Skarga wniesiona w dniu 17 września 2010 r. - Magnesitas de Rubián i in. przeciwko Komisji(Sprawa T-430/10)
(2010/C 317/71)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 20 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Magnesitas de Rubián, SA (Incio, Hiszpania), Magnesitas Navarras, SA (Zubiri, Hiszpania), Ellinikoi Lefkolithoi Anonimos Metalleftiki Viomichaniki Naftiliaki kai Emporiki Etaireia (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: H. Brokelmann i P. Martínez Lage Sobredo, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Tytułem żądania głównego stwierdzenie nieważności części 3 dokumentu referencyjnego w sprawie najlepszych dostępnych technik w przemyśle cementowym, przemyśle wapienniczym i przemyśle tlenku magnezu (Dz.U. C 166 z 25.6.2010), jak również odniesień do przemysłu tlenku magnezu występujących w innych częściach tego dokumentu;
– tytułem żądania ewentualnego i w przypadku gdy Sąd nie stwierdzi nieważności w całości części 3 omawianego aktu, stwierdzenie nieważności jego części 3.5.5.4 w szczególności łącznie z limitami emisji określonymi w tabeli 3.11 oraz
– w każdym razie, obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko aktowi przyjętemu przez Komisję w ramach dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/1/WE z dnia 15 stycznia 2008 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli(1), która ustanawia system kontroli zanieczyszczeń i przewiduje mechanizm pozwolenia dla określonych instalacji przemysłowych.
W omawianym akcie rozważa się jako najlepszą dostępną technikę (NDT) ograniczanie emisji SOx pochodzących z wytwarzanych gazów i ustala się limity emisji SOx, które, poza tym, że są niższe niż w jakimkolwiek innym sektorze, są jedynie możliwe do osiągnięcia zdaniem skarżących poprzez wykorzystanie metod, które wywołują poważne szkody środowiskowe. Z drugiej strony, skarżące twierdzą, że rzeczone limity zostały ustalone na podstawie danych przedstawionych przez tylko jedno przedsiębiorstwo z pominięciem ustanowionego w tym celu postępowania.
W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą cztery zarzuty.
– Brak uprawnień Komisji Europejskiej.
W tym względzie skarżące twierdzą, że Komisja nie posiadała uprawnień do włączenia wytwarzania tlenku magnezu do zaskarżonego aktu.
– Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych
Zdaniem skarżących zaskarżony akt dotknięty jest trzema istotnymi wymogami proceduralnymi:
– Nieprzekazaniem skarżącym informacji o rozpoczęciu postępowania opracowywania zaskarżonego aktu i ich opóźnionym w nim udziale;
– nieuwzględnieniem w zaskarżonym akcie "split views" przedstawionych przez skarżące oraz
– niezachowaniem terminu ustanowionego na ocenę ostatecznego projektu zaskarżonego aktu.
– Naruszenie art. 1 dyrektywy 2008/1/WE dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli z tego względu, że zaskarżony akt narusza cel ustanowiony w art. 1 omawianej dyrektywy tzn. ochronę środowiska jako całość.
– Naruszenie ogólnej zasady równego traktowania.
Skarżące uważają, że zaskarżony akt narusza zasadę równego traktowania traktując w taki sam sposób przedsiębiorstwa znajdujące się w odmiennych sytuacjach.
______
(1) Dz.U. L 24 s. 8.
