Skarga wniesiona w dniu 21 maja 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii(Sprawa C-222/08)
(2008/C 209/35)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 15 sierpnia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: H. van Vliet i A. Nijenhuis, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Belgii
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że przy transponowaniu do prawa krajowego przepisów dotyczących kosztów i finansowania usługi powszechnej Królestwo Belgii nie wykonało zobowiązań ciążących na nim na mocy art. 12 ust. 1 i art. 13 ust. 1 oraz załącznika IV część A do dyrektywy 2002/22/WE;
– obciążenia Królestwa Belgii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Celem dyrektywy 2002/22/WE jest między innymi określenie środków stosowanych w sytuacji, gdy rynek nie zaspokaja w sposób zadowalający potrzeb użytkowników końcowych, a także zawiera przepisy dotyczące dostępności usługi powszechnej. Artykuł 12 ust. 1 dyrektywy przewiduje, że w przypadku, gdy krajowe organy regulacyjne uznają, iż świadczenie usługi powszechnej określonej w art. 3-10 może stanowić niesprawiedliwe obciążenie przedsiębiorstw wyznaczonych do świadczenia usługi powszechnej, obliczają one koszty netto świadczenia tej usługi w sposób określony w tym przepisie. Załącznik IV część A zawiera przepisy dotyczące kosztów netto. Artykuł 13 ust. 1 przewiduje, że w przypadku, gdy na podstawie kalkulacji kosztu netto określonego w art. 12, krajowe organy regulacyjne stwierdzą, iż na danym przedsiębiorstwie spoczywają niesprawiedliwe obciążenia, państwa członkowskie, w odpowiedzi na wniosek wyznaczonego przedsiębiorstwa decydują o wprowadzeniu mechanizmu kompensacji.
Zdaniem Komisji Belgia nie przetransponowała prawidłowo przepisów art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 1 oraz załącznika A część IV. Uregulowania obowiązujące w Belgii nie zawierają w szczególności żadnej możliwości oceny kwestii, czy oferowanie usługi powszechnej według stawek socjalnych stanowi nieuzasadnione obciążenie wyznaczonych przedsiębiorstw. Ponadto uregulowania belgijskie nie spełniają wymogów dotyczących obliczania kosztu netto przewidzianych w szczególności w załączniku IV cześć A in fine do dyrektywy.
