Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2011 r. - Afriqiyah Airways przeciwko Radzie(Sprawa T-436/11)
(2011/C 290/20)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 1 października 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Afriqiyah Airways (Trypolis, Libia) (przedstawiciel: adwokat B. Sarfati)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady 2011/300/WPZiB z dnia 23 maja 2011 r. dotyczącej wykonania decyzji 2011/137/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (Dz.U. L 136, s. 85) wraz z załącznikiem II do tej decyzji;
– obciążenie Rady całością kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów:
1) Zarzut pierwszy dotyczący nieprawidłowości w procedurze wydawania aktu. Skarżąca powołuje się na brak zastosowania przy wydawaniu zaskarżonej decyzji prawidłowej procedury przewidzianej w art. 8 ust. 2 decyzji 2011/137/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (Dz.U. L 136, s. 85) i na naruszenie art. 296 akapit 2 TFUE.
2) Zarzut drugi dotyczący niewystarczającego uzasadnienia decyzji. Skarżąca zarzuca Radzie, iż ta przedstawiła stereotypowe uzasadnienie, które nie pozwala ani adresatowi decyzji na zrozumienie powodów jej wydania ani Sądowi na dokonanie sądowej kontroli zgodności z prawem tego aktu. Niewystarczające jest uzasadnienie zgodnie z którym skarżąca jest spółką zależną należącą do Libyan African Investment Portfolio, który to podmiot sam jest objęty środkami ograniczającymi.
3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do obrony z powodu braku wykazania, iż prawo do obrony było przestrzegane i że skarżąca mogła powołać się na swe prawa przed wpisaniem jej do wykazu.
4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 27 TUE. Skrząca twierdzi, że decyzja 2011/137/WPZiB, o której mowa w pkt 2 i decyzja Rady 2011/178/WPZiB z dnia 23 marca 2011 r. zmieniająca decyzję 2011/137/WPZiB (Dz.U. L 78, s. 24)w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii zostały wydane z naruszeniem art. 27 ust. 1 TUE.
5) Zarzut piąty dotyczący naruszenia prawa i oczywistego błędu w ocenie, ponieważ skarżąca jest cywilną spółką lotniczą, której celem jest przewóz pasażerów i towarów, podczas gdy skutkiem zaskarżonej decyzji jest zamrożenie aktywów skarżącej jedynie, dlatego że stanowi ona własność państwa libijskiego za pośrednictwem funduszu inwestycyjnego.
