Przechowywanie taśmy celuloidowej (filmu).

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW: ROBÓT PUBLICZNYCH, SPRAW WEWNĘTRZNYCH, PRZEMYSŁU I HANDLU ORAZ PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 7 maja 1929 r.

w sprawie przechowywania taśmy celuloidowej (filmu).

Na podstawie art. 327 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202) zarządza się co następuje:

  I.

Zakres działania przepisów.

§ 1. Pomieszczenia, przeznaczone do przechowywania taśmy celuloidowej (filmowej) w ilościach, przekraczających 35 kilogramów, mianowicie: 1) pracownie, 2) składy, 3) laboratorja filmowe, powinny czynić zadość wymogom, podanym niżej w §§ 3 - 29.

W wystawach sklepowych taśmy filmowej umieszczać nie wolno.

  II.

Pracownie.

§ 2. Pod pracowniami rozumiane są pomieszczenia, w których dokonywane są prace tylko nad suchym filmem. Ilość taśmy, znajdującej się w pracowni, w żadnym wypadku nie powinna przekraczać 300 kg.

§ 3. Pracownie mogą być urządzane w domach mieszkalnych, lecz tylko w specjalnych pomieszczeniach. O ile w pracowni znajduje się nie więcej, jak 100 kg. taśmy, pracownia znajdować się może na każdej kondygnacji budynku; jeżeli więcej, jak 100 kg., jedynie na najwyższej kondygnacji.

Urządzenie pracowni filmowych w suterenach jest zabronione.

§ 4. Na każdego pracownika, zatrudnionego w pracowni, powinno przypadać co najmniej 5 mtr. kw. powierzchni pracowni. Powierzchnia całej pracowni nie może być mniejszą od 12 mtr. kw.

Wysokość pracowni odpowiadać powinna przepisom art. 242 powołanego na wstępie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r.

§ 5. Pracownia powinna posiadać stropy i ściany ogniotrwałe.

Ściany, sąsiadujące z pomieszczeniami mieszkalnemi lub pomieszczeniami, w których przechowane są materjały łatwopalne, powinny posiadać grubość co najmniej 27 cm., gdy są wykonane z cegły, lub grubość, odpowiadającą takiej grubości pod względem statycznym i odporności na ogień, gdy są wykonane z innego materjału (np. betonu, żelaza, żelazobetonu).

Inne ściany pracowni, nie sąsiadujące z wyżej określonemi pomieszczeniami, mogą być wykonane w konstrukcji ogniotrwałej lekkiej.

Strop górny pracowni może być również wykonany z konstrukcji ogniotrwałej lekkiej, gdy pracownia znajduje się na najwyższej kondygnacji budynku. W tym wypadku nad pracownią nie mogą znajdować się żadne pomieszczenia użytkowe.

§ 6. Pracownia powinna być należycie oświetlona światłem dziennem. Stosunek powierzchni okien w świetle futryny do powierzchni podłogi nie powinien być mniejszy jak 1 : 8, z zastrzeżeniem jednak że najmniejsza łączna powierzchnia okien pracowni wynosić powinna 1,5 mtr. kw.

Okna muszą mieć szyby matowe, niedopuszczające ogniskowych promieni słonecznych.

Pracownia powinna posiadać otwór wentylacyjny, nie połączony z innemi przewodami, o powierzchni nie mniejszej, jak 350 cm. kw.

§ 7. Pracownia może być ogrzewana przy pomocy centralnego ogrzewania, lub hermetycznych pieców kaflowych, wyłożonych od wewnątrz cegłą ognioodporną o grubości co najmniej 6 cm. z paleniskiem, umieszczonem nazewnątrz pracowni.

Używanie jakichkolwiek innych pieców, w szczególności żelaznych, gazowych, lub elektrycznych, jest wzbronione.

§ 8. Poza godzinami pracy taśma filmowa nie może znajdować się w pracowni. Film pozostawiony w godzinach pracy poza stołem montażowym, powinien być zamknięty w żelaznem pudełku.

  III.

Składy.

§ 9. Przechowywanie taśmy celuloidowej (filmowej) w ilości większej, jak 300 kg., może mieć miejsce tylko w składach urządzonych w myśl postanowień niniejszego rozporządzenia.

§ 10. 1 Składy taśmy celuloidowej (filmowej), urządzane w budynkach, w których znajdują się pomieszczenia, przeznaczone na pobyt ludzi, mogą mieścić się tylko w budynkach murowanych na najwyższej kondygnacji budynku.

Nad składami nie mogą się znajdować żadne pomieszczenia użytkowe.

Składy powinny być tak umieszczone, aby w razie pożaru w nich nie była odcięta droga, prowadząca ze znajdujących się na tejże kondygnacji pomieszczeń, przeznaczonych na pobyt ludzi, do klatki schodowej, o ile ta klatka jest jedynem wyjściem nazewnątrz.

Odległość składów od pomieszczeń, przeznaczonych na pobyt ludzi, a położonych na tej samej kondygnacji, jak również odległość od klatek schodowych, prowadzących do tych pomieszczeń, nie może być mniejszą od 4 metrów.

Również 4 metry wynosić musi najmniejsza odległość składów od granic posiadłości sąsiadów.

O ile powyższa odległość od pomieszczeń, przeznaczonych na pobyt ludzi, nie może być zachowana, powinny ściany oddzielające skład, od tych pomieszczeń posiadać grubość nie mniejszą od 55 cm., gdy są one wykonane z cegły (przy dopuszczeniu w tej grubości warstwy izolacyjnej powietrza do 13 cm. grubości) lub też grubość, odpowiadającą tej grubości pod względem statycznym i pod względem odporności na ogień, gdy ściany są wykonane z innego materjału (np. betonu, żelaza, żelazobetonu).

W razie wykonania ścian składu z innych materjałów, jak cegła, powinno być na żądanie władz przedstawione udowodnienie ich należytej statyczności i odporności na ogień.

§ 11. W jednem pomieszczeniu składowem może być przechowywane nie więcej, jak 2.000 kg. taśmy celuloidowej (filmowej). We wszystkich pomieszczeniach składowych, znajdujących się w budynku, w którym są pomieszczenia, przeznaczone na pobyt ludzi, może być przechowywane łącznie nie więcej, jak 4.000 kg. taśmy.

§ 12. Ściany pomieszczeń składowych muszą być ogniotrwałe i powinny posiadać grubość co najmniej 41 cm. (1¹/₂ cegły), gdy są wykonane z cegły, lub też grubość, odpowiadającą tej grubości pod względem statycznym i odporności na ogień, gdy są wykonane z innego materjału.

Wewnętrzne ściany składu winny być wyprowadzone do wysokości co najmniej 30 cm. powyżej powierzchni dachu. Ściany powyżej ścian pomieszczenia składowego powinny posiadać grubość co najmniej 27 cm., gdy są wykonane z cegły, lub grubość, odpowiadającą tej grubości pod względem statycznym i pod względem odporności na ogień, gdy są wykonane z innego materjału ogniotrwałego.

Stropy składów muszą być zbudowane ogniotrwałe z konstrukcji lekkiej. Stropy pomieszczeń, znajdujących się bezpośrednio pod składami, powinny być wykonane ogniotrwałe z konstrukcji masywnej.

§ 13. Każde pomieszczenie składowe powinno posiadać wyciąg wentylacyjny, nie łączący się z żadnemi innemi przewodami, którego przekrój w świetle wynosić powinien co najmniej 5% powierzchni składu, przy minimalnym przekroju, równającym się ¹/₂ metra kw. Wyciąg wentylacyjny powinien być wzniesiony co najmniej o 1 metr ponad powierzchnię dachu i być zaopatrzony w siatkę ochronną.

§ 14. Pomieszczenia składowe powinny posiadać przedsionek o powierzchni, wynoszącej co najmniej 4 metry kwadratowe, wykonany ogniotrwale. Przedsionek ten może być wspólny dla kilku pomieszczeń składowych. Powinien on być zaopatrzony w wyciąg wentylacyjny o przekroju, wynoszącym w świetle co najmniej połowę sumy przekroju otworów wentylacyjnych pomieszczeń składowych, do których przylega. Drzwi ze składu i przedsionka powinny otwierać się nazewnątrz.

Bezpośrednie łączenie poszczególnych pomieszczeń składowych między sobą jest wzbronione.

Nad składami nie mogą znajdować się żadne pomieszczenia użytkowe.

§ 15. Poza przestrzenią, przeznaczoną na magazynowanie filmów, pomieszczenie składowe musi posiadać wolną przestrzeń o wymiarach co najmniej 2,5 x 2,5 mtr.

Wszelkie urządzenia wewnętrzne składu (półki, drabiny i t. p.) powinny być wykonane z materjałów ogniotrwałych.

W składzie nie może być poza filmami żadnych innych przedmiotów.

§ 16. Każde pomieszczenie składowe powinno posiadać otwory okienne o łącznej powierzchni, wynoszącej co najmniej 1 mtr. kw. w świetle futryny.

§ 17. Składy nie mogą zawierać żadnych urządzeń do ogrzewania.

§ 18. Jakakolwiek praca w składzie prócz wnoszenia i wynoszenia filmów jest niedozwolona.

§ 19. Na dachu domu, w którym znajduje się skład, powinien być urządzony piorunochron, umieszczony na najwyższem miejscu nad składem.

  IV.

Przepisy odnoszące się zarówno do pracowni jak i do składów.

§ 20. Drzwi, prowadzące bezpośrednio do pracowni lub do składu, powinny być żelazne, lub obite od strony pracowni, względnie składu, - blachą żelazną na podkładzie azbestowym.

Drzwi te powinny otwierać się nazewnątrz oraz mają być zaopatrzone w sprężynę samozamykającą się i nie mogą posiadać zamków samozatrzaskujących się.

§ 21. W pobliżu drzwi, prowadzących do składu lub pracowni, lecz poza obrębem tychże, powinien znajdować się hydrant, połączony z siecią wodociągową i zaopatrzony w węża tłocznego o długości, wystarczającej dla każdego miejsca składu lub pracowni. Średnica hydranta wynosić ma przy pracowniach najmniej 5 cm., przy składach najmniej 8 cm.

Nad hydrantem powinny stale wisieć co najmniej dwie maski przeciwgazowe ze specjalnemi pochłaniaczami.

W pracowniach i składach powinien znajdować się kubełek napełniony stale wodą z zanurzoną w nim ścierką.

§ 22. W składzie lub pracowni zabronione jest trzymanie otwartego ognia, palenie tytoniu, jako też wchodzenie do tych pomieszczeń z ogniem.

§ 23. Oświetlenie wszelkich pomieszczeń, w których przechowywana jest taśma filmowa, może być tylko elektryczne.

§ 24. Przewody elektryczne oświetlenia w składzie lub pracowni powinny być podzielone co najmniej na dwa obwody, z których każdy osobno winien być zabezpieczony bezpiecznikami w szafce, umieszczonej nazewnątrz składu. Szafka winna być zamykana na klucz.

Na właścicielu składu leży obowiązek czuwania, aby przy zmianie korków na nowe nie były wkręcane większe, niż na 6 amperów. Używanie korków naprawionych jest bezwzględnie wzbronione.

Na linji zasilającej przed bezpiecznikami nazewnątrz pracowni powinien być umieszczony wyłącznik drążkowy wielobiegunowy dla całkowitego wyłączenia napięcia po opuszczeniu lokalu przez pracowników.

Przy bezpiecznikach winny być umieszczone wyraźne i trwałe napisy, wyjaśniające w sposób zrozumiały przeznaczenie danego obwodu.

Wyłącznik drążkowy ogólny winien się mieścić w szafce zamykanej oszklonej, aby uniemożliwić niespodziewane wyłączenie prądu podczas pracy.

§ 25. Instalacja winna być wykonana izolowanemi (w podwójnej gumie, taśmie i plecionce) przewodami, umieszczonemi w rurkach bergmanowskich, wpuszczonych w mur i zatynkowana.

Miejsca połączeń przewodów między sobą winny być lutowane, a następnie izolowane paragumą i taśmą izolacyjną. Takie połączenie można wykonywać tylko w pudełkach bergmanowskich.

O ile przewody nie mogą być zmontowane, jak wyżej w rurkach bergmanowskich pod tynkiem, należy powyższe przewodniki układać w rurkach żelaznych (Peschla) i stosować osprzęt hermetyczny żeliwny.

§ 26. Oprawy do żarówek winny być typu hermetycznego ze szkłem ochronnem zamkniętem. Zakładanie gniazdek wtyczkowych oraz używanie odbiorników przenośnych jest wzbronione. Wyłączniki winny być żeliwne typu hermetycznego. Silniki elektryczne, jak również wyłączniki i rozruszniki do nich, mogą być stosowane tylko typu hermetycznego.

Na linji zasilającej, o ile taryfa na prąd jest inna od świetlnej, winien również być ustawiony nazewnątrz składu wyłącznik drążkowy dla wyłączenia napięcia instalacji siłowej składu po opuszczeniu lokalu przez pracowników. Przed dokonywaniem wszelkich zmian, lub napraw w instalacji elektrycznej siły lub światła, należy obydwa drążkowe wyłączniki wyłączyć. Wykonywać jakiekolwiek bądź roboty elektryczne w składzie lub pracowni pod napięciem jest wzbronione.

Szkło ochronne żarówek powinno obejmować również i oprawę.

Wyłączniki hermetyczne żeliwne oraz inny osprzęt powinny być zabezpieczone od rdzy i kwasów przez pokrycie lakierem. Wyłącznik ogólny dla liny siłowej ma być również umieszczony w zamykanej oszklonej szafce.

§ 27. W składzie i pracowni nie wolno umieszczać transformatorów dzwonkowych i przewodników dzwonkowych.

Linje dzwonkowe, względnie sygnalizacyjne, mogą być umieszczone, o ile jakość przewodników oraz ich instalacja będą odpowiadały przepisom § 25.

  V.

Laboratorja filmowe.

§ 28. Do pomieszczeń laboratorjów filmowych, w których odbywa się suszenie filmu, lub inne prace nad suchym filmem, mają zastosowanie wszystkie wyżej wyszczególnione przepisy, obowiązujące dla pracowni filmowych.

Dla pomieszczeń laboratorjów filmowych, w których wykonywane są prace nad mokrym filmem, mają zastosowanie tylko przepisy § 7 oraz §§ 23-27.

  VI.

Przepisy końcowe.

§ 29. Istniejące pomieszczenia, w których przechowuje się taśmę celuloidową (filmową), powinny być dostosowane do przepisów niniejszego rozporządzenia w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia jego w życie.

§ 30. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 § 10 zmieniony przez obwieszczenie Ministrów: Robót Publicznych, Spraw Wewnętrznych,rzemysłu i Handlu oraz Pracy i Opieki Społecznej z dnia 17 lipca 1930 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.30.53.455).

• Identyfikator: Dz.U.1929.36.327
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Przechowywanie taśmy celuloidowej (filmu).
• Data aktu: 07/05/1929
• Data ogłoszenia: 29/05/1929
• Data wejścia w życie: 29/05/1929