Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2007 r. w sprawach połączonych T-109/02 (Bolloré przeciwko Komisji), T-118/02 (Arjo Wiggins Appleton przeciwko Komisji), T-122/02 (Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko Komisji), T-125/02 (Papierfabrik August Koehler przeciwko Komisji), T-126/02 (M-real Zanders przeciwko Komisji), T-128/02 (Papeteries Mougeot przeciwko Komisji), T-129/02 (Torraspapel przeciwko Komisji), T-132/02 (Distribuidora Vizcaína de Papeles przeciwko Komisji) i T-136/02 (Papelera Guipuzcoana de Zicuńaga przeciwko Komisji), wniesione w dniu 13 lipca 2007 r. przez Bolloré SA(Sprawa C-327/07 P)
(2007/C 223/06)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 22 września 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Bolloré SA (przedstawiciele: adwokaci C. Momège i P. Gassenbach)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego wyroku z tego powodu, że naruszono w nim prawo do obrony spółki Bolloré SA i zasadę domniemania niewinności oraz zniekształcono dowody przy ustalaniu czasu trwania naruszenia;
– wydanie orzeczenia ostatecznego w sprawie T-109/02 na mocy art. 61 statutu Trybunału i na tej podstawie stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2004/337/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE i art. 53 porozumienia o EOG (sprawa COMP/E-1/36.212 - Papier samokopiujący)(1) w zakresie dotyczącym Bolloré SA lub w każdym razie obniżyć grzywnę nałożoną na Bolloré SA przez Komisję, którą Sąd utrzymał w mocy;
– w przypadku niewydania przez Trybunał orzeczenia w niniejszej sprawie, rozstrzygnięcie o kosztach w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie oraz skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd zgodnie z wyrokiem Trybunału;
– wreszcie, zgodnie z art. 69 regulaminu, obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi zarówno przed Sądem, jak i przed Trybunałem.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi dwa zarzuty na poparcie swojego odwołania.
W zarzucie pierwszym, który składa się z dwóch części, wnosząca odwołanie podnosi po pierwsze, że Sąd naruszył podstawową zasadę poszanowania prawa do obrony, nie stwierdzając nieważności ww. decyzji Komisji, mimo tego, że w tym samym wyroku stwierdził on, iż pismo w sprawie przedstawienia zarzutów nie umożliwiło wnoszącej odwołanie zapoznania się z zarzutem opartym na jej bezpośrednim udziale w naruszeniu ani z okolicznościami faktycznymi przyjętymi przez Komisję na poparcie tego zarzutu, tak że wnosząca odwołanie nie mogła skutecznie podjąć obrony w toku postępowania administracyjnego.
Wnosząca odwołanie podnosi następnie, że Sąd naruszył jej prawo do obrony również poprzez stwierdzenie, że niezgodność z prawem, jakiej dopuściła się Komisja nie mogła uzasadniać stwierdzenia nieważności spornej decyzji, ponieważ nie miała ona decydującego wpływu na sentencję tej decyzji. Zdaniem wnoszącej odwołanie, pismo w sprawie przedstawienia zarzutów odgrywa bowiem we wspólnotowym prawie konkurencji tak istotną rolę, że nieprzestrzeganie uregulowań związanych z pismem w sprawie przedstawienia zarzutów i dotyczących wskazania i określenia obowiązków nieodzownie powinno było spowodować stwierdzenie nieważności spornej decyzji.
W zarzucie drugim wnosząca odwołanie stwierdza, że w celu określenia czasu trwania naruszenia, a więc i ustalenia wysokości grzywny nałożonej na Bolloré, Sąd, po pierwsze, naruszył zasadę domniemania niewinności, opierając się na zwykłych i niczym niepopartych wskazówkach, a po drugie, zniekształcił dowody odnoszące się do wartości przyznanej oświadczeniom innej spółki (Arjo Wiggins Appleton) oraz do rzekomego antykonkurencyjnego celu oficjalnego spotkania europejskiego stowarzyszenia europejskich producentów papieru samokopiującego, które odbyło się w dniu 23 stycznia 1992 r. w Zurychu.
______
(1) Dz.U. 2004, L 115, str. 1.
