Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej(Sprawa C-117/10)
(2010/C 113/53)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, L. Flynn, K. Walkerová, A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2010/10/WE(1) z dnia 20 listopada 2009 r. w sprawie przyznania przez władze Rzeczypospolitej Polskiej pomocy państwa na zakup nieruchomości rolnych w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.;
– obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wydając zaskarżoną decyzję, Rada obeszła decyzję Komisji wynikającą z propozycji stosownych środków w pkt 196 wytycznych dotyczących rolnictwa z 2007 r. oraz z jej bezwa-runkowego zaakceptowania przez Polskę, zobowiązującą to państwo do zakończenia najpóźniej do dnia 31 grudnia 2009 r. istniejącego systemu pomocy na akup nieruchomości rolnych. Pod pretekstem wyjątkowych okoliczności Rada pozwoliła faktycznie Polsce na utrzymanie tegoż systemu aż do czasu wygaśnięcia w dniu 31 grudnia 2013 r. wytycznych dotyczących rolnictwa z 2007 r. Okoliczności wskazane przez Radę na poparcie jej decyzji ewidentnie nie są wyjątkowymi okolicznościami pozwalającymi na uzasadnienie wydanej decyzji i nie uwzględniają decyzji Komisji w sprawie tego systemy pomocy. Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisja podnosi cztery zarzuty:
a) Po pierwsze, Komisja uważa, że Rada nie była uprawniona do podjęcia działania na podstawie art. 88 ust. 2 akapit trzeci WE, ponieważ nie zajęła stanowiska w przedmiocie polskiego wniosku w terminie trzech miesięcy określonym w akapicie czwartym tego przepisu, a także dlatego że w każdym razie pomoc, którą zatwierdziła, była pomocą istniejącą, którą Polska zobowiązała się znieść do końca 2009 r., gdy państwo to zgodziło się na stosowane środki zaproponowane mu przez Komisję.
b) Po drugie, Rada nadużyła władzy, chcąc zneutralizować ustalenie, że środki pomocowe, które Polska mogła zachować do końca 2009 r., ale nie po tej dacie, mogły zostać utrzymane do 2013 r.
c) Następnie, w ramach zarzutu trzeciego, Komisja twierdzi, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem zasady lojalnej współpracy, która ma zastosowanie do państw członkowskich oraz między instytucjami. W swej decyzji Rada zwolniła Polskę ze spoczywającego na niej obowiązku współpracy z Komisją w odniesieniu do stosownych środków zaakceptowanych przez to państwo członkowskie w zakresie istniejącej pomocy na zakup nieruchomości rolnych w ramach współpracy ustanowionej w art. 88 ust. 1 WE.
d) W ramach ostatniego zarzutu Komisja podnosi, że Rada dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, ponieważ uznała, że zaistniały wyjątkowe okoliczności uzasadniające wydanie zatwierdzonego środka.
______
(1) Dz.U. L 4 z 8.1.2010, s. 89.
