Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2008 r. - MasterCard i inni przeciwko Komisji(Sprawa T-111/08)
(2008/C 116/47)
(Dz.U.UE C z dnia 9 maja 2008 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: MasterCard Inc. (Purchase, Stany Zjednoczone), MasterCard International Inc. (Purchase, Stany Zjednoczone) i MasterCard Europe SPRL (Waterloo, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci B. Amory, V. Brophy i S. McInnes oraz T. Sharpe, QC)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi;
– stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub ewentualnie
– stwierdzenie nieważności art. 3, 4, 5 i 7 tej decyzji;
– obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007)6474 wersja ostateczna z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawach COMP/34.579 - MasterCard, COMP/36.518 - EuroCommerce, COMP/38.580 - Commercial Cards (MasterCard), a tytułem żądania subsydiarnego, o stwierdzenie nieważności wskazanych przepisów tej decyzji mających związek z nałożonymi w niej środkami, w związku z wadliwością tej decyzji wynikającą z naruszeń prawa, niewystarczającego uzasadnienia lub nawet jego braku oraz oczywistych błędów w ocenie okoliczności faktycznych. Skarga jest ponadto oparta na naruszeniu prawa do obrony skarżących w trakcie dochodzenia Komisji. Skarżące w szczególności podnoszą następujące zarzuty, oparte odpowiednio na art. 229 WE, 230 WE i 253 WE oraz na zasadach prawa wspólnotowego.
W pierwszej kolejności skarżące podnoszą, że Komisja popełniła błędy prawne i faktyczne, po pierwsze, poprzez zaniechanie należytego ustalenia ograniczenia konkurencji w rozumieniu art. 81 ust. 1 WE oraz art. 53 ust. 1 EOG, a po drugie, poprzez niezastosowanie właściwego kryterium w celu dokonania oceny obiektywnej konieczności w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów.
W drugiej kolejności skarżące twierdzą, że Komisja popełniła błędy prawne i faktyczne, stwierdzając, że "organizacja płatnicza MasterCard" jest związkiem przedsiębiorstw w rozumieniu art. 81 ust. 1 WE i art. 53 ust. 1 EOG oraz że prowizja interchange od transgranicznych transakcji wraz z zasadami jej pobierania stanowiły decyzję tego związku przedsiębiorstw.
W trzeciej kolejności skarżące twierdzą, że Komisja wielokrotnie naruszyła istotne wymogi proceduralne oraz że przepisane środki i sposób ich wykonania mają nieproporcjonalny charakter.
Skarżące podnoszą wreszcie, że Komisja niesłusznie zastosowała zbyt wysoki standard dowodowy w celu spełnienia przesłanek wynikających z art. 81 ust. 3 WE.
