Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad (Bułgaria) w dniu 17 stycznia 2011 r. - Anton Vinkov przeciwko Nachalnik "Administrativno-nakazatelna deynost" v otdel "Patna politsia" na Stolichna Direktsia na vatreshnite raboti (kierownikowi ds. "administracyjno-karnych" w wydziale "policji drogowej" w stołecznej dyrekcji ds. wewnętrznych)(Sprawa C-27/11)
(2011/C 145/03)
Język postępowania: bułgarski
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2011 r.)
Sąd krajowy
Administrativen sad Sofia-grad
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Anton Vinkov
Strona pozwana: Nachalnik "Administrativno-nakazatelna deynost" v otdel "Patna politsia" na Stolichna Direktsia na vatreshnite raboti (kierownik ds. "administracyjno-karnych" w wydziale "policji drogowej" w stołecznej dyrekcji ds. wewnętrznych)
Pytania prejudycjalne
1) Czy znajdujące zastosowanie przepisy prawa krajowego takie jak te, które rozpatrywane są w postępowaniu przed sądem krajowym, dotyczące skutków prawnych wydanej przez organ administracji decyzji o nałożeniu kary pieniężnej lub grzywny w związku z naruszeniem prawa administracyjnego w postaci spowodowania wypadku samochodowego należy interpretować w ten sposób, że są one zgodne z postanowieniami traktatów i przyjętymi na ich podstawie środkami prawa Unii z zakresu przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości tudzież z zakresu transportu?
2) Czy z postanowień traktatów i przyjętych na ich podstawie środków prawa Unii z zakresu przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w związku ze współpracą sądową w sprawach karnych na podstawie art. 82 ust. 1 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz z zakresu transportu na podstawie art. 91 ust. 1 lit. c) tego traktatu wynika, że naruszenia prawa administracyjnego z dziedziny ruchu drogowego, które w rozumieniu art. 2 Protokołu nr 7 do europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności mogą być kwalifikowane jako "drobne" wchodzą w zakres stosowania prawa Unii?
3) W razie udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej wnosi się także o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
3.1. czy naruszenie prawa administracyjnego z dziedziny ruchu drogowego stanowi w świetle okoliczności postępowania przed sądem krajowym drobne naruszenie w rozumieniu prawa Unii jeżeli jednocześnie zachodzą następujące okoliczności:
a) czyn jest wypadkiem drogowym, w wyniku którego powstały szkody majątkowe, należy uznać, że został popełniony w sposób zawiniony i że jest karalny jako naruszenie prawa administracyjnego;
b) w związku z wysokością przewidzianej kary pieniężnej i grzywny decyzja o ich nałożeniu nie może zostać zaskarżona przed sądem a osoba nie ma możliwości wykazania, iż nie ponosi winy za zarzucony jej czyn;
c) zaznaczona w decyzji liczba punktów zostaje odebrana jako automatyczny skutek prawomocności decyzji;
d) w ramach wprowadzonego systemu prawa jazdy, przy wydaniu którego przyznaje się określoną liczbę punktów w celu uwzględnienia popełnionych naruszeń odebranie punktów w oparciu o niezaskarżalną decyzję o nałożeniu kary również stanowi automatyczny skutek prawny;
e) w razie gdy środek przymusu w postaci odbioru prawa jazdy w związku z utratą prawa do prowadzenia pojazdów, które stanowi automatyczny skutek prawny odbioru przyznanej na początku liczby punktów zostaje zaskarżony przed sądem nie dochodzi do sądowej kontroli zgodności z prawem niezaskarżalnych decyzji o nałożeniu kary, na mocy których punkty zostały odebrane.
3.2. Czy art. 82 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej tudzież art. 91 ust. 1 lit. c) tego traktatu oraz przyjęte na podstawie tych przepisów środki jak decyzja ramowa Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym zezwalają na to aby w okolicznościach sporu rozpatrywanego przez sąd krajowy zasada wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i wyroków tudzież środków mających na celu poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego nie znajdowała zastosowania do decyzji o nałożeniu kary pieniężnej lub grzywny w związku z naruszeniem przepisów o ruchu drogowym, które na podstawie prawa Unii jest kwalifikowane jako drobne z tego względu, że państwo członkowskie ustanowiło, iż przesłanki wniesienia skargi do sądu właściwego także w sprawach karnych oraz zastosowania przepisów procesowych prawa krajowego z dziedziny dostępnych środków procesowych w wypadku oskarżenia o popełnienie czynu karalnego nie podlegają zastosowaniu?
4) W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie wnosi się o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:
Czy art. 82 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej tudzież art. 91 ust. 1 lit. c) tego traktatu oraz przyjęte na podstawie tych przepisów środki jak decyzja ramowa Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym zezwalają na to aby zasada wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i wyroków tudzież środków mających na celu poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego według uznania państwa członkowskiego - znajdującego wyraz w przyjęciu aktu prawnego, zgodnie z którym przesłanki wniesienia skargi do sądu właściwego także w sprawach karnych oraz zastosowania przepisów procesowych prawa krajowego z dziedziny dostępnych środków procesowych w wypadku oskarżenia o popełnienie czynu karalnego nie podlegają zastosowaniu - nie znajdowała zastosowania do decyzji o nałożeniu kary pieniężnej lub grzywny w związku z naruszeniem przepisów o ruchu drogowym, jeżeli w okolicznościach postępowania przed sądem krajowym do wspomnianej decyzji odnoszą się następujące uwagi:
a) czyn jest wypadkiem drogowym, w wyniku którego powstały szkody majątkowe, należy uznać, że został popełniony w sposób zawiniony i że jest karalny jako naruszenie prawa administracyjnego;
b) w związku z wysokością przewidzianej kary pieniężnej i grzywny decyzja o ich nałożeniu nie może zostać zaskarżona przed sądem a osoba nie ma możliwości wykazania, iż nie ponosi winy za zarzucony jej czyn;
c) zaznaczona w decyzji liczba punktów zostaje odebrana jako automatyczny skutek prawomocności decyzji;
d) w ramach wprowadzonego systemu prawa jazdy, przy wydaniu którego przyznaje się określoną liczbę punktów w celu uwzględnienia popełnionych naruszeń odebranie punktów w oparciu o niezaskarżalną decyzję o nałożeniu kary również stanowi automatyczny skutek prawny;
e) w razie gdy środek przymusu w postaci odbioru prawa jazdy w związku z utratą prawa do prowadzenia pojazdów, które stanowi automatyczny skutek prawny odbioru przyznanej na początku liczby punktów zostaje zaskarżony przed sądem nie dochodzi do sądowej kontroli zgodności z prawem niezaskarżalnych decyzji o nałożeniu kary, na mocy których punkty zostały odebrane.
