kredytową itd.), które jednoznacznie wskazują, że dana osoba pozostawała na terytorium państwa rozpatrującego wniosek,

– imienne bilety kolejowe lub listy pasażerów podróżujących samolotem, pociągiem, autokarem lub statkiem, które wskazują przebywanie i trasę podróży danej osoby na terytorium państwa rozpatrującego wniosek,

– informacje, które wskazują, że dana osoba korzystała z usług pośredników wizowych lub biura podróży,

– oficjalne oświadczenie złożone w szczególności przez pracowników służby granicznej, którzy mogą potwierdzić, że dana osoba przekroczyła granicę.

ZAŁĄCZNIK  4

WSPÓLNY WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRE SĄ UZNAWANE ZA DOWÓD PRIMA FACIE POTWIERDZAJĄCY SPEłNIENIE WARUNKÓW DLA READMISJI OBYWATELI PAŃSTW TRZECICH I BEZPAŃSTWOWCÓW

(ART. 3 UST. 1, ART. 5 UST. 1 ORAZ ART. 9 UST. 2)

– Oficjalne oświadczenie zainteresowanej osoby złożone w postępowaniu sądowym lub administracyjnym,

– świadkowie mogący poświadczyć przekroczenie granicy przez daną osobę,

– wydany przez właściwe organy państwa składającego wniosek opis miejsca i okoliczności, w których dana osoba została przejęta po wjeździe na terytorium tego państwa,

– informacje dotyczące tożsamości lub pobytu osoby dostarczone przez organizację międzynarodową (np. Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR)),

– zgłoszenia/potwierdzenia informacji przez członków rodziny, współtowarzyszy podróży itd.,

– oświadczenie danej osoby.

ZAŁĄCZNIK  5

WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRE SĄ UZNAWANE ZA DOWÓD PRIMA FACIE POTWIERDZAJĄCY SPEŁNIENIE WARUNKÓW DLA READMISJI BYŁYCH OBYWATELI SOCJALISTYCZNEJ FEDERALNEJ REPUBLIKI JUGOSŁAWII

(ART. 3 UST. 3, ART. 9 UST. 4 ORAZ ART. 9 UST. 5)

Załącznik 5a (dokumenty uznawane za dowód):

– akty urodzenia (lub ich fotokopie) wydane przez byłą Socjalistyczną Federalną Republikę Jugosławii,

– wydane przez Serbię, byłą Federalną Republikę Jugosławii, byłą Federację Serbii i Czarnogóry lub byłą Socjalistyczną Federalną Republikę Jugosławii dokumenty urzędowe, w tym dowody tożsamości (lub ich fotokopie), określające miejsce urodzenia lub miejsce stałego pobytu zgodnie z art. 3 ust. 3.

Załącznik 5b (dokumenty uznawane za dowód prima facie):

– inne dokumenty lub zaświadczenia (lub ich fotokopie) wskazujące miejsce urodzenia lub miejsce stałego pobytu na terytorium Serbii,

– oficjalne oświadczenie zainteresowanej osoby złożone w postępowaniu sądowym lub administracyjnym.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  6

grafika

ZAŁĄCZNIK  7

grafika

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA REINTEGRACJI

Umawiające się Strony uznają konieczność efektywnej, skutecznej i trwałej reintegracji społeczno-ekonomicznej repatriowanych obywateli Republiki Serbii. Potwierdzają swoją wolę zwiększenia wysiłków, w tym nakładów finansowych, na rzecz wsparcia tego rodzaju reintegracji, uwzględniając udostępnioną w tym celu wspólnotową pomoc finansową.

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA ART. 2 UST. 3 I ART. 4 UST. 3

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że - zgodnie z przepisami Republiki Serbii i państw członkowskich regulującymi kwestię obywatelstwa - obywateli Republiki Serbii lub Unii Europejskiej nie można pozbawić obywatelstwa.

Strony zgadzają się przeprowadzić z odpowiednim wyprzedzeniem wzajemne konsultacje, w przypadku gdyby taka sytuacja prawna miała ulec zmianie.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE ART. 3 I ART. 5

Strony będą starały się zapewnić powrót każdego obywatela państwa trzeciego, który nie spełnia obowiązujących warunków prawnych wjazdu, przebywania lub pobytu na ich odnośnych terytoriach, lub który przestał spełniać takie warunki, do jego państwa pochodzenia.

DEKLARACJA REPUBLIKI SERBII W SPRAWIE OBYWATELSTWA

Republika Serbii oświadcza, że zgodnie z Ustawą o obywatelstwie Republiki Serbii (Dziennik Urzędowy Republiki Serbii nr 135/04) obywatel Republiki Serbii nie może zrzec się obywatelstwa Republiki Serbii, jeśli wraz z wnioskiem o zrzeczenie się obywatelstwa Republiki Serbii nie przedstawi dowodów potwierdzających przyznanie mu obywatelstwa innego państwa.

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA DANII

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że niniejsza Umowa nie ma zastosowania do terytorium Królestwa Danii ani do jego obywateli. W związku z tym Republika Serbii i Dania powinny zawrzeć umowę o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza Umowa.

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA ISLANDII I NORWEGII

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości ścisłe związki między Wspólnotą Europejską a Islandią i Norwegią, w szczególności na mocy Umowy z dnia 18 maja 1999 roku dotyczącej włączenia tych krajów we wprowadzanie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen. W związku z tym Republika Serbii powinna zawrzeć umowę o readmisji z Islandią i Norwegią na takich samych warunkach jak niniejsza Umowa.

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA SZWAJCARII

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że Unia Europejska, Wspólnota Europejska i Szwajcaria podpisały układ dotyczący włączenia Szwajcarii we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen. Wraz z wejściem w życie tego układu dotyczącego stowarzyszenia Republika Serbii powinna zawrzeć umowę o readmisji ze Szwajcarią na takich samych warunkach jak niniejsza Umowa.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2007.334.46
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Serbia-Wspólnota Europejska. Umowa o readmisji osób przebywających nielegalnie. Bruksela.2007.09.18.
• Data aktu: 18/09/2007
• Data ogłoszenia: 19/12/2007
• Data wejścia w życie: 01/01/2008