Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 24 marca 2011 r. w sprawie T-36/10 Internationaler Hilfsfonds e.V. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 29 kwietnia 2011 r. przez Internationaler Hilfsfonds e.V.(Sprawa C-208/11 P)
(2011/C 211/27)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 16 lipca 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Internationaler Hilfsfonds e.V. (przedstawiciel: H. Kaltenecker, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Danii
Żądania wnoszącego odwołanie
– Stwierdzenie nieważności spornych środków i wydanie ostatecznej decyzji merytorycznej w sprawie lub, tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi Unii Europejskiej celem ponownego wydania rozstrzygnięcia.
– obciążenie Komisji kosztami postępowania
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie jest niemiecką organizacją pozarządową prowadzącą działalność w dziedzinie pomocy humanitarnej. Niniejszy spór dotyczy zawartej przez nią z Komisją umowy LIEN 97-2011, mającej za przedmiot współfinansowanie organizowanego przez tą organizację w Kazachstanie programu pomocy medycznej. W październiku 1999 r. Komisja rozwiązała jednostronnie umowę i zakończyła projekt, w przekonaniu wnoszącej odwołanie niesłusznie.
Od tego rozwiązania umowy Internationaler Hilfsfonds e.V. usiłuje ustalić, jakie powody kierowały Komisją, gdy ta podjęła decyzję o zakończeniu projektu, który, jej zdaniem i zdaniem rządu Kazachstanu, miał istotne znaczenie i rozpoczął się pomyślnie. Podejrzewa ona, że doszło do nadużycia władzy i z tego względu w szeregu postępowań wszczętych przed Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich i organami sądowymi Unii domagała się zniesienia przez Komisję klauzul niejawności wszystkich dotyczących tej umowy dokumentów, w zastosowaniu rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (zwanego dalej rozporządzeniem nr 1049/2001). Komisja odmawia udzielenia tego całkowitego dostępu.
Niniejsze odwołanie dotyczy wydanego przez Sąd postanowienia odrzucającego jako niedopuszczalną skargę o stwierdzenie nieważności wniesioną przez Internationaler Hilfsfonds e.V. przeciwko decyzji Komisji z dnia 9 października 2009 r., w której instytucja ta po raz kolejny odmówiła zniesienia klauzul niejasności; w postanowieniu tym organizacja ta została ponadto obciążona kosztami postępowania. Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd błędnie zinterpretował i obliczył termin na wniesienie skargi o stwierdzenie nieważności.
Wnosząca odwołanie podnosi w szczególności, że Sąd nie uwzględnił tego, że jej skarga dotyczyła decyzji Komisji wydanej w przewidzianym w rozporządzeniu nr 1049/2001 postępowaniu dwuetapowym. Z formalnego punktu widzenia Internationaler Hilfsfonds e.V. nie miała możliwości wniesienia skargi przed udzieleniem przez Komisję odpowiedzi na jej drugi wniosek z dnia 15 października 2009 r., w którym zwróciła się ona o ponowne przeanalizowanie odpowiedzi udzielonej w dniu 9 października 2009 r. na jej pierwszy wniosek. Internationaler Hilfsfonds e.V. jest zdania, że działała w tym względzie zgodnie z orzecznictwem organów sądowniczych Unii. W jej opinii termin na wniesienie skargi rozpoczął swój bieg w momencie otrzymania przez nią odpowiedzi - którą, zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 należy uznać za odmowną - na jej drugi wniosek, czyli w dniu 2 grudnia 2009 r. Termin ten upłynął w dniu 2 lutego 2010 r. Dlatego wnosząca odwołanie jest zdania, że wniosła swą skargę w terminie. Nie rozumie ona tego, w jaki sposób Sąd mógł niesłusznie przyjąć dzień 16 października 2009 r. (gdy złożyła ona drugi wniosek) jako początek biegu terminu na wniesienie skargi i dzień 29 grudnia 2009 r. jako koniec tego terminu, nie uwzględniając, że decyzja z dnia 9 października 2009 r. (tymczasowa odpowiedź na pierwszy wniosek) przekształciła się w akt zaskarżalny dopiero po udzieleniu odmownej odpowiedzi na jej drugi wniosek.
