Skarga wniesiona w dniu 15 listopada 2006 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Księstwu Liechtensteinu(Sprawa E-5/06)
(2007/C 72/23)
(Dz.U.UE C z dnia 29 marca 2007 r.)
Skarga przeciwko Księstwu Liechtensteinu została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 15 listopada 2006 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Nielsa Fengera i Arne Torstena Andersena, działających jako przedstawiciele Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, B-1040 Bruksela.
Skarżący twierdzi, że Trybunał powinien:
1. orzec, że stosując wymóg dotyczący posiadania miejsca zamieszkania w Liechtensteinie w odniesieniu do uprawnienia do zasiłku pielęgnacyjnego, Księstwo Liechtensteinu nie wypełniło swoich zobowiązań wynikających z art. 19 ust. 1 i 2, z art. 25 ust. 1 oraz z art. 28 ust. 1 aktu prawnego przywołanego w pkt 1 załącznika VI do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego Porozumienia, oraz
2. obciążyć Księstwo Liechtensteinu kosztami postępowania.
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone w sprawie:
– niniejsza sprawa dotyczy zasiłku pielęgnacyjnego (Hilflosenentschädigung) w Liechtensteinie przyznawanego osobom, które stale wymagają daleko idącej pomocy osoby trzeciej lub osobistego nadzoru przy wykonywaniu codziennych czynności; zasiłek nie jest uzupełnieniem żadnego innego świadczenia z tytułu ubezpieczeń społecznych i jest przyznawany niezależnie od wysokości dochodów; zasiłek nie jest powiązany ze składkami uiszczonymi na rzecz państwa, a osoba otrzymująca zasiłek nie musi być osobą chorą;
– zgodnie z prawem obowiązującym w Liechtensteinie, miejscem zamieszkania osoby otrzymującej zasiłek musi być Liechtenstein;
– zasiłek pielęgnacyjny w Liechtensteinie jest wymieniony w załączniku IIa do rozporządzenia 1408/71 (porównaj art. 4 ust. 2a lit. c) oraz art. 10a rozporządzenia) jako specjalne świadczenie pieniężne o charakterze nieskładkowym, które tym samym zgodnie z rozporządzeniem nie jest świadczeniem podlegającym przenoszeniu;
– Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że prawidłowo zasiłek pielęgnacyjny należałoby sklasyfikować jako świadczenie pieniężne w razie choroby (porównaj art. 4 ust. 1 rozporządzenia), podlegające przenoszeniu zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2, art. 25 ust. 1 i art. 28 ust. 1 rozporządzenia;
– poprawne zakwalifikowanie zasiłku jest decydujące dla rozstrzygnięcia kwestii, czy Księstwo Liechtensteinu jest zobowiązane do przyznawania świadczenia wnioskodawcom mającym miejsce zamieszkania poza Liechtensteinem, a którzy poza tym spełniają odnośne kryteria wymienione w rozporządzeniu.
