Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 grudnia 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof - Austria) - Peter Pammer przeciwko Reederei Karl Schlüter GmbH & Co KG (C-585/08), Hotel Alpenhof GesmbH przeciwko Oliverowi Hellerowi (C-144/09)(Sprawy połączone C-585/08 i C-144/09)(1)
(Jurysdykcja w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 15 ust. 1 lit. c) i ust. 3 - Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów zawartych przez konsumentów - Umowa podróży frachtowcem - Pojęcie "impreza turystyczna" - Umowa hotelowa - Prezentacja podróży i hotelu na stronie internetowej - Pojęcie działalności "kierowanej do" państwa członkowskiego, w którym konsument ma miejsce zamieszkania - Kryteria - Dostępność strony internetowej)
(2011/C 55/06)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2011 r.)
Sąd krajowy
Oberster Gerichtshof
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strony skarżące: Peter Pammer (C-585/08), Hotel Alpenhof GesmbH (C-144/09)
Strona pozwana: Reederei Karl Schlüter GmbH & Co KG (C-585/08), Oliver Heller (C-144/09)
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Oberster Gerichtshof (Austria) - Wykładnia art. 15 ust. 1 lit. c) i ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12, s. 1) - Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów zawartych przez konsumentów - Minimalne cechy strony internetowej wymagane do tego, aby można było uznać, iż działalność prezentowana na tej stronie jest kierowana do państwa członkowskiego, w którym konsument ma miejsce zamieszkania
Sentencja
1) Umowa mająca za przedmiot podróż frachtowcem, taka jak będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym w sprawie C-585/08, stanowi umowę przewozu, która za cenę ryczałtową łączy przewóz i nocleg w rozumieniu art. 15 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych.
2) W celu ustalenia, czy można uznać, iż przedsiębiorca, którego działalność jest prezentowana na jego stronie internetowej lub na stronie pośrednika, "kieruje" działalność do państwa członkowskiego, na terytorium którego konsument ma miejsce zamieszkania, w rozumieniu art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 44/2001, należy zbadać, czy przed ewentualnym zawarciem umowy z konsumentem z tych stron internetowych i ogólnej działalności przedsiębiorcy wynika, że zamierzał on prowadzić interesy z konsumentami zamieszkałymi w jednym lub kilku państwach członkowskich włącznie z tym, w którym konsument ma miejsce zamieszkania, w tym znaczeniu, że był gotowy do zawarcia z nimi umowy.
Następujące elementy, których lista nie jest wyczerpująca, mogą stanowić oznaki pozwalające na uznanie, że działalność przedsiębiorcy jest kierowana do państwa członkowskiego, w którym konsument ma miejsce zamieszkania, a mianowicie międzynarodowy charakter działalności, podanie tras z jednego lub kilku państw członkowskich do miejsca, gdzie przedsiębiorca ma siedzibę, użycie języka lub waluty innych niż używane zwyczajowo w państwie członkowskim, w którym przedsiębiorca ma siedzibę, z możliwością rezerwacji i potwierdzenia rezerwacji w tym innym języku, podanie numerów telefonicznych z międzynarodowym numerem kierunkowym, zaangażowanie środków w usługę odsyłania w Internecie u operatora wyszukiwarki w celu ułatwienia konsumentom zamieszkałym w różnych państwach członkowskich dostępu do strony przedsiębiorcy lub pośrednika, używanie domeny pierwszego poziomu innej niż domena państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorca ma siedzibę, oraz wzmianka o międzynarodowej klienteli złożonej z klientów zamieszkałych w różnych państwach członkowskich. Do sądu krajowego należy zbadanie, czy oznaki te występują.
Natomiast sama dostępność strony internetowej przedsiębiorcy lub pośrednika w państwie członkowskim, na terytorium którego konsument ma miejsce zamieszkania, nie jest wystarczająca. To samo dotyczy podania adresu elektronicznego, jak również innych namiarów czy użycia języka lub waluty, które są zwyczajowo używane w państwie członkowskim, w którym przedsiębiorca ma siedzibę.
______
(1) Dz.U. C 44 z 21.2.2009.
Dz.U. C 153 z 4.7.2009.
