Skarga wniesiona w dniu 19 września 2005 r. - TF1 przeciwko Komisji(Sprawa T-354/05)
(2005/C 315/23)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 10 grudnia 2005 r.)
Strony
Strona skarżąca: Télévision française 1 SA (Boulogne, Francja) [Przedstawiciele: J.-P. Hordies i C. Smits, avocats]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Komisję w dniu 20 kwietnia 2005 r. w sprawie systemu opłat na rzecz France Télévision,
– rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W drodze niniejszej skargi Télévision française 1 żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 20 kwietnia 2005 r., w której uznała ona, na podstawie art. 86 ust. 2 Traktatu WE, za zgodny ze wspólnym rynkiem system opłat ustanowiony przez władze francuskie na rzecz France Télévision.
Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów opartych co do zasady na:
– niewystarczającym uzasadnieniu decyzji,
– nieprzestrzeganiu prawa do obrony; skarżąca zarzuca Komisji niewezwanie jej, w ramach procedury dochodzenia w sprawie spornej pomocy, do przedstawienia swych uwag, w szczególności w przedmiocie możliwości przyjęcia przez państwo francuskie zobowiązań oraz ich zakresu i to pomimo prowadzonego dialogu i istnienia wcześniejszych kontaktów pomiędzy skarżącą i Komisją,
– niewystarczającym zakresie zobowiązań państwa francuskiego; w opinii skarżącej zaproponowane zobowiązania nie mogą zagwarantować zgodności francuskiego systemu opłat ze wspólnotowymi zasadami znajdującymi zastosowanie do pomocy państwa, w szczególności z zasadą proporcjonalności finansowania usług publicznych oraz z obowiązkiem zachowania przejrzystości przy korzystaniu ze środków publicznych,
– obejściu procedury; skarżąca krytykuje postawę pozwanej, która wydaje się przenosić na władze krajowe ciężar oceny, czy państwowy środek pomocowy stanowi pomoc w rozumieniu prawa wspólnotowego, podczas gdy kontrola ta wchodzi w zakres wyłącznej kompetencji Komisji,
– naruszeniu prawa w zakresie zastosowania art. 86 ust. 2 WE w przypadku pomocy wynikającej z nadmiernej rekompensaty kosztów zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych. Skarżąca podważa dokonaną przez Komisję wykładnię wyroku w sprawie Altmark(1) i jej zastosowanie w niniejszej sprawie. Podnosi ona, że pozwana naruszyła prawo, badając, czy państwowy środek polegający na rekompensacie kosztów świadczenia usługi publicznej może być uzasadniony na podstawie art. 86 ust. 2 WE, podczas gdy sama Komisja stwierdziła, iż środek ten nie spełnia warunków określonych w wyroku w sprawie Altmark.
______
(1) Sprawa C-280/00 z dnia 24 lipca 2003 r., Rec. str. I-7747.
