Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2005 r. przez Hinricha Bavendama i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-80/05)
(2005/C 143/69)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 11 czerwca 2005 r.)
W dniu 17 lutego 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Hinricha Bavendama, zamieszkałego w Bremie (Niemcy), Günthera Früchtnichta, zamieszkałego w Bremie (Niemcy), Hinricha Geerkena, zamieszkałego w Bremie (Niemcy), Hansa Jürgena Weyhausena- Brinkmanna, zamieszkałego w Bremie (Niemcy), Curta- Hildebranda v. Einsiedel, zamieszkałego w Lipsku (Niemcy), Christiny Gräfin von Schall-Riaucour, zamieszkałej w Ahlen- Vorhelm (Niemcy), Franza-Albrechta Metternicha-Sandora, Prinz von Ratibor und Corvey, zamieszkałego w Höxter (Niemcy), Christopha Prinz zu Schleswig-Holstein, zamieszkałego w Thumby (Niemcy) oraz miasta Schloß Holte-Stukenbrock (Niemcy), reprezentowanych przez T. Giesena, adwokata, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności wydanej na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG(1) decyzji Komisji z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie przyjęcia wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty
1. w kontynentalnym regionie biogeograficznym
2. w atlantyckim regionie biogeograficznym
ogłoszonej pod numerami C(2004) 4031 i C(2004) 4032, w zakresie w jakim wywiera ona skutki na własność lub zwierzchność terytorialną skarżących;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Skarżący są właścicielami całego terenu względnie znacznych części terenów, które na mocy zaskarżonej decyzji zostały uznane za tereny mające znaczenie dla Wspólnoty, co ogranicza prawa własności skarżących.
Skarżący podnoszą, że kryteria wyboru objęcia wykazem terenów mających znaczenie dla Wspólnoty nie zostały spełnione, ponieważ rozstrzygające o wyborze typy i gatunki siedlisk przyrodniczych albo nie występują w ogóle albo nie występują w odpowiednim stopniu reprezentatywności.
Skarżący twierdzą ponadto, że:
– naruszone zostały istotne przepisy proceduralne zawarte w art. 6 ust. 2, 3 i 4 lub art. 4 dyrektywy 92/43/EWG,
– zachodzi uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, ponieważ błędna była już decyzja o wyborze podjęta na poziomie krajowym, stanowiąca podstawę sporządzenia wykazu, oraz
– miało miejsce nadużycie swobodnego uznania, ponieważ Komisja objęła wykazem wszystkie bez wyjątku tereny zaproponowane jej przez Republikę Federalną Niemiec.
______
(1) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, str. 7).
