(Sprawa C-238/04)(2004/C 190/20)
(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2004 r.)
Dnia 7 czerwca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Republice Francuskiej sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez O. Beynet i A. Whelana, w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:
1. stwierdzenie, iż nie dokonując właściwej transpozycji art. 1 i art. 2 ust. 3 dyrektywy 90/388/EWG w sprawie konkurencji na rynkach usług telekomunikacyjnych(1) w wersji zmienionej dyrektywą 95/51/WE(2) oraz dyrektywą 96/19/WE(3), Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy powyższej dyrektywy jak i art. 249 (dawny art. 189) trzeci akapit Traktatu;
2. obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Francuski system prawny stwarza problem co do zgodności z prawem wspólnotowym warunków udzielania koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych przez dystrybutorów sieci kablowych.
W rezultacie, jeżeli chodzi o świadczenie usług telefonii, ustawodawstwo francuskie wprowadziło obowiązek konsultowania z gminami lub ich związkami przed wydaniem koncesji na świadczenie usług telefonicznych w sieci kablowej. Obowiązek ten stwarza szereg problemów w świetle art. 2 ust. 3 dyrektywy zmienionej dyrektywą 96/19/WE, a mianowicie, brak przejrzystości postępowania konsultacyjnego, dysproporcjonalna władza dyskrecjonalna gmin przy formułowaniu swoich opinii, niepewność co do obiektywizmu postępowania wynikająca z faktu powiązań między niektórymi gminami a operatorami, aspekt dyskryminujący postępowania, które nie ma zastosowania do innych dostawców usług telekomunikacyjnych oraz ryzyko dyskryminacji niektórych operatorów sieci kablowych.
System zgodnie, z którym dystrybutorzy sieci kablowych mają obowiązek systematycznego informowania wszystkich gmin o założeniu ich sieci stwarza na ich obszarze świadczenia usług dodatkowy obowiązek w porównaniu z ogólną swobodą dostawy mającą zastosowanie wobec innych operatorów usług telekomunikacyjnych. Skoro żaden czynnik obiektywny nie jest w stanie usprawiedliwić takiego zróżnicowanego traktowania, system francuski jest w tym względzie dyskryminujący i narusza przepis art. 1 w związku z przepisem art. 2 ust. 3 dyrektywy 90/388/EWG w jej wersji zmienionej dyrektywami 95/51/WE i 96/19/WE.
______
(1) Dz.U. L 192, z 24.7.1990, str. 10.
(2) Dyrektywa Komisji 95/51/WE z dnia 18.10.1995, zmieniająca dyrektywę 90/388/EWG w zakresie dotyczącym zniesienia ograniczeń w użytkowaniu telewizyjnych sieci kablowych w celu świadczenia już zliberalizowanych usług telekomunikacyjnych (Dz.U. L 256 z 26.10.1995, str. 49).
(3) Dyrektywa Komisji 96/19/WE z dnia 13.3.1996, zmieniająca dyrektywę 90/388/EWG w zakresie dotyczącym stworzenia pełnej konkurencji na rynku telekomunikacyjnym.
