Rezolucja Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie zmian klimatu przygotowana z okazji Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatuw Kopenhadze w dniach 7-18 grudnia 2009 r.
(2010/C 128/01)
(Dz.U.UE C z dnia 18 maja 2010 r.)
Na sesji plenarnej w dniach 4-5 listopada 2009 r. (posiedzenie z dnia 5 listopada 2009 r.) Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny stosunkiem głosów 156 do 2 - 5 osób wstrzymało się od głosu - przyjął niniejszą rezolucję.
Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, działając jako instytucjonalny przedstawiciel zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu Unii Europejskiej, zatwierdza następujące przesłanie do rządów, przywódców, negocjatorów i innych stron zaangażowanych w prowadzone w Kopenhadze negocjacje związane ze zmianami klimatu oraz w opracowywanie i wdrażanie polityki klimatycznej:
"Zmiany klimatu już teraz powodują w wielu częściach świata negatywne i być może nieodwracalne skutki. W nadchodzących latach problemy te mogą się jedynie pogłębić, jeśli tempo gromadzenia się gazów cieplarnianych w atmosferze nie ulegnie zmianie. Analizy naukowe przeprowadzone przez IPCC i inne równie wiarygodne źródła wyraźnie pokazują, że kraje rozwinięte będą musiały ograniczyć emisje gazów cieplarnianych o ponad 80 % do 2050 r., jeśli wzrost temperatury ma być utrzymany na bezpiecznym poziomie. Aby osiągnięcie takich ograniczeń na świecie stało się realistyczne, konieczne będzie zmniejszenie emisji o 25-40 % do 2020 r., a także podjęcie znacznych wysiłków przez kraje wschodzące i rozwijające się.
Nadchodząca konferencja w Kopenhadze ma decydujące znaczenie. Jej sukces może doprowadzić do ograniczenia emisji w najbliższych latach i ustabilizowania wzrostu temperatury na
rozsądnym poziomie. Porażka mogłaby natomiast skierować świat na jeszcze bardziej niebezpieczną drogę wiodącą do przyspieszenia wzrostu temperatury i w następstwie do katastrof humanitarnych i ekologicznych.
1. W tym krytycznym momencie Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny nawołuje rządy, przywódców i negocjatorów do zdwojenia wysiłków mających na celu wypracowanie uniwersalnego i wiążącego porozumienia, które zjednoczy wszystkie państwa i ich narody we wspólnych staraniach na rzecz ograniczenia poziomu emisji w nadchodzących latach oraz na rzecz ochrony środowiska naturalnego Ziemi, która jest domem dla nas i dla przyszłych pokoleń.
2. Unia Europejska zadeklarowała, że zobowiąże się do ograniczenia emisji do 2020 r. o 30 %, jeśli inne państwa poczynią podobne wysiłki. Europa wielokrotnie domagała się porównywalnych zobowiązań ze strony pozostałych krajów rozwiniętych, a także znacznych wysiłków ze strony krajów rozwijających się, które szybko doganiają lub prześcigają kraje rozwinięte pod względem emisji gazów cieplarnianych. Apelujemy, by nadal zdecydowanie prezentować to stanowisko.
3. Jesteśmy poważnie zaniepokojeni brakiem tak potrzebnego kluczowego przełomu w negocjacjach. Niezależnie od tego, jak rozwiną się ostatnie etapy negocjacji, wzywamy Unię Europejską do oparcia się pokusie, by uznać niewystarczające poparcie innych za pretekst do obniżenia własnych ambicji czy też ograniczenia własnego zaangażowania jedynie do celów, które mogą się wyłonić w Kopenhadze jako możliwe do osiągnięcia wspólne minimum. Nie byłoby to dobre ani dla Europy, ani dla świata. Nawet jeśli w Kopenhadze nie dojdzie do powszechnego porozumienia odpowiadającego ambicjom Europy, nakłaniamy Unię, by utrzymała obecny poziom swych zobowiązań i dążyła do utworzenia silnej koalicji z innymi krajami, rozwiniętymi i rozwijającymi się, gotowymi do podjęcia porównywalnie ambitnych wyzwań i działań koniecznych do ich osiągnięcia.
4. Powinniśmy nadal wprowadzać w przemyśle i w społeczeństwie zmiany konieczne do realizacji celu ograniczenia emisji o 30 % do 2020 r., będącego osią procesu dostosowania gospodarki Europy do nowego wzorca gospodarki: ekoefektywnej, niskoemisyjnej i zrównoważonej. Potrzebujemy bezprecedensowych wysiłków badawczo-rozwojowych w sektorze energetyki, pozwalających rozwinąć wiarygodne, alternatywne technologie służące obywatelom, przedsiębiorstwom i władzom publicznym. W działaniach na poziomie politycznym nie można już postrzegać kryzysu ekologicznego w oderwaniu od kryzysu społecznego. Należy doprowadzić do ukształtowania nowego modelu produkcji i konsumpcji i postrzegać tę transformację nie jako obciążenie, lecz jako wyzwanie, impuls do wywołania nowej fali innowacji technologicznych i społecznych, które będą najlepszą gwarancją trwałych miejsc pracy, przewagi konkurencyjnej i dobrobytu społecznego w przyszłości. Wzywamy, by cel ten stał się centralnym punktem nowej strategii Unii Europejskiej do roku 2020, która powinna łączyć najważniejsze cele obecnych strategii dotyczących rozwoju zrównoważonego, trwałego wzrostu gospodarczego oraz klimatu i energii.
5. Postępujące zmiany klimatu stawiają pozostałe kraje rozwijające się, a zwłaszcza kraje najsłabiej rozwinięte, w krytycznym położeniu. Najbiedniejsze kraje rozwijające się, choć w najmniejszym stopniu przyczyniły się do spowodowania zmian klimatu, w wielu przypadkach są nimi najbardziej dotknięte. Aby konferencja w Kopenhadze zakończyła się powodzeniem, świat rozwinięty musi zdecydowanie zobowiązać się do zapewnienia nowych, dodatkowych środków finansowych, aby wesprzeć kraje rozwijające się w przezwyciężaniu największych problemów związanych z dostosowaniem się do zmian klimatu, a w odpowiednim czasie także pomóc im podjąć własne działania służące przeciwdziałaniu tym zmianom.
Komisja Europejska przedstawiła niedawno ważne propozycje na temat tego, jak duże wsparcie Europa powinna zapewnić w ramach takiego partnerstwa i jak tym wsparciem zarządzać. Komitet nawołuje Unię do szybkiego wypracowania propozycji, które będzie można przedłożyć jako poważne stanowisko negocjacyjne i wykorzystać jako środek nacisku skłaniający inne kraje rozwinięte do przedstawienia porównywalnych propozycji.
6. Całe społeczeństwo obywatelskie odczuwa wpływ zmian klimatu. Przedsiębiorstwa, związki zawodowe i inne organizacje społeczeństwa obywatelskiego - wszystkie one muszą być zaangażowane w całokształt wysiłków służących przeciwdziałaniu zmianom klimatu i dostosowaniu się do nich. Jako przedstawiciele zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego wiemy, że w całej Europie rośnie świadomość skali stojącego przed nami wyzwania i gotowość do przeprowadzenia koniecznych zmian w naszych modelach produkcji i konsumpcji oraz w naszym sposobie życia. Wzywamy naszych przywódców i negocjatorów, by zdecydowanie poprowadzili nas tą drogą. Nie może już być mowy o odwrocie".
Bruksela, 5 listopada 2009 r.
|
Przewodniczący |
|
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego |
|
Mario SEPI |
