Korea Południowa-Polska. Umowa o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji. Seul.1989.11.01.

UMOWA

między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Korei o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji

sporządzona w Seulu dnia 1 listopada 1989 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

PREZYDENT

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 1 listopada 1989 r. została podpisana w Seulu Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Korei o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Korei o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji

Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Republiki Korei, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami"

pragnąc ożywić współpracę gospodarczą dla obopólnej korzyści swych krajów,

dążąc do stworzenia korzystnych warunków dla inwestycji dokonywanych przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,

uznając, że popieranie i ochrona takich inwestycji na podstawie niniejszej umowy przyczyni się do ożywienia przedsiębiorczości,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Definicje

W rozumieniu niniejszej umowy:

1) pojęcie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie, zainwestowane przez inwestora jednej z Umawiających się Stron, pod warunkiem że inwestycja została dokonana zgodnie z prawem i przepisami drugiej Umawiającej się Strony, a w szczególności, ale nie wyłącznie:

a) ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa rzeczowe, jak hipoteka, prawo zatrzymania lub zastaw;

b) akcje i udziały oraz wszelkie inne rodzaje udziałów w spółce lub spółkach;

c) roszczenia pieniężne lub o inne świadczenia kontraktowe, mające wartość finansową;

d) prawa do własności intelektualnej i przemysłowej, w tym prawa autorskie, patenty, znaki handlowe, nazwy handlowe, wzory przemysłowe, tajemnice handlowe, technologie, know-how i goodwill;

e) koncesje gospodarcze nadane na mocy prawa lub kontraktu, w tym koncesje na prowadzenie poszukiwań, uprawy, wydobycia i eksploatacji zasobów naturalnych;

2) postanowienia niniejszej umowy dotyczą praw i obowiązków obu Umawiających się Stron względem inwestycji dokonanych przed lub po dacie wejścia w życie umowy;

3) zmiana formy, w której mienie zostało zainwestowane, nie zmienia jego charakteru jako "inwestycji" w rozumieniu niniejszej umowy;

4) określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w szczególności, ale nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dywidendy, należności licencyjne lub inne dochody bieżące;

5) określenie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron:

a) osoby fizyczne, posiadające obywatelstwo tej Umawiającej się Strony zgodnie z jej prawem,

b) wszelkie spółki, firmy, organizacje oraz stowarzyszenia założone zgodnie z prawem danej Umawiającej się Strony;

6) określenie "terytorium " oznacza:

a) w odniesieniu do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej - terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej;

b) w odniesieniu do Republiki Korei - terytorium Republiki Korei.

Artykuł  2

Popieranie i ochrona inwestycji

1. Każda Umawiająca się Strona będzie popierać na swoim terytorium inwestycje inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, stwarzać dla inwestorów drugiej Umawiającej się Strony korzystne warunki dla dokonywania przez nich inwestycji i dopuści takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem.

2. Inwestycje dokonane przez inwestorów Umawiającej się Strony będą korzystały ze sprawiedliwego i równego traktowania oraz zapewni się im pełną ochronę i bezpieczeństwo na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  3

Klauzula narodowa i klauzula największego uprzywilejowania

1. Inwestycje inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, jak również przychody uzyskiwane z tego tytułu uzyskają sprawiedliwe i równe traktowanie, nie mniej korzystne niż traktowanie przyznane inwestycjom i przychodom inwestorów tej drugiej Umawiającej się Strony lub jakiegokolwiek państwa trzeciego.

2. Każda Umawiająca się Strona przyzna na swoim terytorium inwestorom drugiej Umawiającej się Strony w odniesieniu do zarządzenia, wykorzystywania, osiągania korzyści lub rozporządzania ich inwestycjami traktowanie sprawiedliwe i równe oraz nie mniej korzystne niż to, które ta Strona przyznaje swoim inwestorom lub inwestorom któregokolwiek państwa trzeciego.

Artykuł  4

Wyłączenia

Postanowienia artykułu 3 dotyczące traktowania nie mniej korzystnego niż przyznane inwestorom któregokolwiek państwa trzeciego nie będą interpretowane jako nakładające na jedną Umawiającą się Stronę obowiązek objęcia inwestorów drugiej Umawiającej się Strony korzyściami wynikającymi z jakiegokolwiek traktowania, preferencji lub przywileju, jakie mogą być przyznane przez pierwszą Umawiającą się Stronę na mocy:

a) jakichkolwiek istniejących lub przyszłych unii celnych, obszarów wolnego handlu lub wspólnej zewnętrznej strefy taryfowej lub unii walutowej lub podobnej umowy międzynarodowej, w tym organizacji wzajemnej pomocy gospodarczej, lub innych form współpracy regionalnej, których jedna z Umawiających się Stron jest lub może zostać stroną, lub

b) jakiejkolwiek międzynarodowej umowy lub innego porozumienia, dotyczących w całości lub głównie opodatkowania, lub jakiegokolwiek wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego całkowicie lub głównie opodatkowania.

Artykuł  5

Odszkodowanie za straty

Inwestorzy Umawiającej się Strony, których inwestycje doznały uszczerbku w wyniku wojny lub konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego lub innych podobnych zdarzeń na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą, w odniesieniu do odszkodowania lub innych form uregulowania, traktowanie przez drugą Umawiającą się Stronę nie mniej korzystnie niż jej właśni inwestorzy lub inwestorzy państw trzecich.

Artykuł  6

Wywłaszczenie

1. Inwestycje inwestorów jednej Umawiającej się Strony nie zostaną znacjonalizowane, wywłaszczone lub poddane środkom wywołującym skutki równoznaczne z nacjonalizacją lub wywłaszczeniem na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, chyba że nastąpi to w interesie publicznym, na podstawie zgodnego z prawem postępowania i za odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadało wartości rynkowej wywłaszczonej inwestycji bezpośrednio przed wywłaszczeniem lub przed momentem, w którym zamierzone wywłaszczenie stało się publicznie znane, obejmie odsetki od daty wywłaszczenia i będzie swobodnie transferowane. Odszkodowanie będzie skuteczne, odpowiednie i wypłacone bez zbędnej zwłoki.

2. Inwestor, którego inwestycja została wywłaszczona, będzie miał prawo, na mocy ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony, która dokonała wywłaszczenia, do żądania niezwłocznego rozpatrzenia przez sąd lub inny właściwy organ tej Umawiającej się Strony jego sprawy i dokonania wyceny jego inwestycji zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym ustępie.

Artykuł  7

Transfer inwestycji

1. Każda Umawiająca się Strona gwarantuje, z zastrzeżeniem postanowienia ustępu 2, inwestorom drugiej Umawiającej się Strony, bez nieuzasadnionej zwłoki, swobodny transfer w walucie wymienialnej należności związanych z inwestycją, a w szczególności:

a) kapitału i kwot dodatkowych na utrzymanie lub powiększenie inwestycji;

b) kwot przeznaczonych na pokrycie wydatków związanych z zarządzaniem inwestycją;

c) spłat pożyczek;

d) przychodów;

e) należności pochodzących z całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji.

2. Transfer należności wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu może być dokonywany pod warunkiem, że transferowana waluta wymienialna pochodzi z inwestycji lub przychodów z tej inwestycji.

Artykuł  8

Rozstrzyganie sporów dotyczących inwestycji między Umawiającą się Stroną i inwestorem drugiej Umawiającej się Strony

1. Jakikolwiek spór między Umawiającą się Stroną i inwestorem drugiej Umawiającej się Strony, w tym dotyczący wywłaszczenia lub nacjonalizacji, będzie w miarę możliwości rozstrzygnięty przez spierające się Strony w sposób polubowny.

2. Środki prawne zgodne z ustawodawstwem i przepisami jednej Umawiającej się Strony, na której terytorium dokonana została inwestycja, są dostępne inwestorowi drugiej Umawiającej się Strony na warunkach nie mniej korzystnych niż dla własnych inwestorów lub inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego, którekolwiek z tych warunków są korzystniejsze dla inwestora.

3. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty w ciągu sześciu (6) miesięcy od daty zażądania przez jedną ze Stron polubownego rozstrzygnięcia, zostanie on na żądanie inwestora lub Umawiającej się Strony przedłożony do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych powołanemu przez Konwencję waszyngtońską z dnia 18 marca 1965 r. w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw, w przypadku gdy Polska Rzeczpospolita Ludowa stanie się stroną tej konwencji. Do tego czasu spory będą poddawane procedurze pojednawczej lub arbitrażowej wzajemnie uzgodnionej na podstawie Konwencji waszyngtońskiej.

Artykuł  9

Spory między Umawiającymi się Stronami

1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania niniejszej umowy powinny być, jeżeli to możliwe, rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.

2. Jeżeli spór między Umawiającymi się Stronami nie może być rozstrzygnięty, po upływie 6 miesięcy, zostanie on, na żądanie którejkolwiek Umawiającej się Strony, przedłożony do rozstrzygnięcia trybunałowi arbitrażowemu ad hoc.

3. Trybunał arbitrażowy zostanie utworzony dla każdej poszczególnej sprawy w następujący sposób: w ciągu dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wszczęciu postępowania arbitrażowego każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego członka trybunału. Wyznaczeni członkowie trybunału wybiorą następnie obywatela państwa trzeciego, który po zatwierdzeniu przez obydwie Umawiające się Strony zostanie przewodniczącym trybunału. Przewodniczący będzie wybrany w ciągu dwóch miesięcy od daty powołania pozostałych członków trybunału.

4. Jeżeli w terminach określonych w ustępie 3 niniejszego artykułu nie dokonano wymaganych nominacji, każda Umawiająca się Strona może, w braku innych uzgodnień, zwrócić się o ich dokonanie do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli Przewodniczący jest obywatelem Umawiającej się Strony lub jakiekolwiek inne przyczyny uniemożliwiają mu wypełnienie tej funkcji, należy o dokonanie nominacji zwrócić się do wiceprzewodniczącego. Jeżeli wiceprzewodniczący jest obywatelem Umawiającej się Strony lub również nie może wypełnić wspomnianej funkcji, należy zwrócić się o dokonanie niezbędnych nominacji do najstarszego rangą członka Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.

5. Trybunał arbitrażowy orzeka większością głosów. Orzeczenia takie będą wiążące dla obu Umawiających się Stron. Każda z nich ponosi koszty własnego członka trybunału oraz koszty jej udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony. Trybunał może jednak w swoim orzeczeniu ustalić większy udział w kosztach jednej z Umawiających się Stron i orzeczenie takie będzie wiążące dla obu Umawiających się Stron. Trybunał określi tryb swojego postępowania.

Artykuł  10

Subrogacja

Jeżeli jedna Umawiająca się Strona lub instytucja przez nią uprawniona dokona na rzecz inwestora tej Umawiającej się Strony płatności z tytułu odszkodowania przyznanego w związku z inwestycją dokonaną na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez pierwszą Umawiającą się Stronę lub instytucję przez nią uprawnioną na mocy prawa lub w wyniku czynności prawnej wszelkich praw i roszczeń inwestora, któremu wypłacono pełne odszkodowanie. Druga Umawiająca się Strona uzna również, z zastrzeżeniem przysługującego jej prawa potrącenia z tytułu jakichkolwiek nie uiszczonych, a należnych od inwestora podatków lub ciężarów publicznych, przejęcie przez pierwszą Umawiającą się Stronę wszelkich praw i roszczeń, do których dochodzenia ta Umawiająca się Strona będzie uprawniona, w takim samym zakresie jak jej poprzednik prawny.

Artykuł  11

Wejście w życie, czas obowiązywania i wygaśnięcie

1. Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie, w drodze wymiany not, że spełnione zostały wymogi prawa każdej z Umawiających się Stron dla wejścia umowy w życie. Niniejsza umowa wchodzi w życie po upływie 30 dni od daty późniejszej notyfikacji.

2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w drodze pisemnej notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku traci moc po upływie (6) sześciu miesięcy od dnia pisemnej notyfikacji. W odniesieniu do inwestycji dokonanych w czasie obowiązywania umowy jej postanowienia zachowują moc w ciągu dziesięciu (10) lat od daty wygaśnięcia umowy.

Na dowód czego niżej podpisani należycie upoważnieni przez ich Rządy podpisali tę umowę.

Sporządzono w Seulu dnia 1 listopada 1989 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, koreańskim i angielskim, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 21 grudnia 1989 r.

• Identyfikator: Dz.U.1990.8.48
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Korea Południowa-Polska. Umowa o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji. Seul.1989.11.01.
• Data aktu: 01/11/1989
• Data ogłoszenia: 12/02/1990
• Data wejścia w życie: 02/02/1990