Język postępowania: rumuński(2021/C 329/18)
(Dz.U.UE C z dnia 16 sierpnia 2021 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Rumunia (przedstawiciele: E. Gane, L.-E. Baț agoi, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
- Uwzględnienie odwołania, uchylenie w całości wyroku Sądu w sprawie T-543/19, orzeczenie na nowo w sprawie T-543/19 poprzez uwzględnienie skargi o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji C(2019)4027 finał w zakresie, w jakim Komisja zastosowała stopę dofinansowania w wysokości 75 %, a nie w wysokości 85 %, w odniesieniu do pierwszego i drugiego priorytetu programu operacyjnego;
albo
- uwzględnienie odwołania, uchylenie w całości wyroku Sądu w sprawie T-543/19 i przekazanie wspomnianej sprawy Sądowi, aby, orzekając na nowo, uwzględnił on skargę o stwierdzenie nieważności i stwierdził w części nieważność decyzji Komisji C(2019)4027 final w zakresie, w jakim Komisja zastosowała stopę dofinansowania w wysokości 75 %, a nie w wysokości 85 %, w odniesieniu do pierwszego i drugiego priorytetu programu operacyjnego;
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania Rumunia podnosi trzy zarzuty:
A. Błędna wykładnia i błędne zastosowanie art. 139 ust. 6 lit. a) rozporządzenia nr 1303/2013 w związku z art. 137 ust. 1 lit. a) i d) oraz art. 137 ust. 2, art. 131, art. 135 ust. 2 oraz art. 139 ust. 1, 2 i 7 tego samego rozporządzenia
Rumunia uważa, że Sąd dopuścił się różnych naruszeń prawa w odniesieniu do rozróżnienia między ostatnim wnioskiem o płatność okresową a zatwierdzeniem zestawienia wydatków, ignorując w nieuzasadniony sposób rolę tego ostatniego etapu i uznając, że stopą dofinansowania mającą zastosowanie do obliczenia wymagalnej kwoty jest stopa obowiązująca w momencie przedstawienia ostatniego wniosku o płatność okresową.
B. Błędna wykładnia i błędne zastosowanie zasady jednoroczności w księgowości
Rumunia uważa, że Sąd dokonał błędnej wykładni i błędnie zastosował zasadę jednoroczności w księgowości, stwierdzając, iż zastosowanie do wydatków poniesionych w trakcie roku obrachunkowego i ujętych w systemie księgowym stopy dofinansowania ustalonej po złożeniu ostatniego wniosku o płatność okresową sprowadzałoby się do naruszenia wspomnianej wyżej zasady.
C. Błędna wykładnia i błędne zastosowanie zasady niedziałania wstecz aktów prawnych
Rumunia uważa, że Sąd dokonał błędnej wykładni i błędnie zastosował zasadę niedziałania wstecz aktów prawnych, stwierdzając, iż stopa dofinansowania przewidziana w decyzji wykonawczej C(2018)8890 finał z dnia 12 grudnia 2018 r. nie ma zastosowania do wydatków poniesionych w roku obrachunkowym 2017/2018, ponieważ sytuacja prawna Rumunii była już zakończona w momencie jej wejścia w życie - w dniu 12 grudnia 2018 r. - jako że rok obrachunkowy zakończył się w dniu 30 czerwca 2018 r., zaś ostatni wniosek o płatność okresową został złożony w dniu 6 lipca 2018 r.
