Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 12 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... ustanawiającego Program UE w zakresie zwalczania nadużyć finansowych.

P8_TC1-COD(2018)0211

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 12 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... ustanawiającego Program UE w zakresie zwalczania nadużyć finansowych

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i 325,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego ¹ ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ² ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej nakłada na Unię i państwa członkowskie obowiązek zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkich innych nielegalnych działań naruszających interesy finansowe Unii. Unia powinna wspierać działania w tych obszarach.

(2) Wsparcie w przeszłości tego typu działań w drodze decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 804/2004/WE ³  (program Herkules), która została zmieniona i jej okres obowiązywania został przedłużony decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 878/2007/WE ⁴  (program Herkules II), uchyloną i zastąpioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady(UE) nr 250/2014 ⁵  (program Herkules III) pozwoliło na intensyfikację działań podejmowanych przez Unię i państwa członkowskie w dziedzinie zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkich innych nielegalnych działań naruszających interesy finansowe Unii.

(3) Wspieranie zgłaszania przez państwa członkowskie oraz kandydatów i potencjalnych kandydatów nieprawidłowości i nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe Unii za pośrednictwem systemu zarządzania nieprawidłowościami (IMS) stanowi obowiązek nałożony przez prawodawstwo sektorowe na Europejski Fundusz Gwarancji Rolnej i Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich ⁶ , Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny, Fundusz Spójności i Europejski Fundusz Morski i Rybacki ⁷ , Fundusz Azylu, Migracji i Integracji i instrument na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego ⁸ , Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym ⁹ , a także pomoc przedakcesyjną ¹⁰  w odniesieniu do okresu programowania 2014-2020 i późniejszych lat. IMS jest bezpiecznym narzędziem komunikacji elektronicznej, które ułatwia państwom członkowskim oraz kandydatom i potencjalnym kandydatom wywiązywanie się z ich obowiązku zgłaszania wykrytych nieprawidłowości i które wspiera zarządzanie nieprawidłowościami i ich analizę.

(3a) Należy odpowiednio uwzględnić różnorodność systemów prawnych i administracyjnych w państwach członkowskich, aby usuwać nieprawidłowości i zwalczać nadużycia finansowe. Wahania liczby nieprawidłowości mogą mieć związek z progresją cykli wieloletniego programowania oraz z późnym zgłaszaniem nieprawidłowości. Wszystko to wymaga utworzenia jednolitego systemu pozyskiwania od państw członkowskich danych o nieprawidłowościach i nadużyciach finansowych, by unormować proces zgłaszania oraz zapewnić jakość i porównywalność przekazywanych danych. [Popr. 1]

(3b) Znaczenie działań zapobiegawczych Komisji i Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) nie podlega dyskusji, podobnie jak sprawniejsze wdrażanie systemu wczesnego wykrywania i wykluczania, systemu informacji w celu zwalczania nadużyć finansowych oraz krajowych strategii zwalczania nadużyć finansowych. W kontekście tych działań konieczne jest opracowanie ram cyfryzacji wszystkich procesów wdrażania strategii politycznych Unii (w tym zaproszenia do składania wniosków, składane wnioski, ocena, wdrażanie i płatności), które mają być stosowane przez wszystkie państwa członkowskie. [Popr. 2]

(4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 ¹¹  i decyzja Rady 2009/917/WSiSW ¹²  stanowią, że Unia ma wspierać wzajemną pomoc między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracę między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego.

(5) Takie wsparcie jest zapewniane wielu działaniom operacyjnym. Obejmuje to system informacji w celu zwalczania nadużyć finansowych (AFIS), platformę technologii informacyjnej, która składa się z szeregu aplikacji działających w ramach wspólnego systemu informacji zarządzanym przez Komisję. Na platformie AFIS funkcjonuje też IMS. Wymaga on stabilnego i przewidywalnego finansowania przez lata, aby zapewnić jego trwałe działanie.

(6) Wsparcie Unii w obszarach ochrony interesów finansowych Unii na rzecz zgłaszania nieprawidłowości i wzajemnego wsparcia administracyjnego i współpracy w kwestiach celnych i rolnych należy usprawnić w ramach jednego programu, tj. programu UE w zakresie zwalczania nadużyć finansowych (zwanego dalej "programem") w celu zwiększenia synergii i elastyczności budżetu, a także uproszczenia procesu zarządzania bez uszczerbku dla sprawowania przez współprawodawców skutecznej kontroli nad realizacją programu. [Popr. 3]

(7) Program łączy zatem składnik na wzór programu Herkules, inny składnik zapewniający finansowanie IMS oraz trzeci składnik finansujący działania powierzone Komisji na mocy rozporządzenia (WE) nr 515/97, w tym platformę AFIS.

(7a) Ochrona interesów finansowych Unii powinna zajmować się wszystkimi aspektami budżetu UE, zarówno od strony dochodów, jak i wydatków. W tym kontekście należy odpowiednio uwzględnić fakt, że program ten jako jedyny koncentruje się w szczególności na ochronie wydatków z budżetu Unii. [Popr. 4]

(8) Platforma AFIS obejmuje szereg systemów informacyjnych, w tym system informacji celnej (CIS). CIS jest zautomatyzowanym systemem informacji i jego celem jest pomoc państwom członkowskim w śledzeniu i ściganiu działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego i przeciwdziałaniu takim działaniom, poprzez wzrastającą dzięki szybszemu przekazywaniu informacji skuteczność współpracy oraz zastosowane procedury kontroli ich administracji celnych. CIS obejmuje zarówno współpracę administracyjną, jak i współpracę policji w ramach jednej infrastruktury. Do celów współpracy administracyjnej CIS został ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 515/97 przyjętym na podstawie art. 33 i 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Do celów współpracy policyjnej CIS został ustanowiony decyzją 2009/917/WSiSW przyjętą na podstawie art. 30 ust. 1 lit. a) i art. 34 ust. 2 lit. c) Traktatu o Unii Europejskiej. Z technicznego punktu widzenia nie można rozdzielić dwóch wymiarów CIS: współpracy policyjnej i współpracy administracyjnej, gdyż obydwa funkcjonują w ramach jednego systemu informatycznego. Zważywszy, że sam CIS jest tylko jednym z systemów informatycznych obsługiwanych w ramach AFIS i że w CIS jest mniej przypadków współpracy policyjnej niż przypadków współpracy administracyjnej, wymiar AFIS związany ze współpracą policyjną uznaje się za dodatkowy w stosunku do wymiaru związanego ze współpracą administracyjną.

(9) Niniejsze rozporządzenie określa pulę środków finansowych na cały okres trwania programu, które stanowią główną kwotę odniesienia w rozumieniu [reference to be updated as appropriate according to the new inter-institutional agreement: pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ¹³ ] dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas rocznej procedury budżetowej.

(10) Do niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają horyzontalne przepisy finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Określone w rozporządzeniu finansowym przepisy regulują w szczególności procedurę ustalania i wykonania budżetu poprzez dotacje, zamówienia, nagrody, wykonanie pośrednie i przewidują kontrole dotyczące odpowiedzialności podmiotów działań finansowych. Zamówienia publiczne finansowane w całości lub w części z budżetu Unii w ramach tego programu podlegają m.in. zasadzie przejrzystości, proporcjonalności, równego traktowania i niedyskryminacji, natomiast dotacje podlegają ponadto zasadzie współfinansowania i niełączenia dotacji, zakazowi podwójnego finansowania oraz zasadzie niedziałania wstecz i zasadzie niedochodowości. Przepisy przyjęte na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczą również ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich, gdyż poszanowanie dla praworządności stanowi zasadniczy warunek wstępny należytego zarządzania finansami i skutecznego finansowania przez UE. [Popr. 5]

(11) Rodzaje finansowania oraz metody wykonywania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu należy wybrać na podstawie ich potencjału osiągania szczególnych celów działań i możliwości uzyskania wyników, z uwzględnieniem w szczególności kosztów kontroli, obciążeń administracyjnych oraz zakładanego ryzyka niezgodności. Należy rozważyć stosowanie płatności ryczałtowych, stawek ryczałtowych i kosztów jednostkowych, a także finansowania niepowiązanego z kosztami, o których mowa w art. 125 ust. 1 rozporządzenia finansowego.

(11a) Maksymalne stawki współfinansowania dotacji w ramach programu nie powinny przekraczać 80 % kosztów kwalifikowalnych. W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, które określono w programie prac i które dotyczą np. państw członkowskich narażonych na wysokie ryzyko w dziedzinie interesów finansowych Unii, maksymalną stopę współfinansowania należy ustalić na poziomie 90 % kosztów kwalifikowalnych. [Popr. 6]

(12) Aby w ramach programu zapewnić ciągłość finansowania wszystkich działań powierzonych Komisji na mocy rozporządzenia (WE) nr 515/97, w tym platformy AFIS, w załączniku I przedstawiono orientacyjny wykaz działań, które mają być finansowane.

(12a) Komisja powinna przyjąć programy prac zgodnie z art. 110 rozporządzenia finansowego. Programy prac powinny zawierać opis działań, które mają zostać sfinansowane, wskazanie kwoty przydzielonej na każde działanie, orientacyjny harmonogram wdrażania oraz maksymalną stopę współfinansowania w przypadku dotacji. Przygotowując program prac, Komisja powinna uwzględnić priorytety Parlamentu Europejskiego określone w ramach jego rocznej oceny sytuacji w zakresie ochrony interesów finansowych Unii. Program prac należy opublikować na stronie internetowej Komisji i przekazać Parlamentowi Europejskiemu. [Popr. 7]

(12b) Działania uznaje się za kwalifikowalne, jeżeli przyczyniają się one do osiągnięcia szczegółowych celów programu, o których mowa w art. 2. Cele te mogą obejmować udzielanie specjalnej pomocy technicznej właściwym organom państw członkowskich, a to w postaci specjalistycznej wiedzy, wyspecjalizowanego i technicznie zaawansowanego sprzętu oraz skutecznych narzędzi z zakresu technologii informatycznych, zapewnianie niezbędnego wsparcia i ułatwianie prowadzenia dochodzeń, w szczególności ustanawianie wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych i podejmowanie operacji transgranicznych, lub intensywniejszą wymianę kadrową w ramach konkretnych projektów. Działania kwalifikujące się mogą ponadto obejmować organizację specjalnych szkoleń, warsztaty z zakresu analizy ryzyka oraz w stosownych przypadkach organizację konferencji i badań. [Popr. 8]

(13) Zakup sprzętu ze środków instrumentu unijnego, który zakłada wsparcie finansowe na zakup sprzętu do kontroli celnej ¹⁴  może mieć pozytywny wpływ na zwalczanie nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe UE. Istnieje wspólna odpowiedzialność nałożona na wspomniany instrument oraz program, aby unikać wszelkich przypadków powielania wsparcia Unii. Wsparcie udzielane w ramach programu powinno zasadniczo dotyczyć zakupu rodzajów sprzętu, które nie wchodzą w zakres instrumentu Unii na potrzeby sprzętu do kontroli celnej, lub sprzętu, w przypadku którego beneficjentami są organy inne niż organy, dla których przeznaczony jest instrument Unii na potrzeby sprzętu do kontroli celnej. Szczególnie w kontekście przygotowań do rocznych programów prac należy unikać Ponadto sfinansowany sprzęt powinien być jednoznacznie wykorzystywany do ochrony interesów finansowych Unii. Unikanie powielania się zakresów i wypracowanie efektów synergii między tym programem a innymi odnośnymi programami w takich obszarach jak wymiar sprawiedliwości, cła i sprawy wewnętrzne należy zagwarantować w szczególności w kontekście przygotowywania programów prac. [Popr. 9]

(13a) W ramach programu wspiera się współpracę między organami administracji i organami ścigania państw członkowskich, a także między państwami członkowskimi a Komisją, w tym Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), oraz innymi właściwymi organami i agencjami Unii takimi, jak Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust) i Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol), aby zagwarantować skuteczniejszą ochronę interesów finansowych Unii. W ramach tego programu będzie się także wspierać współpracę z Prokuraturą Europejską w odnośnych dziedzinach, kiedy urząd ten rozpocznie swoją działalność. [Popr. 10]

(14) Udział w programie powinny mieć kraje należące do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), które są członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Program powinien być otwarty na uczestnictwo krajów przystępujących, kandydatów krajów kandydujących i potencjalnych kandydatów krajów kandydujących, a także krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa, zgodnie z ogólnymi zasadami i ogólnymi warunkami udziału tych państw w programach Unii ustanowionymi w odpowiednich umowach ramowych i decyzjach rady stowarzyszenia lub podobnych porozumieniach. Również pozostałe państwa trzecie powinny móc uczestniczyć w programie, pod warunkiem że zawarły z Unią układ o stowarzyszeniu lub przystąpią do umowy dotyczącej ich udziału w programach unijnych. [Popr. 11]

(15) Biorąc pod uwagę dotychczasowe oceny programów Herkules i aby zwiększyć rolę programu, w drodze wyjątku należy umożliwić udział podmiotów prawnych z siedzibą w państwie trzecim, które nie jest stowarzyszone z programem, bez konieczności ponoszenia przez te podmioty kosztów udziału.

(15a) W szczególności należy zachęcać do udziału podmioty ustanowione w krajach, w których obowiązuje układ o stowarzyszeniu z Unią, aby poprawić ochronę interesów finansowych Unii poprzez współpracę celną i wymianę najlepszych praktyk, zwłaszcza w zakresie sposobów zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i innych nielegalnych działań naruszających interesy finansowe Unii oraz w zakresie podejmowania wyzwań pojawiających się w wyniku rozwoju nowych technologii. [Popr. 12]

(16) Program powinien być realizowany z uwzględnieniem zaleceń i środków wymienionych w komunikacie Komisji z dnia 6 czerwca 2013 r. zatytułowanym "Intensyfikacja walki z przemytem papierosów i innymi formami nielegalnego handlu wyrobami tytoniowymi - Kompleksowa strategia UE" ¹⁵ , a także w sprawozdaniu z postępu prac nad wdrożeniem wspomnianego komunikatu z dnia 12 maja 2017 r. ¹⁶ .

(17) W 2016 r. Unia ratyfikowała Protokół w sprawie wyeliminowania nielegalnego obrotu wyrobami tytoniowymi do Ramowej konwencji antytytoniowej Światowej Organizacji Zdrowia ("protokół"). Celem protokołu powinna być ochrona interesów finansowych Unii w zakresie, w jakim dotyczy on zwalczania transgranicznego nielegalnego handlu tytoniem powodującego straty w dochodach. Program powinien wspierać Sekretariat Ramowej konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu w jego zadaniach związanych z protokołem. Ponadto program powinien także wspierać inne działania podejmowane przez Sekretariat w kontekście zwalczania nielegalnego handlu tytoniem.

(18) Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 ¹⁷ , rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 ¹⁸ , rozporządzeniem Rady (WE, Euratom, WE) nr 2185/96 ¹⁹  i rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 ²⁰  interesy finansowe Unii należy chronić za pomocą proporcjonalnych środków, w tym środków zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, ich wykrywania, korygowania i dochodzenia, a także odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania sankcji administracyjnych.

W szczególności, zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 883/2013 i rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może prowadzić dochodzenia administracyjne, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie, naruszające interesy finansowe Unii. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939 Prokuratura Europejska (EPPO) może prowadzić dochodzenia i ścigać nadużycia finansowe i inne przestępstwa naruszające interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 ²¹ . Zgodnie z rozporządzeniem finansowym każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznają konieczne prawa i dostęp Komisji, OLAF-owi, EPPO i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu oraz zapewniają, aby wszelkie osoby trzecie uczestniczące w wykonaniu środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa.

(19) Państwa trzecie należące do EOG mogą uczestniczyć w programach unijnych w ramach współpracy ustanowionej w Porozumieniu EOG, które przewiduje wdrażanie programów na mocy decyzji podjętej zgodnie z tym Porozumieniem. Państwa trzecie mogą także uczestniczyć na podstawie innych instrumentów prawnych. W niniejszym rozporządzeniu należy zawrzeć przepis szczegółowy o przyznaniu koniecznych praw i dostępu wymaganych dla właściwego urzędnika zatwierdzającego, OLAF-a, Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, aby mogli oni w pełni wykonywać swoje odnośne uprawnienia.

(20)

(21) Zgodnie z [reference to be updated as appropriate according to a new decision on OCTs: art. 94 decyzji Rady 2013/755/UE ²² ] osoby i podmioty z siedzibą w krajach i terytoriach zamorskich kwalifikują się do finansowania z zastrzeżeniem zasad i celów programu oraz ewentualnych uzgodnień mających zastosowanie do państwa członkowskiego, z którym dany kraj lub terytorium zamorskie są powiązane.

(22) Zgodnie z ust. 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa ²³  konieczna jest ewaluacja programu na podstawie informacji zebranych w drodze szczegółowych wymogów w zakresie sprawozdawczości, a mianowicie w odniesieniu do wyników, monitorowania i oceny, unikając przy tym nadmiernych regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza po stronie państw członkowskich. Wymogi te, w stosownych przypadkach, mogą obejmować mierzalne wskaźniki, jako podstawę ewaluacji skutków programu w terenie. Ewaluacja powinna być przeprowadzona przez niezależny podmiot oceniający. [Popr. 13]

(23) W celu opracowania przepisów dotyczących monitorowania i ewaluacji programu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. w odniesieniu do przyjmowania programów prac. Ponadto, aby możliwe było wprowadzanie zmian do niniejszego rozporządzenia, należy, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do wskaźników określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. [Popr. 14]

(24) Art. 42a ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 515/97 stanowi podstawę prawną dla finansowania AFIS. Niniejsze rozporządzenie powinno zastąpić podstawę prawną nową podstawą prawną. art. 42a ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 515/97 powinien zatem zostać skreślony.

(25) Rozporządzenie (UE) nr 250/2014 ustanawiające program Herkules III obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2020 r. Niniejsze rozporządzenie przewiduje działania następcze do programu Herkules III począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. Należy zatem uchylić rozporządzenie (UE) nr 250/2014,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia Program UE w zakresie zwalczania nadużyć finansowych (zwany dalej "programem").

Określa ono cele programu, budżet na lata 2021-2027, formy finansowania unijnego oraz zasady dotyczące przyznawania takiego finansowania.

Artykuł  2

Cele programu

1. Program ma następujące cele ogólne:

a) ochrona interesów finansowych Unii;

b) wspieranie wzajemnej pomocy organów administracyjnych państw członkowskich i współpracy między nimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego.

2. Program ma następujące cele szczegółowe:

a) zapobieganie nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności naruszającej interesy finansowe Unii Europejskiej oraz zwalczanie takich zjawisk;

b) wspieranie zgłaszania nieprawidłowości, w tym nadużyć finansowych, w odniesieniu do funduszy zarządzania dzielonego i funduszy pomocy przedakcesyjnej ujętych w budżecie Unii;

c) zapewnianie narzędzi do wymiany informacji i do wsparcia działań operacyjnych w obszarze wzajemnego wsparcia administracyjnego w kwestiach celnych i rolnych.

Artykuł  3

Budżet

1. Pula środków finansowych na realizację programu na lata 2021-2027 wynosi 181,207 mln EUR 321 314 000 EUR według cen z 2018 r. (362 414 000 EUR według cen bieżących). [Popr. 15]

2. Szacunkowy podział kwoty, o której mowa w ust. 1, jest następujący:

a) 114,207 mln EUR202 512 000 EUR według cen z 2018 r. (228414 000 EUR według cen bieżących) na cel, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. a); [Popr. 16]

b) 7 mln EUR12 412 000 EUR według cen z 2018 r. (14 mln EUR według cen bieżących) na cel, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. b); [Popr. 17]

c) 60 mln EUR 106 390 000 EUR według cen z 2018 r. (120 mln EUR według cen bieżących) na cel, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. c). [Popr. 18]

2a. Komisja jest uprawniona do dokonania realokacji środków finansowych między celami określonymi w art. 2 ust. 2. Jeżeli realokacja oznacza zmianę jednej z kwot określonych w ust. 2 niniejszego artykułu o co najmniej 10 %, dokonuje się jej na podstawie aktu delegowanego przyjmowanego zgodnie z art. 14. [Popr. 19]

3. Z kwoty, o której mowa w ust. 1, można również pokrywać wydatki na wsparcie techniczne i administracyjne związane z realizacją programu, takie jak działania przygotowawcze, monitorowanie, kontrola, audyt i ocena, w tym na systemy informatyczne dla przedsiębiorstw. Ponadto orientacyjny przydział, o którym mowa w ust. 2 lit. a), należycie uwzględnia fakt, że program ten jako jedyny zajmuje się w szczególności aspektem ochrony interesów finansowych Unii związanym z wydatkami. [Popr. 20]

Artykuł  4

Państwa trzecie stowarzyszone z programem

Program jest otwarty dla następujących państw trzecich:

a) członkowie Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), którzy są członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), zgodnie z warunkami ustanowionymi w Porozumieniu EOG;

b) państwa przystępujące, kandydaci i potencjalni kandydaci, zgodnie z ogólnymi zasadami i ogólnymi warunkami udziału tych państw w programach Unii, ustanowionymi w odpowiednich umowach ramowych i decyzjach rad stowarzyszenia lub w podobnych porozumieniach oraz zgodnie ze szczegółowymi warunkami ustanowionymi w porozumieniach między Unią a tymi państwami;

c) państwa objęte europejską polityką sąsiedztwa, zgodnie z ogólnymi zasadami i ogólnymi warunkami udziału tych państw w programach Unii, ustanowionymi w odpowiednich umowach ramowych i decyzjach rad stowarzyszenia lub w podobnych porozumieniach oraz zgodnie ze szczegółowymi warunkami ustanowionymi w porozumieniach między Unią a tymi państwami;

d) inne państwa trzecie zgodnie z warunkami określonymi w szczegółowej umowie dotyczącej uczestnictwa państwa trzeciego w dowolnym programie Unii, pod warunkiem że taka umowa;

a) zapewnia właściwą równowagę w odniesieniu do wkładów i korzyści państwa trzeciego uczestniczącego w programach unijnych; [Popr. 21]

b) określa warunki udziału w programach, w tym obliczanie wkładów finansowych do poszczególnych programów i ich kosztów administracyjnych. Wspomniane wkłady stanowią dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z art. [21 ust. 5] rozporządzenia finansowego;

c) nie przyznaje państwu trzeciemu prawa do decydowania o programach;

d) gwarantuje prawa Unii do zapewniania należytego zarządzania finansami i do ochrony jej interesów finansowych.

Artykuł  5

Realizacja i formy finansowania unijnego

1. Program jest realizowany według metody zarządzania bezpośredniego zgodnie z rozporządzeniem finansowym lub według metody zarządzania pośredniego z podmiotami, o których mowa w art. 62 ust. 1 lit. c) rozporządzenia finansowego.

2. Program może zapewniać finansowanie w dowolnej formie przewidzianej w rozporządzeniu finansowym, w szczególności w postaci dotacji zgodnie z tytułem VIII i zamówień zgodnie z tytułem VII, a także zwrotu kosztów podróży i pobytu, jak przewidziano w art. 238 rozporządzenia finansowego. [Popr. 22]

3. Program może zapewniać finansowanie działań realizowanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 515/97, zwłaszcza finansowanie rodzajów kosztów, o których mowa w orientacyjnym wykazie w załączniku I.

4. Jeśli finansowane działanie dotyczy zakupu sprzętu, Komisja ustanawia, w stosownych przypadkach, mechanizm koordynacji zapewniający wydajność i interoperacyjność całego sprzętu zakupionego ze środków programów unijnych.

Artykuł  6

Ochrona interesów finansowych Unii

Jeśli państwo trzecie uczestniczy w programie na mocy decyzji podjętej zgodnie z umową międzynarodową lub na mocy dowolnego innego instrumentu prawnego, takie państwo trzecie przyznaje konieczne prawa i dostęp wymagane dla właściwego urzędnika zatwierdzającego, Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, aby mogli oni w pełni wykonywać swoje odnośne uprawnienia. W przypadku Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych takie prawa obejmują prawo do prowadzenia dochodzeń, w tym kontroli na miejscu i inspekcji, przewidzianych w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013 dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych.

ROZDZIAŁ  II

DOTACJE [Popr. 23]

Artykuł  7

Dotacje w ramach programu są przyznawane i zarządzane zgodnie z tytułem VIII rozporządzenia finansowego.Poziom współfinansowania w przypadku dotacji udzielanych w ramach programu nie może przekraczać 80 % kosztów kwalifikowalnych. W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, określonych w programach prac, o których mowa w art. 10, stopa współfinansowania nie może przekraczać 90 % kosztów kwalifikowalnych. [Popr. 24]

Artykuł  8

Działania kwalifikowalne

Do finansowania kwalifikują się wyłącznie działania służące realizacji celów, o których mowa w art. 2.:

a) udostępnianie wiedzy technicznej, specjalistycznego i zaawansowanego technicznie sprzętu oraz skutecznych narzędzi informatycznych wzmacniających współpracę transnarodową i międzydyscyplinarną oraz współpracę z Komisją;

b) zwiększanie wymiany personelu na potrzeby konkretnych projektów, zapewnianie niezbędnego wsparcia i ułatwianie prowadzenia dochodzeń, w szczególności ustanawiania wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych i podejmowania operacji transgranicznych;

c) zapewnianie wsparcia technicznego i operacyjnego w dochodzeniach krajowych, zwłaszcza wsparcia dla organów celnych i organów ścigania, w celu wzmocnienia walki z nadużyciami finansowymi i innymi nielegalnymi działaniami;

d) budowanie zdolności w zakresie technologii informatycznych w państwach członkowskich i państwach trzecich, zwiększanie wymiany danych, tworzenie i udostępnianie narzędzi informatycznych na potrzeby dochodzeń oraz monitorowanie pracy wywiadowczej;

e) organizowanie specjalistycznych szkoleń, warsztatów z zakresu analizy ryzyka, konferencji i badań mających na celu poprawę współpracy i koordynacji między służbami, których dotyczy ochrona interesów finansowych Unii;

f) finansowanie zestawu aplikacji informatycznych używanych przez służby celne w ramach wspólnego systemu informacji zarządzanego przez Komisję, które opracowano, aby umożliwić wykonywanie zadań powierzonych Komisji na mocy rozporządzenia (WE) nr 515/97;

g) finansowanie bezpiecznego narzędzia komunikacji elektronicznej, które ułatwi państwom członkowskim wywiązywanie się z obowiązku zgłaszania wykrytych nieprawidłowości, w tym nadużyć finansowych, i które będzie wspierać zarządzanie nieprawidłowościami i ich analizę;

h) wszelkie inne działania przewidziane w programach prac określonych w art. 10, jakie są niezbędne do osiągnięcia ogólnych i szczegółowych celów programu ustanowionych w art. 2. [Popr. 25]

Jeżeli wspierane działanie dotyczy zakupu sprzętu, Komisja dba o to, aby sfinansowany sprzęt przyczyniał się do ochrony interesów finansowych Unii. [Popr. 26]

Artykuł  9

Kwalifikujące się podmioty

1. Oprócz kryteriów określonych w art. 197 rozporządzenia finansowego zastosowanie mają kryteria kwalifikowalności określone w ust. 2.

2. Następujące podmioty spełniają kryteria kwalifikowalności:

a) mowa w art. 2, z siedzibą w jednym z następujących państw: organy publiczne, które mogą przyczynić się do osiągnięcia jednego z celów, o których

a) państwie członkowskim lub powiązanym z nim kraju lub terytorium zamorskim;

b) państwie trzecim stowarzyszonym z programem;

c) państwie trzecim wymienionym w programie prac na warunkach określonych w ust. 3;

b) instytuty badawcze i placówki oświatowe oraz podmioty o celu niezarobkowym, które mogą przyczynić się do osiągnięcia celów, o których mowa w art. 2, o ile mają siedzibę i działają co najmniej od roku w państwie członkowskim lub państwie trzecim stowarzyszonym w programie lub państwie trzecim wymienionym w programie prac na warunkach określonych w ust. 3.

c) wszelkie podmioty prawne utworzone na mocy prawa unijnego lub wszelkie organizacje międzynarodowe w rozumieniu art. 156 rozporządzenia finansowego. [Popr. 27]

3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, z siedzibą w państwie trzecim, które nie jest stowarzyszone z programem, mogą w drodze wyjątku kwalifikować się do uczestnictwa, jeżeli jest to niezbędne do osiągnięcia celów danego działania.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 2, z siedzibą w państwie trzecim, które nie jest stowarzyszone z programem, powinny zasadniczo ponosić koszty swojego udziału.

ROZDZIAŁ  III

PROGRAMOWANIE, MONITOROWANIE I OCENA

Artykuł  10

Program prac

Program jest realizowany w ramach programów prac, o których mowa w art. 110 rozporządzenia finansowego.

Programy prac są przyjmowane przez Komisję w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 14. [Popr. 28]

Komisja bada możliwości uzyskania efektów synergii między programem a innymi odnośnymi programami w takich obszarach jak wymiar sprawiedliwości, cła i sprawy wewnętrzne oraz dba o to, aby nie dochodziło do powielania działań w kontekście przygotowywania programów prac. [Popr. 29]

Programy prac publikuje się na stronie internetowej Komisji i przekazuje Parlamentowi Europejskiemu, który ocenia ich treść i wyniki w ramach rocznej ewaluacji dotyczącej ochrony interesów finansowych Unii. [Popr. 30]

Artykuł  11

Monitorowanie i sprawozdawczość

1. Wskaźniki odzwierciedlające postępy w realizacji programu w odniesieniu do celów ogólnych i szczegółowych określonych w art. 2 przedstawiono w załączniku II.

2. Aby zapewnić skuteczną ocenę postępów w realizacji programu w odniesieniu do jego celów, Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 14, aktów delegowanych dotyczących załącznika II w celu dokonania przeglądu lub uzupełnienia wskaźników, jeżeli uzna to za konieczne, i uzupełnienia niniejszego rozporządzenia o przepisy w sprawie ustanowienia ram monitorowania i oceny. [Popr. 31]

2a. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie roczne dotyczące wyników programu. [Popr. 32]

3. System sprawozdawczości dotyczącej realizacji celów zapewnia wydajne, skuteczne i terminowe gromadzenie danych na potrzeby monitorowania realizacji programu i jego wyników. W tym celu na odbiorców środków unijnych oraz w stosownych przypadkach na państwa członkowskie nakłada się proporcjonalne wymogi dotyczące sprawozdawczości.

Artykuł  12

Ocena

1. Oceny przeprowadza się są przeprowadzane przez niezależny podmiot oceniający w terminie pozwalającym na uwzględnienie ich wyników w procesie decyzyjnym. [Popr. 33]

2. Ocena śródokresowa programu przeprowadzana jest z chwilą, gdy dostępne są wystarczające informacje na temat realizacji programu, jednak nie później niż w ciągu czterech lat od rozpoczęcia realizacji programu.

3. Po zakończeniu realizacji programu, lecz nie później niż cztery trzy lata po upływie okresu określonego w art. 1, Komisja przeprowadza ocenę końcową programu. [Popr. 34]

4. Komisja przekazuje wnioski z tych ocen, opatrzone własnymi komentarzami, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, Komitetowi Regionów i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu oraz publikuje je na swojej stronie internetowej. [Popr. 35]

Artykuł  13

Przekazanie uprawnień

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 14 w celu opracowania przepisów na potrzeby ram monitorowania i oceny, jak przewidziano w art. 11przyjmowania programów prac, jak przewidziano w art. 10, oraz zmiany wskaźników określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzeni. [Popr. 44]

Artykuł  14

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Przekazanie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 13, powierza się Komisji do dnia 31 grudnia 2028 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 13, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5a. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 10 i 13 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. [Popr. 36]

ROZDZIAŁ  IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł  15

Informacja, komunikacja i promocja

1. Odbiorcy finansowania unijnego uznają pochodzenie i zapewniają maksymalne eksponowanie finansowania unijnego (w szczególności podczas promowania działań i ich rezultatów) poprzez dostarczanie spójnych, skutecznych i proporcjonalnych informacji skierowanych do różnych grup odbiorców, w tym do mediów i opinii publicznej. Uznanie pochodzenia i zapewnienie eksponowania finansowania unijnego nie jest wymagane, jeśli mogą one zmniejszyć skuteczność działań operacyjnych w zakresie ceł i zwalczania nadużyć finansowych. [Popr. 37]

2. Komisja prowadzi regularne działania informacyjne i komunikacyjne związane z programem, jego działaniami i wynikami. Zasoby finansowe przydzielone na program przyczyniają się również do komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one związane z celami, o których mowa w art. 2. [Popr. 38]

Artykuł  16

Zmiana rozporządzenia (WE) nr 515/97

W art. 42a rozporządzenia (WE) nr 515/97 skreśla się ust. 1 i 2.

Artykuł  17

Uchylenie

Rozporządzenie (UE) nr 250/2014 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r.

Artykuł  18

Przepisy przejściowe

1. Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na kontynuację lub modyfikację danych działań, aż do ich zamknięcia, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 250/2014 i art. 42a rozporządzenia (WE) nr 515/97, które nadal stosuje się do danych działań aż do ich zamknięcia.

2. Z puli środków finansowych przeznaczonych na program można również pokrywać wydatki na wsparcie techniczne i administracyjne na potrzeby przejścia między programem a środkami przyjętymi w ramach rozporządzenia (UE) nr 250/2014 i art. 42a rozporządzenia (WE) nr 515/97.

Artykuł  19

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie [dwudziestego] dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

Orientacyjny wykaz rodzajów kosztów, które będą finansowane z programu w odniesieniu do działań realizowanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 515/97:

a) wszystkie koszty instalacji i konserwacji stałej infrastruktury technicznej dającej państwom członkowskim dostęp do środków logistycznych, biurowych i informatycznych w celu zapewnienia koordynacji wspólnych działań celnych i innych działań operacyjnych;

b) zwrot kosztów podróży i pobytu, a także w razie potrzeby wypłata wszelkich innych rekompensat dla przedstawicieli państw członkowskich i w stosownych przypadkach przedstawicieli państw trzecich, biorących udział we wspólnotowych misjach, wspólnych operacjach celnych organizowanych lub współorganizowanych przez Komisję oraz w szkoleniach, spotkaniach ad hoc i spotkaniach związanych z przygotowaniami i ewaluacją na potrzeby dochodzeń administracyjnych lub działań operacyjnych prowadzonych przez państwa członkowskie, jeśli są one organizowane lub współorganizowane przez Komisję;

c) wydatki związane z zakupem, analizą, rozwojem i konserwacją infrastruktury informatycznej (sprzętu komputerowego), oprogramowania i specjalnych połączeń sieciowych, a także odnośnych usług w zakresie produkcji, wsparcia i szkolenia, na potrzeby realizacji działań przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 515/97, zwłaszcza na potrzeby zapobiegania nadużyciom oraz ich zwalczania;

d) wydatki związane z dostarczaniem informacji i wydatki na związane z nimi działania umożliwiające dostęp do informacji, danych i źródeł danych w ramach prowadzenia działań przewidzianych w rozporządzeniu (UE) nr 515/97, w szczególności zapobieganiu nadużyciom oraz ich zwalczaniu;

e) wydatki związane z korzystaniem z systemu informacji celnej przewidzianego w instrumentach przyjętych na mocy art. 87 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a w szczególności w decyzji 2009/917/WSiSW w sprawie stosowania technologii informatycznej do potrzeb celnych, w zakresie, w jakim takie instrumenty stanowią, że przedmiotowe wydatki są pokrywane z budżetu ogólnego Unii Europejskiej;

f) wydatki związane z zakupem, analizą, rozwojem i konserwacją unijnych komponentów wspólnej sieci łączności stosowanej do celów podanych w lit. c).

ZAŁĄCZNIK  II

WSKAŹNIKI MONITOROWANIA PROGRAMU

Program będzie uważnie monitorowany w celu zminimalizowania obciążeń i kosztów administracyjnych oraz w celu pomiaru na podstawie zestawu wskaźników, w jakim stopniu osiągnięte zostały cele ogólne i szczegółowe programu. W związku z tym gromadzone będą dane dotyczące następujących kluczowych wskaźników:

Cel szczegółowy 1: Zapobieganie nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności naruszającej interesy finansowe Unii oraz zwalczanie takich zjawisk.

Wskaźnik 1: Wsparcie w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności naruszającej interesy finansowe Unii oraz zwalczania takich zjawisk - mierzone za pomocą:

1.1. wskaźnika zadowolenia beneficjentów z działań organizowanych w ramach programu i (współ-)finansowanych ze środków programu;

a) liczby i rodzaju działań organizowanych i finansowanych lub współfinansowanych ze środków programu; [Popr. 39]

1.2. udziału procentowego wykazu państw członkowskich otrzymujących każdego roku wsparcie z programu wraz z odpowiednim przydziałem finansowania.. [Popr. 40]

Cel szczegółowy 2: Wspieranie zgłaszania nieprawidłowości, w tym nadużyć finansowych, w odniesieniu do funduszy pomocy przedakcesyjnej podlegających zarządzaniu dzielonemu zapisanych w budżecie Unii.

Wskaźnik 2: Wskaźnik zadowolenia użytkowników z korzystania z systemu zarządzania nieprawidłowościami.

a) liczba zgłoszeń o nieprawidłowościach; [Popr. 41]

Wskaźnik 2a:Zzadowolenie użytkowników korzystających z systemu informacji w celu zwalczania nadużyć finansowych. [Popr. 42]

Cel szczegółowy 3: Zapewnianie narzędzi do wymiany informacji i do wsparcia działań operacyjnych w obszarze wzajemnego wsparcia administracyjnego w kwestiach celnych.

Wskaźnik 3: Ilość udostępnionych informacji dotyczących wzajemnego wsparcia oraz liczba wspieranych działań związanych z wzajemnym wsparciem.

Wskaźnik 3a: Liczba i rodzaj działań związanych z wzajemnym wsparciem. [Popr. 43]

1 Dz.U. C 10 z 10.1.2019, s. 1.

2 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 12 lutego 2019 r.

3 Decyzja nr 804/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiająca wspólnotowy program działań na rzecz wspierania działalności w dziedzinie ochrony interesów finansowych Wspólnoty (program Herkules) (Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 9).

4 Decyzja nr 878/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 2007 r. zmieniająca i przedłużająca okres obowiązywania decyzji nr 804/2004/WE ustanawiającej wspólnotowy program działań na rzecz wspierania działalności w dziedzinie ochrony interesów finansowych Wspólnoty (program Herkules II) (Dz.U. L 193 z 25.7.2007, s. 18).

5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 250/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. ustanawiające program na rzecz wspierania działalności w dziedzinie ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej (program Herkules III) i uchylające decyzję nr 804/2004/WE (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 6).

6 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/1971 z dnia 8 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 przepisami szczegółowymi w sprawie zgłaszania nieprawidłowości dotyczących Europejskiego Funduszu Gwarancji Rolnej i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich i uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1848/2006 i rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1975 z dnia 8 lipca 2015 r. określające częstotliwość i format zgłaszania nieprawidłowości w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Gwarancji Rolnej i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (Dz.U. L 293 z 10.11.2015, s. 6).

7 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/1970 z dnia 8 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 przepisami szczegółowymi w sprawie zgłaszania nieprawidłowości dotyczących Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego i rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1974 z dnia 8 lipca 2015 r. określające częstotliwość i format zgłaszania nieprawidłowości w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (Dz.U. L 293 z 10.11.2015, s. 1).

8 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/1973 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 przepisami szczegółowymi w sprawie zgłaszania nieprawidłowości w odniesieniu do Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego; i rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1977 określające częstotliwość i format zgłaszania nieprawidłowości w odniesieniu do Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 (Dz.U. L 293 z 10.11.2015, s. 15).

9 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/1972 z dnia 8 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 223/2014 przepisami szczegółowymi dotyczącymi zgłaszania nieprawidłowości dotyczących Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym i rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1976 z dnia 8 lipca 2015 r. określające częstotliwość i format zgłaszania nieprawidłowości w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 223/2014 (Dz.U. L 293 z 10.11.2015, s. 11).

10 Art. 16 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 447/2014 w sprawie szczegółowych zasad wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 231/2014 ustanawiającego Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) (Dz.U. L 132 z 3.5.2014, s. 32).

11 Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego, ostatnio zmienione rozporządzeniem 2015/1525 (Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1).

12 Decyzja Rady 2009/917/WSiSW w sprawie stosowania technologii informatycznej do potrzeb celnych (Dz.U. L 323 z 10.12.2009, s. 20).

13 Odniesienie do zaktualizowania: Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. Oświadczenie jest dostępne na stronie: http://eur-lex.europa.eu/legalcontent/EN/TXT/?uri=uriserv:OJ.C_.2013.373.01.0001.01.ENG&toc=OJ:C:2013:373:TOC.

14 [ref]

15 COM(2013)0324

16 COM(2017)0235

17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).

18 Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.

19 Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).

20 Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1).

21 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29).

22 Decyzja Rady 2013/755/UE z dnia 25 listopada 2013 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich z Unią Europejską ("decyzja o stowarzyszeniu zamorskim") (Dz.U. L 344 z 19.12.2013, s. 1).

23 Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.449.198/2
• Rodzaj: Akt przygotowawczy
• Tytuł: Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 12 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... ustanawiającego Program UE w zakresie zwalczania nadużyć finansowych.
• Data aktu: 12/02/2019
• Data ogłoszenia: 23/12/2020