Skarga wniesiona w dniu 19 listopada 2007 r. - Aer Lingus Group przeciwko Komisji(Sprawa T-411/07)
(2008/C 8/43)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Aer Lingus Group plc (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: A. Burnside, Solicitor oraz adwokaci B. van de Walle de Ghelcke i T. Snels)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 11 października 2007 r.;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007)4600 z dnia 11 października 2007 r., w której Komisja oddaliła wniosek skarżącej o wszczęcie postępowania na podstawie art. 8 ust. 4 i przyjęcie środków tymczasowych na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 ("wspólnotowe rozporządzenie w sprawie koncentracji") w następstwie decyzji Komisji C(2007)3104 z dnia 27 czerwca 2007 r. ("decyzja zakazująca koncentracji") uznającej koncentrację za niezgodną ze wspólnym rynkiem i funkcjonowaniem porozumienia o EOG (Sprawa nr COMP/M.4439 - Ryanair - Aer Lingus).
Skarżąca podnosi, że Komisja jednocześnie błędnie zinterpretowała i błędnie zastosowała art. 8 ust. 4 i 5 wspólnotowego rozporządzenia w sprawie koncentracji, stwierdzając, że nie miała ona kompetencji do tego, aby po wydaniu decyzji zakazującej koncentracji wymagać od spółki Ryanair wycofania swych mniejszościowych udziałów w Aer Lingus lub podjąć inne kroki mające na celu przywrócenie stanu poprzedzającego przeprowadzenie koncentracji, lub też przyjąć środki tymczasowe.
Skarżąca podkreśla w szczególności, że skoro Komisja wyraźnie uznała, że mniejszościowy udział i publiczna oferta zakupu akcji Aer Lingus przez Ryanair stanowią jedną koncentrację, wynika z tego, że zakazana koncentracja została częściowo przeprowadzona. Ponadto skarżąca podnosi, że art. 8 ust. 4 i 5 wspólnotowego rozporządzenia w sprawie koncentracji upoważnia Komisję do podjęcia w takich sytuacjach pewnych środków względem negatywnych konsekwencji, jakie na konkurencję wywiera mniejszościowy udział wiążący dwie spółki uznawane za największych konkurentów na rynku połączeń lotniczych z i do Irlandii.
Skarżąca stwierdza wreszcie, że Komisja naruszyła art. 21 ust. 3 wspólnotowego rozporządzenia w sprawie koncentracji, nie uznając swej wyłącznej kompetencji i pozostawiając możliwość interwencji ze strony państw członkowskich.
